Josie's Little Things

Ik zie veel bloggers (Lilith, Lobke,…) dezer dagen hun 10 favoriete foto’s van 2014 posten. Dus je kan al raden waar deze post om draait: weinig blabla en veel mooie plaatjes. 2014 was een superleuk en gigantisch druk jaar (verhuis, nieuwe job,…) dat echt voorbijgevlogen is. Ik onthou vooral heel veel leuke dingen, al waren er natuurlijk ook een aantal mindere momenten, maar daar heb ik dan weer lessen uit getrokken voor 2015.

1. Onze zomerreis naar de Franse Alpen vrij low-budget en basic, maar het waren wél mijn 7 mooiste dagen van het jaar. Van vertrek tot thuiskomst heb ik niks anders gedaan dan genieten, genieten en nog eens genieten.

2. We waren eerder dit jaar, in maart, ook al op dezelfde plek voor onze skivakantie. Het was de eerste keer met Emil erbij, en het was een succes. Ik weet nu al dat die kleine man over een paar jaar, van zodra hij skiles mag volgen, beter zal kunnen skiën dan mij. Over een paar maandjes gaan we terug, en ik ben al volop aan het aftellen.

3. Een blij lachebekje, dat is mijn zoon vrijwel elke dag. Voor hem was/is elke dag een feest, en met zijn aanstekelijke schaterlach heeft hij mij heel veel lachbuien bezorgd het afgelopen jaar.

4. Those two… ♥♥♥

5. We hebben een mooie zomer gehad met veel warme en zonnige weekends, dus we mogen absoluut niet klagen! Wij trokken een paar keer naar zee en het was altijd zalig om mijn vriend en zoontje te zien genieten in het water. PJ is een echte waterrat en het lijkt erop dat hij de microbe aan Emil heeft doorgegeven.

6. Er schuilt een stand-up comedian in die kleine aap van mij. Dit was een van zijn vele topmomenten J

7. Van de vele ussies die ik maakte met Emilis dit een van de allermooiste. Ik nam deze net na onze verhuis, vandaar dat ik er wellicht een beetje moe uitzie… PJ gebruikt deze foto trouwens als screensaver op zijn gsm.

8. Als PJ en ik samen een foto nemen, dan steken we in 95% van de gevallen onze tong uit. We doen daar niet om, dat is gewoon een reflex… En het levert best wel leuke plaatjes op, zoals hier op een zonovergoten terras in Alpe d’Huez. Sweet memories!

9. 2014 was het jaar van onze verhuis van Brugge naar Torhout. We wonen sinds eind september in ons mooie nieuwe huis en we zijn het daar al volledig gewoon. Ook Emil voelde zich vanaf dag één prima thuis te midden van de verhuisdozen.

10. Ik liep in juni een halve marathon. Het ging minder vlot dan verwacht, waardoor ik mijn sportieve ambities voor de rest van het jaar wat heb moeten bijschaven (zie deze post). Maar ik ben wel gigantisch trots op mezelf dat ik die 21km heb uitgelopen ondanks het feit dat ik me niet super voelde. Ik doe het nu een klein beetje rustiger aan en ik ben vastberaden om in 2015 opnieuw een halve marathon te lopen. Een uitdaging die ik met veel plezier aanga!

Hopelijk kan ik in 2015 even veel leuke foto’s maken… Maar daar twijfel ik eerlijk gezegd niet aan!

Lots of love, Josie xo

Binnen een paar dagen is het Kerstmis. Ik zag de It’s Christmas Time tag op de blog van Marjoleinen vond het een leuk idee om ook even stil te staan bij mijn kerstgewoontes. So here we go…

Wat is je favoriete kerstfilm? The Holiday. Leuk verhaal, lekker melig en romantisch, en een topcast. Ik heb hem al een drietal keer gezien en nu ik eraan denk, zou ik hem dezer dagen misschien wel nog een keertje bekijken J

Heb je ooit een witte kerst gehad? Ik denk het wel, al kan ik me niet meer haarscherp voor de geest halen wanneer het precies was. Maar ik herinner me wel nog een kerstdag, het was toen ik al samen was met Pieterjan dus niet langer dan 8 jaar geleden, dat we naar buiten gingen tussen de gangen door om met sneeuwballen te gooien.

Waar breng je meestal kerst door? Op kerstavond gaan we altijd bij mijn ouders, samen met mijn broer en zus. Kerstdag vieren we met de familie van Pieterjan. Dat is al zo sinds jaar en dag en ik vind het fijn op die manier. Kerstavond en -dag met de families, dat zijn 2 momenten waar ik telkens heel erg naar uitkijk.

Wat is je favoriete kerstliedje? “Christmas Lights” van Coldplay en “Christmas in LA” van The Killers (leuke clip ook). Très mellow, maar dat hoort erbij in deze tijd van het jaar… En ja, ook ons aller Mariah’s “All I want for Christmas is you” kan mij na al die jaren ook nog ten zeerste bekoren. Wie hoort dat eigenlijk niét graag? J

Open je cadeautjes op kerstavond? Ja, tijdens het aperitief bij mijn familie doen we de cadeautjesronde. Bij ons geeft iedereen iets aan iedereen (wel per koppel), dus we zijn een eindje zoet. Altijd heel gezellig, met mijn mama haar overheerlijke hapjes en ne goeien apéro erbij! Bij Pieterjans familie worden de cadeautjes op nieuwjaarsdag geopend. dat geeft ons altijd nog wat extra tijd om te shoppen, thank god!

Naar welke kersttradities kijk jij het meest uit dit jaar? Dit jaar, net zoals andere jaren, kijk ik gewoon uit naar de knusse familiemomenten. Want dat is wat kerst voor mij betekent: samen zijn met mensen die ik graag zie. Ik zou er kapot van zijn moest ik met kerst niet meer bij hen kunnen zijn. Het is nu het tweede jaar dat Emil erbij zal zijn met de kerstdagen, en ik hoop dat hij evenzeer geniet van die family time. Maar hij is stapelzot van zijn grootouders, nonkels en tantes, dus ik denk dat dat wel het geval is!

Is je kerstboom nep of echt? Voorlopig is mijn kerstboom nog onbestaand, want ik moet hem nog zetten. Dat is te wijten aan een combinatie van geen tijd en luiheid. Want ik mag dan wel verslaafd zijn aan al wat blinkt en glittert, ik ben niet zo’n kerstboom-mens. In ons appartement hadden we een nep exemplaar, puur uit gemak. Het is nu al een beetje laat om nog een boom te zetten vind ik, maar ik denk dat ik het toch ga doen want we hebben volk op oudejaarsavond, en dan zorgt zo’n boom toch voor wat extra sfeer. Ik kan misschien aan Emil vragen om mij te helpen, want hij heeft bij zijn meme al de boom opgezet en dat ging heel vlotjes…

Wat is je favoriete kerst-eten? De traditionele fazanten, kalkoenen, wildbereidingen en wat-heb-je-nog-allemaal zijn niet aan mij besteed. Geef mij maar een simpele, gezellige raclette of een winters stoofpotje. Het moet allemaal niet zo ingewikkeld zijn. Ik ben vooral een dessertenliefhebster. Aan een stukje ijstaart of eender wat met chocolade kan ik écht niet weerstaan. Niet goed voor mijn lijn, maar dat sport ik er nadien wel weer af!

Koop je liever cadeautjes of krijg je ze liever? Ik geef heel graag, op voorwaarde dat ik zeker ben dat ik de persoon in kwestie er een plezier mee doe. Daarom geven wij in de familie altijd tips aan elkaar. Misschien is het verrassingseffect dan een beetje weg, maar het is wel fijn om iets nuttigs te geven en om iets te krijgen dat ik echt kan gebruiken. Dit jaar heb ik parfum, boeken of verzorgingsproducten gevraagd, alsook mijn Sinterklaaslijstje want de Sint is mij vergeten, de sloeber! Maar wat er ook onder de boom zal liggen voor mij, ik zal er sowieso blij mee zijn.

Wat is het beste cadeau dat je ooit hebt gekregen? Dit vind ik een moeilijke. Een cadeau dat ik me nog heel goed herinner, zijn de dierenpantoffels die ik een aantal jaar geleden kreeg van mijn stiefpapa. Het waren zo van die gigantische exemplaren, een beetje opzichtig, maar wel heerlijk warm en cosy. Ik heb ze tot deze herfst gebruikt maar dan waren ze jammer genoeg tot op de draad versleten! Emil was er ook zot van, getuige daarvan deze foto van een jaar geleden…

Wat is je droomplek om te bezoeken rond kerst? Ik zou heel graag eens kerst en nieuwjaar vieren in de zon, bijvoorbeeld aan de Spaanse kust of op mijn ultieme droombestemming Los Angeles. Maar dat zou betekenen dat ik niet kan samen zijn met mijn familie, dus ik plan die zonnige trips dan liever op een ander moment J

Ben je een pro in inpakken, of faal je hard? Ik ben een dikke nul als het op cadeautjes inpakken aankomt. Op pinterest zie ik heel veel creatieve inpakideetjes, maar ik moet daar gewoon niet aan beginnen want zoiets is bij mij al bij voorbaat gedoemd om te mislukken. Een papiertje met een strik errond, dat gaat nog net. Ik vind al dat DIY-gedoe rond pakjes eigenlijk een beetje nutteloos, want dat papiertje wordt ervan gerukt en dan is het toch allemaal voor niks geweest… Of zie ik dat verkeerd?

Maak je goede voornemens voor het nieuwe jaar? Jazeker, maar ik ben wel heel realistisch. Vorig jaar maakte ik deze voornemens, en ook voor 2015 ben ik aan een lijstje bezig. Je ziet het hier binnenkort zeker verschijnen!

Wat maakt kerst zo speciaal voor jou? Het feit dat ik er altijd een beetje tegenop zie (al dat opgeklopte gedoe, die rush om cadeautjes,…) maar dat ik er dan op het moment zelf altijd heel erg van geniet. Zoals gezegd, ik koester de momenten samen met mijn familie.

Ik wens jullie allemaal fijne kerstdagen toe! En deel gerust ook jullie eigen kerstervaringen. Link door in de comments en dan kunnen we allemaal meelezen!

Lots of lo-ho-ho-ho-ve,

Josie xo

Op tijd en stond wat quality time inlassen: Pieterjan en ik hebben dat altijd al gedaan, en sinds de geboorte van Emil (nu bijna 2 jaar geleden) doen we het nog bewuster dan ervoor. De weken vliegen voorbij en de weekends stampen we altijd zodanig vol (herkenbaar voor velen, wellicht) dat er weinig tijd overblijft om te pauzeren en te genieten van een beetje niks doen, rondlummelen, hangen en slenteren. Daarom hebben we onze maandelijkse dinner date het leven ingeroepen, en met uitzondering van onze drukke verhuisperiode zijn we er al netjes in geslaagd om elke maand minstens één avond voor ons 2 te reserveren. Meestal gaan we dan goed gaan eten, wat synoniem staat voor 3 à 4 uur non-stop babbelen. Maar soms mag het eens wat meer zijn dan dat, zeker in de eindejaarsperiode.

Omdat we dit jaar geen vakantie hebben tijdens het kerstverlof, besloten we er afgelopen weekend 2 dagen en 1 nacht tussenuit te knijpen. Voor net dat tikkeltje méérquality time dan “gewoon” eens goed gaan eten samen. De bestemming was snel gekozen, want vorig weekend traden The Sore Losers, een jonge Belgische band waar we allebei grote fan van zijn, op in de Ancienne Belgique in Brussel. Ideaal dus om die concerttrip te combineren met een bezoek aan onze mooie hoofdstad en een overnachting nadien in een van de mooiste, meest fashionable hotels van Brussel: The Hotel Brussels. Alleen al door de attente, persoonlijke verwelkoming met Pierre Marcolini chocolaatjes was het verblijf voor mij vanaf het eerste moment geslaagd!

Pieterjan en ik waren al 2 keer in The Hotel geweest – één keer exact 2 jaar geleden, toen ik hoogzwanger was, en de tweede keer 10 maand later aan de vooravond van de Brussels Half Marathon – dus we wisten waaraan we ons konden verwachten. Vriendelijk personeel, trendy hotel, superdeluxe, propere kamers met alles erop en eraan: daarvoor moet je in The Hotel zijn!Wij sliepen in een Deluxe Panorama Roomop het 23^ste, een zeer ruime, modern ingerichte kamer met alle comfort (minibar met gratis drankjes, Nespresso-machine, C.O. Bigelow luxe toiletartikelen, free wifi). Het interieur is elegant, licht en zeer open: volledig mijn stijl! De kers op de taart is het fenomenale uitzicht over Brussel:

Na een hele dag rondstappen door de stad en anderhalf uur dansen en springen tijdens het concert van The Sore Losers (dat trouwens even fenomenaal was als het zicht op Brussel, hou die sympathieke Limburgers zeker in de gaten in 2015!) was het zalig om te kunnen neerploffen in het zachte, grote bed van The Hotel Brussels. Ik heb 10 uur aan een stuk geslapen als een roos! Dat was lang geleden, dus ik moet niet zeggen hoeveel deugd het deed. Ideaal om te recupereren na een bijzonder druk najaar! Na een verkwikkende douche in de mooie walk-in showerwas het tijd om onze magen te gaan vullen aan het rijkelijke ontbijtbuffet, dat geserveerd wordt in The Restaurant op het gelijkvloers. Het was druk want het was zondagochtend, maar we konden ons tegoed doen aan allerlei soorten koffiekoeken, brood, fruit, kaas, charcuterie, muesli, yoghurt, eitjes met spek,… Zoals gewoonlijk bij zo’n buffet at ik veel te veel, maar het heeft mij wel enorm gesmaakt!

Tijdens ons verblijf hadden we ook toegang tot de Panorama Lounge op de 24^ste verdieping, waar we de hele dag door getrakteerd werden op lekkere hapjes en drankjes. In de decoratieve bibliotheekkasten staan mode- en lifestyleboeken. Ik kreeg er een echt huiskamergevoel. En opnieuw is er dat prachtige uitzicht. Een mens zou voor minder zijn allermooiste glimlach bovenhalen…

Ook de Urban Spa & Fitness op het 23^stebehoorden tot de mogelijkheden, maar onze tijd was beperkt en we hebben ervoor gekozen om zoveel mogelijk rond te lopen in de stad of uit te rusten op onze kamer. We sporten al genoeg door de week, af en toe een beetje rust kan geen kwaad.

The Hotel Brussels is perfect gelegenaan de Brusselse Waterloolaan, waar de meeste wereldbekende luxe- en lifestylemerken een vestiging hebben. Helaas moesten we het bij windowshopping houden, maar ook dat is leuk. Wij kozen er bewust voor om de kerstshopping-drukte te vermijden en niet het centrum in te gaan, hoewel het slechts een goed kwartiertje stappen is. Op de Waterloo- en Louizalaan zijn veel leuke winkels (Abercrombie & Fitch, & Other Stories, COS, Galeria Inno,…), de Marollen zijn vlakbij, ook de mooie Zavel is op wandelafstand, en achter het hotel bevindt zich het rustige Egmontpark, waar je even de stadsdrukte achter je kan laten… Je vervelen is hier echt onmogelijk! The Hotel heeft trouwens een eigen app: dé informatiebron voor leuke adressen in de buurt en voor alles wat met The Hotel te maken heeft, zoals bestellen van room service, regelen van een wake-up call,…

Ik ben opgegroeid in het Gentse en woon al 8 jaar in West-Vlaanderen, maar toch hou ik enorm van Brussel. Ik vind het een bruisende, kosmopolitische en warme stad. In Brussel voel ik me welkom, en ik krijg er altijd een beetje een vakantiegevoel. Het voorbije weekend bevestigde voor mij nogmaals dat Brussel de perfecte plek is voor een leuke weekendtrip niet ver van huis, en dat The Hotel Brussels de ideale overnachtingsplek is, zoveel meer dan gewoon een hotel! Just the perfect getaway, een echte aanrader voor al wie er eens lekker tussenuit wil...

Nogmaals een dikke merci aan het team van The Hotel om het ons zo naar ons zin te maken! Alle info vind je op de website: www.thehotel-brussels.be

Voor de volledigheid, hier aten en dronken we ook nog:

* La Crèmerie de la Vache: lekkere quiches, slaatjes, boterhammen en kleine snacks. Wij lunchten er, maar je kan ook ontbijten of ‘s middags een koffie of thee drinken met een taartje erbij. Gezellige en huiselijke sfeer. (rue Jean Stas 6, 1060 Saint-Gilles)

* Ricotta Parmesan: typische Italiaan in hartje Brussel. Lekker, gezellig, snel. Voor ons was het ideaal om hier vooraf iets te eten en dan door te stappen naar de Ancienne Belgique. (rue de l’Ecuyer 31, 1000 Brussel

* Café Bizon: een typisch bruin café waar je heel veel bieren kan drinken. Nog niet overspoeld door toeristen. (Karperbrug 7, 1000 Brussel)

Lots of love, Josie xo

Het jaar loopt op z’n einde, tijd dus voor een verplicht nummertje. Maar wel eentje waar ik dol op ben: een lijstje! Ladies & gents, may I proudly present to you… mijn eindejaarslijstje van 2014:

NUMMER VAN HET JAAR: “Red Eyes” van The War On Drugs (mijn absolute nummer één en niet toevallig de plaat die ik aangevraagd heb voor Music For Life), “Don’t Know Nothing” van The Sore Losers (het lievelingsnummer van mijn zoon, telkens hij het hoort begint hij te lachen en te headbangen), “Conrad” van Ben Howard (zo fragiel mooi dat ik er tranen van in mijn ogen krijg), “Bullit” van Watermat en “Nobody to Love” (a-ha honey) van Sigma (die laatste 2 zijn gewoon dikke vette party en daar hou ik wel van).

Groep van het jaar: Ik val in herhaling, maar ik zeg jullie: 2015 wordt nog meer dan 2014 hét jaar van The Sore Losers en van The War On Drugs. Hou ze dus maar in de gaten! Ook Sigma gaat zeker nog een mega dansschijf uitbrengen, daar ben ik 100% zeker van!

Cd van het jaar: “Roslyn”van The Sore Losers, een album dat werkelijk geen seconde verveelt. Humo omschrijft het als volgt: “The Sore Losers ademen smerigheid – de smerigheid van seks, vrouwen die wijdbeens zitten en honden die vergenoegd aan de eigen ballen likken. Goéie smerigheid, kortom, die verrukkelijk niét rijmt met de cleane kalekuttentijd waarin iemand ons gedropt heeft toen we even een tukje deden. […] The Sore Losers slaan linksaf waar The Black Keys rechts gingen. Of: ze hebben een barre jeugd gehad, en The Black Box Revelation een gelukkige.” Ik zou het zelf niet beter kunnen omschrijven, Humo.

Concert van het jaar: Arcade Fire op 10 juni in het Sportpaleis, The Sore Losers op 20 december in de Ancienne Belgique.

RADIOPROGRAMMA VAN HET JAAR:“Siska Staat Op” is ideaal om mee wakker te worden ’s morgens in de auto naar het werk, “De Maxx” is de perfecte weekendradio, “All Areas” is mijn vaste afspraak met de zomerfestivals op de radio, en de “Gunter D” radioshows zijn simpelweg onovertroffen en 100% mijn humor. Alles op StuBru, het beste radiostation wat mij betreft.

TV-PROGRAMMA VAN HET JAAR: Ik heb zeer weinig tv gekeken het voorbije jaar. Ik kan niet echt een programma noemen dat ik trouw gevolgd heb. Ik heb wél alle WK-wedstrijden van onze Rode Duivels gezien. Ook nog veel andere matchen trouwens, ik hou wel van de hele sfeer daarrond. Ook “Vive Le Vélo” heb ik heel vaak gezien. Ik volg de Tour de France niet op de voet, maar Pieterjan wel. En ik vind het gewoon een zeer goed programma, de perfecte mix van sport en cultuur. Het is ook ideaal in de zomer, het begint op het moment dat het buiten donker begint te worden: een mooie afsluiter van de dag.

FILM VAN HET JAAR: Van “The Secret Life of Walter Mitty”, met een verrassende Ben Stiller in de hoofdrol, was ik onder de indruk. En “Interstellar”, tja… Die was gewoon top. Veel meer moet ik daar niet over zeggen. Enkel dit: als je hem nog niet gezien hebt, doe het dan gewoon.

BOEK VAN HET JAAR: Ik heb een paar maanden nodig gehad om “De Interessanten” van Meg Wolitzer uit te lezen, maar ik heb genoten van elke pagina. Dit is met stip het beste boek dat ik het voorbije jaar gelezen heb! Momenteel ben ik bezig in “De Mythe van Methusalem” van Jo Claes: een spannende thriller van Vlaamse bodem die zeer vlot leest. Misschien iets minder hoogstaande literatuur, maar wél een echte pageturner. Dus zeker ook een vermelding waard hier in dit lijstje!

WEBSITE VAN HET JAAR:www.deredactie.be, www.nieuwsblad.be (actua), http://weekend.knack.be/lifestyle (lifestyle), www.belmodo.tv, www.elle.be, www.cosmopolitan.co.uk (om mee te zijn met alle fashion news, trends en gossip), www.bloovi.be (for my inner geek).

BLOG VAN HET JAAR: Ik lees zeer veel blogs, maar die die ik het trouwst gelezen heb zijn Tales from the Crib, It-girl, Verne & Jasper, Polienne, Sprinkles on a Cupcake, Snow White Glamour en Sometimes Sweet.

GEBEURTENIS VAN HET JAAR: Onze zomervakantie, een weekje met ons 3 in de Franse Alpen, was zonder twijfel de allerleukste, meest relaxte en zorgeloze week van het jaar. Verder was 2014 ook het jaar van onze “grote verhuis” naar onze nieuwe woonst. Een heel spannende gebeurtenis en intussen zijn we het al goed gewend in onze nieuwe thuis, maar de verhuis bracht ook wel wat stress en kopzorgen met zich mee. Bij deze wil ik nogmaals mijn lieve wederhelft bedanken, omdat hij zich met het overgrote deel van de organisatie hiervan heeft bezig gehouden. Zonder hem was dit langs geen kanten gelukt! Ik kijk uit naar veel leuke momenten in het nieuwe jaar, in ons huis en natuurlijk ook daarbuiten…

Op naar een 2015 met talloze hoogtepunten... Ik ben er klaar voor!

Lots of love, Josie xo

Eindelijk is de winter in het land! Hoewel ik meer van de zomer hou, vind ik het niet erg dat het eens goed vriest – het hoort gewoon bij de seizoenen. Mijn lippenzijn echter minder opgetogen over de vrieskou. Door de koude en de wind gaan ze barsten en kloven. Maar ook dát is niet eens zo erg, want met Labelloworden deze winterkwaaltjes in een handomdraai verholpen. Ik draag dezer dagen 3 life savers mee in mijn handtas, die me probleemloos door de winter loodsen: Classic Care, Med Protection en Pearly Shine. Drie producten die garant staan voor zachte, gehydrateerde lippen. Ideaal voor alle (al dan niet verplichte) kussen tijdens eindejaars- en nieuwjaarsfeestjes!

De Labello Classic Care, met jojoba-olie en natuurlijke karitéboter, is dé originele Labello lipverzorging. Wie kent deze niét? Het is de perfecte lippenbalsem voor dagelijks gebruik, die de lippen diepgaand voedt. Hij is kleurloos en heeft een lichte textuur. (Adviesprijs: 2,89 € - verkrijgbaar in de supermarkt)

Labello Med Protection, met als ultravoedend bestanddeel Vitamine E, beschermt de lippen intens tegen uitdroging. Dankzij de SPF 15voorkomt deze balsem ook de negatieve effecten van UVA en UVB stralen. Met andere woorden: de perfecte metgezel voor op skireis binnenkort! (Adviesprijs: 3,99 € - verkrijgbaar in de supermarkt)

Door de toevoeging van parel-extract geeft Labello Pearly Shine mijn lippen een vleugje glamour: een subtiele glans en een zachtroze kleur. Daarnaast zorgt het zijde-extract in deze lipverzorging voor zachte, gevoede en gehydrateerde lippen. What more can a lady want? (Adviesprijs: 3,59 € - verkrijgbaar in de supermarkt)

Labello organiseert vanaf januari een speciale actie op haar Facebookpagina. De 500 “Labello lovers” die zich als eerste inschrijven, mogen een Classic Care lippenbalsem personaliseren met enkele lieve woordjes en deze vervolgens cadeau doen aan iemand die ze graag zien. Hou de pagina dus zeker in de gaten… en spread the Labello love!

Voor alle info over de Labello lippenbalsems kan je trouwens ook terecht op de website.

Aan al mijn lezers nog een prettig eindejaar gewenst en vergeet zeker niet al je geliefden te verrassen met een kus op 1 januari. Bij voorkeur een Labello kiss natuurlijk! J

Lots of love, Josie xo

Het nieuwe jaar staat voor de deur, en dat wil ook zeggen dat de solden eraan komen. Hoe graag ik ook ga shoppen, de soldenperiode is écht niks voor mij. Lange wachtrijen, overvolle en naar zweet ruikende paskamers, een uitzinnige mensenmassa in de stad… No thanks! Ik ben bovendien niet zo’n soldenshopper omdat ik het niet nodig vind om nu nog winterkleren te kopen – ik kijk immers al enorm uit naar de lente en de zomer!

Voor kinderkleertjes maak ik wél graag een uitzondering, omdat Emil zo snel groeit en ik vind dat kinderkledij sowieso veel tijdlozer is. Ook hier zie ik het ab-so-luut niet zitten om mij in de winkelstraat te begeven. Maar dat is geen enkel probleem… Dan shop ik mijn soldekes toch gewoon online? Voor Emil winkel ik heel graag bij Mr Monkey & Mrs Butterfly. Dit is een trendy webshop vol coole baby- en kinderkledij van merken als Stones & Bones, Mambotango, Tumble ’n Dry, Little Eleven Paris, Kids Case, Snor, Le Big, Creamie, Bor*z… Het aanbod is niet té uitgebreid, wat ik heel positief vind want anders kan ik toch nooit kiezen. Ik heb alvast mijn top-5 samengesteld:

Aan animal prints kan ik niet weerstaan, zowel voor mezelf als voor mijn zoon. Deze trendy zwarte sweater met mysterieuze kattenprint van Little Eleven Pariszal dus wellicht binnenkort in Emils kleerkast hangen:

Deze mooie rode sous-pull van Stones & Bones met skibril-print is ideaal voor op skireis binnenkort:

Deze skinny bordeaux-rode jeans met stoere wassing van Tumble ’n Dry is perfect voor mijn coole sloeber. Een beetje kleur kan nooit kwaad!

Een hooded jacket komt altijd van pas, in eender welk seizoen. Ik ben helemaal weg van dit kleurrijke exemplaar van Bor*z!

Superschattig vind ik deze sous-pull met vosje van Stones & Bones. Misschien een beetje meisjesachtig met de hartjes, maar het hoeft toch niet altijd stoer en übermannelijk te zijn…

Wat vinden jullie van mijn keuze? Neem zeker zelf ook eens een kijkje in deze leuke webshop!

Zijn jullie soldenshoppers? Wat zijn jullie goeie adresjes om soldekes te scoren? Let me know!

Lots of love, Josie xo

Vanavond wandelen (of feesten, dansen, waggelen, zwalpen,...) we 2014 uit en 2015 in. Net als vorig jaar heb ik een aantal voornemens voor het nieuwe jaar. De oeroude clichés als “gezonder gaan eten” en “meer sporten” zal je hier niet lezen want dat doe ik al en daar heb ik helemaal geen moeite mee. Ik heb wél 15 andere voornemens voor 2015:

1. Met stip op één: wat minder gejaagd gaan leven en beseffen dat een dag maar 24 uur telt, waarvan ik er toch zeker 6 al slapend zou moeten doorbrengen. Multitasken is goed, maar er zijn grenzen. Toegeven dat ik in 2014 een klein beetje te veel hooi op mijn vork genomen heb, waardoor ik niet zelden als een kip zonder kop door het leven raasde, is voor mij al een hele stap.

2. Gelinkt aan het bovenstaande: op mijn dooie gemak in de zetel een boekje lezen, een serietje kijken of rustig ipadderen niet meer beschouwen als je reinste tijdverlies.

3. En hieraan gerelateerd: mij niet meer (of toch alleszins minder snel) opjagen en ergeren wanneer Pieterjan op zijn gemak zit/ligt/hangt in de zetel. Gewoon omdat ik dat zelf niet kan, wil dat niet zeggen dat hij dat niet mag hé... Dus voor ik weer maar eens de neiging heb om te beginnen zuchten of ostentatief met mijn ogen te draaien (oh ja, daar ben ik zéér goed in!), zal ik proberen te denken: gun die lieve jongen toch eens wat rust, De Bock, hij verdient het verdorie.

4. Niet meer in de lach schieten als Emil mij uitdaagt met een van zijn clowneske totjes, hoe aartsmoeilijk dat ook is...

5. Minder perfect willen zijn in alles. Om een simpel voorbeeld te geven: 10 kilometer lopen (in een mooie tijd, welteverstaan) is al heel goed, het hoeft niet per sé een halve marathon te zijn. Pas op, ik blijf sportieve ambities koesteren en de Brussels Half Marathon in oktober 2015 staat al in mijn agenda. Maar als ik voel dat ik het niet ga aankunnen, dan zal ik het ook durven toegeven en niet met knikkende knieën aan de start verschijnen.

6. Geen kleren kopen die ik vervolgens 3 maand ongedragen in mijn kast laat hangen, om ze daarna niet meer te kunnen dragen omdat het er al het seizoen niet meer voor is. Een klein beetje minder kleren kopen, daar komt het dus op neer. Ofte: de eeuwige blijver tussen mijn goede voornemens. Wedden dat dit er volgend jaar opnieuw tussen staat?

7. Ik doe mijn best om veel boeken te lezen, maar ik wil in 2015 graag 1 boek per maand lezen. Bovendien wil ik weer meer Engelse en Franse boeken gaan lezen. Ik ben taalkundige van opleiding, en ik vind het jammer dat ik mijn talen niet zo goed meer onderhoud. Ik kijk wel naar series in het Engels zonder subtitels, maar dat is toch niet hetzelfde als een boek lezen.

8. De springvorm eens gebruiken die ik vorig jaar gevraagd (waarom eigenlijk - het moet in een vlaag van zinsverbijstering geweest zijn) én gekregen heb van mijn schoonmoeder voor nieuwjaar. Ik zal zeker een foto instagrammen van de taart die de eer heeft om mijn bakvorm te ontmaagden! Ja, ook als ze niét lukt (want die kans is wel zeer reëel).

9. Béchamelsaus leren maken. Het is eigenlijk een schande dat ik op 31-jarige leeftijd nog altijd geen witte saus kan maken. Ik weet zelfs niet hoe ik eraan moet beginnen… Iets met melk en boter?

10. Hieraan gerelateerd: iets vaker een culinair experimentje inlassen. Afgelopen zaterdag maakte ik rode poon met courgette, rozemarijn en véél look in de oven. Supersimpel en o zo lekker! We hadden al een tijdje poon in de diepvries liggen, dus ik zocht een receptje dat ik nog nooit had uitgeprobeerd. Ik wist niet goed wat ik ervan kon verwachten, maar het was echt supergeslaagd. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd in 2015! Een keukenprinses zal ik nooit worden, maar ik wil op z'n minst wel een beetje mijn best doen.

11. Pas nieuwe crèmekes en lotions kopen als mijn andere potjes en flesjes leeg zijn. Met een klein beetje minder schoonheidsproductjes te kopen kan ik er nog altijd even goed uitzien, denk/hoop ik.

12. Eveneens crème-gerelateerd: Wear Sunscreen. En ook (en vooral) alle andere adviezen volgen die Baz Luhrmann geeft in dit prachtige nummer.

13. Af en toe eens uit mijn comfort zone durven komen en een risico nemen. In 2014 veranderde ik van job en startte ik mijn bijberoep op, wat op zich al een hele sprong was. Maar soms vind ik mezelf zo’n ongelofelijke schijtluis en zou ik nog veel meer willen durven. Ook op de skilatten merkte ik dat ik echt bang was en voortdurend schrik had om te vallen. Ik weet niet goed hoe het kwam, maar in ieder geval ben ik vastberaden om over 2 maanden weer onbevreesd op de latten te staan. En wellicht af en toe op mijn bek te gaan, maar sneeuw valt (meestal) zacht…

14. Minder lang in de badkamer staan ’s morgens. Ik nam me dit vorig jaar ook al voor en ik kan zeggen dat ik goed bezig ben. Ik geraak nu al rond met mijn ochtendritueel in een half uur. Ik wil het graag nog reduceren tot 20 minuten. Een hele uitdaging, maar het moét haalbaar zijn!

15. Eens proberen een normale foto te maken van Pieterjan en mezelf, eentje waar we geen gekke bek trekken. Of toch maar niet?

Wat zijn jullie voornemens voor het nieuwe jaar?

Lots of love, Josie xo

Een perfecte huid, een flawless gezicht met een jeugdige uitstraling: daar droom ik van! Wie niét eigenlijk? Guess what: het is vanaf nu allemaal mogelijk want Nivea heeft haar nieuwe Cellular Radiance verzorgingsgamma gelanceerd!

Het fonkelnieuwe gamma omvat 4 verzorgingsproducten: een perfectionerende fluid, een dagcrème, een camouflerende oogcontourcrème en een nachtserum. Deze producten geven het gelaat een natuurlijke uitstraling en corrigeren imperfecties, terwijl ze zich aanpassen aan elke huidtint. Het resultaat: een perfecte huid die straalt! Het gamma is gebaseerd op innoverende formules, bevat ingrediënten zoals lumicinol (vermindert de vorming van pigmentvlekken) en magnolia-extract (anti-oxidant die huidveroudering tegengaat) en is verrijkt met pigmenten die met uiterste precisie geselecteerd werden. De voordelen voor de huid zijn direct merkbaar, en zorgen ook op lange termijn voor een mooie en natuurlijke uitstraling.

De verzorgingsproducten van het Cellular Radiance gamma zorgen voor een complete revitalisatie van de huid. De aanwezige pigmenten hebben een onmiddellijk effect en camoufleren imperfecties zoals roodheid - iets waar ik zelf veel last van heb, ik heb een moeilijke huid. Elk product bevat specifieke pigmenten voor een gerichte aanpak:
* De perfectionerende fluid bevat ingekapselde en corrigerende pigmenten, die openbreken bij het aanbrengen en tranformeren in een natuurlijke tint. Ze passen zich aan elke huidtint aan en zorgen voor een instant egaal en geperfectioneerd huidoppervlak, zonder maskereffect.
* De camouflerende oogcontourcrème bevat getinte pigmenten, die donkere kringen rond de oogcontouren corrigeren. Ze zorgen voor een frisse en open blik. Ideaal voor een jonge mama zoals ik die soms eens wat slaaptekort heeft!
* De dagcrème bevat lichtreflecterende pigmenten, die het natuurlijke licht van de huid versterken en het gelaat een stralende glans geven.

Ik kreeg de producten van het Nivea Cellular Radiance gamma in exclusieve avant-première voorgesteld tijdens het blogger event waarover ik een tijdje geleden al schreef. Ik kreeg toen ook een superdeluxe testpakket mee naar huis. Hier zijn mijn bevindingen na een goeie maand gebruik:

De dagcrème SPF15 is zeer smeuïg met een lekker geurtje. Meestal gebruik ik deze in combinatie met de perfectionerende fluid, maar op dagen dat het al eens wat "gewoner" mag zijn (bv. een lazy Sunday als vandaag) volstaat voor mij de dagcrème. Door de lichtreflecterende pigmenten egaliseert de crème mijn huidoppervlak en licht ze zachtjes mijn teint op.
Aanbevolen verkoopprijs: 14,45€ voor 50ml

De perfectionerende fluid SPF15 camoufleert oneffenheden en egaliseert mijn teint. Mijn gezicht krijgt een gezonde en zeer naturelle gloed - zeer belangrijk van mij, ik hou niet van een "gemaakte" look. Ik gebruik dit product na de dagcrème. De pompflacon vind ik zeer handig en hygiënisch. Kers op de taart is het heerlijke parfum!
Aanbevolen verkoopprijs: 14,45€ voor 40ml

Dankzij de camouflerende oogcontourcrème worden mijn wallen onmiddellijk een stuk gecamoufleerd. Ik krijg een open en frisse blik, ideaal als basis voor wat mascara en een oogpotloodlijntje. De crème heeft een handige stylopunt-applicator, waardoor ik hem zeer precies kan aanbrengen, zonder verspilling.
Aanbevolen verkoopprijs: 14,45€ voor 15ml

Het nachtserum zorgt voor een frisse, gerevitaliseerde huid bij het ontwaken. Het ruikt echt superlekker - jasmijn en pioenroos met een toets van bergamot, delicissimo! Ik gebruik hierbovenop nog een voedende nachtcrème. Zeker in de winter kan voldoende hydratatie van mijn huid 's nachts geen kwaad.
Aanbevolen verkoopprijs: 14,45€ voor 40ml

Het Nivea Cellular Radiance gamma is verkrijgbaar in de grootdistributie vanaf januari 2015.

Voor moest het nog niet duidelijk zijn: ik ben fan! Ik garandeer je: met Nivea Cellular Radiance zal je overladen worden met complimentjes over hoe goed je eruit ziet! Op naar een stralend 2015?

Lots of love,
Josie xo

“En, ben je het al een beetje gewoon in de nieuwe woonst?” is de vraag die mij zowat het meest werd gesteld de afgelopen maanden. Ik antwoord daar altijd vrij beknopt op, gewoon omdat ik nogal straightforward en to-the-point ben. En ook omdat ik die vraag nu eenmaal zeer eenduidig kán beantwoorden:

Ja hoor, alles super. Het went rap hé. Ik voel me daar al vanaf dag één echt thuis.

Deze "ussie" nam ik op dag één. Ik weet het, we zien er moe uit, maar toch ook wel blij hé?

Ik had het eigenlijk ook niet anders verwacht. We kochten onze lap grond een 4-tal jaar geleden, dus ik wist al geruime tijd dat ik ooit van Brugge naar Torhout zou verkassen samen met Pieterjan (van Emil was toen nog geen sprake). En ik was er ook echt klaar voor, anno 2014. In de stad wonen – wij woonden op 2 minuutjes stappen van het centrum van Brugge – is heel leuk. Er moet bijvoorbeeld nooit iemand BOB zijn bij het uitgaan, en je kan een “wandeling” maken door de winkelstraat als je even niet weet wat gedaan. Veel mensen gingen ervan uit dat ik, een shopaholic die graag veel leven rond zich heeft, niet zou kunnen aarden op het platteland en dat ik zou vergaan door het gemis van de stad…

Niets is minder waar. Ik mis Brugge niet, écht niet. Ik ga nog steeds héél graag winkelen en mijn kleerkast wordt regelmatig aangevuld, maar ik ga nu veel efficiënter te werk in het plannen van shopping sprees. Trouwens, als ik voor mezelf shop ga ik toch meestal naar Gent (naar Het Paleis en Alternatief). Wat uitgaan betreft, gaan Pieterjan en ik nog steeds even veel weg als vroeger – ik heb zelfs de indruk dat we nóg minder thuis zijn want we snakken naar een weekend waarin we niks te doen hebben. Het feit dat er een BOB moet gezocht worden als we weggaan is eigenlijk geen enkel probleem, omdat ik sowieso zeer weinig drink (ik kan niet zo goed tegen alcohol).

Eigenlijk is er niet zo veel veranderd. We kenden Torhout en de omgeving al, want onze (schoon)familie en vrienden wonen er. Dus we hebben heus niet zo lang moeten wennen hoor.

Zelfs temidden van de verhuisdozen voelde den dezen zich al onmiddellijk thuis.

Akkoord, als we echt iets willen “doen” (zoals uit eten gaan, om maar iets te noemen) dan moeten we auto nemen. In onze buurt valt weinig spectaculairs te beleven – maar laat dát nu net de charme zijn. We hebben een dorpskern met een bakker, een slager, een bancontact en een volkscafé. Er is een kleuter- en lagere school en een leuke speeltuin. Vlakbij is een groot bos waar ik kan gaan lopen en waar Emil zich kan uitleven. En met de fiets rij ik in een kwartiertje naar Torhout-City via een mooi en rustig pad. Veel meer moet dat toch eigenlijk niet zijn? Pas op, ik heb het nog altijd nodig om geregeld eens in een stad te zijn, anders kwijn ik weg. Maar terwijl ik vroeger bijna elke zaterdagnamiddag eens met de buggy “een toerke” – lees: (window)shopping – ging doen door de winkelstraat (Emil kon toen nog niet stappen dus hij rolde gedwee mee met mommy dear), geniet ik er nu enorm van om wat te wandelen op den buiten, naar het bos te gaan, te fietsen. Of gewoon thuis wat te spelen met hem. Of te lezen, want hij zit in een enorme leesfase en daar kan ik als boekenwurm alleen maar blij om zijn. Ik geniet nu veel bewuster van de (schaarse) momenten dat ik echt met hem kan bezig zijn (de weekends dus). Dankzij ons nieuwe huis ga ik een klein beetje minder gejaagd door het leven, zo kan je het ook bekijken. En dat is een goede zaak want het was hoognodig, zoals je al kon lezen in mijn voornemens voor 2015.

Dát dus, en ook het feit dat ik nu mijn boodschappen in een andere supermarkt doe, dat Emil naar een andere crèche gaat (de beste van de hele wereld, trouwens) en dat ik een andere looproute heb. Voor de rest is er bitter weinig veranderd. Verveling nu ik niet meer in de stad woon? No way. Geen sprake van.

We hebben nu superveel ruimte in vergelijking met ons appartement, Emil amuseert zich, we kunnen makkelijker buiten… Alleen maar verbeteringen! Dus ja, alles gaat goed in ons nieuwe huis.

Openheid, veel licht, heerlijke rust... I really love this place!

Dat ik me niet verveel, wil niet zeggen dat ik niet nog boordevol plannen kan zitten. Want het is een feit: nu we volledig gesetteld zijn en ons huis perfect bewoonbaar is, is het tijd voor alle “kleinere” werken: terras en tuin aanleggen, allerhande schilderwerken, verdere decoratieve inrichting. Voor mezelf heb ik nog een aantal “projectjes” op til staan.Beginnen wil ik met Emils kamer en een “home office” voor mezelf, omdat ik als zelfstandige in bijberoep vaak thuis werk en ik graag mijn eigen plekje heb. Op Pinterest deed ik al veel inspiratie op voor creatieve, originele inrichtingen die zelfs voor iemand ik, een dikke nul in knutselen en DIY, haalbaar lijken:

Voor onze inkomhall en woonkamer zoek ik een mooie, originele muurdecoratie. En mijn ultieme droom is een book wall in onze woonkamer voor mijn dierbare boekencollectie. Ook hier doet Pinterest mijn hartje vaak sneller slaan...

We hebben nog veel werk hoor, vooral veel van die kleine dingen. Maar we hebben tijd, en voor mij is het nu al supergoed. Ik voel me perfect thuis. Maar alles kan beter hé!

Dat ik doodcontent ben ik mijn nieuwe huis, wil niet zeggen dat ik niet gebleit heb bij het afscheid van ons appartement. Aan de vooravond van de verhuis, na een laatste dag kuisen in het nieuwe huis, zat ik alleen in mijn auto van Torhout naar Brugge, voor de laatste nacht in onze oude stek. Ik heb toen stilletjes zitten wenen achter mijn stuur omdat ik echt besefte wat voor een mooie thuis, met heel veel herinneringen eraan verbonden, ik zou achterlaten… Ik schreef diezelfde avond nog deze blog daarover.

Tegelijk wist ik ook dat ik het appartement zou inruilen voor iets veel beters. Op de radio speelde toen het nummer “Sovereign Light Café” van Keane– I'm going back to a time when we owned this town... Een van nostalgie doordrenkt nummer dat mij voor altijd zal bijblijven. Dat café waarvan sprake in het refrein kan je een beetje beschouwen als ons metaforische huis. En dat huis, en die buurt, daar is mijn hart anno 2015. Daar kijk ik vooruit naar al het leuke dat ons ongetwijfeld nog te wachten staat...

Home sweet home. Thanks for asking.

Lots of love, Josie xo

Mooi, 't leven is mooi... Want ook al is de feestperiode nu definitief voorbij, toch heb ik nog niet al mijn cadeautjes uitgedeeld! De sportievelingen onder mijn lezers, of gewoon zij die houden van wat volks (en meestal ook modderig) vertier, kunnen mee strijden voor een gratis ticket voor de Hansgrohe Superprestige Cyclocross in Hoogstraten (8 februari) of Middelkerke (14 februari).

Ik mag van KBC voor elke cross 10 tickets weggeven. Bovendien krijg je de kans om de gloednieuwe KBC-Xplore app uit te testen. Hiermee krijg je info over elke veldrit, kan je de renners volgen in een live klassement en onmiddellijk commentaar geven op Twitter. Geen seconde van de actie missen, noemen ze dat!

Wat moet je doen om te winnen? Easy peasy: stuur voor vrijdag 23 januari een mailtje naar josefien@josieslittlethings.be én like mijn Facebook-pagina. Ik laat je dan meteen weten of je gewonnen hebt. Veel succes!

Lots of love,
Josie xo

Emil wordt volgende maand 2 jaar, en ik vind het nu een hele leuke periode. Hij wordt stilaan zelfstandiger: hij leert op het potje gaan, poetst zelf zijn tanden, kan uitdrukken wat hij (niet) wil. Hij is een wildebras en speelvogel die ook kan genieten van boekjes lezen en knuffelen in de zetel. Een paar maand geleden is hij woordjes beginnen zeggen en sindsdien is hij veranderd in een echte spraakwaterval (een aartje naar zijn vaartje, als je 't mij vraagt). Heerlijk vind ik het om te zien hoe hij elke dag nieuwe dingen oppikt en woordjes bij leert!

Spraakwater, ijskoud spraakwater...

Ik spreek heel normaal tegen hem. Ik spreek geen perfect AN, ook geen dialect. En ik vind het perfect zo. Wij gaan geen dodo doen, maar gewoon slapen. Jam jam doen wij ook niet hoor: wij eten. En ik hoef heus niet achter elk woord "tje" te zeggen, mijn zoon begrijpt mij zo ook wel. Uiteraard ga ik niet luid gaan vloeken (maar dat doe ik ook niet als hij er niet bij is, eigenlijk) maar de kans bestaat inderdaad dat het kind eens een "godverdomme" oppikt. Maar hey, dat zal hij sowieso snel genoeg leren dus waarom zou ik daarvan wakker liggen? Mijn kind is een peuter maar daarom ga ik geen kinderachtig peutertaaltje tegen hem spreken. Zolang hij goede manieren heeft (hij zegt al "alstublieft", "dankuwel" en "santé" wanneer hij niest) ben ik volstrekt content.

Onlangs schreef ik mijn eigen ABC op deze blog. Ik vond het wel een leuk idee om ook eens Emils ABC neer te schrijven. In hoofdzaak voor mezelf, zodat ik dit later kan teruglezen met een big smile. Maar ik laat jullie ook graag kennis maken met de wondere wereld van mijn zoon:

Anna (zijn crèchemadam Hanna), awuu (saluu), awoo (hallo).

Bumba (tjah...), Bèbè (Gilberken, de kat van zijn mémé), beebie (he loooooves babies!), boo (boom), boe (boek), Blè (Brent van in de crèche), boeboe (hond), boing-boing (kangoeroe), ba (bal, en bij uitbreiding alles wat rond is), bu (bus), bie (beer).

Coca-cola (al dan niet met "zero" erbij, het hangt ervan af of het mama of papa is die het drinkt).

Da (dat, daar), dada.

E– lukt nog niet, “Emil” kan hij bijvoorbeeld nog niet zeggen.

F, G, H - still under construction :-)

Om die "pappoo" te pakken te krijgen, is hij tot veel in staat...

Ie-uu (vliegtuig).

Ja (al krijgen we vaker "nee" te horen van tegenwoordig), Jaajaa (Tanja, zijn tweede crèchemadam).

Kaa (kaas, kippenwit en bij uitbreiding elke soort charcuterie), koko-i (krokodil, een van zijn favoriete woordjes), kaka (brult hij het liefst van al heel luid), Kikkè (zijn neefje Quinten), Kèkè (zijn godin Femke van de crèche, en ook zijn draakjesknuffel), koe (koek), keu (kleur), ki-ji (kiwi, hij eet dit supergraag), kakkoo (tractor, de obsessie is al een beetje verminderd, godzijdank), kokkoo (helikopter, vogel, al wat vliegt) koo (kous, en niet te vergeten konijntje, zijn onmisbare knuffel), kukelekuu (kip, ei).

L - to be continued...

Maa (maan, nog zo’n obsessie van het kind), mie (ik, Emil, van mij!), mama (♥), mémé (mijn mama, een van zijn allerbeste vriendinnen), moema (oma, PJ’s mama, nog zo'n hartsvriendin), miaaw (poes), mama-ij (mandarijn, appelsien en alles wat er ook maar op lijkt).

Njè (melk), neu (neus), nanana (ananas), Nunuu (Yunus, vriendje van de crèche), njamjo (camion, another obsession), neeeee (dat horen we heel vaak, vergezeld van veel hoofdgeschud).

Oe-oe (yoghurt).

Pappoo (appel, hij is er dol op), pepupoo (speculoos), papa & Piepejaa (Pieterjan, zijn grootste held, en terecht), pee (zijn peter), poepa & pepe (opa en pepe, zijn 2 goden), pie (fiets, of peer), pipi, papie (papier, krant), poppie (pop).

Naakt op de "pie", de cast van "De Helaasheid der Dingen" achterna...

Q, R, S - dat komt nog wel...

Tij (tijger), tuutuu (zijn teerbemind tutje), tatuu (dank u), tattie (patatjes), tettie (spaghetti, zijn lievelinsgkost), tootoo (auto), trè (trein), ti (licht).

U - lukt nog niet...

Vuuuuuu (vuur, hij spreekt dit ook heel erg vurig uit).

Waateuh (water).

X, Y, Z - ook de laatste letters van het alfabet heeft hij nog niet onder de knie...

Dagelijks komt er wel een woordje bij, en ik vergeet er hier wellicht nog een paar. De volgende fase zijn dan wellicht zinnen. Pieterjan en ik denken dat hij nog voor zijn verjaardag zijn eerste zin zal maken. Maar ons erop vastpinnen, dat doen we zeker niet. We genieten er gewoon van om te zien hoe onze kleine gangster de wereld gaandeweg ontdekt. Het klinkt misschien heel cliché, maar dan ontdek je zelf toch ook weer een beetje de wereld die je als zo evident en normaal beschouwt.

Een lekkere beker "njè", dat smaakt altijd!

Moraal van het verhaal: leve het spraakwater. Nog meer van dat... Santé! Of beter: tatee! :-)

Lots of love, Josie xo

Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen en ik heb al een aantal leuke nieuwe verzorgingsproducten leren kennen. Ik probeer vaak nieuwe dingen uit, waarvan er regelmatig een aantal tussen zitten die niét voor herhaling vatbaar zijn (lees: vettig haar, geïrriteerde huid, te felle lipgloss, slecht dekkende nagellak). Maar de volgende beautyproducten behoren zeker en vast tot de categorie “blijvertjes”, vandaar dat ik ze ook graag met jullie deel:

DAISY DREAM BY MARC JACOBS – Sinds jaar en dag ben ik verslingerd aan mijn vast parfum: Acqua di Gioia van Giorgio Armani. Geïnspireerd door mijn schoonzus besloot ik echter in de kerstperiode om eens “zot te doen” en zowaar een tweede parfum erbij te kopen. Kwestie van eens te kunnen afwisselen van geur. Behalve het prachtige flesje, is Daisy Dream een heel lekker parfum. De geur is vrouwelijk, luchtig, bloemig en fris. Het parfum vormt een aangename afwisseling met mijn (nu niet meer zo) vaste Armani-fragrance. Ik heb enkele jaren terug al een lange Daisy-periode gehad voor ik overschakelde op Acqua di Gioia. Ik denk dat ik nu beide geuren blijf combineren. Een echte mijlpaal dus, en dat al zo vroeg in het jaar!

MYTHIC OIL VAN L’OREAL – De winter staat vaak synoniem voor statisch, futloos haar. Een beetje extra verzorging voor mijn lokken kan dus geen kwaad. Ik had al zoveel gehoord over de erg populaire Mythic Oil van l’Oréal dat ik het wondermiddeltje (met zo’n naam kan je toch niet anders dan een mirakel verwachten?) ook wel eens aan den lijve wou ondervinden. Het moet gezegd: het is een heerlijk product! De geur is zoet, bloemig en vrij sterk– hij blijft lekker lang hangen in mijn haardos, which I likea lot! De verpakking is ook mooi: goudkleurig met een Oosters tintje. Kortom, een fijne aanwinst tussen al de rest van mijn verzorgingsproducten! Er bestaat ook een haarmasker van dezelfde lijn trouwens, maar daar ben ik geen fan van omdat maskers mijn haar meestal zwaar en vettig maken. Al wie net als ik soms last heeft van weerbarstige lokken en bad hair daysin de winter: you should definitely try this at home!

EUCERIN VOLUME FILLER SERUM CONCENTRAAT – Ik gebruik al een tijdje regelmatig een serum onder mijn dag- of nachtcrème voor extra intensieve voeding en verzorgingvoor m’n huid. Serums zijn niet goedkoop (voor 30ml van deze Eucerin betaal je 33,99€ in de apotheek), maar je hebt er maar een klein beetje van nodig per beurt, dus één flesje gaat best lang mee. Rond de eindejaarsperiode – gekenmerkt door korte nachten, veel feestgedruis en dus een vermoeide Josie én huid als gevolg – begon ik dit serum van Eucerin te gebruiken. De actieve ingrediënten magnolol, hyaluronzuur en oligopeptiden gaan verslapping van de huid tegen en geven ze een regelrechte boost. Ik smeer het product nu een goeie maand, en ik merk dat mijn (doorgaans heel gevoelige) huid er goed op reageert. Niet dat ik er een perfect gezicht van gekregen heb (I keep on dreaming), maar ik merk een zekere versteviging. Een ander positief punt is het subtiele parfumvan de Volume Filler. Het ruikt echt heel lekker, wat mijn verzorgingsritueel des te aangenamer maakt! Meer info vind je hier.

NIVEA Q10 BODY LOTION VOOR ONDER DE DOUCHE– Tijdens het Nivea blogger event in december maakte ik kennis met dit fantastische product. Mijn volledige lichaam hydrateren na het douchen doe ik sowieso elke dag, het is onlosmakelijk verbonden aan mijn ochtendritueel. Maar ik geef toe dat het soms snel moet gaan: douchen, een leuke outfit uitkiezen, Emil wekken en klaarstomen voor de crèche – sinds ik mama ben, moet het in de badkamer een klein beetje sneller gaan. Daarom komt een product als de Nivea Q10 body lotion voor onder de douche als een geschenk uit de hemelvoor mij. Deze verstevigende (dankzij het Q10 bestanddeel) body lotion breng ik aan én spoel ik af in de douche. Ze hydrateert en verstevigt mijn huid, en plakt niet achteraf. Stond ik er aanvankelijk een tikkeltje sceptisch tegenover, dan ben ik nu volledig gewonnen voor dit heerlijk geurende (I looooove die typische Nivea geur!) en enorm tijdbesparendeverzorgingsproduct. Bovendien is de prijs zeer democratisch: voor een flacon van 250 ml betaal je amper 6,29€. Dit product is vanaf eind januari verkrijgbaar in de grootdistributie… Allen daarheen dus!

DR. HAUSCHKA DEODORANT– Ik ga de deur niet uit zonder deodorant – wie wél eigenlijk? Ik vind het echter niet eenvoudig om de perfecte deo te vinden: ofwel ruikt hij te sterk, ofwel laat hij witte vlekken achter, ofwel raakt mijn huid ervan geïrriteerd. Toen ik vernam dat bio cosmeticamerk Dr Hauschka 2 deodorants op de markt brengt zonder alcohol en aluminiumzouten, was ik onmiddellijk heel enthousiast. In de eerste plaats omdat ik een enorme bio lover ben, maar ook door het feit dat de veiligheid van aluminiumzouten de laatste jaren steeds meer in twijfel wordt getrokken. Aluminiumzouten onderdrukken het natuurlijke transpiratieproces, terwijl dit proces net vele voordelen heeft voor het lichaam: het regelt de lichaamstemperatuur, voert afvalstoffen af en beschermt je huid tegen invloeden van buitenaf. De Dr. Hauschka deodorants bevatten géén aluminiumzouten en zijn dus veiligvoor de gezondheid. Bovendien geven ze een fris en beschermd gevoel, de hele dag lang. De formule op basis van heilzame planten en etherische oliën remt de groei van bacteriën en gaat transpiratiegeuren tegen. Ik gebruik afwisselend de rollers Deodorant Rozen en de Deodorant Salie & Munt, en ik ben er supertevreden van. Ze ruiken heel fris, mijn huid verdraagt ze perfect en ze laten geen vervelende sporen achter. Ook tijdens het sporten zijn ze een perfecte partner in crime. Ik denk dus dat ik na lang zoeken mijn ideale deodorant gevonden heb! Vanaf april zijn deze te koop in de biowinkel. Meer info vind je hier.

Januari is nog niet voorbij en ik heb al zoveel leuke nieuwe producten leren kennen... Dat belooft voor wat er nog komt!

Gebruiken jullie ook een van deze producten? Wat vinden jullie ervan? Let me know!

Lots of love, Josie xo

In blogland worden dezer dagen massaal “doodgewone dingen” gedeeld, in navolging van deze post van Lilith. Mijn doodgewone dingen? Dat zijn de “little things” waar eigenlijk heel mijn blog om draait. Ook ik deel deze graag met jullie. Hoog tijd dus voor nog een foto-update van de kleine, doodgewone dingen die mij de afgelopen maand gelukkig maakten!

Quality time met mijn vriendonder de vorm van een weekendje Brussel. Lees: gezellig rondslenteren door de straten van onze mooie hoofdstad, een shopke doen, lekker eten en drinken, genieten van een prachtig hotel, een fantastisch concert meepikken, en vooral veel bijpraten en genieten van time for two.

Lopen – wellicht een eeuwige blijver in mijn categorie “klein geluk”. Nu het winter is en dus donker wanneer ik ’s avonds ga sporten (maar de dagen worden al langer, ik voel de lente al!) ga ik vaak lopen in het sportstadion en de Finse Piste bij ons in Torhout. Het is vrij eentonig dus ik doe dit niet elke keer, maar het is wel eens fijn ter afwisseling. Er zijn altijd veel lopers, en dat werkt extra motiverend! Plus: de piste is goed verlicht, en hoewel ik niet echt bang ben om in het donker te gaan lopen is dat ook wel een voordeel, denk ik. Al was het maar omdat er geen auto’s voorbijrazen – alleen maar de mannen van de lokale voetbalploeg die mij met een big smile voorbijsteken tijdens hun wekelijkse training, maar dat vind ik niet zo erg J

Mijn zoon Emil en zijn vriendje Achilles samen zien ravotten.Ze schelen een paar maand in leeftijd en leerden elkaar kennen in de crèche. Het is goddelijk om te zien hoe ze op amper een paar maanden tijd (Emil startte in september, na onze verhuis, in een nieuwe crèche) een band hebben opgebouwd en partners in crime geworden zijn.

Fresh flowers in da house.Ik probeer er een gewoonte van te maken om altijd minstens één vaas met bloemetjes in huis te hebben. Gewoon omdat het een gezellige, warme en huiselijke sfeer creëert. Mijn favorieten zijn lelies (I love the smell!) maar rozen doen het ook altijd goed. En deze waren toevallig in promo in de Colruyt, dus ik kon ze niet laten liggen J

Genieten van prachtige landschappen op weg naar het werk.Sinds ik op “den buiten” woon, kom ik die uiteraard veel vaker tegen dan vroeger. Dit was op een ijskoude winterochtend. Als je de foto ziet, dan voél je toch meteen die vrieskou, niet?

Vers leesvoer. Ik had me voorgenomen om mezelf in 2015 iets meer rust te gunnen en om opnieuw meer in het Engels (en Frans) te gaan lezen. Met deze 2 nieuwe boeken (“Wolf” van Mo Hayder en “One Day” van David Nicholls) ben ik goed bezig om beide voornemens waar te maken. Ik ben intussen gestart in “One Day” en ik vind het na 30 pagina’s alvast veelbelovend. Ongetwijfeld meer hierover binnenkort op deze blog!

Nieuwe “culinaire” ontdekkingen. Ik ben een enorme fan van de producten van Alpro, zoals hun plantaardige yoghurtvariaties op basis van soja. Niet dat ik nooit meer zuivel eet, maar ik kies meestal voor een plantaardige variant, en ik vind het gewoon ook zeer lekker. Alpro bracht onlangs 2 nieuwe smaakjes op de markt: natuuryoghurt met amandel- en met kokossmaak. Ik testte de amandelvariant en ik vind hem superlekker. Het is een heel subtiele notensmaak die een aangename afwisseling vormt met de gewone Alpro Soja. De kokos test ik binnenkort uit, maar die was nog niet beschikbaar in mijn lokale supermarkt.

De sloeberstreken van mijn zoon. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat hij goeie manieren heeft – we doen toch alleszins heel erg ons best om hem dat te leren. Maar moest hij niet af en toe de deugniet uithangen, dan zou ik mij toch zorgen maken. Ik vind het fijn dat hij eens kattenkwaad uithaalt, zolang het niet de spuigaten uitloopt natuurlijk. De vis op de foto heeft het overleefd, dus wat mij betreft is er geen vuiltje aan de lucht J

In de krant staan. Ik ben normaal niet zo mediageil, maar afgelopen weekend verscheen mijn persoonlijke getuigenis in De Tijd/Netto in een artikel over zelfstandigen in bijberoep. Het maakte me een klein beetje trots op wat ik als freelancer voor mezelf al verwezenlijkt heb sinds ik ermee gestart ben begin 2014. En het gaf me des te meer goesting om verder te doen!

Wat zijn jullie doodgewone dingen? Laat ze gerust achter in de comments hieronder, of link door naar je eigen blog zodat we met z'n allen kunnen meelezen!

Lots of love, Josie xo

Ik ben geen keukenprinses– daar ga ik niet te veel woorden aan vuil maken. Ik behoor nu eenmaal niet tot de immer groeiende categorie mensen die er een enorm plezier in scheppen om uren aan een stuk in de keuken te staan en erin slagen de lekkerste en mooiste gerechten uit hun koksmuts te toveren. Ik bewonder die mensen wel, en ik vind het vooral handig om te beschikken over een culinair getalenteerde wederhelft en vriendenkring, zodat ik met de regelmaat van de klok kan genieten van heerlijke feestmalen. Dat ik geen keukenprinses ben, wil echter helemaal niet zeggen dat ik niet vers en gezond eet. Ik kook elke dag vers en heb nooit voorgemaakte schotels op het menu staan, uitgezonderd een occasionele comfort food chinees in het weekend wanneer ik te tam ben om in de potten te staan roeren. Ik probeer ook graag nieuwe, eenvoudige receptjes uit– een van m’n voornemens voor 2015 – en ik sla al eens aan het experimenteren met glutenvrije voeding, superfood, raw foods,… Ik vind het heerlijk om in de biowinkel in de rekken te snuisteren en kennis te maken met nieuwe, gezonde producten. Ik vind gezonde voeding gewoon ook heel erg lekker, dat "geluk" heb ik :-)

Daarom kan ik de pure keuken van Pascale Naessens bijzonder appreciëren. Ik knipte het recept voor Pascale’s zadengebak al een tijdje geleden uit een magazine. Het leek me onmiddellijk iets voor mij, omdat ik als vegetariërsowieso heel veel zaden en noten eet om voldoende essentiële voedingsstoffen binnen te krijgen. Deze week heb ik het eindelijk gemaakt. De reden voor de vertraging was dat ik geen bakpapier in huis had, en dat heb je echt wel nodig.

Wie geen keukenprinses is, moet slim zijn en zich omringen met leuke keukenprinsen!

Het recept is echt heel gemakkelijk, dus ik deel het graag met jullie!

Ingrediënten:

* 150 g haverzemelen

* 150 gebroken lijnzaad

* 40 g chiazaad (vroeger was dit vrijwel uitsluitend te koop in de biowinkel, maar vandaag kan je het superfood ook kopen bij bv. Delhaize)

* 40 g pompoenpitten

* 40 g zonnebloempitten

* 40 g gedroogde veenbessen

* 30 g gojibessen

* 40 g hazelnoten

Bereiding:

Meng alle zaden in een kom en voeg een beetje water (max. 250 ml) toe. Roer alles goed door elkaar zodat het een vrij stevige massa wordt.

Leg vervolgens een vel bakpapier in je bakvorm, en vul deze op. Duw goed aan. Zet dit in de oven op 180° voor ongeveer een uur.

Laat goed afkoelen, zodat het gebak stevig kan worden en niet brokkelt.

Omdat een heel gebak uiteraard veel te veel is voor 1 persoon – het vult zeer goed! – heb ik het in stukken gebroken en ik bewaar het in een goed afgesloten blikken doos. Zo blijft het lekker knapperig en vers en kan ik er nog lang van genieten.

Is het lekker, vraag je je wellicht af… Ja, enorm lekker! Enfin, dat is mijn mening uiteraard. Het heeft een nootachtige smaak en dat is 100% mijn ding. Het is misschien wel een beetje droogmaar daar kan ik me wel over zetten. Het vult heel goed en je proeft gewoon dat het boordevol goede voedingsstoffenzit. Ik vind het ideaal als tussendoortje, maar je kan het evengoed eten als ontbijt of bij de lunch met een slaatje. Zoveel mogelijkheden!

Door de haverzemelen, het lijnzaad en het chiazaad krijgt het gebak voldoende binding, dus die heb je zeker nodig. Maar daarnaast kan je makkelijk variëren in de ingrediënten. Ik ben bijvoorbeeld niet zo dol op veenbessen, dus ik heb er wat minder in gedaan en dat gecompenseerd met meer gojibessen. Ik ga het zeker ook nog eens uitproberen met andere notensoorten.

Als je het volledig glutenvrij wil, dan kan je de haverzemelen gemakkelijk vervangen door teffmeel (verkrijgbaar in de biowinkel). Dat zorgt ook voor voldoende binding. Ik maakte het al op beide manieren, en eerlijk gezegd vind ik het nog lekkerder met teff.

Ten slotte nog een laatste pluspunt: het gebak ruikt overheerlijk! Toen het in de oven zat, kwam Pieterjan thuis en het was het eerste wat hij zei. Hij dacht dat er een cake in de oven zat! Nu ja, dat is het eigenlijk ook wel een beetje en wat mij betreft is het zadengebak minstens even lekker. Maar zoveel gezonder en voedzamer!

Conclusie: you really have to try this at home!Smakelijk, en laat me zeker weten wat jullie ervan vinden…

Lots of love, Josie xo

Muziek is heel belangrijk in mijn leven. Over mijn muzikale smaak kan gediscussieerd worden – ik koester bijvoorbeeld al jaren een liefde voor Vlaamse Schlagers, waarover je binnenkort meer op deze blog zal lezen – maar ik denk dat het globaal genomen nogal meevalt. Toen ik eind vorig jaar mijn jaaroverzicht aan het schrijven was, vond ik het heel moeilijk om een aantal topsongs uit te kiezen die voor mij dé nummers van 2014 waren. Daarom heb ik dit plan opgevat: vanaf nu blik ik elke maand terug op de 5 beste oorwurmen van de afgelopen 30 dagen. Een beetje om voor mezelf het overzicht te bewaren dus, maar ook (en vooral) om mijn muzikale voorkeuren met jullie te delen, te horen wat jullie ervan vinden en welke nummers ik volgens jullie zeker eens moet beluisteren. Inspiratie, dáár draait het allemaal om!

In januari 2015 waren dit mijn favoriete oorwormen:

1. Mark Ronson feat. Bruno Mars – Uptown Funk: een catchy, funky en immens aanstekelijk nummer waarvan ik mij afvraag of er überhaupt iémand kan blijven stilzitten als hij/zij het hoort. Er is trouwens een hilarische mashup gemaakt met een zingende Obama in de hoofdrol. Zeker eens beluisteren!

2. The War On Drugs – Burning: de nieuwe single van de groep waarvan ik zeker ben dat ze in 2015 nog meer potten gaan breken dan in 2014. Ik ben niet zo’n emo-persoon, maar dit nummer is zo schoon dat ik er haast tranen van in mijn ogen krijg.

3. Years & Years – King: de Londense groep kreeg van de BBC de prestigieuze titel “Sound of 2015”, wat concreet betekent dat we deze gasten zeker in de gaten moeten houden. Ze werkten deze zomer al samen met the one and only The Magician voor diens magistraal summer anthem Sunlight, en nu knallen ze opnieuw met het uiterst dansbare en zeer poppy “King”. Ik hou hen zeker in het oog dit jaar!

4. Bakermat – Teach Me: zijn debuutsingle “Vandaag” vond ik eerlijk gezegd een beetje irritant. Ik kon dus eerst moeilijk geloven dat deze knalplaat ook van hem is. Dit is echt liefde op het eerste gezicht: fris, uptempo, en ideaal om de volumeknop volledig open te draaien en luid mee te kwelen en te dansen! Oow yeah.

5. Charlie Winston – Lately: dit nummer heeft vooral door het aanstekelijke gefluit een plaatsje in mijn hart veroverd. Het doet me een beetje denken aan Young Folks van Peter, Bjorn & John. Zeer fijn deuntje dat lang blijft hangen. Enneuh… Die Charlie mag er best wel wezen hoor.

Wat vinden jullie van mijn top-5 van januari? Wat zijn jullie favorietjes van ’t moment?

Lots of love, Josie xo

Foto's: Pinterest

Zondagavond keek ik zoals elke week trouw naar Biker Boys, de serie van Bart De Pauw op Eén. De meningen zijn verdeeld, maar ik vind het een zeer goed programma. Ik ben altijd al een grote fan geweest van BDP, al sinds “Buiten De Zone”, en dat is vandaag nog steeds zo. Den Beire, de Jokke en den Benji waren in Schotland en zouden daar hun bucket list afwerken. Zo gingen ze “benji-jumpen”, zetten ze een tattoo en overnachtten ze in een spookkasteel. Dikke zever uiteraard, maar het bracht mij aan het denken: wat zou ik graag doen/verwezenlijken in mijn leven?

Ik ben niet met de dood bezig, maar ik droom wel graag en hou van plannen maken. Daarom vond ik het een leuk idee om mijn bucket list op te stellen, de dingen die ik graag wil doen voor ik ooit het loodje leg:

· Road trippen door de USA samen met mijn gezin.

· Nog eens gaan road trippen door Yellowstone National Park en The Rocky Mountains. We gingen al in 2009, maar we hebben toen een hele mooie trail niet kunnen stappen door hevige mist en bear alert. We moéten dus nog wel eens terug om dit te doen!

Grand Prismatic Pool in Yellowstone National Park

· The Big 5 zien tijdens een safari in Afrika.

· Een rondreis door Ijsland.

· Skireis in The Rocky Mountains in Canada.

· Samen met mijn vriend nog eens op luilekkervakantie met 2 naar Casas Las Palmeras, de hemel op aarde in Marbella waar we onze zomervakantie doorbrachten toen ik net zwanger was van Emil. Het was onze laatste vakantie met 2 en we denken er nog vaak met mooie herinneringen aan terug. Om de rust te bewaren zijn kinderen er trouwens niet toegelaten.

· Nieuw-Zeeland met de camper.

· Schotland met de camper.

· Fjordencruise in Scandinavië.

· Een avontuurlijke berghuttentocht in het Mont Blanc massief.

· Op vakantie met mijn mama en zus, just the 3 of us.

· Met mijn 8 allerbeste middelbareschoolvriendinnen op vakantie naar een verre exotische bestemming, waar niemand ons kent.

· In eerste klas vliegen met alles erop en eraan.

· Een dartspijl op een wereldkaart mikken en reizen naar waar hij landt.

· Gewichtloosheid ervaren.

· Bungee jumpen.

· Leren surfen.

· Het Noorderlicht zien.

· Kerst of Nieuwjaar vieren in New York.

· Mijn eigen bib hebben thuis, de “book wall” waar ik al zo lang van droom.

· Een selfie nemen vlak voor het Hollywood sign in Los Angeles, California.

· Een marathon lopen.

· Een triatlon finishen.

· Mijn eigen paar Louboutin pumps in de kast hebben.

· Een walk-in closet hebben.

· Gitaar leren spelen en optreden voor meer dan 1000 man, inclusief skydive.

· Een supergrote party geven in een enorme circustent voor alle mensen die ik graag zie.

· Een boek schrijven.

· Mijn eigen kledingzaak opstarten, ik noem het liever een “fashion concept store” want als ik dit ooit doe, dan zal het iets héél speciaal zijn!

· Vrijwilligerswerk doen in een kinderziekenhuis en een dierenasiel.

· Kerst vieren als vrijwilliger in een daklozencentrum.

· Nieuwjaar vieren op een exotische bestemming in bikini en met teenslippers.

· Naar Glastonbury, Roskilde of Coachella gaan festivallen.

· Chinees leren.

· Op de evenaar staan.

· Mijn zoon zien afstuderen, hem de perfecte partner zien vinden en kinderen zien krijgen.

· Trots kunnen zijn op het leven dat ik leid.

· Gelukkig leven tot het gedaan is, met de mensen die ik het liefst van al zie.

Ik kan nog wel even doorgaan, maar dit zijn de voornaamste dingen die spontaan in me opkomen. Een duidelijke rode draad is reizen naar verre locaties. Sommige items zijn al wat haalbaarder dan andere, maar geen enkel is onhaalbaar. Want “impossible”, dat bestaat gewoon niet, want het woord zelf zegt: I’m possible.

En moest het dan toch niet zo vlot lukken om items van mijn lijst te schrappen, dan zijn de 3 laatste voor mij de allerbelangrijkste...

Heb jij ook een bucket list? Wat wil je zeker ooit doen in je leven? Laat het weten, of doe mee op je eigen blog en zet de link hieronder in de comments.

Lots of love, Josie xo

Afbeeldingen: persoonlijk archief en Pinterest

Hey Jos,

Ik ben bijna dubbel zo oud als gij. Ik word dus ook verondersteld een pak meer levenservaring te hebben. Ergens is dat wel zo, denk ik. Al voel ik mij vaak nog even oud als gij nu zijt en denk ik met veel plezier en nostalgie terug aan die tijd. Want ik vond dat echt een vree wijze periode. Ik zeg nu vaak nog tegen mijn vriendinnen: waren we maar efkes terug 16. Because those really were the days…

Gij leidt een onbezorgd leven, dat mag ik wel zeggen hé. Ge zit op een strenge maar leuke school waar ge schitterende resultaten haalt zonder er heel hard voor te moeten werken. Ge zit in de klas met uw allerbeste vriendinnen, met wie ge ook in uw vrije tijd heel vaak afspreekt. Ge gaat naar de scouts in het weekend, en ook daar zijt ge omringd door een vaste kliek vriendinnen. Ge hebt een warme thuis, ook niet onbelangrijk. Na een tijdje niet zo goed in uw vel gezeten te hebben rond uw 14^de, voelt ge u nu weer prima. Ge vindt uzelf nog altijd geen topschoonheid, en ge worstelt nog met redelijk wat complexen over dat veranderende lichaam van u. Maar neem het van mij aan: ge moogt er best zijn hoor meiske, ge moet u daar zo geen zorgen over maken. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik, want ik lig daar ook soms nog wakker van op mijn 31-jarige leeftijd. Ik denk dat wij gewoon allebei mega ijdeltuitjes zijn. We zouden nog goed overeenkomen, denk ik.

Zestienjarig Joske, ge zijt een onnozele trien. En ik bedoel dat niet als belediging, maar als compliment (ter vergelijking: mijn beste vriendinnen en ik noemen elkaar liefkozend "trutten"). Samen met uw vriendinnenkliek organiseert ge zotte logeerpartijtjes, gaat ge op weekend, maakt ge absurde video’s met hilarische scenario’s eraan voorafgaand, playbackt en verkleedt ge u erop los, zingt ge kerkliedjes die ge geleerd hebt in uw nonnenschool, en gaat ge zelfs naar de opnames Tien Om Te Zien, gewapend met een zak pluchen beertjes om naar de goddelijke lijven van Sam Gooris, Willy Sommers en co te zwieren. Andere mensen vinden dat misschien dwaas en kinderachtig, maar ik niet. Omdat ik weet dat ge zo’n dingen binnen 16 jaar nog altijd gaat doen. Nog altijd met diezelfde groep onafscheidelijke vriendinnen. En dat ge dan samen met hen nog altijd even plat gaat liggen van het lachen met jullie onnozele fratsen. De band die gij met uw vriendinnen hebt, ik heb die vandaag ook met die van mij, dus het is voor mij zeer herkenbaar wat gulder doet. Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar ik kan mijn vriendinnen echt niet meer missen. Ze zijn mijn BFFs, al hebt gij wellicht nog flauw benul wat dat wil zeggen. Maar met de “levenservaring” die ik heb, wil ik u een advies geven: koester ze, en blijf ze koesteren. Ge zult ze na uw middelbareschooltijd niet zo vaak meer zien als nu, hoe jammer dat ook is maar dat is nu eenmaal het leven. Maar die meiskes gaan er altijd voor u zijn, en gij ook voor hen als zij u nodig hebben.

Hetzelfde geldt voor uw familie. Met uw mama hebt ge altijd al een supergoeie band gehad. Herinnert ge u nog vroeger, toen ge 10 waart of zo en uw mama de maandagavond naar de turnles was. Ge waart dan alleen thuis met uw broer en uw zus, en ge waart altijd zo blij als ge de garagepoort hoorde opengaan en ge uw mama hoorde binnenrijden. Ge waart echt zo bang dat uw mama op een dag niet meer zou terugkeren naar huis. Nu ge 16 zijt, komt ge nog altijd heel goed overeen met uw mama, los van wat verwaarloosbare puberstreken. Vergeet alleen niet, Joske, om uw papa even hard te koesteren als die lieve mama van u. Ik weet het, het is niet altijd een gemakkelijke situatie, ik heb dat ook meegemaakt toen ik zo oud was als gij. Ge ziet uw papa niet zo vaak, en ik weet wel dat ge hem doodgraag ziet en u zorgen maakt om hem. Als ik u één raad mag geven: probeer hem gewoon een beetje vaker te zien, al is het maar heel efkes tussen al uw leuke activiteiten in. Ge weet namelijk nooit wat er gebeurt, en ik denk dat ge er anders later veel spijt van gaat hebben. Ik weet dat ge een superleuke stiefpapa hebt, waarvoor ge uw beide pollekes moogt kussen, maar ge hebt maar één papa en die kunt ge echt niet vervangen.

Wat uw broer en uw zus betreft, met hen hebt ge soms wat strubbelingen. Dat is normaal, zij zitten net als gij in volle puberteit. Maar weet ge wat? Het komt goed, jawel. Ik weet dat zij enorm veel om u geven, ook al hebt gij vaak de indruk dat ze u een rottige kleine zus vinden, een tsjiepmuile die altijd alles gedaan krijgt van mama. Later gaan jullie weer vree goe overeenkomen. Meer nog: ge gaat hen niet meer kunnen missen. Ik had in mijn tienerjaren ook niet zo’n noemenswaardige band met mijn broer en zus, omdat zij vooral met hun eigen leven bezig waren. Vandaag zien we elkaar niet zo vaak omdat we niet dicht bij elkaar wonen en onze eigen weg gegaan zijn. Maar ik weet dat ze er altijd zijn voor mij als ik ze nodig heb. En als we samenkomen met de familie, is het altijd plezant. Ik denk dat het ook voor een stuk mijn zoontje is die ons wat dichter bij elkaar heeft gebracht. Om maar te zeggen, Joske, ge moet u geen zorgen maken als ge weer eens in een ruzie verzeild geraakt met hen. Hakuna Matata…

In uw onbezorgd leventje is er voorlopig geen plaats voor jongens. Waarom zoudt ge, ge hebt uw vriendinnen en dat is meer dan genoeg. Groot gelijk hoor meiske, de tijd van de liefkes komt nog wel. Geniet maar van uw jeugd en van uw vrijheid. Liefde moet ge niet opzoeken, de ware zal uw pad wel kruisen. Meestal gebeurt dat toch op een moment dat ge het totaal niet verwacht. Ik kan ervan meespreken. Ik heb mijn vent leren kennen op een moment dat ik had gezworen dat ik nooit nog ne vent moest hebben, na een zeer slechte relatie die op de klippen gelopen was. Maar de gast die mijn pad toen kruiste was een top exemplaar, en het was direct koekenbak tussen ons. En kijk, 8 jaar later zijn we nog altijd samen, hebben we een megacool zoontje en onlangs zijn we verhuisd naar ons eigen huis. Het komt dus allemaal wel goed.

Mag ik iets verklappen? Het is de mama van uw eerste lief die u een bijnaam zal geven die ge uw verdere leven zult gebruiken. En onder welk "pseudoniem" ge ooit een blog zult beginnen schrijven. Een blog, for god’s sake – hoor ik u nu denken. Maar dat is allemaal voor later, denk daar nu maar nog niet aan…

Laat het maar allemaal gaan zoals het nu gaat. Probeer vooral die onbezonnenheid en spontaniteit die ge nu hebt voor altijd te bewaren. Ik ben die voor een stuk verloren en ik heb er een beetje spijt van. Maar misschien is dat wel eigen aan de levensfase waarin ik mij bevind. Ik heb een drukke job, een klein kindje (een keitof manneke, gij zoudt er zot van zijn!), ik ga graag weg, ik wil veel sporten… Allemaal zaken waar gij nog niet of in mindere mate mee bezig zijt. Maar ik vind echt dat ge goed bezig zijt. Ik heb toch alleszins de indruk dat ge vree gelukkig zijt. Laat mij over 16 jaar (of vroeger, dat mag ook) zeker eens weten hoe het met u gaat, ik ben wel benieuwd hoe het dan met u gaat zijn...

Mag ik u nog een paar tips geven, Joske?

* Al die onnozele briefkes die ge met uw vriendinnen uitwisselt tijdens de lessen, die rijmkes, rebussen, liedjes en wat is het nog allemaal: smijt ze niet weg! Ik ben nogal een kuisfreak en ik heb al vaak in een bui van schoonmaakwoede zaken in de vuilbak gesmeten waar ik later enorm veel spijt van had…

* Probeer wat minder perfectionistisch te zijn. “Goed” is meer dan goed genoeg, neem dat van mij aan. Ge moet niet altijd in alles de beste willen zijn, want dat betekent niet automatisch dat ge ook gelukkig zijt.

* Geniet van uw studententijd die er binnenkort aankomt. Ik heb dat zelf veel te weinig gedaan. Ik had wel altijd mooie resultaten, maar ik heb ondertussen al ondervonden dat er weinig verschil is tussen “grote onderscheiding” of “onderscheiding” op uw diploma als ge naar werk zoekt. Als ge binnen een paar jaar gaat studeren, zet dan maar af en toe de bloemekes buiten en geniet ervan met volle teugen. Mijne vent heeft dat ook gedaan, en als ik zijn wilde verhalen hoor dan ben ik toch een klein beetje jaloers op wat hij gehad heeft.

* Als ge na uw studentenperiode op zoek gaat naar werk, kies dan vooral iets dat ge graag doet. Geld is belangrijk om rond te komen en deels ook om gelukkig te zijn, maar het is niet het allerbelangrijkste. Doe wat ge graag doet en wat u voldoening geeft. Ge moet nog veel te lang werken om iets te doen tegen uw goesting.
* Als ge later een lief hebt waarbij ge het gevoel hebt dat ge uzelf niet kunt zijn, maak het dan uit. Het heeft echt geen zin om bij iemand te blijven die liever heeft dat ge uzelf verandert. Want daar wordt ge op termijn alleen maar doodongelukkig van.
* Luister af en toe eens naar dit liedje. Het zit boordevol wijsheid.
* Verlies nooit die supermooie glimlach van u.

Maak maar dat ge gelukkig wordt, meiske. Ge verdient het.

Veel liefs,

Josie xo

P.S. Deze brief kadert in het #boostyourpositivity project van Activia.

Vandaag was een zondag zonder "verplichtingen", en dat was al een tijdje geleden. Vaak zijn zo'n zondagen, waarop ik de dingen gewoon laat gebeuren, de allerleukste. Hoog tijd dus voor nog eens een plogje!

Rond 7:30 worden we gewekt door een vrolijke Emil. Hij ligt nog een beetje bij ons in bed tot ik tegen achten met hem naar beneden kom voor het ontbijt.

Een boterham met njo-njo (choco) wil meneer, er is geen andere optie. Ach, het is zondag, dus ik geef hem zijn zin. Hij eet ook een kiwi en een peer dus dat compenseert de Nutella toch een beetje :-)

Na het ontbijt is het tijd om de vaat te legen terwijl Emil rustig een treintje bouwt en het zonlicht stilaan begint binnen te vallen. Ik voel het: het wordt een mooie zondag!

Het is mooi weer en ik start de dag graag sportief. Dus ik trek m'n loopschoenen aan om een uurtje te gaan joggen in het bos in onze buurt. Het is koud en winderig maar wel zonnig: heerlijk!

Emil en ik gaan Piet en Mimi achterna: we bakken chocolate chip cookies met de superhandige Make & Bake Mix van Hema. Ik ben geen typische "bakmama", want als ik hoeveelheden moet afwegen (wat een must is bij het bakken) dan loopt het gegarandeerd faliekant af. Deze mix komt dus als een geschenk uit de hemel: enkel boter toevoegen en klaar is kees!

De koekjes zijn echt superlekker!!! Maar ook wel heel zwaar, dus ik besluit om een doos mee te geven naar Emils crèche morgen.

Na de baksessie is het etenstijd en daarna steek ik Emil in bed voor een deugddoende siësta. Pieterjan is ondertussen het huis uit: hij is met zijn maten naar het veldrijden gaan kijken. Boys will be boys and they should be! :-) Ik heb dus het kot voor mij alleen, perfect om een dweilke te slaan. We hebben een poetsvrouw die iedere 2 weken een halve dag komt op maandag. Morgen komt ze niet, en aangezien ik graag heb dat alles proper ligt, steek ik met plezier wat tijd in het huishouden.

Daarna heb ik nog even tijd om wat te werken voor mijn bijberoep. Met verse bloemetjes, de zon door de ramen en wat muziek op de achtergrond voelt dit helemaal niet aan als werken.

Na Emils dutje trekken we erop uit. Het is koud maar zonnig weer: ideaal om eens op stap te gaan naar Brugge. Ik heb 8 jaar in Brugge gewoond dus het is altijd fijn om nog eens terug te zijn. Emil geniet van de buitenlucht, en ook wel van de quality time met zijn mama, denk ik :-)

Ik maak van de gelegenheid gebruik om wat te windowshoppen en inspiratie op te doen voor mini lenteschoentjes. Coole shoes in frisse kleurtjes: I like! En ik begin alvast te sparen... ;-)

Het plan was om een pannenkoek te gaan eten met Emil, maar alle leuke koffiebars die ik ken zijn jammer genoeg gesloten vandaag. Omdat ik geen zin heb om verzeild te geraken in een obscure tourist trap (die kans is zeer reëel in Brugge), wijzig ik mijn plannen en zet ik koers naar het kleine maar o zo fijne speeltuintje vlak bij ons vroegere appartement. Voor Emil is het een zeer blij weerzien! Hij ravot erop los en ik geniet ervan om hem bezig te zien en te horen.

Ik wil graag eens een "normale" foto van ons 2 maken, maar het zal voor een volgende keer zijn...

Tegen zessen zijn we thuis na een heerlijke namiddag. Het is tijd voor het avondeten, en dat doet Emil graag in het gezelschap van Hopla (die stilaan Bumba van de troon aan het verdringen is, hallelujah).

Op zondag maak ik steevast een kom verse soep voor de week die komt. Courgette, raapjes, wat ajuin en verse peterselie: meer dan voldoende vitamientjes om de week door te komen!

Tanden poetsen als een baas (en met veel show) en daarna is het bedtijd voor deze deugniet.

Pieterjan is onderweg naar huis. Ik trotseer nog snel een mand strijk voor hij arriveert en we samen van onze zondagavond kunnen genieten. Ik strijk met zicht op onze "zitput" en de TV, dus dat is nog zo erg niet.

En dan is het tijd voor een lazy Sunday evening! Traditiegetrouw kijk ik naar Biker Boys en ondertussen geef ik mijn nagels een vers kleurtje. Ik heb ze de hele winter zwart of donkerblauw gehad, maar ik krijg stilaan lentekriebels dus ik gooi het over een totaal andere boeg...

Met dit frisse kleurtje ben ik klaar om morgen een nieuwe week te starten!

Lots of love, Josie xo

Een gezonde geest in gezond lichaam: voor mij is dat de evidentie zelve. Sport is superbelangrijk voor mij, ik kan écht niet zonder. Ik ben verslaafd aan lopen, maar ik vind het ook fijn om nieuwe sporten en disciplines te ontdekken. Daarom vind ik het Ladies Fun Sports event, dat plaatsvindt op zaterdag 7 maart in Gent, een leuk initiatief. Het is het "kindje" van Angélique Dupré, een sympathieke en sportieve madam. Ik ken haar uit een ver verleden - we zijn opgegroeid in hetzelfde dorp en hebben nog samen speelpleinwerking gegeven - dus ik steek haar event graag een hart onder de riem!

Wat kan je verwachten van het event? Het is een sportieve ladies only day in en rond het Vlaams Wielercentrum Eddy Merckx in Gent. Een toplocatie! Je kan deelnemen aan allerlei sportieve workshops en je kan zelf je eigen programma samenstellen. Op het menu staan een power breakfast, healthy lunch en een gezellige afsluitende receptie. Yum! Niemand anders dan Olympisch medaillewinnares Dominique Monami zal een inspirerende talk geven om de dag af te sluiten. En last but not least... Je gaat naar huis met een goedgevulde goodie bag!

Het programma ziet er als volgt uit:
* 8u30 - 9u30 Onthaal met ontbijt, koffie en thee

* 9u30 - 9u45 Opening moment
* 10u - 10u45 Workshops
* 10u45 - 11u Change-over
* 11u - 11u45 Workshops
* 11u45 - 12u Change-over
* 12u - 13u30 Healthy lunch
* 13u30 - 14u15 Workshops
* 14u15 - 14u30 Change-over
* 14u30 - 15u15 Workshops* 15u15 - 15u30 Change-over
* 15u30 - 16u Koffie en thee
* 16u - 16u30 Inspiration speaker Dominique Monami
* 16u30 - 17u Closing moment met receptie

Een overzicht van alle workshops vind je hier. Per workshop zijn er telkens 25 à 30 plaatsen beschikbaar, dus snel zijn is de boodschap! Je kan zelf 4 workshops naar keuze aanduiden bij je online inschrijving.

Vooraf inschrijven is verplicht, en je kan enkel inschrijven voor de volledige dag. De kostprijs bedraagt 65 €, en voor die prijs krijg je héél wat:
* 4 workshops naar keuze
* Ontbijt met koffie en thee
* Gezonde lunch
* Afsluitende receptie
* Goodie bag
* Special guest

Zeg nu zelf, dat ziet er toch supertof uit?! En ik heb goed nieuws, want ik mag 2 gratis kaarten weggeven voor het Ladies Fun Sports event! Het enige wat je hiervoor moet doen is de onderstaande vraag beantwoorden:
Waar gaat de Ladies Fun Sports fietsreis in mei naartoe?

Het antwoord kan je ergens vinden op de website www.ladiesfunsports.be. De eerste 2 sportievelingen die me het juiste antwoord bezorgen via josefien@josieslittlethings.be, krijgen een gratis ticket toegestuurd!

Misschien zien we elkaar in Gent op 7 maart? Ik probeer zeker zelf van de partij te zijn voor een workshop. Ik vertrek die nacht wel naar de Alpen op skireis, maar ik doe m'n best om de valiezen netjes op voorhand te maken zodat ik nog een paar workshops kan volgen...

Love Josie xo

P.S. Ben je een sportieve madam en kan je er niet bij zijn op 7 maart? Neem dan sowieso toch een een kijkje op de website van Ladies Fun Sports, want er worden nog tal van andere leuke events georganiseerd!

Lieve Miely,

Ik schreef vorige week al een brief aan mijn 16-jarige zelf. Hoewel ik niet van plan ben om hier een traditie van te maken op mijn blog (ook al is het wel eens leuk en heb ik op die brief heel veel fijne reacties gekregen), toch maak ik graag een uitzondering voor jouw tweede verjaardag. Want dat is vandaag, op vrijdag de dertiende zowaar. Laat mij maar onder honderd ladders lopen en een heel nest zwarte katten strelen, het ongeluk kan mij vandaag écht niet raken. Ik ben exact 2 jaar jouw mama en ik ben daar enorm trots op.

Kleine lieve aap, toen je nog in mijn buik zat hebben je papa en ik een tijdje moeten zoeken naar een leuke naam voor jou. Ik heb hem nog staan op mijn computer, de Excel-file met de verschillende namen die we in gedachten hadden maar die het uiteindelijk niet haalden. Ik kan me nog perfect het moment voor de geest halen waarop we besloten: het wordt Emil. Het was toen we op wandel waren in Brugge, in de gietende November rain samen onder de paraplu, even een luchtje aan ’t scheppen tijdens de grote schoonmaak van onze “rommelkamer” die we zouden transformeren tot jouw kamer. Ik weet ook nog heel goed wat ik dacht toen ik je voor het eerst vasthield op 13 februari 2013 omstreeks 18:30: dit is ‘em dan, mijn mooie stoere Emil, ik kan me niet voorstellen hoe ik hem anders zou genoemd hebben. Wat ik me toen echter nog niét kon voorstellen, is hoe goed die naam zou gekozen blijken vandaag, op je tweede verjaardag.

Let's analyze this!

De “E” van energie

Als foetus was je al één brok energie, en dat is vandaag nog altijd zo. De gynaecoloog heeft mij de term “wrikkelgat” leren kennen. Van het eerste moment dat ik je kon vastnemen, heb ik ervaren wat zo’n wrikkelgat precies uitvreet. Wriemelen, wroetelen, frunniken, frutselen, constant bewegen, niet stilzitten, altijd bezig zijn. Dat heb je zonder enige twijfel van mij (zou dat eigenlijk erfelijk zijn?) en daar ga je mij absoluut niet over horen klagen. Want met jou is er altijd leven in de brouwerij! Meestal ben je supergoed gezind en het zonnetje in huis. Behalve wanneer je een boterham met choco wil maar eerst één met kaas moet eten, wanneer je een petit gervaiske wil en er enkel fruitpotjes in huis zijn, wanneer je naar Bumba wil kijken maar die gekke clown weer “ziek”, “aan ’t slapen”, of “naar zijn werk” is, of wanneer je moet gaan slapen terwijl er bezoek is en er dus veel ambiance in de keet heerst.

Ik hoop dat je die onuitputtelijke energie van je nooit ofte nimmer verliest, en dat je die net als je papa en ik zal kwijt kunnen in sport. De skischool staat sowieso al op het programma van zodra je daar de wettelijk toegestane leeftijd voor hebt. Ik ben er vrij zeker van dat je binnen de kortste keren veel beter zal kunnen skiën dan mij - al ga je daar nu ook weer niet zoveel moeite voor moeten doen... Ik heb een voorgevoel dat ik je binnen een paar jaar zal mogen gaan inschrijven in de atletiek-, zwem- of voetbalclub. Voor jou komen supporteren, komen kijken hoe je je uitleeft en vrienden maakt: ik zou dat de max vinden! Maar lieve Miely, zelfs als je je graag wil aansluiten bij het kinderkoor of de muziekschool, dan zal ik je even graag zien. Je zal altijd mijn supercoole vent zijn. (enkel als je besluit om het tot misdienaar te schoppen, dan zal ik mijn vetorecht gebruiken, 't is maar dat je het weet)

De “M van mannelijkheid

Hoewel ik zelf redelijk meisjesachtig ben en zweer bij high heels, girly kleedjes, nagellakjes en sjakossen à volonté, ben ik superblij dat jij een jongen bent. Je zit boordevol testosteron en ik vind het zalig om te zien hoe je een echt “manneke” aan het worden bent. Tuft er een tractor voorbij in onze straat (dat gebeurt dagelijks wel 20 keer), dan roep je met een diepe, luide stem: "oooooooooo, krakkoooooooo!" Als je All Bundy-gewijs schart aan je kruis, dan moedig ik je niet luidkeels aan, maar ik hou je zeker ook niet tegen. In mezelf denk ik dan: way to go baby boy, word jij maar lekker een echte vent. Zo’n vent die mannelijkheid uitstraalt en bij wie ik me veilig en beschermd voel. Een beetje zoals je papa.

Je hebt trouwens volledig dezelfde lichaamsbouw als die superdeluxe papa van jou – slanke gespierde billen, een smal poepke – en ik hoop echt dat je met de dag meer op hem gaat lijken (sssst, zeg dat niet te luid want dan gaat hij blozen). Maar mag ik je wel één iets vragen? Wil je alsjeblieft géén kettingske dragen als je 16 bent? Zelfs al ben je dan redder aan zee en is dat "hip" in die kringen… De meisjes zullen zo ook wel naar je toe komen, geloof me, met jouw looks en charmes komt dat wel in orde. Ik kan nu al uren naar je staan kijken als je in je bedje ligt te slapen omdat je zo mooi bent. Ik moet ervan profiteren nu ik dit nog kan/mag doen, want op je 16de zal ik wellicht "persona non grata" zijn in je slaapkamer en zal een of ander meisje in mijn plaats je schoonheid liggen bewonderen in je bed. Daar zal ik wel mee kunnen leven, denk ik. Ik hoop gewoon dat we altijd een supergoeie band blijven hebben en dat ik een van de eersten zal zijn aan wie je honderduit zal vertellen over dat meisje in kwestie.

Ik hoop dat je je nooit zal schamen voor mij of onder je stoel zal kruipen als ik je ergens kom ophalen. Enfin, daar hoef ik me eigenlijk niet al te veel zorgen over te maken want je papa heeft mij al ten zeerste duidelijk gemaakt dat hij altijd taxi voor je zal spelen op fuiven en op café. Om dan zelf nog eentje te kunnen meedrinken uiteraard, dat besef ik wel, maar wat kan ik daarop tegen hebben? Boys will be boys. Het is trouwens een van de vele karaktertrekken die jullie twee gemeen hebben: jullie zijn allebei supersociaal…

De “I” van interactie

Net als je papa hou je van gezelschap. Je bent niet graag alleen en legt makkelijk contacten. Iemand die je totaal niet kent zal je eerst even van kop tot teen bekijken en dan denken: OK, weer een nieuwe vriend erbij, joepie! Weet je nog die middag in die indoor speeltuin vorige maand, toen je van springkasteel naar ballenbad naar speeltuig sjeesde? Jij voorop, en ik maar achter je aan crossen (met mijn hoge laarzen aan, nu al genomineerd voor de misrekening van de eeuw) omdat een verantwoorde moeder nu eenmaal moet zorgen dat haar kind geen speelaccident heeft terwijl ze zelf rustig van een koffietje zit te nippen… Het was superplezant en op het einde van de middag voelde ik mijn benen niet meer. Maar daarover klagen? Bijlange niet! Ik heb het liever zo dan dat je de hele tijd aan diezelfde benen hangt en niet in je eentje het springkasteel in durft, of dat je je achter mij verstopt als we iemand zien die je niet kent.

Vandaag voer je al conversaties met een stoffen konijntje, met een pluchen luipaard en met god-weet-wat-nog-allemaal. Later zal je nog altijd praten tegen "nen hond met een strikske aan" gelijk we hier zeggen, zij het dan in de figuurlijke zin. Vraag maar aan je papa hoe je dat moet doen, hij weet er alles van en hij zal het je wel leren. Zelf ben ik helemaal niet zo extravert en sociaal, en net daarom ben ik des te trotser op jou, klein varken.

De “L” van liefde

De laatste letter van je naam is eigenlijk die waar het allemaal om draait. Jij bent gewoon de allerliefste. Voor mij, voor je papa, voor je twee onmisbare konijntjes. Voor meme, pepe, oma, opa, meter, peter, nonkels en tantes. Voor de poedel die elke morgen passeert langs ons huis om zijn piske te doen een beetje verder in de straat, voor elke boer in een tractor die je ziet rijden. Je bent een lief knuffelbeest en als kwatongen zeggen “wacht maar, binnen een paar jaar zal hij niet meer zo spontaan kusjes en knuffels komen geven” dan kan ik me écht met de beste wil van de wereld niet inbeelden dat het ooit gedaan zal zijn met die liefde van jou voor mij.

Love is all I gotfor you, Miely. Jij bent altijd in mijn hart. Meer nog: jij bént gewoon mijn hart, dat los van mij rondloopt. Dat klinkt raar en vooral zeer melig (en ik ben normaal niet zo!), maar het is echt wel een feit. Een van mijn favoriete blogstersverwoordde dit heel mooi. Ik kan je goed loslaten en geniet ervan als ik op stap ben zonder jou. Ik durf er gerust voor uit te komen dat ik je op zo’n momenten eigenlijk niet mis. Maar altijd draag ik je met me mee. Ik ben er niet altijd voor je en ben vaak met mijn eigen dingen bezig, maar ik zie je doodgraag. Liever dan wie of wat ook.

Dat weet je wel, denk ik. Want ik fluister het elke avond in je oor voor ik je in bed onderstop. Nu al 2 jaar aan een stuk. En neen, ik kan me niet voorstellen dat je dat niet begrijpt.

Happy birthday lieve prot. Vanmiddag neem ik een half dagje verlof om samen nog iets leuks te kunnen doen. En morgen maken we er een knalfeest van, volledig zoals jouw naam het voorschrijft!

Dikke zoen van je mama x

2014 in 10 beelden

It's Christmas Time...

The Perfect Getaway

Dit was 2014

Labello Love

Fashion tip voor coole kids (en hun mama's)

Hi there, 2015!

Nivea Cellular Radiance

Home, Sweet Home

Cadeautjestijd: Superprestige Cyclocross

Spraakwater

Fresh Beauty Finds

Mijn Doodgewone Dingen

Recept: zadengebak à la Pascale Naessens

Oorwurmen #1

Bucket List

Note To Self

Plog 8/2/'15

Ladies Fun Sports 7/3/2015

Brief aan een 2-jarige