Josie's Little Things

Wees gerust, lieve lezer, deze post gaat niét over de Titanic-movie - al heb ik de film al 5 keer gezien en zou ik er zeker nog 10 keer naar kunnen kijken. The glory days of Leonardo DiCaprio... Heerlijk toch?)

Deze week verliep Titanic-wise wel een beetje minder smooth dan andere weken. De oorzaak: dinsdag 1/9. Lees: mijn grote 2,5-jarige man ging voor het eerst naar school. Misschien kan ik dat beter vergelijken met een rollercoaster dan met een bootreisje. Want het ging gepaard met heel veel emoties.

En eerlijk gezegd, ik had dat niet echt zien aankomen. Of toch niet in die mate. In wélke mate dan, hoor ik jullie al denken. Ewel, wat ik wél verwacht had, is dat Emil het moeilijk zou hebben bij het afscheid 's morgens. Hij mag dan nog zo stoer, sociaal en felgebekt zijn, deep down heeft hij een klein hartje en zijn mama en papa de mensen bij wie hij het liefst van al vertoeft. Dat hij graag in de klas zit, flink luistert en speelt en de naschoolse opvang helemaal niet zo'n drama vindt, dat had ik ook wel verwacht, want zoals gezegd is het kind sociaal en kan hij best wel zijn mannetje staan. Dat had ook zijn juf al door na dag één: "Het is wel een actief en levendig kindje hé!" Ja hoor, lieve juffrouw, you ain't seen nothing yet ;-)

Wat ik dan niét had zien aankomen? Dat mijn moederhart, waarvan ik nochtans dacht dat het bijzonder sterk is en tegen wat stootjes kan, zo zacht en kwetsbaar is. Op dag 1 was er geen vuiltje aan de lucht: ik hield me sterk maar dat was ook omdat het een speciale dag was waarop ik me goed had voorbereid. Geen tranen bij mommy dear dus. Gisteren, op dag 2, ben ik in de auto op weg naar het werk in tranen uitgebarsten. Ik, Josie, een zeer rationeel en vrij koel iemand, die in de wagen tranen met tuiten zit te huilen... Dat is ongezien, lieve lezer. Maar ik kon de tranen niet tegenhouden...

Omdat dat kleine boontje het een beetje moeilijk had bij het afscheid .
Omdat hij in de crèche de big boy was, een beetje de maëstro van 't spel, en nu weer een kleintje tussen al die grote kinderen.
Omdat het woensdag was en hij dus op de koop toe nog eens een hele namiddag in de opvang moest blijven terwijl vele andere kindjes naar huis mochten.
Omdat ik een slechte moeder ben...?

Die laatste gedachte heeft wel degelijk door mijn hoofd gespookt gisteren, tijdens die autorit. Maar ze was snel weer weg. Gelukkig maar, want het is zo fout om dat te denken.

Ze zeggen altijd: your child is your heart walking around outside your body. Ik heb dat altijd een mooie quote gevonden, maar sinds gisteren besef ik ook écht wat het betekent. Ik heb Emil altijd al goed kunnen loslaten: in de crèche, bij de talloze logeerpartijtjes. Maar school is toch nog andere koek. Ik heb het gevoel dat ik nu moet leren om hem écht los te laten. Ik weet ook gewoon minder hoe het eraan toe gaat daar (al houdt de school ons prima op de hoogte, waarvoor dank!). Het is ook niet meer zo'n "huiselijke" omgeving als in de crèche. Wat logisch is uiteraard...

Als ik dan hoor van de juf hoe flink hij was op de eerste dag. Als ik hem ga ophalen in de opvang en een overenthousiaste, goedgezinde jongen mee krijg naar huis, die 's avonds totaal niet jankerig en hangerig is. Die met veel enthousiasme praat over zijn coole boekentas, de speelplaats, juffrouw Kimbie (a.k.a. Kimberly), zijn leuke klas. Die 's middags flink al zijn boterhammen opeet - mijn god, wat had ik daar schrik voor, dat hij met een gigantische pruillip in de refter zou zitten en geen hap binnen zou krijgen... Dan denk ik: laat dat hart van mij maar rondlopen. Laat het maar de wereld ontdekken. Het zal soms eens een accidentje tegenkomen, verdwalen, een bumpy ride meemaken.

Maar er is een GPS, gelukkig maar. Een GPS die soms lijdzaam zal toekijken en zal wensen dat het hart niet zo ver loopt. Niet zo snel, niet zo roekeloos. Die soms zal wensen dat ze meer kan sturen en helpen. Maar die toch vooral met veel vertrouwen en plezier toekijkt, en beseft: my heart will go on. En dat is goed zo.

De zomer loopt stilaan ten einde. Deze week hebben we al aan den lijve mogen ondervinden dat autumn all around is, en de dagen worden ook al serieus korter. Ik ga niet zeggen dat ik dat superleuk vind, want ik ben een echte summer girl. Van mij mag het een heel jaar door zomer zijn - misschien zit het feit dat ik geboren ben tijdens een hittegolf daar wel voor iets tussen. Maar ik ga er ook niet over janken, omdat niemand daar beter van wordt en vooral ook omdat er nog een aantal fijne zaken op het programma staan. Ik verklaar mij nader.

Van 24 september tot en met 23 oktober, op welgeteld 1 maand tijd dus, trek ik er maar liefst 3 keer op uit. Jullie lezen het goed: drie keer, driewerf hoera! En daarvoor heb ik jullie hulp nodig, want ik ben op zoek naar leuke tips voor al die tripjes die ik ga ondernemen.

Van 24 tot 28 september trek ik voor 5 dagen naar Lissabon, samen met mijn beste vriendin. We gingen in 2012 al samen naar Madrid en een jaar nadien naar Budapest. In 2014 sloegen we een jaartje over omdat mijn reisgezel toen (hoog)zwanger was van een tweeling. But this year we'll be back on track together! We kozen een zonnige en zuiderse bestemming uit, een perfecte mix van cultuur en ontspanning. Ik kijk ernaar uit omdat we elkaar iets minder zien dan vroeger doordat we nu allebei een "gezin" hebben - zij is trouwens de meter van Emil. We zijn enorm gelijkgestemde zielen en hebben precies dezelfde verwachtingen van een citytrip. Een slaapplaats hebben we al, ik vond dit gezellige appartementje via Airbnb. Zijn jullie al in lovely Lisboa geweest? Dan hoor ik graag al jullie tips voor restaurantjes, bars, winkeltjes, bezienswaardigheden,... Mijn BFF en ik zullen jullie eeuwig dankbaar zijn! :-)

Mijn bedlectuur dezer dagen.

Tegen dat ik goed en wel uitgerust ben van Lissabon - want dat is best wel vermoeiend, zo'n girls' trip - ga ik op blitzbezoek naar Brussel. Iets dichter bij de deur, dat wel, maar Brussel is een metropool, een wereldstad. Een enorm mooie stad ook, waar ik altijd een beetje een vakantiegevoel krijg. J'aime Bruxelles! Ik ga er niet om wat rond te kuieren of cultuur op te snuiven, maar wel om op zondag 4 oktober de Brussels Half Marathon te lopen. Het is de tweede keer dat ik hem loop, en net als in 2013 zal Pieterjan mijn running mate zijn. We vertrekken al op zaterdag naar Brussel om er samen een leuk weekendje van te maken. Overnachten doen we in het mooie, trendy Hotel BLOOM, waar we in april al gingen logeren. Op zaterdagavond zijn we van plan om lekker te gaan eten - geen vijfgangenmenu uiteraard, maar een pasta of iets dergelijks. Veel koolhydraten voor de lopersbenen :-) In Brussel kennen Pieterjan en ik aardig onze weg omdat we er geregeld eens komen, maar het is altijd fijn om nieuwe eetadresjes uit te proberen. Op S Marks The Spots staan er altijd toffe plekjes, vind ik. Maar als jullie een goed Italiaans restaurant weten zijn, of eender welke andere tent die het proberen waard is in Brussel: laat maar komen!

Als kers op de taart gaan Pieterjan en ik eind oktober dan nog eens 3 dagen naar Barcelona. Wij zijn dit jaar 10 jaar samen. We speelden al een tijdje met het idee om iets te doen voor ons "tinnen jubileum" - hoewel we niet getrouwd zijn, maar dat doet er niet toe. Door omstandigheden is het er echter niet van gekomen. Nu krijgen we de superleuke kans om met ons tweetjes naar het bruisende Barca te gaan. Ik kan er nog niet veel over zeggen, maar dat wordt zeker duidelijk binnenkort op deze blog - keep an eye on it sweeties! Need I say dat er hier ten huize twee rondlopen die daar enorm veel goesting in hebben? Onze derde man kan/mag helaas niet mee, maar de grootouders staan al te springen om hem onder hun vleugels te nemen tijdens onze afwezigheid, dus hij zal niks te kort komen :-) Ik ben er al eens geweest met mijn vriendin (diezelfde met wie ik naar Lissabon ga) een tiental jaar terug, maar dat lijkt al een eeuwigheid geleden en ik herinner me er niet veel meer van... Onze vlucht is al geregeld en ook ons hotel ligt al vast, maar jullie voelen mij al komen zeker? Overstelp mij met jullie tips & tricks voor de Catalaanse parel. Viva Barcelona!

Those were the days... Dat dat potverdikke al 10 jaar geleden is: dat moet gevierd worden, in Barcelona!

Hebben jullie nog leuke trips of reisjes op het programma staan?

Love, Josie xo

Een van mijn favoriete series is Modern Family. Ik kijk vol ongeduld uit naar seizoen 7! Ik hou van de vaak sarcastische humor, de herkenbaarheid en de wijze levenslessen die in elke aflevering vervat zitten. Tussen alle grappen en grollen van de hilarische personages (Cam en Phil zijn mijn favorieten!) is er namelijk altijd een "moraal van het verhaal". Bovendien duurt een episode maar een 20-tal minuten, definitely a plus als je niet veel tijd hebt.

Een van de jaarlijkse tradities van de nieuw samengestelde familie Pritchett-Dunphy-Tucker is de family picture, een groepsfoto van de 11-koppige bende (intussen zijn ze al met 12 én een hond). Het is altijd heel moeilijk om een perfecte foto te maken waarop iedereen min of meer "normaal" staat - en uiteraard leidt dat steevast tot grappige on screen situaties...

Toen ik een paar weken geleden, op een superzonnige zondag, op de jaarlijkse zomerbarbecue met mijn familie was in de tuin van mijn mama, hielden we een familiefotosessie. Bij het zien van de foto's achteraf moest ik heel erg denken aan mijn favoriete serie, omdat ik plots veel gelijkenissen zag...

Wij zijn net als mijn favoriete tv-familie een grote bende, een nieuw samengesteld gezin. Mijn mama, mijn stiefpapa, mijn broer en schoonzus, mijn zus en schoonbroer, mijn stiefbroer en schoonzus met hun 2 kids, en mijn eigen "kroost". Een bonte bende van 13 totaal verschillende mensen. Er zit geen dramatische overgevoelige gay bij, geen felgebekt adoptiekindje, geen flamboyante latina. Maar zelf herken ik mezelf soms wel een beetje in de licht-neurotische Claire ;-)

De gelijkenis die ik zag, betreft niet het feit dat de Modern Family-leden elkaar zo vaak zien. Zij wonen allemaal dicht bij elkaar (in sunny LA dan nog wel) en zien of horen elkaar vrijwel dagelijks. Dat is bij mijn familie niet het geval. We wonen allemaal een beetje verder van elkaar en onze bijeenkomsten met z'n allen zijn beperkt tot een aantal vaste sleutelmomenten in het jaar: nieuwjaar, moeder- en vaderdag, verjaardagen, pasen, de zomerbarbecue, kerst. Dat is al jaren zo, en we zijn daaraan gewend. Mijn mama en stiefpapa zie ik vaker, en met mama heb ik vrijwel dagelijks contact via Whatsapp. Updates en foto's van Emil en zo - op het vlak van technologie is mijn hele family trouwens letterlijk een "modern family" :-)

We zien elkaar niet zo heel erg veel, maar als we samenkomen is het altijd superplezant. Dan wordt er gebabbeld en gelachen (en gegeten en gedronken, ah oui bien sur), en lijkt het alsof we elkaar de vorige week pas zagen. We zijn heel verschillend, met eigen interesses en een eigen levensstijl, maar daar is tijdens die bijeenkomsten niks van te merken. Iedereen is op zijn/haar gemak en kan zichzelf zijn. Bij ons geen stijve bedoeningen, het moet heus niet perfect zijn. Volledig gelijk in de serie, denk ik dan.

Uiteraard valt er al eens een stilte, weten we niet alles over elkaar, en gaan we niet altijd akkoord met elkaars levensstijl. Maar op deze foto zie ik vooral 13 mensen die elkaar graag zien, respecteren en appreciëren...

Ik vind dit een enorm schone foto van een hartelijke en warme familie. Niet te geposeerd, niet te perfect. Gewoon, zeer gewoon. En dat laatste, lieve lezer, vind ik het leukste van al.

Er is een zegswijze "A family doesn't have to be perfect, it has to be united". Er zijn heel veel families die elkaar vaker zien dan de mijne, maar die toch minder goed overeenkomen - ik ken er genoeg. Onze familie heeft misschien een lichtjes "ander" verhaal dan "gewone" families met mama, papa en kinderen. Vandaag zijn nieuw samengestelde gezinnen niet zo bijzonder meer, maar eind jaren '80-begin jaren '90 was dat niet zo'n evidentie. Ik herinner mij nog goed dat mijn mama en stiefpapa trouwden in 1997 (of was het '98?) en dat er klasgenoten waren die daar raar van opkeken. Ik herinner mij ook nog hoe we in datzelfde jaar voor het eerst met z'n zessen op gezinsvakantie gingen naar Italië, met onze volgeladen Renault Espace. Ik vond dat een zalige reis, en ik denk er nog vaak aan terug wanneer Pieterjan en ik onze auto aan het inladen zijn om op reis te gaan. Onze auto is minstens even groot als "den Espace" toen, en we hebben maar één kind in plaats van 4 én een dakkoffer. En toch hebben we meer problemen om alles in de auto te krijgen nu dan mijn ouders in die tijd ;-)

Zonder nieuw samengestelde gezinnen te willen verheerlijken, kan ik zeggen dat ik dat van mij altijd de max gevonden heb. Ik vind mijn familie gewoon de allerbeste die er bestaat. Ik hoef hen niet dagelijks te zien. Wanneer ik het eens moeilijk heb - en dat gebeurt af en toe wel eens - weet ik dat ik op die momenten in principe maar mijn telefoon moet nemen of richting Oost-Vlaanderen moet bollen naar een van hen. Meestal doe ik dat dan toch niet uit pure koppigheid - zo zijn we allemaal een beetje in onze familie. Maar weten dat ik daar zeker welkom zal zijn, is voor mij het allerbelangrijkste in the end.

Veel regels zijn er niet bij ons. Behalve dan misschien deze: family always comes first, forever, for always & no matter what.

Met deze mooie woorden - misschien vinden jullie het melig, ik vind het gewoon realistisch - wens ik jullie nog een fijne zondag toe... Al dan niet in het gezelschap van een hopelijk even fijne familie als die van mij :-)

Love, Josie xo

Toen ik onlangs ging lopen en een stel lopers voorbijstak (dat gebeurt niet vaak hoor, meestal ben ik degene die voorbijgestoken wordt), merkte ik dat ze een beetje vreemd naar me keken. Zou er iets met mij schelen? vroeg ik me twijfelend af. Ik had deo gespoten dus het kon niet zijn dat ik een vreselijke zweetgeur achterliet. Het lopen ging zeer vlotjes en ik liep niet te hijgen of met mijn tong op de grond - anders zou ik wel begrijpen dat ze raar opkeken. Ik dacht verder na over wat de oorzaak zou kunnen zijn van hun vreemde blik.

Amper een paar meter verder viel mijn frank: het lag aan mijn muziek. Zoals jullie weten, loop ik altijd met mijn ipod. Mijn running playlists zijn niet altijd 100% "cultureel verantwoord", daar ben ik me terdege van bewust. In die zin dat bijvoorbeeld de Macarena, dat schitterend one hit wonder van het onnavolgbare Los Del Rio, erop prijkt. En dat net dat nummer keihard door mijn oortjes schalde toen ik het lopersduo voorbijstak. Ik loop altijd met het volume op het maximum (ik wéét dat dat niet goed is voor mijn oren, maar daar gaan we het nu niet over hebben, OK?) en het gevolg was dat zij mee konden genieten van mijn muziek. Eeeeeee macarena! :-)

Oeps, zo schaamtelijk. Dat was de eerste gedacht die door mij heen ging toen ik besefte dat ze dat gehoord hadden. Om na amper één seconde te denken: whatever. Sommige mensen vinden mijn muziekkeuze misschien schaamtelijk, maar ik vind ze heerlijk om op te lopen en mijn hoofd volledig leeg te maken! En uiteraard ook om mee te zingen of te playbacken - wat mij ook al tal van vreemde blikken heeft opgeleverd. But again: oh what the heck.

Als ik heel eerlijk moet zijn, bestaat toch wel de helft van mijn running playlist uit schaamplaten. Vermits ik er enorm trots op ben, deel ik graag mijn 20 favoriete schaamplaten met jullie!

1. Larger than life - The Backstreet Boys
2. Barbie girl - Aqua
3. The year 3000 - Busted
4. Call me maybe - Carly Rae Jepsen
5. Five more hours - Deorro x Chris Brown
6. Rigor mortis - Flesh & Bones
7. Diep - Get Ready (en bij uitbreiding hun volledige oeuvre)
8. L'amour toujours - Gigi d'Agostino
9. Zomernacht - Leopold 3
10. Party rock anthem - LMFAO
11. Gangnam style - Psy
12. Shut up & sleep with me - Sin With Sebastian
13. On and on - X-session
14. Boom boom boom - The Vengaboys
15. Fox on the run - Touch Of Joy
16. Control - Junk Project
17. The Yodel Anthem - DJ Da Rick
18. Lotus Eater - Zippora
19. How much is the fish - Scooter
20. Bouger bouger - Magic System

Uiteraard kan ik nog een tijdje doorgaan... Maar anders moeten jullie me gewoon laten weten wat jullie favoriete schaamplaten zijn, voor tijdens het sporten of daarbuiten? Dan kan ik die ook op m'n playlist zetten en nog meer bewonderende blikken oogsten tijdens mijn looptoertjes :-)

Love, Josie xo

Beeld: www.topinspired.com

Ik las op de blog van Falderie de 25 Questions Tag. het leek me wel een leuke om zelf eens te doen. Zo hebben jullie wat leesvoer voor het weekend! :-)

1. Heb je huisdieren? Voorlopig nog niet. Ik heb thuis vroeger wel altijd een kat gehad - meestal 2, 3 of 4 zelfs. Ik ben dol op katjes en binnenkort haal ik er zeker eentje in huis. We wonen rustig in het groen en er lopen heel veel poezen rond. Ik wacht alleen nog het juiste moment af, ik denk dat ik sowieso beter wacht tot in de lente/zomer van 2016. Want ik wil graag een kitten, eentje met hetzelfde energiepeil als mijn zoon :-)

2. Noem drie dingen op die het dichtst bij je zijn: een kop thee, mijn smartphone en lippenbalsem.

3. Hoe is het weer nu? Zonnig, droog en vrij warm. Ze zeggen dat het wel eens de allerlaatste zomerdag van het jaar zou kunnen zijn... Genieten geblazen dus! Ik hou niet zo van de herfst en de winter, maar ik ga er niet over klagen want ik vind dat we een enorm schone zomer hebben gehad! We zijn echt verwend geweest qua zonnige weekends de voorbije maanden!

4. Rij je met de auto? Zo ja, heb je al eens een ongeluk gehad? Ik rij heel graag met de auto. Ik ben voor mijn job vaak on the road en ik vind dat superleuk. Ik heb al één keer met mijn zijkant langs een afvalcontainer geschuurd, en ik ben ook eens frontaal op de bumper van mijn voorligger gereden toen die bruusk remde. Maar telkens met enkel wat blikschade en een beetje schrik als gevolg. Ik heb nog geen major car crashes gehad, en ik hoop dat het mij ook nooit zal overkomen.

5. Hoe laat was je deze morgen wakker? Om 6u20. Ik sta elke weekdag op dat uur op. Ik neem dan eerst een douche en maak me rustig klaar. Rond 6u50 haal ik Emil uit bed zodat hij kan ontbijten en ik intussen zijn boterhammen kan smeren en zijn spullen kan klaarleggen voor school, en ook mijn eigen ontbijt en lunch kan maken. Het lijkt een ontiegelijk vroeg uur, maar ik heb er geen problemen mee. Ik sta graag vroeg op!

6. Wanneer heb je voor het laatst gedoucht? Deze ochtend. Ik neem elke ochtend een douche. Ik kom niet graag ongewassen de deur uit.

7. Wat is de laatste film die je hebt gezien? Het is alweer een hele tijd geleden dat ik naar de cinema geweest ben... Dat komt er gewoonweg niet meer van! Vorig weekend keek ik naar "The Hobbit" op tv. Maar ik moet het laatste uur van de film nog bekijken, want ik was in slaap aan het vallen en ben dan maar in bed gekropen... Niet omdat ik de film slecht vond hoor, ik was gewoon moe omdat ik een drukke week gehad had.

8. Wat staat er in je laatste sms’je? "Muse" naar 4342. Ik smste deze week volop mee, net zoals vele andere fans wellicht, om een ticket te winnen voor de exclusieve Muse-showcase ten voordele van Artsen Zonder Grenzen, in het kader van Music For Life van Stubru. Ik heb niet gewonnen, maar met elke sms heb ik wel 1€ aan het goede doel geschonken. Zeker dezer dagen kan de organisatie die steun wel gebruiken om vluchtelingen te verzorgen.

9. Wat is je ringtone? Ik heb even moeten kijken in mijn telefoon want ik wist het niet... Het is "Over The Horizon", een vrij standaard Samsung-ringtone. Ik hoor hem niet zo vaak, omdat ik het geluid van mijn gsm altijd zeer stil zet. Anders word ik constant afgeleid door alle pieps en bieps :-)

10. Ben je al eens in een ander land geweest? Uiteraard, ik denk dat er weinig mensen zijn die nog niét naar het buitenland geweest zijn. Ik heb mijn hart verloren in the USA, dus daar ga ik zeker nog opnieuw naartoe. Ik wil ook graag eens op safari in Afrika, en gaan road trippen in Nieuw-Zeeland. Sparen is dus de boodschap, denk ik dan :-)

11. Hou je van sushi? Niet speciaal. Ik eet het wel, maar ik ga er zeker niet speciaal voor op restaurant gaan.

12. Heb je ooit medicijnen geslikt om sneller in slaap te vallen? Geen slaappil an sich, maar wel al eens een pijnstiller met codeïne om vlotter te kunnen slapen. Die kreeg ik bijvoorbeeld nadat mijn wijsheidstanden getrokken waren.

13. Waar doe je je boodschappen? Ik wissel af tussen Colruyt (meestal Collect&Go) en Delhaize. Naast mijn werk is er een Aldi-filiaal, dus daar spring ik ook geregeld eens binnen.

14. Heb je broers en zussen? Ik heb een broer Ward (35), een zus Katrien (33) en een stiefbroer David (33). Ikzelf ben dus het "kakkernestje" van het gezin :-)

15. Heb je een computer of een laptop? Ik werk op een laptop. Op het werk is hij gekoppeld aan een groot scherm.

16. Hoe oud zal je zijn de volgende keer dat je je verjaardag mag vieren? Op 10 augustus 2016 zal ik 33 worden. Maar dat is nog heel veraf en ik wil er nog niet aan denken! Ik word niet zo graag ouder...

17. Draag je een bril of lenzen? Nope, ik heb zeer goede ogen. Ik ben daar best wel trots op!

18. Verf je je haar? Nog nooit gedaan en ik ben het niet van plan. Ik vind dat ik een mooie natuurlijke haarkleur heb, lichtbruin met een blonde schijn. In de zomer ben ik altijd wat blonder, een leuke summer glow. Mensen vragen mij soms of ik blonde mèches in mijn haar laat leggen, maar alles is dus 100% puur natuur!

19.Wat ben je vandaag nog van plan? Vanavond ga ik samen met mijn vriend naar "Amaluna" van Cirque du Soleil gaan kijken in Brussel. Ik ben nog nooit naar een voorstelling van hen geweest. We konden aan kaarten geraken via Pieterjan zijn werk. Ik ben heel benieuwd!

20. Wanneer heb je voor het laatst gehuild? Nog niet zo lang geleden... Vorige week woensdag, nadat ik Emil had afgezet op zijn tweede schooldag. En ik voorspel dat ik morgen ga wenen van het lachen, want ik ga brunchen met mijn vriendinnen en dat is altijd dolle pret :-)

21. Wat is je favoriete pizzabeleg? Vegetale of frutti di mare (met véél look aub!).

22. Eet je liefst een hamburger of een cheeseburger? Geen van beide. Ik eet geen hamburgers, niet alleen voor het vlees maar gewoon ook omdat ik die combinatie niet zo lekker vind.

23. Heb je al eens een nachtje doorgetrokken? In mijn studententijd deed ik dat geregeld eens. Ik kon dan zaterdagnacht uitgaan, thuiskomen om 6u en dan onmiddellijk doorgaan naar de bakker waar ik van 7u tot 12u werkte. Vandaag ga ik graag nog eens goed weg, maar het gebeurt gewoon veel minder. Ik heb wel niet zoveel slaap nodig. Ik ga meestal pas na 23u slapen en om 6u20 ben ik al uit de veren. Ik kan dus perfect een avond op stap gaan, laat in bed kruipen en de volgende dag fris als een hoentje zijn. Dat is wel een voordeel, met een actieve kleuter in huis :-)

24. Wat is de kleur van je ogen? I'm a brown-eyed girl!

25. Merk je het verschil tussen Pepsi en Coca Cola? Ik denk het wel. Tot in januari dronk ik heel veel Cola Light en Zero. Maar ik ben ermee gestopt omdat het echt heel slecht voor je is, al die zoete troep... Ik kan Pepsi en Cola dus wellicht wel van elkaar onderscheiden, maar ik drink het drankje liever niet meer. Geef mij maar een ijskoud glas spuitwater! Of ook lekker: kokoswater, dat zit ook niet tsjokvol overbodige rommel zoals veel andere drankjes... Ik merk enorm veel verschil met toen ik nog frisdrank dronk: ik heb nu veel meer energie en suikerdipjes behoren tot het verleden!

Ziezo, dit was een lange tag. Als jullie ook zin hebben om mee te doen, laat het dan zeker weten en dan kunnen we meelezen!

Fijn weekend allemaal!

Love, Josie xo

Er zijn zo van die plekjes die mijn hart meteen veroveren, betoveren zelfs. Waar ik al van bij het binnenkomen denk: wat een magnifieke plek is me dit, hier moét ik gewoon over bloggen. True Beans in Gent, waar ik afgelopen weekend ging ontbijten met mijn besties, is zo'n plaats.

Ik las al heel veel goeds over deze coffee/superfoodbar in hartje Gent op andere blogs. Bij het zien van de foto's op hun website en Facebookpagina (lees: mooie plaatjes van een cosy interieur en yummie healthfood) wist ik meteen dat dit een hotspot op mijn maat is. Ik wist mijn vriendinnen te overtuigen - wat niet moeilijk was, lekker eten + gelegenheid tot eindeloos babbelen always does the trick - en zo kwam het dat de uitbaters van True Beans zaterdagvoormiddag een uitgelaten en hongerige achtkoppige vrouwenbende mochten verwelkomen :-)

Ik koos - uiteraard - voor een superfood breakfast, namelijk de yoghurt jar: yoghurt met honing, muesli, blueberry, gojibes, cranberry, pompoenpit, chiazaad en lijnzaad. Zeer puur, lekker en goed vullend zonder overdaad. Bovendien werd het heel leuk gepresenteerd - very Pinterest! Ik kan dit ontbijt aan iedereen aanraden.

Mijn vriendinnen namen o.a. de blueberry pecan jar en het healthy ontbijt (onder het motto "don't panic it's organic") en ook zij waren blij met hun keuze. Niks dan lachende gezichten aan onze tafel dus - al had dat wellicht ook met het niveau van onze humor te maken, maar daar ga ik het hier niet over hebben :-)

Ik dronk een zwarte thee, supermooi gepresenteerd op een gouden schaaltje, en een zeer verfrissend goji-sapje, door de uitbater gedoopt tot mirakelsap. Geen sugar overload in dit natuurlijke sap, maar een pure smaak. Zo heb ik het het liefst!

De kaart is vrij ruim en er is voor elk wat wils - ook voor de non-adepten van superfoods. Toch wist de eigenaar ons te vertellen dat hij de komende jaren de klemtoon steeds meer wil gaan leggen op het superfood-concept. Ik kan dat alleen maar toejuichen :-)

Voor het interieur en de aankleding van hun zaak hebben de uitbaters van True Beans op alle kleine details gelet. Het oogt allemaal hip en trendy, maar het is tegelijkertijd erg gezellig. Ik werd verliefd op het servies: de gouden schaaltjes, de sierlijke yoghurtbowl, de minimalistische sapglaasjes,... Ik zou die ook wel in mijn keukenkast willen staan hebben :-)

Het is leuk en rustig zitten in True Beans. Je hebt zicht op het binnenwater van Gent en de voorbijvarende bootjes. Aangezien we met 8 waren, mochten we beneden zitten. Dit is in feite een ruimte waar privé-feestjes kunnen gehouden worden. We zaten er op ons gemak en konden er in alle vrijheid kakelen en schaterlachen :-) De bediening was heel vriendelijk en we werden op geen enkel moment opgejaagd, hoewel we er toch een goede 3 uur bleven zitten...

En ik had er gerust nog wat langer willen blijven. Er is nog zoveel van de kaart dat ik wil uitproberen... Dus mij zien ze zeker nog terug bij True Beans! Een dikke tien op tien :-)

Meer info: www.truebeans.be of de Facebookpagina.
Ik parkeerde in parking Sint-Michiels, van daaruit is het 5 minuutjes stappen. Parking Ramen is ook een optie als je ondergronds wil parkeren.

Zijn jullie ook zo'n superfood lovers? Weten jullie nog andere leuke plekjes voor superfood breakfast? Laat maar weten!

Love, Josie xo

Foto's krijtbord, superfood en gevel: True Beans. Andere foto's: Josefien De Bock.

Op zondagmiddag, terwijl zoonlief een dutje doet (school is such a hard knock life) en manlief van het zonnige weer gebruik maakt om wat te tuinieren, blik ik al graag eens terug op de mooie momenten van de voorbije week. Volgen jullie even mee?

Morgen start Emil al aan zijn vierde schoolweek. Ik heb de indruk dat hij het erg naar zijn zin heeft daar in de peuter/1ste kleuterklas. De eerste weken was het telkens moeilijk om afscheid te nemen 's morgens (lees: tranen bij hem en dus ook bij mij), maar dat is nu zo goed als voorbij. Hij staat goed gezind op, gaat blij slapen en vooral: hij leert razendsnel bij. Sociaal als hij is, heeft hij ook al een aantal vriendjes gemaakt in de klas - zijn oogjes glinsteren als hij over Bent, Jaylon, Simon en Thomas spreekt :-) Vorig weekend was het hier kermis, en de maandag mochten de schoolkindjes een ritje maken op de draaimolen, gevolgd door frietjes van het frittekot. Op de website van de school zag ik bovenstaande foto, want mij deed concluderen dat hij daar best wel gelukkig is. En ook dat hij zijn jas mooier vindt binnenstebuiten in neongroen dan in camouflageprint. Oh well, whatever suits him best :-)

Het lijkt al een eeuwigheid geleden, maar vorige week zondag werden we door Playmobil uitgenodigd op de lancering van de nieuwe Super 4 tv-serie, nu te zien op Ketnet. Hier beleven Gene, Ruby, Alex en Twinkel de meest heroïsche avonturen, en daar mochten wij al eens van proeven in Kinepolis Brussel. Het was een superleuke voormiddag met veel animatie, de ideale gelegenheid om Emil nog eens samen te brengen met Achilles, zijn beste maatje uit de crèche. Het was een blij weerzien, de jongens hun kwebbel stond bijna geen seconde stil :-) Bedankt aan de mensen van Walkie Talkie en Playmobil dat we erbij mochten zijn!

Ik loop nog altijd heel veel, maar sinds kort probeer ik nu ook één keer in de week te gaan zwemmen. Het nieuwe zwembad in Brugge is op maandag en woensdag open vanaf 6u30 's morgens, en dat is ideaal om baantjes te gaan trekken voor het werk. Het is er dan superrustig, een hemelsbreed verschil met wanneer je 's avonds gaat zwemmen en iedere 5 slagen minstens 1 voet in je aangezicht krijgt... Meestal gaat Pieterjan de maandag en ik de woensdag. Toegegeven, het is vroeg opstaan en even doorbijten nu het 's morgens nog donker en frisjes is. Maar eens ik in het water zit geniet ik er enorm van, en achteraf voel ik me supergoed. Ik ruik wel de hele dag een beetje naar chloor en mijn haar ziet er wat verwaaid uit omdat ik het niet kan drogen in het zwembad, maar mijn collega's hebben er tot nu toe nog niet over geklaagd :-) Dus ik blijf dat zeker doen!

Ik ben een Alpronista in hart en nieren, maar ook de plantaardige dranken en yoghurtvariaties van het merk Provamel kunnen mij meer dan bekoren. Ik leerde een tijdje geleden hun cashewdrink kennen en ik vind die hemels. Ik eet sowieso graag en veel cashewnoten, en de "vloeibare versie" is minstens even lekker. De verpakking is ook superhandig, gemakkelijk voor onderweg. In dezelfde verpakking kan je ook de macadamiadrink kopen. Die is iets minder romig maar ook très yummie! Provamel koop ik in de biowinkel, want dit merk is in tegenstelling tot Alpro niet te koop in de supermarkt.

Vorige maand was ik jarig. Ik kreeg van mijn mama o.a. een bon van Les Soeurs, een Belgische juwelenwebshop waar ik fan van ben. Ik kocht er 2 mooie armbandjes mee, het linkse en middelste aan mijn pols. Ik was onmiddellijk verliefd op deze stoere snakeskin-bracelet en het zeer fijne zilveren armbandje! Ik combineerde ze deze week met een armbandje dat ik vorige winter kocht bij Marilyn. Zij brengt deze herfst trouwens een nieuwe collectie uit, dus het loont de mooiste om Miss M haar Facebookpagina in de gaten te houden!

Gisteren deed mijn vriend opnieuw mee aan een triatlon, namelijk de In Flanders Fields Triatlon in het mooie Ieper. Hij deed het zoals altijd schitterend. Het was mooi weer dus zeer aangenaam ook voor de supporters :-) Ik ontmoette er Sylvie van Ballétoile, wiens man ook meedeed. We volgen elkaar al een tijdje via blog en sociale media maar hadden elkaar nog nooit echt in levende lijve gezien. Het was een fijne ontmoeting, waar in november sowieso een staartje aan gebreid wordt want dan organiseren we een etentje met een 5-tal andere bloggers. Ik was blij dat ik gezelschap had van Sylvie, en Emil vond het ook leuk om wat met haar 2 kids te spelen tussen het luidkeels supporteren voor zijn sportieve papa door. Everybody happy dus :-)

Ziezo, dan ga ik nu gaan genieten van dat mooie zondagzonnetje. Er staat nog een familiebezoekje op het programma, gevolgd door een rustige avond. En dan zal ik normaalgezien wel klaar zijn voor een nieuwe week!

Love, Josie

Voor mijn 32ste verjaardag vorige maand kreeg ik veel leuke cadeautjes. De kampioen in originele cadeautjes is toch wel mijn allerliefste mama. Zij weet vaak leuke hebbedingetjes op de kop te tikken waarvan ik het bestaan niet eens afwist. Zoals deze "Snorgids voor vrouwen van 30+", waartoe ik mezelf kan rekenen. Als 30something welteverstaan, niét als besnorde vrouw:

De auteur van het boekje, de Nederlandse Liedewij Loorbach, schrijft over het "dertigerschap" en wat er zo kenmerkend aan is. Iedereen spreekt altijd over 30 alsof het het begin is van het verval, van rimpels en grijze haren, van veel zorgen en nog veel meer perikelen. Van hangborsten, flodderbuikjes en een weelderige snor - vandaar dus de titel van het boekje.

Eens je de 30 gepasseerd bent, besef je: wat een onzin was dat toch allemaal. Dertig zijn is een feest, serieus worden is iets voor als je 40 bent - en dan nog. Dertigers hebben het eigenlijk wel razend goed voor elkaar. Het hoe en waarom daarvan, daar gaat dit leuke, vaak enorm grappige boekje over. Liedewij schrijft heel gevat en bovendien zijn er ludieke illustraties van Lien Geeroms die het nog leuker lezen maken.

Een rode draad doorheen de Snorgids zijn een aantal uitspraken "Je weet dat je 30 bent als..." Bij de meeste had ik een "hé ja"-gevoel van herkenning. Daarom wil ik er graag enkele leuke met jullie delen!

JE WEET DAT JE 30 BENT ALS...

... verjaardagsfeestjes in de namiddag plaatsvinden.
Oh ja. Terwijl we vroeger elk weekend ergens naar een feestje moesten tot in de vroege uurtjes, is er nu wel iedere maand een babyborrel waar we verwacht worden. Niet dat ik dat erg vind - zolang er nog voldoende leuke avondlijke uitstapjes zijn, kan ik daar best mee leven. Het is nu eenmaal de gang van het leven :-)

... je steeds minder bandjes kent op Lowlands.
Of op pakweg Rock Werchter. Vroeger kon ik van elke band op de line-up wel minstens één nummer uit mijn hoofd opnoemen én meezingen. Anno 2015 lukt me dat helaas niet meer zonder de hulp van Wikipedia. Lonely The Brave, CC Smugglers, FIDLAR, Red Fang, Kovacs, BADBADNOTGOOD - ik hoorde het werkelijk in Keulen (of nog véél verder) donderen toen ik deze groepen zag staan op het programma. Zeer frustrerend voor een muziekliefhebber als ik die graag met alles "mee" is.

... uitslapen op zaterdag niet meer lukt; dat verrekte werkritme ook!
Kleine nuance: uitslapen kon ik ook al niet als twintiger, ik doe dat gewoon niet graag. Voor mij is uitslapen tijdverlies, want er zijn zoveel leuke dingen die je kan doen in het weekend! Maar los daarvan word ik toch sowieso wakker rond 7u in het weekend, dus dat van dat werk/bioritme klopt zeker wel. Maar ik vind het niet erg. Trouwens, ik heb een kleine huisgenoot wiens natuurlijke wekker rond 7u staat, ook in het weekend. Dus dat loopt allemaal lekker synchroon, mij hoor je alvast niet klagen :-)

... je voor het eerst blij bent dat je jonger wordt geschat dan ouder.
Maar ja! Als iemand mij zegt "dat ik er toch zeker geen 32 uitzie", dan is mijn dag goed en straal ik met een intensiteit van wel 1000 gloeilampen altegaar. Zelfs al is het goed mogelijk dat die mensen dat enkel en alleen zeggen omdat ik hen met smekende ogen aankijk en ze in mijn puppy eyes kunnen lezen "please please please, zeg alsjeblieft dat ik er jonger uitzie dan ik ben of ik ga bleiten!"

... je je ergert aan studenten in de kroeg.
Ik erger mij niet echt aan studenten en pubers op feestjes of op café. Het is immers hun goed recht om daar te zijn - been there, done that. Maar ze doen me telkens wel beseffen dat ik zelf géén student meer ben - no longer one of them. Dat ik de min of meer gezegende leeftijd bereikt heb waarvan ik vroeger als student zei "amai, zo oud al..."

... je alle vijf de Spice Girls kunt opnoemen
Yup: Ginger, Scary, Sporty, Posh and Baby. Daar moet ik geen milliseconde over nadenken. And proud of it! :-)

... op Facebook de kroegfoto's verdrongen worden door babykiekjes
Awel ja, daar maak ik mij zelf ook schuldig aan. En dat is niet erg, want baby's zijn schattig. Maar ik let er wel op om niet van elke scheet die mijn kind laat en elk papje dat hij eet een foto te posten, want dat hoef ik van anderen hun kroost ook niet te weten, eerlijk gezegd. Ik probeer enkel foto's te plaatsen die op een bepaalde manier grappig zijn. Laat het mij gerust weten als ik te veel spam post op Facebook want ik wil echt niet zo iemand zijn die dat doet :-)

En dan nog een uitsmijtertje: Je bent jong voor je leeftijd als je bij lekker weer een naveltruitje aantrekt
Ook dit is herkenbaar. Niet dat ik met ontblote buik loop in de zomer, maar ik grijp bij mooi weer wel snel naar korte shortjes en kleurrijke topjes waarmee ik soms ook twintigers over straat zie paraderen. So what? Ik heb nog nergens gelezen dat het uniform van een dertiger een knierok is met een saaie blouse en platte schoentjes... Mijn favoriete broek van de zomer was mijn ripped jeans, waarvan mijn mama eens zeer subtiel gezegd heeft "dat dat toch eigenlijk niet meer voor mijn leeftijd is". Desondanks heb ik die broek keiveel gedragen - en die uitspraak is u al lang vergeven hoor mama :-)

Moraal van het verhaal: dertig zijn is dikke fun, maar uiteindelijk ben je toch zo jong of zo oud als je je zelf voelt!

Weten jullie nog zo van die typische "Je bent 30 als"-frasen? Deel ze dan zeker hieronder!

Love, Josie xo

Ik loop heel veel, al heel lang. Minstens 3 keer per week hardlopen is voor mij een evidentie en een onmisbaar deel van mijn leven. Ik heb in mijn 9-jarige “carrière” als runista al vaak de vele voordelen ervan mogen ervaren. Voor wie de loopbacterie nog niet te pakken heeft en twijfelt om te start-to-runnen, of voor wie in een loopdipje zit, som ik graag even de onmiskenbare voordelen op van hardlopen.

1. Work that body!

Lopen is een intensieve sport, dus ik moet daar geen tekeningetje bij maken: je krijgt er een mooi en strak lichaam van. Ik vind van mezelf dat mijn benen best mogen gezien worden: ze zijn slank en gespierd, maar niet té. In de zomer krijgen ze dankzij het lopen een naturel bruin kleurtje. Ik moet daar geen uren voor liggen bakken in de zon – wat trouwens zeer ongezond is. In de lente slaan veel vrouwen in paniek om hun body summer-proof te krijgen. Zal ik eens iets vertellen? Als je het hele jaar door blijft lopen en een béétje gezond eet, hoef je daar niet van wakker te liggen. Integendeel: ik ben net blij als de lente in het land is en ik eindelijk in blote benen de straat op kan. Lopen is niet alleen goed voor je benen, je traint er je hele lichaam mee. Als je een goeie houding hebt, krijg je er stevige buik- en rugspieren van. Ik ga niet zeggen dat ik complexvrij door het leven ga, maar ik ben zeer tevreden met hoe mijn lichaam eruit ziet dankzij het hardlopen.

2. Power for the soul

Er zijn mensen die na een drukke, hectische dag graag op de bank neerploffen met een zak chips voor de televisie. Ik heb daar niks op tegen, maar ik kan me niet voorstellen dat ze zich daar beter van gaan voelen. Wat bij mij het best werkt om mijn hoofd volledig leeg te maken, is een stevig toertje gaan lopen. Toegegeven, na een lange dag zie ik er soms ook tegenop om die loopkleren en -schoenen aan te trekken en de hort op te gaan. Maar ik wéét gewoon dat ik me achteraf beter ga voelen, omdat ik onderweg altijd rust vind. Mijn hoofd staat nooit stil: ik ben altijd wel met iéts bezig en heb tientallen mentale to-do-lijstjes. Maar tijdens het lopen denk ik vaak aan niks. Hoewel, “niks” is moeilijk te definiëren. Maar meer dan wat blogideetjes en kleine gedachten passeren niet de revue in mijn lopende hoofd. Dat is zalig!

3. Always & everywhere

Nog zo’n voordeel van lopen: je kan het altijd en overal doen. Ga je op reis? Dan neem je toch gewoon je loopgerief mee! Dat neemt helemaal niet veel plaats in in je koffer. Als je gaat lopen, hang je van niks of niemand af. Sportcentra hebben beperkte openingsuren, maar straten en bossen niet J Je kan ’s morgens gaan lopen als je net wakker bent, tijdens je middagpauze als je daar de mogelijkheid toe hebt, ’s avonds na je werk, en in de zomer kan je zelfs ’s avonds laat nog een toertje gaan lopen net voor zonsondergang. Ik geef toe dat ik in de winter iets minder graag loop dan in de zomer. Ook als het regent en waait is het niet zo fijn, maar dan nog probeer ik het altijd plezant te maken voor mezelf. Dan ga ik bijvoorbeeld in het bos lopen, doorheen alle modderpoelen. Daarna ga ik lekker plensen door de plassen zodat mijn schoenen weer helemaal proper zijn. Voor je het weet heb je een uur gelopen en voel je je supergoed!

4. Money is not an issue

Je hoeft helemaal geen grootverdiener te zijn om te kunnen lopen. Investeren in een goed paar loopschoenen volstaat. Voor 150 € heb je al een zeer degelijk paar en daar mag je volgens de regeltjes 1000 km mee lopen JLoopoutfits vind je in alle prijsklassen. Ik vind het belangrijk om er een beetje leuk bij te lopen, maar ik hoef daar heus niet diep voor in mijn buidel te tasten. Het is je eigen keuze natuurlijk, en hetzelfde geldt voor loopgadgets. Ik heb een hartslagmeter met ingebouwde GPS van Garmin. Ik betaalde daar 150€ voor maar ik gebruik hem wel al bijna 2 jaar, en hij is nog lang niet versleten. Het is dus de investering meer dan waard.

5. No matter how long or how slow…

Ik heb niet altijd veel tijd, maar zelfs dan nog ga ik lopen want ook een half uurtje heeft al veel effect. Als je het op die manier bekijkt, kan je je looptraining altijd wel ergens inpassen in je schema. Ik probeer wat te variëren in de duur van mijn trainingen, en ook in de intensiteit. Soms zijn er ook gewoon dagen dat ik geen zin heb om snel of lang te lopen, maar dan denk ik: no matter how long or how slow I’m going, I’m still going faster than everyone who’s lying on the couch! En dat geeft mij heel veel moed.

6. Get social, get lucky

Dit voordeel gaat niet echt op voor mij, want ik loop bijna altijd alleen en ik vind dat perfect. Maar ik hoor van veel mensen dat lopen voor hen een vorm van sociaal contact is, bijvoorbeeld mensen die met een vriend of vriendin gaan lopen of in een loopclub zitten. Dat kan ik alleen maar toejuichen! Ik kom wel vaak op loopevents en daar spreek ik soms af met mensen die ik ken. Sowieso hangt er op zulke manifestaties altijd een enorm gevoel van sportieve samenhorigheid, ik vind dat magnifiek om te zien. Lopers moedigen elkaar aan, ik merk dat bijvoorbeeld als ik een loopblog schijf of iets loop-gerelateerd op Instagram post. Je kan dat oppervlakkig vinden, omdat het maar “virtueel” is, maar dat scherpt mijn motivatie enorm aan.

7. Challenge yourself!

Last but not least is lopen – en bij uitbreiding eender welke sport – de ideale manier om jezelf te blijven uitdagen. Sommige mensen vinden hun heil in bezigheden als breien, naaien, kokkerellen,… Ik vind lopen de ideale sport om mijn geest scherp te houden en mijn mentale balans te bewaren. Onder het motto harder, better, faster, stronger blijf ik mezelf telkens nieuwe uitdagingen en doelen stellen. Halve marathon gelopen? Top, maar het kan altijd beter, sneller en verder. Ik heb die drive nodig, want het helpt mij om gelukkig te worden. Dus misschien is dat laatste voordeel misschien nog wel het allerbelangrijkste…

Zijn er voor jullie nog meer voordelen verbonden aan lopen? Of vinden jullie dat er toch eigenlijk wel meer nadelen zijn? Laat het me zeker weten!

Love, Josie xo

Deze blog verscheen op Ladies Fun Sports.

Ik ben sinds maandagavond terug van een 5-daagse in Lissabon samen met mijn vriendin. Op mijn Facebookpagina liet ik jullie al een beetje meegenieten van deze schitterende stad, maar het échte verslag met al mijn hotspots volgt later deze week.

Wat ik wél graag al wil laten weten, is hoezeer ik genoten heb daar in het zonnige, warme, mooie en gezellige zuiden. Weg van huis, op stap met mijn beste vriendin. Ik ga niet zeggen dat dat hoogdringend was, maar ik heb er toch vree veel deugd van gehad.

Ten eerste betekende het tripje us time voor Evy en mezelf. We gingen in 2012 al samen naar Madrid (toen beiden nog ontzettend kinder- en ook wel zorgeloos) en in 2013 maakten we Budapest onveilig (ik was toen 7 maand mama). Vorig jaar sloegen we - logischerwijze - een jaartje over omdat Evy hoogzwanger was van een tweeling. Maar dit jaar waren the girls back on track. Ik keek er al een hele tijd naar uit om nog eens 5 dagen tijd te hebben om te babbelen en onnozel te doen (dat is een beetje een rode draad in onze vriendschap, dat laatste). Wij zien elkaar regelmatig, maar we hebben het allebei druk met onze job, gezin en andere bezigheden. Bovendien zijn de kinderen (en de mannen) er vaak bij, en dat is toch anders dan gewoon met ons twee. Begrijp me niet verkeerd: het is fijn als die er allemaal bij zijn. Maar ge snapt het wel: dat is gewoon anders. Evy en ik komen prima overeen qua dagindeling en interesses: we zijn graag actief bezig, stappen graag veel rond en houden zowel van cultuur met grote C én die met een iets kleinere c (hihi). We hebben 5 dagen lang supermooie dingen gezien, veel gelachen en lekker gegeten en gedronken. Kortom: het was een fantastisch leuk reisje, waar in 2016 zeker een vervolg aan gebreid wordt!

Anderzijds betekende Lissabon voor mij een gelegenheid om eens weg van huis te zijn. Begrijp mij wederom niet verkeerd: ik zie mijn vriend en zoon doodgraag en ik hou van alles wat ik hier thuis doe. Maar het is de afgelopen maanden zeer druk geweest, zowel privé als professioneel. Altijd veel te veel willen doen - ge kent dat allemaal wel, denk ik. Ik had er eerlijk gezegd wat moeite mee om in het holst van de nacht weg te sluipen vorige donderdag om 2:45u, omdat ik het gevoel had dat ik mijn mannen in in de steek liet. Ik ben namelijk iemand die het liefst van al alles zelf doet en weinig uit handen kan geven. Ik denk soms dat ik hier onmisbaar ben, maar dat is niet zo natuurlijk... Feit is dat parallel met de drukte van de voorbije maanden mijn "ik kan dat allemaal zelf wel" levensfilosofie ongekende hoogten bereikt had. En dat zorgde soms voor wat spanningen hier ten huize (en daarbuiten). Vandaar dat ik vertrok met een heel klein beetje schuldgevoel. Maar van zodra ik in het zonnige Lissabon rondliep samen met mijn vriendin, wist ik: ik zou hier ook doodgraag met Pieterjan willen rondslenteren, dwalen en dolen. Ik heb mij enorm geamuseerd die 5 dagen met Evy, en tegelijkertijd heb ik mijn mannen gemist. Allebei. Heel veel. En dat voelde eerlijk gezegd heel goed. Van mijn schuldgevoel van donderdagnacht was op slag niks meer te bespeuren.

Toen ik maandag op het vliegtuig stapte, kon ik terugblikken op een leuke reis en met een blij gevoel naar huis gaan. Thuis was alles vlot verlopen (duh, what did I expect?). Pieterjan en Emil waren samen naar het feest van Thomas De Trein geweest, waarover ik later nog wat meer zal vertellen. Dat was blijkbaar superleuk, en er stond ook een heerlijk geurende versgebakken cake op het aanrecht. Ik besloot dat het tijd was om het begin in te luiden van het tijdperk "ik kan alles zelf maar een ander kan het minstens even goed".

Ik denk dus dat mijn Lisboaanse "me time"-missie 100% geslaagd is. En dat kan tellen, zo net bij de aftrap van de nieuwe boostyourpositivity campagne van Danone deze herfst. Daarover lees je de komende weken zeker meer hier op de blog, op Facebook en op Instagram. Hopelijk doen jullie ook allemaal mee!

Pieterjan zei mij gisterenmorgen toen hij wakker werd: ik was zo blij dat je weer naast mij lag vannacht. En ik, hoe graag ik ook in Lissabon lag/zat/liep/hing/slenterde/dwaalde, ik was ook blij dat ik daar opnieuw kon liggen. Naast hem, en met op het einde van de gang Emil in zijn warme bedje. En maar dromen van al die mooie reisherinneringen...

De zomer is nu echt wel bijna voorbij. En dankzij mijn boost in het zonnige zuiden ben ik echt volledig klaar voor de herfst!

Love, Josie xo

Een van de vele leuke aspecten aan bloggen is dat je regelmatig uitgenodigd wordt op toffe events. Een paar weken geleden kreeg ik een uitnodiging voor het verjaardagsfeest van Thomas De Stoomlocomotief, die ik nog niet echt kende toen maar na een beetje Googelen kwam ik tot de vaststelling dat dit een echte regelrechte hype is in kinderland...

Thomas, de blauwe pratende stoomlocomotief, verovert al generaties lang de harten van jonge kinderen met zijn spannende avonturen op het eiland Sodor. Dit jaar viert Thomas zijn 70ste verjaardag en dat wordt gevierd met nieuw speelgoed van Mattel. Er werd ook een groot verjaardagsfeest georganiseerd afgelopen weekend, in Utopolis Mechelen. De cinéma werd voor de gelegenheid omgebouwd tot een heus treinstation. Op het programma stond een exclusieve preview van de allernieuwste Thomas & Friends DVD "Sodors Legende van de Verloren Schat", gevolgd door een gezellige afterparty met veel vertier en amusement.

Aangezien ik zelf in Lissabon vertoefde, kon ik er helaas niet bij zijn. Maar Pieterjan nam maar al te graag mijn plaats in en trok naar Mechelen met Emil. Aan de foto's te zien, was het een superleuke namiddag, voor hen allebei.

Emil praat nog steeds vol enthousiasme over het leuke speelgoed waarmee hij zich kon uitleven. Ondanks ons plan om hem de komende maanden geen speelgoed meer te kopen (want hij heeft al zoveel!) denk ik dat we misschien toch gaan bezwijken voor een van de Thomas-speelgoedjes voor Sinterklaas... Of misschien nog beter van Percy (de groene), want dat is zijn favoriet. Hij spreekt die naam ook superschattig uit, op z'n Cockney-Engels :-)

Hij mocht ook een goedgevulde goodie bag meenemen naar huis. Vooral de DVD valt bijzonder in de smaak! Misschien trein ik binnenkort nog wel eens met Emil naar Antwerpen, want je kan Thomas bezoeken in het Centraal Station van 27/10 tot 10/11. Meer info vind je hier.

Kortom: het was een superleuk feestje. Dikke merci aan Mattel, Interel en Day One dat we erbij mochten zijn! Dank ook aan mijn lieve wederhelft om flink foto's te nemen, zoals ik hem had opgedragen. Hij zou zelf ook een goede blogger zijn :-)

Zijn jullie kinderen ook fan van Thomas en zijn vriendjes?

Love, Josie xo

Foto's: Kris Janssens en Pieterjan Senaeve

Ik hou van de ochtend."De morgenstond heeft goud in de mond" is zo'n spreekwoord waar ik echt volmondig mee akkoord ga. In tegenstelling tot veel andere mensen, die in hun bed liggen te snoozen vooraleer ze zich eruit slepen (my boyfriend is one of them), ben ik een echte ochtendprinses die graag vroeg en vrolijk aan de dag begint.

De Boostyourpositivity-campagne van Activia staat deze week volledig in het teken van ochtendrituelen. Jullie zagen misschien al geregeld de hashtags #showyourmorning en #mybedhead passeren op Instagram eerder deze week. Ik deel daarom graag mijn ochtendspitsgeheimen met jullie, inclusief mijn persoonlijke tips om het hele gebeuren vlot en aangenaam te laten verlopen.

RISE & SHINE, DARLING!

Hier thuis lopen de ochtenden op rolletjes. Het feit dat ik ruimschoots op tijd opsta, om 6u20 op weekdagen, zit daar zeker voor iets tussen. Ik ga nochtans niet vroeg slapen, ik sluit zelden mijn ogen voor 23u. Een ochtendmens ben je of ben je niet denk ik, en ik heb gewoon ook niet superveel slaap nodig.
Dat vroege opstaan is verduiveld handig omdat ik op die manier tijd heb om me lekker rustig te wassen en klaar te maken voor mijn 2 huisgenoten ontwaken. Ik neem elke ochtend een douche - dat is misschien niet zo bijster goed voor huid en haar, maar anders voel ik me gewoon niet fris om aan de dag te beginnen.
Mijn badkamersessie neemt een half uur in beslag en is vrij strak getimed. Dat houdt in: douchen, body lotion smeren (doe ik ook elke dag van kop tot teen), haar drogen, make-uppen (ik voel me toch beter met een beetje BB crème, mascara en blush), kleren kiezen. Dat valt goed mee vind ik, ik sta daar met plezier vroeg voor op. Liever zo dan dat ik last-minute uit mijn bed rol en alles in zeven haasten moet doen (en ongetwijfeld vanalles vergeet).
Kleren leg ik nooit klaar op voorhand. Ik kies graag op het moment zelf wat ik wil dragen. Ik vind het nooit moeilijk om een outfit samen te stellen, want ik heb een aantal makkelijk combineerbare basisstukken in mijn garderobe waarmee ik er altijd wel in slaag om presentabel voor de dag te komen.

Als ik wakker wordt om 6u20, is er nog wat opknapwerk aan mij... I'm only human after all :-)

PREPARATION IS KEY

De avond voordien maak ik steevast mijn ontbijt en lunch klaar. Mijn ontbijt is ofwel chiapudding (sojamelk of -yoghurt + chiazaad + een beetje honing of agavesiroop) of overnight oats (havermout + sojamelk, amandelmelk of rijstmelk + een toefje kaneel), perfect op voorhand klaar te preppen. Ik hoef maar mijn potje uit de ijskast te nemen 's morgens en ik heb een overheerlijk en licht ontbijt achter de kiezen, dat mij bovendien energie geeft tot de middag. Zeker eens proberen! Ik eet er altijd een kiwi bij, en ik slurp een kop zwarte thee om goed wakker te worden (no coffee for me).
Ook mijn lunch voor op het werk staat altijd klaar in de frigo. Dat is meestal een slaatje, dat ik de avond voordien samenstel met random ingrediënten uit de ijs- en voorraadkast. Sla, quinoa, avocado, feta, halloumi, zalm, kipfilet, tomaatjes, wortel, komkommer, pijnboompitjes - ik heb altijd wel een aantal ingrediënten in huis waarmee ik in no time een gezonde lunch tevoorschijn tover. Daar moet je echt geen keukenprinses voor zijn.
Wat ook altijd netjes klaarstaat sinds september is Emils boekentas. Daar moet een koek in, voldoende drankjes, reservekleertjes, zijn heen-en-weer-schriftje - allemaal dingen die ik op voorhand klaarzet. 's Morgens moet ik enkel nog zijn boterhammen smeren (hij eet op school stuutjes met soep) en zijn stukje fruit snijden. Als ik me er makkelijk vanaf wil maken, geef ik gewoon een banaan of druifjes mee. Daar heb ik geen snijwerk aan ;-)

Chiapudding: lekker, gezond en zeer voedzaam! En klaar in een paar minuutjes...

THE LITTLE MAN

Emil wordt gewoonlijk wakker rond 7u. Soms is hij vroeger wakker en ligt hij in stilte nog wat te soezen, en als hij écht te vroeg wakker is dan nemen we hem bij ons in bed of geven we hem een boek.
Sinds hij naar school gaat, moeten we hem vaak wekken om 7u10. Ik doe dat niet graag, maar meestal is hij goed gezind van zodra hij zijn ogen opent. Dat heeft hij van mij, denk ik. Er zijn uiteraard dagen dat het kind opstaat met een rothumeur, maar dat valt hier heel goed mee.
Emil ontbijt terwijl ik de boterhammen smeer voor zijn lunch en voor Pieterjans ontbijt. Want ja, ik maak chocobokes voor mijn lieve vriend. Veel mensen vinden dat raar, ik vind het een kleine moeite. Anders ontbijt hij niet of koopt hij koffiekoeken bij de bakker, dus dan smeer ik liever boterhammen voor hem.
We hebben een zeer open keuken waardoor ik Emil zie van aan het kookeiland, en ik met hem kan praten. Ik weet dat het beter zou zijn om samen met hem aan tafel te ontbijten, maar het moet nu eenmaal vaak snel gaan... Het plan is om barkrukken te kopen voor aan het eiland, zodat we daar 's morgens kunnen ontbijten. Maar daar moeten we dringend eens werk van maken...
Emil eet een boterham en een kiwi met een beker melk. Ik vind dat toch een serieus gemak buiten vroeger, met die flessen 's morgens... Lang leve de zelfstandige peuters!
Bij het ontbijt is tv of ipad verboden. Emil weet dat, maar dat belet hem (uiteraard) niet om te proberen zijn goesting te krijgen bij zijn doorgaans makkelijk beïnvloedbare en veel te gewillige moeder - behalve 's morgens vroeg. Soms leidt dat tot ruzies en in de hoek staan van 's morgens vroeg, maar het is even snel weer voorbij. En het gaat mij om het principe: geen tv van 's morgens vroeg, punt. Al zou het vaak sneller gaan als ik op alles wat hij me vroeg ja zei ;-)
Pieterjan is een notoir snoozer en vergezelt ons tussen 7u en 7u15. Ik vind het hoegenaamd niet erg dat hij wat langer in bed blijft liggen. Hij doet op andere momenten meer dan genoeg! Na het ontbijt, bijvoorbeeld, neemt hij Emil mee met hem in de douche. Dat is altijd dolle pret met die twee.
Wij hebben het "voordeel" dat we met 2 zijn voor 1 kind, en dat er altijd 1 iemand is die het een beetje rustiger aan kan doen. Met 2 of meer kinderen is het wellicht minder evident, al ben ik er rotsvast van overtuigd dat dat bij ons ook zou lukken.

In het weekend mag hij al eens ontbijten aan de salontafel. Het is weekend voor iets hé :-)

WORK THAT BODY

Soms maak ik in mijn strakke ochtendschema tijd om te gaan sporten. Dat is handig op dagen dat mij dat 's avonds niet lukt, en ook op hete zomerdagen ga ik liever 's morgens vroeg lopen voor het te warm is. Lopen 's morgens vroeg in de winter is niet zo aangenaam omdat het koud en donker is, maar ik kan voldoende discipline aan de dag leggen om het toch te doen. Ik weet immers: wanneer ik terug ben, ga ik mij zo goed voelen!
Sinds september probeer ik om wekelijks op woensdagochtend te gaan zwemmen. Het zwembad in Brugge is een kwartiertje rijden van bij ons thuis en op maandag en woensdag is het al open om 6u30. Ideaal voor de sportieve werkmens! :-) Dat betekent vroeg opstaan maar ik vind dat niet erg. Ik zwem van 7u tot 7u45, dat zijn 60 à 70 lengtes. Not that bad at all! Daarna voel ik me supergoed. Ik douche me in het zwembad en zo geraak ik tegen 8u30 mooi op tijd op het werk. Pieterjan gaat meestal op maandagochtend zijn baantjes trekken. Je ziet, bij ons thuis geloven we heel erg in het spreekwoord "Mens sana in corpore sano"!
's Morgens een sportsessie inplannen betekent een beetje geregel met de wederhelft, die dan all by himself voor Emil zorgt. Maar dat is heus geen grote opgave, want het is niet dat het een moeilijk kind is dat voortdurend tegenwerkt.

Een zwembad dat open is 's morgens in de vroegte: ik vind dat een echt godsgeschenk!

OFF TO WORK!

Rond 7u45 vertrek ik met de auto naar mijn werk of naar school. De school is vlakbij. Soms breng ik Emil, soms doet Pieterjan het. Wij beslissen dat de avond voordien, er is geen vaste regeling. Het hangt er een beetje van af in wiens agenda het best past.
Emil gaat naar de voorschoolse opvang. In het begin was het telkens een moeilijk afscheid (ook voor mij), maar sinds enkele weken gaat hij er met plezier naartoe. Dat is heel fijn :-) Op dagen dat ik een afspraak heb bij een klant probeer ik hem soms eens op de speelplaats af te zetten bij het belsignaal om 8u30 en dan rij ik rechtstreeks door naar mijn afspraak. Dat is voor Emil ook eens leuk, en hij toont mij dan met heel veel trots zijn klas.
Afhankelijk van of ik Emil naar school gebracht heb of niet, zit ik achter mijn bureau om 8u15 of 8u30. Mijn bazen zijn daar flexibel in.
De autorit naar het werk is voor mij een absoluut relaxmoment. De drukke ochtendspits is dan gepasseerd, ik zet de radio aan (StuBru! luid!) en ik geniet ervan om in de wagen te zitten. Ik heb een (meestal) filevrij traject en ik eet mijn ontbijt op in de auto. Ik weet dat dat niet ideaal is, maar het is een vast ritueel en ik geniet daarvan. Ik ben zeer getraind dus het gebeurt zelden dat ik mijn chiapudding of havermoutpap mors op mijn kleren :-)

Meestal is mijn woon-werktraject filevrij. Maar als er dan toch een, zoals eerder deze week, een vrachtwagen een gigantische lading zand verliest, dan entertain ik mezelf door selfies te nemen :-)

GESTRUCTUREERDE RUSH

Kortom, mijn ochtendritueel is zeer gestructureerd en gepland (ik ben nu eenmaal een geboren planner, ook in mijn job als project manager doe ik het fulltime en met veel plezier). Maar het blijft toch telkens een rush. Tijd om rustig een boekje of de krant te lezen is er niet, maar dat hoeft ook niet voor mij. In het weekend lukt dat wel, en dan is het des te leuker. De ochtenden verlopen nu veel gemakkelijker dan vroeger, toen Emil nog een baby was. Toen moest hij nog een fles krijgen, wat heel moeizaam verliep. Plus een baby is gewoon veel onvoorspelbaarder. Vandaag kan ik aan Emil uitleggen dat hij moet wachten omdat ik mijn haar nog aan het drogen ben. Hij heeft alle begrip voor moeder haar dierbare ochtendrituelen :-)

Hoe verlopen de ochtenden bij jullie? Even gestructureerd als bij mij, of net niet? Ik ben benieuwd!

Lots of love, Josie xo

Zoals jullie weten ben ik onlangs op citytrip geweest naar Lissabon met mijn vriendin. Ik schreef er al een blogje over, maar ik had beloofd om mijn favoriete adresjes en to do's voor deze wondermooie stad op te lijsten voor jullie. Reizen jullie even met mij mee naar Lovely Lisboa?

FOOD & DRINKS

Quinoa
Wij verbleven in een appartement en moesten 's morgens zelf voor ontbijt zorgen. In Lissabon zijn er confeitaria's en bakkerijtjes genoeg waar zoetigheden en koffie over de toonbank gaan van 's morgens vroeg. Wij hebben echter graag een gezond ontbijtje om de dag goed te starten, en na een beetje Googelen kwamen we uit bij Quinoa. Hier kan je terecht van 8 uur 's morgens tot 8 uur 's avonds, dus niet enkel voor het ontbijt maar ook voor een snack of tussendoortje. Het ontbijt is heerlijk met vers biologisch brood, fruit, granola, zoet en hartig beleg,... Er zijn ook lekkere sapjes, een ruim gamma Kusmi-thee en je kan een home-made gebakje meenemen on the go. Wij gingen er ontbijten en het was top! Het interieur is zeer "Pinterest" en het is er lekker rustig. Ideaal voor als je op je gemak nog een beetje wil wakker worden tijdens het ontbijt!
Rua do Alecrim 54

Pharmacia
Op een paar minuutjes stappen van ons appartement lag Pharmacia, een restaurant dat meteen onze aandacht trok door het statige pand en het megagezellige, trendy terras. Het concept is de max: de volledige menukaart is een soort doktersvoorschrift en de gerechten worden geserveerd in pillendoosjes, proefbuizen en andere medische toebehoren. Het menu bestaat voornamelijk uit tapas, gemaakt uit verse en lokale ingrediënten. De cocktails zijn lekker! Wij zaten op het sfeervolle terras, vanwaar we een mooi zicht hadden op de Taag en de beroemde Ponte de 25 Avril. Binnenin is het restaurant zeer "medisch" ingericht met een leuke retrotoets. De bediening was supervriendelijk. Een echte aanrader!
Rua Marechal Saldanha 2

Gato Pardo
In de oude stad, rond het Castelo de Sao Jorge, is het soms moeilijk om niét in een obscure tourist trap verzeild te raken als het op eten en drinken aankomt. Wij waren er voor de lunch en kwamen in een klein straatje een al even klein etablissementje tegen, dat helemaal in het teken van katten stond - dan ben ik sowieso al meteen verkocht. "Gato Pardo" betekent dan ook "bruine kat" in het Portugees. Er zijn een paar tafeltjes binnen en je kan ook buiten zitten, langs de straat. Ik kreeg er een echt huiskamergevoel. De kaart is beperkt, wat ik altijd een goed teken vind want dat wijst erop dat het eten vers is. Wij aten allebei een salade capricciosa en werden heel vriendelijk bediend. Het enige minpuntje was dat de ober dacht dat we 2 Duitse grieten waren en hij de hele tijd auf Deutsch tegen ons sprak. But then again, hij deed wel moeite hé ;-)
Rua de Sao Vicente 10

Noobai Café
Aan de overkant van Pharmacia ligt dit superleuke café-restaurantje. We gingen er 2 keer eten. De eerste keer was 's avonds. Je hebt vanop het terras een adembenemend zicht op de Taag, de brug en alle lichtjes van de stad. We aten er zeer lekker en eenvoudig: kabeljauw (de populairste vis daar) met gekookte aardappelen en groenten. Het werd een beetje fris en de ober kwam dekentjes brengen voor op onze benen. We waren meteen verkocht :-) We kwamen er nog eens terug op zondag om te brunchen. Je kan in Noobai Café je dag starten met een heerlijk gezond ontbijt/brunch met granola, yoghurt, fruit, brood, beleg, sap, koffie, thee,... En dat allemaal op dat prachtige terras in de zon. Echt de moeite om eens naar daar te gaan!
Rua de Santa Catarina 2715

Santa Bica

Een klein restaurantje dat niet meteen opvalt als je er voorbijloopt, maar met een zeer groot terras waar het supergezellig zitten is. De kaart is klein en overheerlijk. De porties zijn niet te groot, wat trouwens een constante is in Lissabon (net als de glazen wijn die wel erg groot zijn, zoals je ziet op de foto). Ik had nooit het gevoel dat ik té veel gegeten had, en hoefde in mijn bed 's avonds niet uren liggen te woelen omdat mijn eten op mijn maag lag ;-) De sfeer bij Santa Bica is casual en à l'aise. Reserveren is een must. Je kan er ook overnachten, of gewoon iets gaan drinken.
Travessa do Cabral 39

Pois Café
Moest er in de buurt van mijn huis een plekje zijn als Pois Café, ik zou er heel vaak zitten. Wat een zalig adresje! Je kan er ontbijten, brunchen, lunchen, koffie drinken,... Gewoon een beetje rondhangen in de gezellige huiselijke sfeer en een boekje lezen - een verademing als je uit de toeristische drukte van de oude stad komt! Ik ben helemaal verliefd op de inrichting. Ook zeer kindvriendelijk, er liggen boekjes en speelgoed voor de allerkleinsten.
Rua São João da Praça 93–95

BA Rooftop Terrace
Ik heb een zwak voor rooftop terrace bars: je krijgt er toch altijd een beetje een exclusief gevoel. Het Bairro Alto Hotel heeft een heel mooi terras op het 6de verdiep. Iedereen mag ernaartoe, tenminste als de portier je binnenlaat - maar voor 2 goedlachse jongedames is dat doorgaans geen probleem ;-) Het terras is niet zo groot, wat maakt dat het er rustig is. Verwacht zeker geen decadente taferelen zoals in de films en de reclame! Wij gingen er 's avonds na het eten nog iets drinken. Je zit buiten, maar uit de wind dankzij de glazen "omheiningen". Zeer aangenaam vertoeven dus! Niet goedkoop, maar dat mag je ook niet verwachten als je naar zoiets gaat. Lekkere cocktails!
Praça Luis de Camoes 2

SHOPPING

Lissabon is een walhalla voor vintageliefhebbers. Je vindt bij wijze van spreken in elke straat wel een retro- of tweedehandswinkeltje. Leuk om eens rond te snuisteren! Uiteraard kan je ook shoppen in de grote ketens, maar dat doe ik nooit in het buitenland omdat ik dat even goed thuis kan doen. Heel veel heb ik niet gewinkeld, omdat het te mooi weer was om de hele tijd binnen te zitten, en bovendien had ik maar een klein koffertje bij me (Ryanair, you know) dus ik moest selectief zijn met souvenirs :-)

Dream Pills
Hier kwamen we al op onze eerste dag terecht en ik kocht er meteen een cadeautje voor Pieterjan en Emil. Het is een snoepwinkeltje dat is opgevat rond het concept van een apotheek (een beetje de snoepversie van restaurant Pharmacia). Je stelt zelf je "pillendoosje" samen met spekken in alle maten, vormen en kleuren. Daarna kies je een "voorschrift" om erop te plakken in de vorm van een leuke quote. Ik koos voor "Sweets for my sweet" voor mijn kleine man, en "Candy can't let you go" voor Pieterjan. Lief hé :-)
Rua do Norte 20

Sneakers Delight
Sneaker-lovers moeten zeker eens langslopen bij Sneakers Delight. Het is geen grote winkel, maar er is een ruime keuzeaan sneakers van allerlei merken en in verschillende kleuren - zowel "goedkopere" modellen als limited editions. Ik was doelbewust op zoek naar nieuwe sneakers en kocht een paar witte van Le Coq Sportif x Arthur & Ashe. Ik was onmiddellijk verliefd toen ik ze zag en ze passen als gegoten!
Rua do Norte 30

LX Factory
In de buurt van de brug over de Taag bevindt zich de LX Factory. Het is een oud fabriekspand aan het water waar verschillende upcoming brands en creatievelingen hun vaste stek hebben. Er zijn ook een aantal gezellige koffiehuizen en je vindt er Ler Devagar, een supergrote en adembenemend mooie boekenwinkel met literatuur in alle wereldtalen. Op zondag is er retro- en vintagemarkt. Wij gingen ernaartoe en het was er gezellig druk met veel sfeer. Er worden ook feestjes georganiseerd, de avond voordien had er bijvoorbeeld een dancefestival plaatsgevonden. LX Factory is echt de place to be voor hippe vogels... Vandaar dat wij er ook waren :-) Het is een goed half uurtje stappen vanuit het centrum, best wel te doen en goed voor de beentjes. Je kan ook een bus of tram nemen.
Rua Rodrigues de Faria 103

TIPS

Doca de Santo Amaro
Een eindje buiten het stadcentrum, maar o zo leuk: de dokken. Net als in veel Belgische steden worden de dokken in Lissabon erg heropgewaardeerd. Je vindt er tal van leuke bars en restaurantjes en er hangt een gezellige sfeer. Vooral het Doca de Santo Amaro is de max. Ondanks het feit dat het naast de drukke brug ligt, is het er zeer rustig. Wij gingen er op zondag wat gaan relaxen aan het water - we waren toen een beetje moe na 4 dagen rondlopen in de stad :-) Je kan vanuit het centrum (Praça do Comércio) langs het water naar de dokken wandelen. Reken wel op een klein uurtje want het is een eindje stappen - maar erg de moeite.

Let's bike!
Een leuke manier om de stad te verkennen is per fiets. Op de blog van Céline las ik dat zij een begeleide fietstour door de stad maakte met Baja Bikes. Evy en ik deden net hetzelfde, sportief als we zijn :-) De toer duurt een 4-tal uur. Onze Engelstalige gids Miguel vertelde in geuren en kleuren interessante verhalen en weetjes over de stad. We stopen 2 keer. Eerst mochten we het plaatselijke likeurtje proeven, de ginjinha. Dat smaakt een beetje naar porto, maar dan zoeter. Best wel lekker, maar één glaasje was voor mij voldoende tenzij ik zin had om met mijn fiets tegen de grond te gaan :-) We hielden ook nog halt in Martinho da Arcada, het oudste café van Lissabon op de Praça do Comércio. Daar kocht Miguel pasteis de nata voor ons, de "nationale zoetigheid" van Portugal. Mierezoet, maar wel lekker! We doorkruisten de belangrijke buurten van de stad, en we fietsten helemaal tot in Belém. We hadden het "geluk" dat we maar met 4 waren: wij en nog een Nederlands koppel. Daardoor konden we veel vragen stellen en eens stoppen wanneer we een foto wilden maken. Zeker de moeite! Trouwens, het is de hele tijd bergaf of vlak, je hoeft niet te klimmen hoor ;-)

Miradouro Sao Pedro de Alcantara
Er zijn in de stad heel veel uitkijkpunten of "miradoures". Ik vond de Miradouro Sao Pedro de Alcantara (in Bairro Alto) de allermooiste. Het is een steile klim ernaartoe vanaf Rossio (je kan ook met het trammetje gaan) maar het is de moeite! Je komt terecht op een gezellig plein vol jonge mensen. Het is een soort ontmoetingsplaats met live muziek en een kiosk waar je iets kan drinken en kan relaxen in een ligzeteltje. De ideale gelegenheid om een beetje uit te rusten na een goed gevulde dag!

WHERE TO STAY
Wij verbleven in een appartement dat ik gevonden had via Airbnb. Zeer goed qua ligging, vlakbij alles en toch rustig. Zeer verzorgd en gezellig ingericht, ideaal voor 2 personen. De eigenares was zeer behulpzaam en gaf tips en uitleg via de superhandige Airbnb-app. Het was mijn eerste Airbnb-ervaring en het zal zeker niet de laatste geweest zijn!

#lovelisboa
Kortom: Lissabon is een bruisende stad waar er enorm veel te beleven valt. Ik was er van donderdag tot maandag maar ik had er gerust een week kunnen blijven, want er is nog zoveel dat ik niet gezien/gedaan heb. Lissabon heeft een rijke geschiedenis en dat zie je aan de gebouwen en architectuur. Tegelijkertijd is het een hippe stad waar jonge mensen volop aan hun trekken komen. Ik heb er een stuk van mijn hart verloren, en ik ga zeker nog eens terug!

Na een kort Brussel-tripje afgelopen weekend (daarover binnenkort meer) is het nu aftellen naar eind oktober, want dan ga ik naar Barcelona met mijn vriend om ons "tienjarig bestaan" te vieren. Tips daarvoor zijn nog altijd welkom!

Love, Josie xo

De week zit er weer bijna op. Tijd om eens terug te blikken met een paar fotootjes!

Vrijdagavond startte ik het weekend met een rustig avondje thuis. Dat gebeurt de laatste tijd vaker niét dan wél - waarom doen we dat toch, onze weekends altijd zo volproppen? -dus ik keek ernaar uit! Ik maakte eerst een lekkere pastaschotel met farfalle, kip en een geïmproviseerd sausje van groentjes die ik in de koelkast vond (er liggen er altijd heel veel in, dus dat was geen probleem). En natuurlijk een lekker laagje kaas erover en dan onder de grill zodat het een goudbruin korstje wordt - that's what they call comfort food on Friday! Daarna keek ik samen met Pieterjan naar de veelbesproken nieuwe serie Bevergem. We hadden ze opgenomen omdat we de woensdag niet samen konden kijken. Die personages, dat West-Vlaams, de droge humor: ik vond de eerste aflevering alleszins al de max! Ik moet de tweede nog bekijken dus mondjes dicht aub :-)

Zaterdag trokken Pieterjan en ik na de middag richting Brussel, waar we de dag erop de Brussels Half Marathon zouden lopen (daarover gauw meer hier op de blog, je hebt wellicht al foto's zien passeren op mijn Facebook en Instagram). Net als in april ter gelegenheid van PJ's verjaardag verbleven we in Hotel BLOOM. En het was weer dik in orde! Onze kamer was versierd met een kleurrijk en vrolijk fresco van een jonge kunstenares. En we werden aangenaam verwelkomd met a bloomy apple a day to keep the ordinary away... en ook wel een beetje to help me finish my half marathon successfully :-) Zeer leuke attentie vond ik dat!

Het viel mij wederom op hoe rustig het in het hotel is, ondanks het feit dat het in een vrij drukke buurt gelegen is. Wij hoorden praktisch niks van lawaai in ons bed, en konden dus na een gezellig etentje bij Divino genieten van een hemelse nacht slaap - dat was nodig want we hadden 21K door het heuvelachtige Brussel en rand voor de boeg op zondag, niet van de poes. Het ontbijtbuffet was rijkelijk en ik kon kiezen tussen zoet, hartig, gezond of minder gezond. Het is zo'n buffet waar ik heel lang kan blijven zitten om van alles eens te proeven (en dan compleet "volboeft" van tafel te gaan). Helaas moest ik me een beetje inhouden en beperkte ik me tot bruine boterhammen met honing - suikers voor het lopen, weetjewel. Zeer leuk was ook dat we een late check-out hadden. We moesten pas om 16u uit de kamer, waardoor we ons na het lopen nog rustig konden douchen vooraleer we opnieuw huiswaarts keerden. Het was een aangenaam verblijf en ik ga zeker nog terug!

Maandag werd week 2 van #boostyourpositivity ingezet. Het thema blijft nog eventjes de ochtendspits, maar met een aantal nieuwe Instagram challenges. Zo was het onder andere de week van de toothbrush selfies. Daar wilde ik uiteraard ook aan meedoen :-) Mijn tanden poetsen is een van de eerste dingen die ik doe wanneer ik 's morgens om 6u20 opsta. Ik doe dat gewoon zo graag, ik hou van het gevoel achteraf! Als ik thuis ben, poets ik mijn tanden ook na de lunch, en sowieso voor het slapengaan. Ik wilde nog een tandenpoets-selfie maken van Emil, maar hij zit in een periode waarin hij het hele gebeuren niet zo fijn vindt, ondanks het feit dat er een grappige poes op zijn tube tandpasta staat. Vroeger deed hij het nochtans graag... Iemand tips om tanden poetsen voor een 2,5-jarige een beetje meer fun te maken?

Het was een zeer drukke week op het werk, maar zo heb ik het graag. De dagen vliegen voorbij en wanneer ik 's avonds naar huis ga, heb ik vooral een gevoel van voldoening. I love it! Nadeel is wel dat ik soms weinig tijd heb om rustig te lunchen - 't is te zeggen, ik maak er zelf weinig tijd voor, mijn eigen schuld dus. Ik zorg wel altijd dat ik iets lekkers bij heb voor de lunch, want dat compenseert het feit dat ik het aan mijn bureau opeet. Ik maak meestal een slaatje van wat ik in mijn koelkast vind. Woensdag stond er bijvoorbeeld een mix van salade, tomaat, paprika, avocado, halloumi en quinoa op het menu. Zeer eenvoudig en o zo lekker! Een slaatje is licht maar toch goed vullend, ik vind dat ideaal om een namiddagdip te vermijden. Wat eten jullie 's middags zoal op het werk?

En nu staat het weekend voor de deur. Morgen nog een dagje werken en dan gaan we op vriendenweekend naar Noord-Frankrijk. Ik heb alvast lekkere spaghettisaus gemaakt voor morgenavond - op foto ziet ze er niet zo yummie uit, maar ze is echt megalekker. Dan hoeven we niet meer achter de kookpotten te staan wanneer we in het weekendhuisje arriveren. Ik kijk ernaar uit... Zowel naar de spaghetti als naar het leuke weekend :-)

Aan iedereen een even fijn weekend gewenst!

Love, Josie xo

I love superfood. Ik leerde het een tweetal jaar geleden kennen en draai het sindsdien graag al eens door mijn eten. Voor de leken: superfoods zijn onbewerkte voedingsmiddelen uit planten, zaden, bessen, granen en algen. Ze zijn van nature rijk aan vezels, gezonde vetzuren, eiwitten, vitamines, mineralen, aminozuren en antioxidanten.

Superfood, dat tegelijkertijd ook raw food is, is momenteel een echte trend in de zoektocht naar gezonde voeding waarmee je eindeloos kunt variëren. Ik ben een grote fan van chiazaad, lijnzaad, hennepzaad, moerbeien en acai- en gojibessen. Echt creatief ben ik er niet mee: meestal verwerk ik ze in yoghurt, smoothies, soep en slaatjes. Lekker en het geeft een extra touch!

Als clean eater met een voorliefde voor superfoods was ik heel blij toen ik van Biover een superfoodpakket ontving om uit te testen. Het merk heeft sinds kort een mooi gamma op de markt:

Bessenmix (cranberry, moerbei, gojibes)
Cacaokernen
Hennepzaad
Lijnzaad + chia
Rodebietenpoeder

Een overzicht van de verkooppunten vind je hier.

Er zat ook een leuk receptenboekje bij, dat bewijst hoe verrassend veelzijdig superfoods zijn, en hoeveel lekkere dingen je ermee kan maken. Ik ging aan de slag en koos voor de ultragezonde ontbijtrepen. Het gebeurt niet vaak op deze blog, maar ik deel toch graag het recept en mijn bevindingen met jullie :-)

Ingrediënten:

18 eetlepels havervlokken
2 eetlepels hennepzaad
3 eetlepels Biover Superfood gemalen lijnzaad en chia
70g gemalen amandelen
4 eetlepels honing
3 eetlepels amandelpasta (vond ik in de biowinkel)
2 eetlepels gesmolten kokosolie
1,5 koffielepeltje vanille-extract

1. Verhaksel de amandelen tot het fijne stukjes geworden zijn.

2. Mix de havervlokken, het hennepzaad, de Biover Superfoodmix en de gemalen amandelen in een grote kom.

3. Mix de amandelpasta, de kokosolie, het vanille-extract en de honing in een andere kom tot het een glad mengsel is.

4. Voeg het gladde mengsel toe aan de mix uit stap 2. Meng alles goed door met je handen te kneden.

5. Doe de mix in een ingevette ovenschaal en druk heel hard aan. Hoe harder hoe beter, want zo vermijd je dat het later uiteenvalt.

6. Zet de schaal een paar uur in de koelkast tot het mengsel hard geworden is.

7. Snijd daarna in bars of repen van de gewenste grootte. De ultragezonde ontbijtrepen blijven ongeveer een weekje vers in de koelkast (ik wikkel ze per stuk in wat cellofaan). Bovendien zijn ze ideaal als gezonde snack op het werk of voor het sporten.

8. Klaar is kees... Echt niet moeilijk hé!?

Wat ik ervan vind? Superlekker, echt volledig mijn smaak. Ik eet de Biover energy bars vaak voor ik ga sporten of erna, om energie bij te tanken. Ik at bijvoorbeeld een reep na mijn halve marathon in Brussel, en smaken dat dat deed! :-)

Ben jij ook zo'n fan van superfood? Of wil je er graag eens mee experimenteren? Dan heb ik goed nieuws, want ik mag van Biover 10 superfoodpakketten weggeven!

Wat moet je doen om te winnen? Laat mij jullie favoriete gerecht met superfood weten. Dat hoeft geen super ingewikkeld recept te zijn, het mag gerust ook een ontbijtje zijn, een smoothie,... Just inspire me!

Jullie creaties inzenden kan op de volgende manieren:

1. Via mail josefien@josieslittlethings.be

2. In de comments hieronder

3. Via Instagram met de hashtags #lovebiover en #josielovessuperfood

Deelnemen kan tot en met 31 oktober. Daarna worden de 10 winnaars getrokken door een onschuldige kinderhand :-)

Veel succes, ik kijk uit naar jullie originele receptjes!

Love, Josie xo

P.S. Er staan trouwens al een aantal leuke receptjes op de website van Biover. Zeker de moeite om al wat inspiratie op te doen!

Het thema van #Boostyourpositivity de voorbije week was "Werk". Nog net op de valreep voor er volgende week een nieuw thema gelanceerd wordt, slaag ik erin om hier een blogje over te schrijven... Dat komt omdat het een zeer drukke week geweest is, onder andere op het werk. Tijd dus om dat fameuze "werk" van mij eens onder de loep te nemen!

Ik heb in feite 2 jobs: een fulltime job bij mijn werkgever en een freelance bijberoep. Mijn hoofdberoep is project manager in een webbureau. Het is een job die heel veel taken omvat, maar in 't kort komt het erop neer dat ik binnen het bedrijf de spilfiguur ben tussen de klanten en mijn collega's (webdesigners en programmeurs). Ik begeleid alle lopende projecten van briefing tot oplevering (websites, webshops, apps) en sta in voor de planning van een 9-tal collega's. Daarnaast doe ik ook een stuk online marketing (SEO, SEA, web copywriting). Een heel veelzijdige job dus!

Ik doe dit nog maar sinds maart en heb daarvoor een aantal andere jobs gedaan (o.a. lange tijd in een reclamebureau). Ik heb het gevoel dat ik nu echt mijn plekje gevonden heb. De grote voordelen van mijn job? Ik heb een zeer divers takenpakket en krijg de vrijheid van mijn bazen om er mijn eigen ding mee te doen - zolang ik natuurlijk de gevraagde resultaten behaal en de klanten tevreden zijn, dat spreekt voor zich. Het vertrouwen dat ik van hen krijg, is voor mij echt goud waard want dat heb ik nog bij geen enkele andere werkgever gehad. Bij het bedrijf waar ik werk heerst er echt een informele, no-nonsense sfeer. We zijn een klein team en er is een zeer vlakke structuur. Ik hoef dus niet aan 5 verschillende personen toestemming te vragen om iets te mogen doen. Bovendien werk ik in de online sector, die heel snel evolueert, en dat is leuk. Zo krijg ik de kans om veel bij te leren. Ik heb ook fijne collega's, en niemand voelt zich beter dan een ander. Dat was bij mijn vorige werkgevers wel anders... Het feit dat ik in een echt mannenbedrijf werk (ik ben de enige vrouw tussen 12 mannen) vind ik ook de max. Ik werk heel graag samen met mannen: ze zeggen wat ze denken, en gaan niet achter je rug praten. Als er iets is wat hen niet zint, dan flappen ze het er meteen wel uit :-) Ik moet natuurlijk wel tegen wat typische "ventenhumor" kunnen, maar daar heb ik geen problemen mee, integendeel!

Ik ben dus heel tevreden met mijn job. Het enige "nadeel" is misschien dat mijn takenpakket erg breed en niet altijd goed afgebakend is, waardoor ik altijd veel op mijn to do lijstje staan heb en soms moeilijk prioriteiten kan afbakenen. Het is eigenlijk altijd allemaal even dringend ;-) Maar door die veelzijdigheid heb ik net veel verantwoordelijkheid, en dat heb ik echt nodig om voldoening te krijgen. Want daar draait het mij toch vooral om: als ik 's avonds naar huis ga, wil ik het gevoel hebben dat ik veel nuttige dingen gedaan heb (of toch tenminste geprobeerd). En dat is echt wel het geval.

Ik verdien zeker niet slecht mijn boterham. Ik zou elders meer kunnen verdienen, dat weet ik wel. Maar ik werk dicht bij huis (20 minuutjes rijden in een filevrij traject, leve de West-Vlaanders), ik doe wat ik graag doe, er is een leuke sfeer en ik heb mooie voordelen zoals een wagen, gsm en laptop. Ik kan ook rekenen op de nodige flexibiliteit van mijn bazen, bv. wanneer Emil ziek is, wanneer ik naar de dokter moet,... Dat is voor mij heel veel waard. Natuurlijk ben ik dan ook flexibel naar hen toe. In drukke periodes beantwoord ik 's avonds vaak nog wat mails, of werk ik over de middag door. Ik vind dat niet meer dan normaal in het type job dat ik doe.

Over naar job 2 dan: mijn bijberoep. Sinds begin 2014 ben ik freelance copywriter onder de naam "Text Fairy". Dat wil zeggen dat ik "na mijn uren" (lees: 's avonds en in het weekend) alle soorten teksten schrijf voor mijn eigen klanten: webcopy, brochures, magazines, blogs, social media teksten, persberichten,... Ik ben er zeer kleinschalig mee begonnen, met als doel een aantal uurtjes per maand bij te klussen om op die manier mijn writing skills up-to-date te houden en er een centje mee bij te verdienen. Maar na een paar maand had ik al een aantal vaste klanten, en vandaag ben ik wekelijks toch een 10 à 12 uur bezig met freelance schrijven. Dat lijkt niet veel maar is het eigenlijk wel. Ik ben meestal thuis van het werk rond 18u, dan ga ik vaak nog sporten en ik hou met wat met Emil bezig (eten, wassen, spelen, in bed steken). Pieterjan en ik eten samen om 20u op avonden dat we allebei thuis zijn, en tegen dat alles opgeruimd is, is het 21u. Op weekavonden werk ik dan tot max. 23u, meestal 3 à 4 avonden per week. In het weekend probeer ik een halve dag te blokkeren om goed te kunnen doorwerken, ofwel werk ik tijdens de middagdutten van Emil. Gelukkig kan ik rekenen op een vriend die supergoed voor onze zoon zorgt, en op fantastische ouders en schoonouders. Zonder hen zou het zeker niet lukken!

Ik werk veel en hard, maar je gaat mij daar nooit over horen klagen. Want ik doe het gewoon supergraag en ik vind de combinatie heel uitdagend en interessant. De dag dat ik het niet meer kan opbrengen om alles te blijven doen, moet ik er gewoon mee stoppen. Maar er zeker niet over beginnen zagen, want het is tenslotte volledig mijn eigen keuze! Rijk zal ik niet worden van mijn bijberoep omdat ik vrij zwaar belast word. Maar hier geldt opnieuw: ik krijg er zoveel voldoening van! Ik heb het gevoel dat ik iets moois opbouw voor mezelf, en dat is volgens mij toch totaal anders dan werken voor "een baas". Het geeft mij bovendien wat extra financiële ruimte om eens een tripje te maken, een extra paar schoenen te kopen, en vooral: om te sparen. En dat kan ook geen kwaad ;-)

Ben ik ambitieus? Ja, maar niet in de zin dat ik aan de top wil geraken van een bedrijf. Ik hoef zeker ook niet het meest te verdienen van alle mensen in mijn vriendenkring, en ik hoef al zeker niet met de grootste, duurste en meest prestigieuze auto rond te sjezen. Maar ik ben wél ambitieus in de zin dat ik wil blijven bijleren en groeien, en dat ik gewoon goed wil zijn in wat ik doe. Zowel in mijn hoofd- als in mijn bijberoep. Doen wat je graag doet, daar word je gewoon gelukkig van. Ik heb een aantal jaren moeten zoeken naar wat ik echt wilde doen, maar ik denk dat ik het nu wel gevonden heb :-)

Uiteraard heb ik soms absolute schijtdagen op het werk (mijn collega's zullen dat wel al gemerkt hebben). En heel soms denk ik 's avonds: kon ik nu gewoon maar in mijn zetel naar een onnozele serie kijken in plaats van te werken. Dat is normaal, denk ik. Ik word ook soms wakker 's morgens dat ik denk: ik moet vandaag honderden mails sturen, en die en die persoon briefen, en die en die klant bellen, en dit en dat en dat ook nog... En liefst allemaal voor de middag zodat ik tijdig kan vertrekken naar mijn klantenafspraak. Dan krijg ik even een heel klein beetje stress, maar dat is snel over want ik denk dan: verdorie, ik ben er klaar voor, laat maar komen al die uitdagingen!

En dat is exact wat ik nu ook denk, terwijl ik op een rustige zondagnamiddag deze blog schrijf. Ik heb 2 heel drukke werkdagen voor de boek (het is een kort weekje want woensdag ga ik naar Barcelona, joepie!) maar het feit dat ik er geen hartkloppingen van krijg en ernaar uitkijk om morgen aan de slag te gaan, is een goed teken.

Een héél goed teken zelfs... Als dat geen boost van de positivity is, dan weet ik het ook niet meer! :-)

Love, Josie xo

Op 4 oktober liep ik de Brussels Half Marathon voor de tweede keer – de vierde halve marathon op mijn palmares. Als je weet dat Brussel ontstaan is op zeven heuvels, dan moet ik niet vertellen dat ik afgezien heb op bepaalde stukken. Ik daag je uit om na 16K lopen de steile Tervurenlaan naar boven te rennen zonder te hijgen met je tong ei zo na tegen de grond. Maar ik heb toch vooral genoten, geluisterd naar mijn leuke muziek en rondgekeken, want het parcours brengt je langs mooie plekken waarvan je niet eens wist dat ze bestonden in onze mooie hoofdstad. Bruxelles ma belle, dat klopt echt wel hoor. Tijdens het lopen heb ik aan niet veel gedacht. Maar daarna des te meer, want bij het kijken naar de foto’s kwam ik uit op een aantalzeer wijze levenslessen...

Never stop smiling. Hoe moeilijk ik het ook heb, ik probeer altijd te lachen. Zelfs al heb ik pijn, een baaldag of ben ik stikkapot en heb ik er even geen zin meer in. Ik ben een enorme positivo, maar denk niet dat ik mij nooit eens slecht voel. Ik heb gewoon geleerd om altijd te focussen op het goede. Vandaar dat ik na 20K met een very big smile op de foto sta, al had ik het toen knap lastig. Voor mij is dit het beste bewijs dat lopen mij gelukkig maakt. En ook wel dat mijn glimlach van het mooiste is wat ik heb :-)

You’ll never walk alone. Ik liep deze halve marathon samen met mijn vriend Pieterjan. Hij loopt veel sneller dan mij (hij is zo mogelijk nog een grotere doorzetter) maar wilde graag met mij meelopen als “haas” om ervoor te zorgen dat ik een mooie tijd behaalde. Ik liep met muziek (as always) dus we hebben niet met elkaar gebabbeld. Gezellig hé :-) Maar hij vroeg mij elke kilometer wel eens of het nog ging, en hij nam altijd water aan de bevoorrading zodat ik niet hoefde te stoppen. Doordat hij de tijd in de gaten hield en mij, zonder dat ik het zelf goed besefte, sneller deed lopen dan ik anders zou lopen in m’n eentje, finishte ik in 1:55. Voor mij is dat een supertijd, want de vorige keer in Brussel (2013) strandde ik op 1:58, en tijdens mijn laatste halve marathon deze zomer in Torhout bereikte ik pas de meet na 2:02. Toen liep ik alleen, en dat is voor mij het beste bewijs dat mijn vriend het beste in mij naar boven haalt. Zonder hem had ik niet zo’n mooie tijd kunnen lopen. Ik ben iemand die altijd denkt dat ze alles alleen kan, een echte plantrekker. Meestal lukt het me wel, maar op sommige momenten moet ik toegeven dat het met twee toch nog een beetje beter gaat. Weten dat er iemand naast mij loopt die mij zal helpen wanneer het moeilijk gaat, dat is heel veel waard – en dat geldt niet alleen op sportief vlak.

Wees trots op wat je bereikt. Van zodra ik de eindmeet had bereikt, werd ik overmand door een enorm gevoel van trots. Op mezelf, en op Pieterjan om wat hij voor mij had gedaan. Ik weet goed dat ik beter kan dan 1:55, en dat er vrouwen zijn van mijn leeftijd die veel sneller lopen. Maar daar dacht ik op dat moment niet aan. Want ik heb het toch maar mooi gedaan. Ik vind dat ik mezelf gerust in de bloemetjes mag zetten voor zo’n mooie prestatie. Dat geldt ook buiten het lopen: ik durf zonder blozen van mezelf te zeggen dat ik een superlieve mama ben voor Emil, dat ik toch wel een aangename vriendin ben, dat ik goed ben in mijn job, dat ik megagoed bezig ben met mijn bijberoep, en dat ik een leuke blog heb. Tevreden zijn met alles wat je verwezenlijkt helpt je om zelfbewust en vol vertrouwen door het leven te gaan. Dat is echt niet zo moeilijk.

Daag jezelf uit. Ik loop omdat ik het leuk vind. Om het wat uitdagender te maken, stel ik mezelf geregeld een doel waar ik vervolgens volledig voor ga. Ik loop het hele jaar door (ook in de winter en bij regenweer) maar vanaf augustus ben ik gericht beginnen trainen voor die (toch wel zware) halve marathon met het oog op een tijd onder de 2u. Lees: focus op lange trainingen voor mijn uithouding, en af en toe een interval- en tempotraining om mijn weerstand te verhogen. Mezelf richten op een doel, of dat nu op sportief vlak is of niet, geeft zin aan mijn leven. En dat zorgt ervoor dat ik gelukkig word en blijf. Dus het is bij deze nog maar eens bewezen: running makes me happy :-)

Just have fun. Dit is misschien de belangrijkste les van al. Ja, lopen is lastig – maar je krijgt er mooie spieren en een goeie conditie voor in ruil, dus je mag niet verwachten dat je dat voor niks krijgt. En het is toch vooral dikke fun. Als ik ga lopen of deelneem aan een running event, dan is nie neute, nie pleuje altijd mijn ingesteldheid. De dag dat ik tegen mijn zin ga lopen, kan ik er beter mee stoppen. Plezier maak je zelf, dat is heus niet zo moeilijk. Op een event als de Brussels (Half) Marathon hangt enorm veel sfeer en daar word je als loper in meegesleurd. Als ik in mijn eentje ga lopen thuis, heb ik vaak leute met wat ik zie rond mij: een grappige hond, een komieke voorbijganger,… De kleine dingen dus, enjoy the little things. Zoals alle hierboven opgesomde wijsheden, geldt deze ook keihard voor het dagelijkse leven – misschien nog wel het meest van al. Het is trouwens het uitgangspunt van deze blog!

Het klinkt misschien allemaal een beetje “Bond Zonder Naam”, maar ik vind het vooral zeer inspirerend. Lopen is een levensles, beste lezer. En dat zet mij aan om te blijven lopen. Always harder, better, faster, stronger. Always on the run… for more happiness!

Love, Josie xo

Deze blog verscheen oorspronkelijk op Ladies Fun Sports.

Deze week werd er een kakelvers thema in de #boostyourpositivity arena gegooid: me & my body. Ik vind dat iets minder evident dan “my morning routines” en “my job”, maar ik ben wellicht de enige niet... Toch doe ik een poging om jullie een beeld te geven van de relatie die ik met mijn lichaam heb.

Ik worstel niet bepaald met complexen over dat lijf van mij. Het past moeiteloos in een maatje 36/38. Sommige mensen vinden mij te mager, ik vind van niet. Ik vind mijn lichaam echt wel OK. Er zijn bepaalde lichaamsdelen waar ik zelfs heel tevreden mee ben. Mijn benen zijn slank en mooi gespierd, maar ook niet té gespierd. Dat heb ik te danken aan het vele lopen (en andere sporten). Om maar te zeggen: ik moet wel wat moeite doen voor dat mooi stel benen, ik krijg dat heus niet zomaar gratis en voor niks in mijn schoot geworpen van Moeder Natuur. Maar ik heb geluk, want sporten en de bezige bij uithangen zijn twee van mijn favoriete bezigheden…

Nog iets waar ik met veel plezier wat moeite voor doe, en met een mooi resultaat, is mijn buik. Ik had voor mijn zwangerschap al heel stevige buikspieren, en ik ben wellicht een van de weinige vrouwen die kunnen zeggen dat hun buik na een zwangerschap strakker en mooier is dan ervoor. Striemen heb ik er niet aan overgehouden (veel smeren does the trick) en de buikspieroefeningen die ik in de postnatale kine geleerd heb vond ik zo doeltreffend en eenvoudig dat ik ze tot op vandaag nog altijd doe. Thuis, op mijn yogamatje in de slaapkamer, tijdens avonden dat ik alleen thuis ben. Dat duurt maar een kwartiertje, maar het werpt heel veel vruchten af. En ik doe die oefeningen ook gewoon graag. Het is voor mij een soort rustmoment: gewoon ik op mijn matje met de focus op die buikspieren. Voor een hyperactief geval als mezelf is zoiets al voldoende om a total zen state of mind te bereiken :-)

Zeer blij met buik, billen en benen dus. Of er ook minpuntjes zijn aan mijn lichaam? Well of course my dear! Mijn voeten zien er echt niet uit – Pieterjan noemt ze altijd “varkenspoten” en dan drukt hij zich nog zacht uit. Ik heb een brede “bol” aan de zijkant van mijn voet, een familietrekje. Voorlopig heb ik er geen last van en kan ik alle schoenen dragen die ik wil, zonder pijn te lijden. In de zomer draag ik liefst van al slippers, lelijke voeten of niet. Ik kies dan voor felle kleurtjes op mijn teennagels en flipflops met een leuke print zodat de aandacht van mijn voeten wordt afgeleid naar mijn schoeisel. Conclusie: echt veel last heb ik niet van mijn ugly feet. Hetzelfde geldt voor mijn borsten: die zijn klein – ze waren al niet van de grootste voor mijn zwangerschap en daarna ben ik nog een cupmaat verloren. Ik zou daar een complex kunnen over hebben, want een weelderige boezem is natuurlijk heel vrouwelijk en zo. Maar eigenlijk vind ik het niet erg. Het is gemakkelijk om te sporten, ze zitten nooit in de weg en gaan niet hangen. Uiteraard kan ik geen gedécolleteerde kleedjes of topjes dragen en een passende bikini vinden is altijd een queeste van jewelste, maar er zijn genoeg modellen die me wél flatteren. Alweer een probleem van de baan dus!

Moest ik écht iets kunnen veranderen aan mijn lichaam, dan zou ik misschien gaan voor een minder gevoelige en egalere gezichtshuid. Ik heb al jaren te kampen met rode vlekjes op mijn kaken. Ik heb al veel verschillende crèmes geprobeerd maar voorlopig nog geen wondermiddel ontdekt. Ik kan dus niet zomaar eender welke fancy gezichtscrème gaan smeren. Enfin, ik kan dat wel, maar dan moet ik rekening houden met uitslag of irritatie achteraf. Ik heb me al verzoend met mijn ultragevoelige gezichtshuid. Een goede BB/CC crème doet wonderen en ik denk dat ik er toch wel goed uitzie :-) Gelukkig is de rest van mijn huid wel OK en heb ik nergens anders last van die gevoeligheden. Integendeel, ik heb een zachte, gladde huid en daar ben ik heel blij mee.

Je hebt dus wel al door dat ik iemand ben die erg bezig is met haar lichaam. Je mag/kan dat oppervlakkig noemen, maar voor mij bepaalt hoe mijn lichaam eruitziet (lees: hoe breed en hoe stevig het is) voor een groot deel hoe ik me voel. Ik wil niet graatmager zijn want dat is niet mooi en verre van gezond, maar ik ga ook niet onder stoelen of banken steken dat ik hou van mijn slanke lijn en dat ik mijn lichaam van nu veel liever zie dan pakweg 10 jaar geleden. Want toen was ik ook een 10-tal kilo zwaarder. Ik was heel gelukkig, daar niet van, maar ik voelde me beduidend minder goed in mijn vel en een confrontatie met een spiegel was een pak minder fijn dan vandaag.

Terwijl ik vandaag (vrij) complexloos door het leven ga, was dat vroeger echt wel anders. Ik ben als puber een tijdje heel erg skinny geweest, dan weer “normaal”, dan weer veel te mager toen ik op ’t unief zat, daarna weer normaal en zelfs wat molliger met een jojo-periode. Ik zag er op mijn 23^ste, toen ik afstudeerde, heel wat ronder uit, vooral in mijn gezicht en rond mijn kont. Slanke armen en benen heb ik gelukkig altijd al gehad – dat zit een beetje in mijn genen denk ik. Het is pas door een 8-tal jaar geleden frequent en intensief te beginnen lopen en op mijn voeding te beginnen letten dat ik gaandeweg met mijn lichaam in het reine gekomenben – dat ik mijn kont niet meer te dik vind en dat mijn babyvet in mijn gezicht stilaan verdwenen is.

Voor ik zwanger werd in 2012 vond ik mijn lichaam prima. Tijdens mijn zwangerschap heb ik zeer bewust gezond gegeten (voor de baby) en ik ben blijven sporten omdat ik mij supergoed voelde en nergens last van had. Het gevolg was dat ik na mijn bevalling onmiddellijk minder woog dan ervoor, en er zijn dan nog een paar kilo’s afgegaan door borstvoeding te geven en door de “stress” en het geloop van de eerste weken met een baby. Die verloren kilo’s zijn er nooit meer bijgekomen– ik eet graag gezond, ik sport veel en ben een zeer bezige bij – waardoor ik vandaag een 5-tal kilo minder weeg dan in 2012 (het exacte aantal weet ik niet want eerlijk gezegd weeg ik mij nooit, ik vind het al dan niet spannen van mijn broeken een betere graadmeter). Sommige mensen vinden mij te mager, maar ik voel me juist heel goed. Ik heb massa’s energie, mijn lichaam is in topconditie en ik vind dat ik er best goed uitzie :-) Het enige “kwaaltje” waarmee ik te kampen heb is ijzertekort, wat deels te wijten is aan mijn niet-al-te-hoge gewicht, maar vooral ook aan mijn veggie levensstijl. Maar ik ben me daarvan bewust en neem een supplement en zorg voor ijzerrijke voeding op mijn menu.

Ik weet dat slank zijn zeker niet de norm is, en ik vind vrouwen met mooie ronde vormen echt heel mooi. Siska Schoeters, om maar iemand te noemen, vind ik bijvoorbeeld een hele knappe vrouw. Maar zelf voel ik me gelukkig in het lichaam dat ik nu heb, en ik doe er bewust veel voor om het zo te houden. Nu ja, “veel” is veel gezegd. Want gezond eten is voor mij echt een plezier. Wie mijn blog volgt en mij een beetje kent, die weet dat wel. En sporten is mijn uitlaatklep, ik kan niet zonder. Mijn lichaam ontspannen, dat doe ik het liefst door het eens goed in te spannen tijdens een looptoertje. De laatste tijd ga ik ook vaak zwemmen – heel leuk als afwisseling met lopen. Op die manier kost het mij echt bitter weinig moeite om het lichaam te behouden dat ik graag heb. Bovendien heb ik een zeer actieve zoon waarmee ik veel in de weer ben – dat is soms ook een beetje topsport :-)

Ik moet alleen opletten dat ik er niet te ver in ga en ook nog eens kan zondigen en genieten. Maar dat lukt me wel :-) Waar ik echter niet tegen kan, is dat mensen met een slank lichaam soms verdacht gemaakt worden. Ik herinner me nog goed de “rel” die Goedele Liekens vorig jaar veroorzaakte toen ze op social media Hanne Decoutere “beschuldigde” van anorexia. Ik vond dat zo van de pot gerukt. Ik respecteer anderen om hun keuzes. Wil je ongezond en vettig eten: doe maar, ik heb er geen last van als het jou gelukkig maakt. Ik verwacht dan ook een beetje respect in ruil voor de manier waarop ik met mijn lichaam omga. Gezond eten en sporten is vandaag de dag al goed “ingeburgerd”, maar toch merk ik dat ik soms scheef bekeken word wanneer ik pakweg een stuk fruit verkies boven een candy bar. Dat vind ik verkeerd.

Ik heb jaren geworsteld met mijn lichaam met een op-en-neer gaand gewicht als resultaat. Nu ben ik heel tevreden. Ik ben slank tot vrij mager en heb zeker geen overschot, maar ik ben gezond. Anders zou ik heus niet het actieve en always on the run leven kunnen leiden dat ik heb. Ik voel me echt goed zoals ik eruitzie. Een van mijn lievelingsnummers aller tijden is “Wear Sunscreen” van Baz Luhrmann (gebaseerd op een wereldberoemde column van Mary Schmich in The Chicago Tribune). Het nummer zit boordevol wijsheid en ik beschouw het zo’n beetje als mijn levensfilosofie. Het bevat ook een passage over het lichaam, en dat vind ik hier echt wel van toepassing:

Enjoy your body, use it every way you can

Don’t be afraid of it, or what other people think of it

It’s the greatest instrument you’ll ever own

Mooiere en positievere woorden om deze blogpost af te sluiten had ik zelf niet kunnen bedenken!

Love, Josie xo

Vorig weekend schakelden we over op wintertijd. Ik ga meestal 's avonds na het werk lopen, dus dat betekent dat ik de komende 5 maanden in het donker zal gaan hardlopen. Ik vind dat niet zo erg: het donker schrikt mij niet af. Ik pas echter wel mijn route een beetje aan in die zin dat ik in het donker niet in de bossen of door de velden ga crossen, want je moet het natuurlijk ook niet zoeken hé...

Ik zorg er uiteraard wel voor dat ik goed gezien word: ik draag een fluovestje en -bandjes en op mijn loopkledij zijn standaard reflecterende strips ingewerkt. Vorige winter hadden Pieterjan en ik al eens staan kijken naar de Run Light in Decathlon, maar we hebben hem uiteindelijk dan toch niet gekocht. Ik was er namelijk van overtuigd dat het ding veel te zwaar zou wegen, de hele tijd zou bengelen aan mijn lijf, en vooral: dat ik er zou uitzien als een kerstboom on the run.

Onlangs werd ik door de mensen van Walkie Talkie PR en Decathlon uitgenodigd om de Kalenji Run Light"aan den lijve" te komen testen tijdens een gezellig avondlijk loopje met een aantal bloggers in Evere, de Belgische hoofdzetel van de sportketen. Ik ging gretig in op de uitnodiging, want ik wou wel eens weten of mijn vooroordelen al dan niet steek hielden. Bovendien is het altijd leuk om fellow bloggers te ontmoeten, zeker in een sportieve setting.

Ik naar Evere dus, vorige woensdag na het werk. Tegen dat we vertrokken om 19u was het al goed donker. We liepen eerst een kort stukje langs de grote baan maar al snel sloegen we af, het groen in. Ik had echt niet gedacht dat er in zo'n drukke buurt toch zo'n groene en rustige "oase" zou liggen. Aangenaam verrast dus!

We waren met een 10-tal lopers en werden begeleid door een enthousiaste Decathlon-medewerker. We liepen een toertje van 45 minuten en al die tijd heeft de Running Light mij werkelijk geen moment gehinderd. Van dat gevreesde bengelen kwam niks in huis, en het toestel weegt bijna niks (250 gram) zodat ik echt niet het gevoel had dat er iets rond mijn lichaam hing. Top.

De zichtbaarheid is echt fenomenaal. We liepen op een volkomen onverlicht pad maar dankzij de Run Light zag ik heel goed waar ik liep en kon ik tijdig uitwijken voor de modderpoelen, plassen, putten en koeienvlaaien die daar in grote getale aanwezig waren. Het licht vooraan heeft 3 standen, en ook op de rug is er een lampje. Op die manier is de visibiliteit echt optimaal. En het gevreesde kerstboom-effect? Dat viel nog wel mee, aan de foto's te zien. En dan nog, liever een rennende discobol dan een aangereden loopster ;-)

Ik weet één ding zeker: die Run Light (die ik achteraf mocht meenemen naar huis, the perks of being a blogger) gaat hier goed van pas komen deze winter. Ik zal nogal shinen op de baan de komende maanden! Ook Pieterjan zal er gretig gebruik van maken, en onze allerkleinste is alvast gefascineerd door de lichtjes - en dan heeft hij mij nog niet eens gezien met de Run Light aan, dat gaat hij zeker hilarisch vinden... #teamdecathlon FTW! :-)

Ik vond het ook heel leuk om blogsters Lies en Annelies, die ik al een tijdje volg, in het echt te ontmoeten. Merci voor de fijne loopbabbel, ladies! Ik leerde ook Mikael (merci voor de foto!) kennen en Wim, die gepassioneerd is door extreme/obstacle runs. Nogal ne kerel zenne :-)

Meer info over de Run Light vind je hier. Het toestel is te koop bij Decathlon voor amper 39,90€.

Gaan jullie graag lopen in het donker of toch liever niet? Welke voorzorgen nemen jullie om goed gezien te worden?

Love, Josie xo

Lang geleden dat ik hier nog een "Whatsupke" gedaan heb... Tijd dus voor een overzichtje van wat ik lees, waar ik naar (uit)kijk, waar ik blij van word en wat mij heeft geraakt.

Ik las/lees...
Eerder deze week heb ik eindelijk The Girl On The Train van Paula Hawkins uitgelezen. Het was een van de best selling thrillers van de voorbije zomer, en ik had hem gevraagd én gekregen voor mijn verjaardag. Eerlijk gezegd had ik er meer van verwacht, ik vond de "hype" rond het boek niet volledig terecht. Het is een knap verhaal en er is een zekere suspens, maar ik had gehoopt op meer spanning en vaart. Ik bleef dus een beetje op mijn honger zitten. Toch ben ik blij dat ik het gelezen heb, ik kan nu eenmaal niet door elk boek van mijn sokken geblazen worden...

Nu ben ik begonnen in Woesten van Kris Van Steenberge. Dit boek ligt al sinds vorig jaar te wachten in het rek. Het is niet 100% "mijn genre" maar ik hoorde en las er zoveel positieve dingen over dat ik het echt wel wil lezen. Ik ben 40 pagina's ver en het staat me voorlopig aan. Ik hou jullie op de hoogte!

Ik kijk...
Wie kijkt er nog allemaal naar Bevergem op Canvas? Ik weet niet of het komt doordat ik zelf in West-Vlaanderen woon (ik denk het niet want mijn Oost-Vlaamse familie is ook superfan) maar ik vind het echt een schitterende serie. Zo doodgewoon en tegelijk ook volledig erover! Maaike Cafmeyer is magistraal als Anja (serieus, die verdient een Oscar!) en verder heb ik het ook enorm voor Amar en "Wantje" de flik. Ik ben superbenieuwd naar wat er nog gaat komen (en of we ooit gaan te weten komen wat "nurfen" nu eigenlijk betekent. Maar sssst, mondjes dicht want ik heb de aflevering van deze week nog niet bekeken!

Verder ben ik ook volledig in de ban van K3 zoekt K3. En nee hoor, ik schaam me daar niet voor. Why should I? Het is niet dat ik fan ben van het meidentrio, ik vind het gewoon leuke televisie. Verstand op nul, in de zetel onder een dekentje en ~~lachen gieren brullen~~ kijken maar. Morgenavond is de grote finale en ik zal dus aan de buis gekluisterd zitten. Wie de nieuwe K3 mag worden van mij? Liefst Hanne, Marthe en Lauren. Al denk ik dat Klaasje-met-de-buitenaards-blauwe-ogen er zeker ook zal bij zitten.

Ik was/ben blij met...
Ik ontving een superleuk verrassingspakket van Nivea, namelijk 6 body lotions voor onder de douche. Ik hydrateer mijn huid sowieso na elke douche, maar als ik dit al kan doen in de douche spaar ik natuurlijk veel tijd uit. Dat is nu net het doel van deze body milks: het ochtendritueel nog net iets sneller laten verlopen zonder daarbij de essentiële hydratatie van je huid (die o zo belangrijk is, zeker in de winter!) uit het oog te verliezen. Ik heb al een aantal geurtjes getest. Ze ruiken heerlijk en mijn huid voelt zacht aan na het douchen en afdrogen. Merci, Nivea, you made me a happy girl :-)

Ik ben trots...
Ik eet graag gezond maar ben echt geen keukenprinses, dat weten jullie intussen al. Op blogs en Instagram doe ik soms inspiratie op voor gezonde gerechtjes die ik, ondanks mijn 2 linkerhanden in de keuken, toch eens wil uitproberen. Zo maakte ik deze week voor de eerste keer in mijn leven granola met wat ik in mijn kast liggen had: havervlokken, walnoten, pecannoten, amandelen, rozijntjes, gedroogde ananas en mango, kaneel, honing en kokosolie. En al zeg ik het zelf: mijn home-made granola is echt megalekker! Ik meng 's morgens een beetje onder mijn overnight oats, of ik eet 's middags als tussendoortje vers fruit met sojayoghurt met als topping wat granola. Ik ga dit zeker nog maken! Nu enkel nog leuke etiketjes kopen om op de pot te kleven, en 't is helemaal Pinterest-proof ;-)

Onlangs maakte ik ook zelf cashewmelk. Ik koop vaak die van Provamel in de biowinkel: zo ongelofelijk lekker! Op de blog van Kelly las ik dat zij dat zelf maakt, en dus ging ik ook aan de slag. Het is echt heel eenvoudig: ongebrande cashewnoten een nachtje laten weken in water, met wat kaneel en honing/agave/kokosbloesemsuiker/ander natuurlijk zoetmiddel erbij. De volgende dag blenden, zeven om de brokjes eruit te krijgen, en klaar! Mijn eerste "brouwsel" was nog niet perfect maar wel al heel lekker. Nog een paar keer oefenen en ik ben een volleerd cashewmelkbrouwster! :-)

Ik was onder de indruk van...
Een paar weken geleden ontving ik een pakket van Pampers. Zij werken al 10 jaar samen met Unicef om tetanus bij moeders en pasgeboren baby's wereldwijd tegen te gaan. Wist je dat er 10 jaar geleden elke 3 (!) minuten een pasgeboren baby stierf aan de ziekte? Vandaag is dat nog elke 11 minuten. Dat is al een hele verbetering, maar we zijn er nog lang niet - het doel is immers om de ziekte volledig uit te bannen. Daarom blijven Pampers en Unicef gezamenlijke inspanningen leveren en hebben ze een mooie campagne op poten gezet voor het najaar:

Ik heb niet veel pampers meer nodig omdat Emil enkel nog 's nachts eentje draagt, maar ik zal de actie toch steunen want het is echt wel nodig. Steun jij ook? Meer info over de campagne vind je hier.

Ik kijk uit naar...
Het is altijd leuk om medebloggers in real life te onmoeten. Ik ging al naar verschillende blogameetups en heb al meerdere ladies in 't echt ontmoet die ik online heb leren kennen via hun blog. Op vakantie deze zomer sprak ik al eens af met Kelly, die toevallig in dezelfde regio op reis was. We zijn streekgenoten en wilden elkaar nog wel eens zien om verder te kletsen. Nu zaterdag hebben we afgesproken voor een ontbijt bij Nomad in Brugge (staat voor No Ordinary Meals And Drinks). Ik vind Kelly een inspirerende madam dus ik kijk ernaar uit. Bij Nomad ben ik nog nooit geweest maar ik las er al goeie dingen over, en de kaart ziet er superlekker uit! Ik laat zeker weten wat ik ervan vond.

Ik genoot van...
Woensdag had ik een dagje vakantie met Emil, een beetje quality time tussen moeder en zoon. We gingen naar de "makt" (markt), de "bibiteek" (bibliotheek) en ook naar het bos. Emil heeft op school een hele week gewerkt rond het bos, en sindsdien is hij enorm gefascineerd door paddenstoelen en kabouters. Het liedje "Op een grote paddenstoel" is/was hier zo'n beetje de soundtrack van de voorbije weken :-) Wij dus naar het bos om paddenstoelen te spotten. Rode met witte stippen kwamen we niet tegen, maar wel andere mooie exemplaren. Hij was zo trots. Hij gaat er zeker niet te dicht bij komen, want dat heeft hij geleerd op school: "nie aankomen!""nie papot (kapot) maken!" Hij heeft zelfs hallo gezegd aan de kabouters, die jammer genoeg niet thuis waren. Ze waren gaan werken :-) Zo'n momenten, daar geniet ik echt van. Dat kind heeft niet veel meer nodig dan buiten zijn, met zijn eigen fantasie en zijn oeverloos enthousiasme. Ik word daar zelf ook blij en enthousiast van, en begin op den duur zelf opnieuw te geloven dat er kabouters in het bos wonen :-)

Lots of love, Josie xo

My Heart Will Go On

Wanted // Jullie Tips Voor Trips

Modern Family

Mijn Schaamplaten

25 Questions Tag

Hotspot // True Beans Gent

My Week In Pictures

Je weet dat je 30 bent...

7 reasons to run

Me Time

Feest voor Thomas!

My Morning Rituals

Josie's Lovely Lissabon Tips

My Week In Pictures

Josie Loves Superfood // Wedstrijd

#boostyourpositivity // Me & My Job(s)

Running // Lessons in Life

#boostyourpositivity: Me & My Body

Getest // Kalenji Run Light

Whatsup