Quantcast
Channel: Josie's Little Things
Viewing all 436 articles
Browse latest View live

'Too much information' tag

$
0
0
In deze post geef ik wat meer informatie over mezelf. Misschien staan er dingen tussen die jou totaal niet interesseren, sla ze dan gerust over... Ik vind het wel een leuke tag, ik vond 'm bij de 'queen of tags' Anneke. Zij haalde hem dan weer bij The Style Issue.




Wat draag je?
Mijn pyjama. Het is 22u03 en dan zit ik meestal in mijn comfy pyjama.

Ben je wel eens verliefd geweest?

Ja hoor.

Heb je al eens een vervelende break-up gehad?

Jazeker, is niet elke break-up per definitie vervelend?

Hoe groot ben je?

1m68. Niet supergroot maar ook niet klein, ik ben blij met mijn lengte.

Hoeveel weeg je?

Ik weeg me eigenlijk nooit... Ik denk rond de 47 kg. Ik weet het, dat is niet veel, en neen ik heb geen anorexia. Don't judge please. Ik voel me supergoed en heb bakken energie.

Heb je tattoos?

Neen, ik vind een tattoo mooi bij anderen maar ik vind het niks voor mij.

Heb je piercings?

Neen. In tegenstelling tot tattoos vind ik piercings niet zo mooi.

Wie is je favoriete tv-koppel?

Claire & Phil uit Modern Family, Carrie & Mr. Big uit SATC, Serena & Dan uit Gossip Girl, Summer & Seth uit The O.C.

Wat is je favoriete serie?

Ik vind er heel veel leuk... Desperate Housewives en Orange Is The New Black steken er toch bovenuit, gevolgd door Gossip Girl en uiteraard ook Friends. Van Big Little Lies heb ik onlangs ook genoten.

Wat is je favoriete band?

The Killers en Arcade Fire.

Wat mis je?

Niks. Ik ben tevreden met wat ik heb. Ik focus op wat ik heb, niet op wat ik niet heb...

Favoriete liedje?

Everybody's Free van Baz Luhrmann, Mr. Brightside van The Killers, Free van Emeli Sande & Rudimental.

Hoe oud ben je? 

34, ik word 35 in augustus. Maar ik voel me nog altijd een dartele twintiger, echt waar. Age is just a state of mind!

Wat is je sterrenbeeld?

Leeuw!

Kwaliteit of eigenschap die ik zoek in een partner...

Ruimdenkend zijn en proberen om mijn rare hersenkronkels te begrijpen. Wat niet altijd eenvoudig is, dat besef ik goed. Een positieve ingesteldheid is ook een vereiste, ik word niet blij van zagers en klagers.

Wat is je favoriete quote?

Be yourself, everyone else is already taken. Ik ben blij met wie ik ben, ik ben altijd en overal mezelf en spiegel me niet aan anderen. Iedereen is anders en dat maakt het net zo boeiend (en soms ook moeilijk but that's life).

Wie is je favoriete acteur?

Internationaal: Brad Pitt, Ryan Gosling (OK, ik geef het toe, misschien niet om zijn acteerprestaties), Ryan Reynolds (nee die ook niet).
Van eigen bodem: Wim Willaert, Matteo Simoni.

Wat is je favoriete kleur?

Muntgroen, turquoise, roze. Happy colors dus, maar in mijn kledij hou ik het wel eenvoudig met veel zwart, wit en grijs.

Harde of zachte muziek?

Liefst hard, maar niet genre metal of hardrock, wel dance en techno. Zeker om te lopen mag er een goeie beat in zitten! Maar ik luister ook graag naar 'gewone' rock, pop en classics hoor. Waar ik niét van hou, is hiphop, R&B, country en folk.

Waar ga je naartoe als je verdrietig bent?

Meestal kruip ik dan eerst in mijn schulp om wat te bokken en op te kroppen... Daarna vaak naar Pieterjan, of ook mijn mama... Al vertel ik aan die laatste dan niet altijd dat er iets scheelt, gewoon 'bij mijn mama zijn' kan al helpen om me beter te voelen (ik ben een enorm mama's kindje, zelfs al word ik binnenkort 35). Of ik ga lopen, dat helpt mij ook om over een tegenslag of verdriet heen te komen.

Hoe lang douche je?

Rond de 10 minuten. Ik neem elke ochtend een douche, anders kan ik de dag niet starten. En ik was ook elke dag mijn haar, anders voel ik me vuil. Ik weet dat het niet goed is, maar ik kan niet anders!

Hoe lang doe je erover om je klaar te maken?

Na de douche heb ik meestal nog een kwartier tot 20 minuten nodig. Ik smeer dan body lotion, poets mijn tanden, droog mijn haar en breng wat make-up aan. Ik draag elke dag CC crème en mascara. Voor speciale gelegenheden gebruik ik ook eyeliner maar niet op een doordeweekse dag want ik vind dat ik er dan ouder uitzie... Ik gebruik eigenlijk liever lipstick in een frisse, subtiele kleur dan eyeliner om wat 'accent' te leggen.

Wat is je favoriete eten?
Ik ben een healthy food lover en ben dol op Italiaans, mediterraans, zuiders eten. Lees: alles waar veel groentjes in zitten, gerechtjes met kleur, eten dat lekker licht is en geen halve dag op mijn maag ligt, eten dat smaakt naar de zon! Ne goeie pasta gaat er ook altijd in én ik ben verslaafd aan mijn havermoutontbijt. Als ik ga slapen, lig ik me in bed al te verlekkeren op het ontbijt van de dag nadien!




Ben je ooit in een fysiek gevecht terecht gekomen?

Neen. Ik hoop het nooit te moeten meemaken want ik haat ruzie en geweld!

Wat vind je een afknapper bij mannen?

Mannen die te betuttelend zijn en mij behandelen als een godin. Dat is lief en al maar ik voel me dan zo 'zwak' en dan heb ik het gevoel dat ik constant moet 'buigen' omdat ze mij zo goed behandelen. Ik weet het, ik ben een rare...

Waarom ben je een blog gestart?

Rederlijk impulsief kort na de geboorte van Emil, om weer wat meer te schrijven en omdat ik als kersverse mama iets meer thuis was dan daarvoor. Nooit gedacht dat het me zoveel leuke contacten, kennissen en zelfs vriendinnen zou opleveren! Ik zou het bloggen echt niet meer kunnen missen, ik had dit nooit verwacht bij de start in 2013. 't Is gewoon de max!

Heb je angsten?

Ik hou niet van spinnen en gelijkaardige insecten. Ik heb ook een afkeer van rondzwervende haren (van anderen), in het bijzonder schaamhaar. In mijn hotelkamer andermans haren aantreffen in bed of de badkamer, dat is my worst nightmare. Het is de reden waarom ik 'op verplaatsing' altijd mijn slippers meeneem, zodat ik niet in contact hoef te komen met haren op de vloer...

Wat heeft je voor het laatst aan het huilen gemaakt?

Toen ik me op de laatste dag van mijn skivakantie zo mottig voelde (snot en slijm all over) dat ik niet anders kon dan in mijn bed kruipen en rusten. Ik voelde me zo slecht en verdrietig omdat ik normaal met Emil ging zwemmen. Toen hij me in bed een zoentje kwam geven en vroeg of ik me al wat beter voelde, begon ik natuurlijk nog wat extra te bleiten :-)

Wanneer was de laatste keer dat je zei dat je van iemand houdt?

Eerder vanavond, toen Emil naar bed ging. "Ik zie je graag" is altijd het laatste wat ik hem zeg voor ik de kamer uitga, nadat we samen een verhaaltje gelezen hebben.



Wat is de betekenis van je blognaam?
Ik ben een positief meiske en ik geniet van de kleine dingen in het leven. Uiteraard heb ik soms eens een kakdag en mijn leven is geen grote roze wolk, integendeel. Maar ik focus op het leuke, op wat wél goed gaat, op wat ik wél heb in plaats van niet heb. Dat zijn die little things. En 'Josie' is mijn bijnaam, de mama van mijn eerste lief is ooit begonnen me zo te noemen.

Wat is het laatste boek dat je hebt gelezen?

Looking for Alaska van John Green. Magnifiek mooi!

Wat is de laatste serie die je hebt gezien?

'In mijnen alleen' kijk ik momenteel naar Grace & Frankie, wat best grappig en entertaining is. En een aflevering duurt maar 25 minuten, wat ik ideaal vind. Met Pieterjan kijk ik naar Everything Sucks. Niet zo top als ik had verwacht maar wel leuk om naar te kijken hoor! En morgen begint het tweede seizoen van Casa de Papel op Netflix!!!!!!!!!!!!!!! #megaexcited

Wie is de laatste persoon met wie je hebt gepraat?

Pieterjan.

Wat is de relatie tussen jou en de laatste persoon die je een bericht hebt gestuurd?
Naar mijn mama via whatsapp, om te bespreken welke kleren we morgen zouden aantrekken. We gaan samen met mijn broer en zus eten bij Publiek in Gent ter ere van mama's verjaardag. Gezellig met ons viertjes, mama en haar drie kinders, zonder de partners erbij. En ik wilde dus efkes polsen bij mijn mama welke outfit zij gaat aandoen :-)



Waar wil je graag nog naartoe?
Zoveel plekken! Ik wil zéér graag nog eens terug naar West-Amerika en Canada, dat waren twee reizen die me voor altijd zullen bijblijven. Zuid-Afrika staat ook hoog op mijn verlanglijstje, net als Ijsland. Ik wil ook graag nog eens op vakantie naar de bergen in de zomer om veel te wandelen. Voor Emil er was, gingen Pieterjan en ik op reis naar Zwitserland en toen maakten we supermooie wandelingen. Met een baby/peuter is dat niet zo evident en we vinden Emil nu nog net een beetje te jong om er ten volle van te genieten. Maar ik kan niet wachten tot we samen kunnen gaan hiken in de wijde natuur!

Wat was de laatste plek die je bezocht?
In België: Gent, waar ik gisteren een interview had voor een magazine waarvoor ik schrijf.
In het buitenland: Vaujany, mijn skivakantie in maart.

Welke instrumenten bespeel je?
Geen enkel, ik ben totaal niet muzikaal aangelegd. Ik luister wel enorm graag naar muziek dus dat compenseert ruimschoots.

Wat is je favoriete juweel?
Ik heb nauwelijks juwelen. Ik vind sieraden mooi bij anderen maar ik ben zelf zo geen juwelenmens. Ik heb géén ring en af en toe draag ik eens een armbandje. Dat is dan meestal iets girly met kraaltjes of zo'n stoffen dingske van ergens op reis of uit een trendy boetiekje. Ik heb 2 halskettinkjes: eentje in rosé goud met 'I love running' hangertje, eentje in het zilver met 'Wanderlust' hangertje. Ik draag ze niet elke dag maar wel heel vaak. Sowieso weiger ik veel geld te spenderen aan juwelen, ik kan dat gewoon niet over mijn hart krijgen.

Wat is de laatste sport die je hebt gedaan?
Lopen, eerder vandaag nog. What else?

Wat is het laatste liedje dat je hebt gezongen?
Je veux tes yeux van Angèle. Samen met Emil in de auto, hij hoort dat graag en dus kwelen we altijd mee. Wellicht niet de juiste tekst but who cares?

Aan wie geef je de tag door?
Aan al wie goesting heeft om eens een boekje over zichzelf open te doen!

Love, Josie xo

Hoe ik ontspan

$
0
0
Onlangs deelde collega-blogster Evi (trouwens een leuke blog om te volgen!) haar tips om te ontspannen. Het bracht me op het idee om zelf ook eens een post te wijden aan hoe ik ontspan. Ik ben nogal van het rusteloze 'altijd-wel-met-iets-bezig' type dat niet kan stilzitten. Relaxen en tot rust komen is dus vaak wel een opgave voor mij...




LOPEN
Nogal voor de hand liggend: lopen is mijn hobby, mijn passie, mijn favoriete uitlaatklep, mijn verslaving. Pak me mijn loopschoenen af en ik word knettergek! Om de twee dagen ga ik lopen, anders beginnen mijn benen te kriebelen en begin ik te zagen en mijn omgeving het leven zuur te maken... Ik heb mijn looptoertjes echt nodig om mijn hoofd leeg te maken en rust te vinden. Niet dat ik nergens aan denk tijdens het lopen hoor: meestal luister ik naar muziek en soms denk ik eens na over een artikel dat ik aan het schrijven ben en waarvoor ik inspiratie nodig heb of zo. Af en toe heb ik eens een mindere dag waarop het allemaal wat moeilijker gaat en de benen niet echt mee willen. Of als het kakweer is, met veel wind en regen, is het ook niet zo plezant als in het zonnetje. Maar na het lopen heb ik sowieso altijd een supergoed gevoel! 




WANDELEN
Ik loop om de twee dagen maar ik vind het belangrijk om élke dag iets van beweging te hebben, al is het maar een half uurtje. Het is gezond en het is gewoon ook leuk! Op niet-loopdagen maak ik daarom vaak een korte wandeling. Dat kan een toertje zijn in de buurt als break tijdens het werken (ik werk grotendeels thuis, als zelfstandige) ofwel ga ik Emil te voet ophalen in de opvang, da's een half uurtje stappen in totaal. In het weekend gaan wij vaak wandelen, bijvoorbeeld aan de zee, in een bos, een wandelroute... Ik vind wandelen een ideale 'zondagmiddagactiviteit'. Wat ik ook vaak doe, is mijn auto bewust een eindje verder parkeren, bijvoorbeeld wanneer ik in de stad moet zijn. Niet alleen vind ik daar makkelijker een parkeerplaats, de wandeling naar het centrum is ontspannend en onderweg zie en hoor ik veel. Dat vind ik leuk! Ik doe dat ook als Emil mee is, hij weet ondertussen dat hij met mij af en toe wat meer moet stappen maar hij vindt dat prima, zeker sinds hij zijn eigen stapenteller heeft. 

IN DE AUTO KEILUID NAAR MUZIEK LUISTEREN
Doordat ik vaak thuis werk, leg ik niet dagelijks een lange autorit af en ik sta bijna nooit in de file. Ik ga wel geregeld met de auto naar klanten of op interview. Maar ik denk dat ik gemiddeld een pak minder lang en vaak in de auto zit dan veel anderen. Er is zeer weinig dat ik mis uit de tijd dat ik nog in loondienst werkte, behalve misschien de korte autorit 's morgens naar het werk en de terugrit 's avonds (dat was een half uurtje en zelden file). Ik zette dan altijd de radio keiluid om naar een leuk programma of mijn favoriete muziek te luisteren. En ja, geregeld kweelde ik al eens lustig mee. Voor mij is zo'n autorit pure ontspannig, zelfs als er file is. Ik geniet er echt van om alleen in de auto te zitten! Je hebt mensen die de hele tijd telefoontjes doen in de wagen, ik doe dat dus niet. Bij mij is dat 100% me time! Als Emil erbij is, staat zijn kwebbel doorgaans niet stil en moet ik veel vragen beantwoorden en opmerkingen aanhoren (bv. dat ik rapper rij dan de toegelaten snelheid, precies ne flik op mijn achterbank!). Maar ook met hem luister ik constant naar muziek of de radio. Hij weet dat het bij mama in de auto altijd toffe muziek is en hij heeft de smaak van het meezingen ook al te pakken!




LEZEN
Ik ben een echt leesbeest, al zou ik graag nog véél meer lezen dan ik momenteel doe. Ik lees meestal 's avonds in bed voor het slapengaan, een vast 'ritueel' om de dag af te sluiten. Ik merk trouwens dat ik beter slaap als ik wat gelezen heb. Maar als ik écht moe ben of het is al te laat, dan lukt het niet. Op vakantie probeer ik dat wel in te halen. Dan heb ik meer tijd om eens een uur of langer aan een stuk te lezen, zoals hieronder op de foto tijdens de skireis. Toen maakte ik van de skiles van Emil gebruik om mezelf te 'installeren' in de berghut vlakbij en daar lekker te lezen in een prachtig boek, vergezeld van een theetje. Lezen vind ik enorm ontspannend. Ik moet wel maken dat mijn gsm of ipad niet in de buurt liggen, anders ben ik snel afgeleid...

SERIE KIJKEN
Ik kan enorm genieten van een goeie serie. Voor mij is dat er één die me volledig meesleept en me doet wegdromen. Als ik merk dat ik constant andere dingen zit te doen of snel afgeleid ben (bv. op mijn gsm kijken, een boekske aan het lezen tussendoor...) dan is het een teken dat het niet de ideale serie is voor mij om mee te ontspannen. Ontspannende series vond/vind ik Big Little Lies (ik wil daar wonen!!), Casa de Papel, Grace & Frankie (ook daar zou ik willen wonen), Orange Is The New Black (heerlijke personages), Stranger Things... Behalve BLL volgde ik al deze series op Netflix.



DE ZEE
Wie mij volgt op Instagram, weet dat ik in het weekend vaak naar zee ga met Emil. We gaan meestal naar De Haan. Het is niet ver van bij ons thuis en het is er relatief rustig. Bovendien hebben we er alles wat we nodig hebben voor een ontspannende dag/middag: de dijk om te fietsen, de duinen om te spelen, de zee natuurlijk, een leuke speeltuin op het strand, een circuit om te fietsen met een groot terras erbij, de lekkerste ijsjes... De zee zien, ruiken en horen geeft me gewoon een enorm gevoel van rust. En met mijn lieve Miely erbij, is het altijd dikke leute! Als ik daarna thuiskom, voel ik me zalig. Pas op, ik ga wel het liefst in de herfst, de winter of de lente. Dan is het vrij rustig. 's Zomers kan het uiteraard heel druk zijn. Ook dan gaan we naar zee hoor maar dan moeten we de drukte erbij nemen. Ik vind dat niet erg - dat hoort erbij - maar dan vind ik het begrijpelijkerwijze ietske minder ontspannend.

Hoe kom jij tot rust? Wat is voor jou de ideale ontspanning?

Love, Josie xo

Dingen die mij mateloos irriteren

$
0
0
Pet peeves. Ik zag ze al opduiken bij andere bloggers, zoals de onnavolgbare Talitha. Het zijn kleine, onbenullige ergernissen waar waar andere mensen doorgaans geen last van hebben maar waar je jezelf mateloos aan irriteert. Ik heb er redelijk wat... Voel je vooral niet aangevallen als je jezelf ergens in herkent want het is zeker niet persoonlijk bedoeld. Het ligt aan mij, niet aan jou!





* Slecht vertaalde boeken. Ik lees Engelse boeken altijd in het Engels. Onlangs maakte ik een uitzondering voor Het geheim van mijn man van Liane Moriarty omdat ik de Nederlandse versie ergens gratis gekregen had. Maar ik vind dat dus echt niet te lezen, zo erbarmelijk vertaald! Ik heb het 77 pagina's volgehouden en het boek dan netjes in mijn boekenkast gedeponeerd. Ik wil het boek zeker verder lezen want het verhaal spreekt me aan. Maar het zal dus The Husband's Secret zijn.

* Mensen die 'men' schrijven in plaats van 'mijn'. Aan dt-fouten erger ik me ook mateloos maar daar heb ik iets meer begrip voor. Maar 'men' is geen bezittelijk voornaamwoord, zo moeilijk is dat toch niet?????

* Mensen die één velleke wc-papier overlaten op de rol. Of die het laatste wc-papier opgebruiken zodat ik - letterlijk en figuurlijk - 'in de shit' zit als ik op de pot ga. En ook: mensen die hun remsporen niet opkuisen in de pot. Kortom, mensen die de wc etiquette niet respecteren!

* Rokers die hun vuile, stinkende rook recht in mijn gezicht blazen.

* Zatte mensen vind ik niet erg. Maar als ze beginnen te zagen of overdreven emotioneel worden... dan maak ik dat ik snel weg ben. Voordat ik ontplof van irritatie.

* Gaan lopen. Een wandelaar met hond tegenkomen. Die hond die aan mijn benen begint te hangen of enthousiast blaffend achter mij begint te lopen. Ik die de wandelaar vriendelijk doch kordaat verzoek om zijn viervoeter een beetje in bedwang te houden. Als antwoord krijgen: "Ja maar hij doet niks hoor, 't is zo nen braven, 't is gewoon om te spelen ahahahahaha."I really couldn't care less people, ik moet uwen hond niet achter mij hebben tijdens het lopen!!!

* Mensen die de hele tijd in verkleinwoordjes praten. Why oh whyyyy do they do that? Zelfs als je met kinderen praat hoeft dat niet, vind ik. Waarom zou je tegen je kind zeggen "We gaan dan dodootje doen hé" als je kan zeggen "Het is tijd om lekker te gaan slapen"?

* Mensen die denken: ze is slank en gespierd, ze zal wellicht niks eten behalve sla en water. Ik nodig hen uit om mij eens een dagje te volgen en te kijken wat ik allemaal in mijn mond steek.

* Mensen die altijd een "ja, maar..." klaar hebben als reactie. Sfeerbedervers!!

* Mensen die, nu 'kids' niet meer aanvaard is als hip woord, altijd 'kiddos' gebruiken. Ik vind dat nog véél erger! 

* Een klassieker: koppels die elkaar 'mama' en 'papa' noemen. 

* Mensen die social media gebruiken om te zagen, te kankeren en over alles en iedereen hun ongenoegen en diepe verontwaardiging te uiten. Ik heb daar dus echt maar dan ook écht geen boodschap aan. En al zeker niet als hun weldoordachte meningsuitingen vol schrijffouten staan!!!!

* Instagrammers die duust hashtags na elke foto zetten, of die hun foto vol tags steken. Of zo van die hashtags die er geen zijn, à la #i #really #love #her #so #very #much. 

* Ouders (meestal mama's) die zagen dat hun kind (en zijn/haar kleren) vuil is als het van school, crèche of weet ik veel waar komt. Steekt uw koter in bad en zwiert die kleren in de wasmachine en 't is toch opgelost? Ik heb liever dat mijn kind speelt en ravot en zich goed vuil maakt dan dat hij de hele middag als een kasplantje in de zetel zit... 

* Racisten. Die menen dat alles wat mis loopt de schuld is van allochtonen. Die altijd zeggen: "Ziede wel, 't is weer ne vreemdeling die 't gedaan heeft, ik had het wel gepeist!" Serieus, ik word daar zo boos van!!!! Mensen met oogkleppen op moeten bij mij echt niet komen janken, zelfs al zijn het voor de rest toffe mensen...

Ik kan wellicht nog een paar ergernissen opsommen hoor... Maar ik ga stoppen voordat je mij zelf een grote dikke zaag begint te vinden :-)

Wat zijn jouw pet peeves? Ik ben keibenieuwd!

Love, Josie xo

Deze tien heb je nog niet gezien

$
0
0
Oeps, meer dan een weekje niet geblogd... Het is een drukke werkweek geweest en door het mooie weer had ik 's avonds en in het voorbije weekend niet veel zin om achter mijn computer te zitten. Maar er zijn heel wat leuke dingen gebeurd en daarom haalde ik inspiratie bij blogvriendin Evi. In haar 'zeven op zondag' rubriek blikt ze terug op de voorbije weken aan de hand van foto's die haar Instagram niet haalden. Ik heb er tien voor jou, die je (behalve misschien in mijn stories) nog niet hebt gezien!



1. Twee weken geleden ging ik eten bij Publiekin Gent. Het was het verjaardagscadeau van mijn broer, zus en ik voor ons mama. Eens gezellig gaan eten met ons vier in een toprestaurant, daar kan geen enkel 'materieel' cadeau tegenop. Het was een superleuke avond en zoooooo lekker! Ik heb genoten van begin tot eind, en ook met veggies (mijn zus en ik) en voedselintoleranties (lactosevrij in mijn geval) werd probleemloos rekening gehouden. Echt aan aanrader! Zelfs het bord aan de gevel vind ik de max :-)


2. Met dat mooie weer zijn ook mijn groene vingers wakker geschoten. Allez ja, voor zover ik die heb want ze beperken zich in feite tot die paar vierkante meters van mijn kruidenbak in den hof. Sommige kruiden hebben de winter overleefd (munt, rozemarijn, salie, peterselie, bieslook). De rest heb ik opnieuw geplant: kerstomaatjes, boosardbeien, dille, citroenmelisse en oregano. Basilicum ben ik vergeten dus dat komt er zeker nog bij want dat is megalekker in slaatjes, pesto en allerlei zomerse gerechtjes. Ik was zo blij gelijk een klein kind toen mijnen bak weer opgekuist was. Alles staat intussen al volop te bloeien, zoveel liefde voor verse kruiden van eigen kweek!


3. In de paasvakantie ging ik met Emil naar de kapper. Dat kind zijn haar groeit dat het geen naam heeft! Het was hoog tijd voor een fris kopke, zeker nu het warmer is mag het al wat korter dan anders. We gingen naar Atelier Cocteau in Brugge, waar ik zelf ook ga met mijn haar. Emil vindt naar de kapper gaan de max. Hij geniet daar echt van, dat zie je wellicht wel op de foto.


4. Nog in de paasvakantie ging ik met Emil een dagje naar Gent. Zoals in elke schoolvakantie gingen we naar de poppenkast van Pierke van Alijn. Dat is dus, zoals de naam het zegt, in het Huis van Alijn. Ik vind dat een mooie locatie, het is ook een museum waar ik als kind vaak kwam met het school. Ik word er dus altijd een beetje nostalgisch. Ik vind het leuk dat ik er nu ook vaak kom met Emil en dat ik die traditie aan hem kan doorgeven.

5. Tijdens ons bezoek aan Gent waren een paar ritjes op de draaimolen op de Korenmarkt onvermijdelijk. Ik trakteerde Emil op twee rondjes. Hij koos strategisch het vliegtuig uit omdat hij ervan overtuigd was dat hij zo de flosj zou kunnen pakken. Wat hem dus niet lukte, met als resultaat dat hij in tranen van de draaimolen is gekomen. Het arm schaap, zoveel ogeluk in 't leven ;-) Maar het waren uiteraard krokodillentranen en het missen van de flosj werd ruimschoots gecompenseerd door het zonnige terraske waar we onze dag afsloten.


6. Pasen lijkt al zo lang geleden! Zoals elk jaar was er paasbrunch bij mijn mama thuis, ik kijk daar altijd vree naar uit. Dit was het mooie, rijkelijke brunchbuffet dat mama voor ons klaargemaakt had. Zo wazig als de foto is, zo lekker was dit allemaal! Het was gewoon ook een zeer gezellige dag met mijn familie.


7. Ik lees bijna altijd Engelstalige boeken. Maar omdat ik vind dat mijn Frans niet goed meer is - logisch ook, ik gebruik het nauwelijks - ben ik nu eens in een Frans boek bezig. Ik koos bewust wel voor iets 'licht' om het mezelf niet te moeilijk te maken want lezen moet uiteraard wel ontspannend blijven. 'Le premier jour dus reste de ma vie' gaat over een 40-jarige vrouw die haar leven drastisch omgooit en een wereldreis maakt met een cruiseschip om zichzelf opnieuw te 'vinden'. Het lezen gaat supervlot en ik vind het best een leuk verhaal!


8. Emil heeft zijn eigen horloge/stappenteller, namelijk een Garmin Vivofit Jr. Ik had in het begin niet verwacht dat hij daar zo mee bezig zou zijn. Hij probeert echt elke dag zijn stappendoel te behalen. Natuurlijk zit hij op bepaalde dagen sneller aan zijn 100%, bijvoorbeeld als we op stap gaan. Soms is hij wel een beetje té gefocust op de cijfertjes op zijn horloge, vind ik. Hij kan er bijvoorbeeld niet goed tegen dat ik meer stappen heb dan hem op een dag ;-) Ik heb hem wel uitgelegd dat het al dik oké is vanaf 60%, dat 80% heel goed is en 100% en alles daarboven supergoed. Maar het gebeurt dus wel dat meneerke hier 's avonds nog wat toerkes rond de tafel loopt voor extra stappen :-) Nu ja, erg is dat niet hé, beter zo dan dat hij altijd in de zetel zit want beweging is sowieso goed.


9. Na de Vitaminis heeft Delhaize weer een leuke campagne gelanceerd om kinderen gezond te doen eten. Bij De Tovergroentjes krijgen groenten magische namen: kerstomaatjes = clownsneuzen, wortels = oranje raketten, paprika = schatkistjes, selder = drakentanden, prinsessenboontjes = kikkerski's, courgette = trollenknots... Ik vind dit echt heel geslaagd! Ik kreeg een pakket vol lekkere groentjes van Delhaize en het is ook de bedoeling dat ik Emil zelf aan de slag laat gaan om zijn eigen tovergroente uit te vinden. We gaan daar dus binnenkort eens werk van maken!


10. Ik kreeg van Pieterjan een boeket heerlijk geurende Japanse lelies (mijn lievelingsbloemen). Emil plukte voor mij paardenbloemen in de tuin en hij zette ze in een vaasje, zijnde een mosterdglas van Finding Nemo. Hij wilde zijn boektje per sé naast dat van zijn papa zetten. Serieus, hoe schattig is dat? De paardenbloemen zijn al verwelkt maar ik laat ze nog even staan. Gewoon omdat ik het zo lief vind en ook omdat ik weet dat Emil strontevies zou zijn als ik zijn bloemekes nu al in de vuilbak kieper ;-)

Love, Josie xo

De wereld volgens Emil

$
0
0
Ik ben gisteren het vijfde jaar ingegaan van mijn Mom's One Line A Day boekje. Dit is een soort dagboek waarin je gedurende 5 jaar elke dag een herinnering noteert over je kind. Ik kocht dit in 2013, na de geboorte van Emil. De eerste jaren ging dat vooral over wat hij deed, nieuwe dingen die hij leerde en zo. De laatste tijd noteer ik steeds vaker quotes. Want er komt daar nogal wat uit, uit die franke toot van hem... Emil is niet op zijn mondje gevallen en weet altijd wel wat gezegd. Dat levert vaak grappige, gevatte, hilarische, vreemde en schattige uitspraken op. Ik heb een kleine bloemlezing gemaakt van de voorbije 6 maand, van november tot nu...




Op Allerheiligen ga ik samen met Emil naar het graf van mijn papa op het kerkhof. "Jouw papa is even mooi als pepe."(pepe = mijn stiefpapa)

Er zijn veel kindjes ziek in Emil zijn klas. Ik: "Jij wordt gelukkig niet rap ziek hé, Emil." Hij: "Nee, ik word traag ziek."

"Je hebt gelijk, mama."(Emil die mij voor één keer gelijk geeft wanneer ik hem aanwijs waar de auto ligt die hij al zo lang aan het zoeken is. Een moment om te koesteren want dat gebeurt zelden!!!)

"Mama, jij bent mijn liefje."

Het is vakantie en Emil heeft wat streken. Ik floep eruit dat ik de indruk heb dat zijn manieren nog op school liggen. Een beetje later zeg ik nog eens: "Emil, hou maar een beetje uw manieren hé." Hij: "Ik kan niet, ze liggen nog op school hé mama."

"Mama, jij bent mijn liefste moppie. Meme zegt dat altijd tegen mij."(Ik smelt) 

We zijn in het zwembad en daar staat een walvis op de muur. "Kijk mama, ik spreek die taal!"(Hij verwijst naar Finding Nemo, zijn lievelingsfilm die hij zeker al 20 keer gezien heeft en waar Dory walvissentaal spreekt)

Ik: "Emil, weet je eigenlijk wie de 3 koningen zijn?" Hij denkt na: "Nee maar ik weet wél waar dat is, dat is waar Achilles zijn school is."(Driekoningen is een parochie niet ver van hier en een vriendje van Emil zit daar op school) 

"Je bent mijn lieve hartjesmama."

Ik: "Het regent buiten, Emil." Hij: "Niet waar want het regent niet binnen."(In de winter hebben we een tijdje een lek gehad in onze keuken, waardoor het telkens binnenregende als het buiten aan het regenen was)

"Ik zie jou heel de wereld graag, mama."

Het is 'Take my love' van Good Shape op de radio. "Wow dat is een echt mannenlied!"

Op de voorlaatste dag van de krokusvakantie vraag ik: "Emil wat vond je het leukste in de vakantie?" Hij: "De bowling." Ik: "Maar dat gaan we toch pas morgen doen..." Hij: "Ik weet het maar ik weet nu al dat ik dat het leukst ga vinden."

"In de opvang eten we altijd een figuurtje."(Het heeft een tijdje geduurd voor ik doorhad dat hij 'vieruurtje' bedoelde)

Op skireis stoppen we onderweg in een tankstation. Daar staat een hele rij van die sjiekenbakken en Emil komt zagen om er iets uit te draaien. Ik weiger en zeg hem dat dat toch allemaal brol is... Een paar dagen later lopen we in het skidorp. Daar staat toevallig ook een sjiekenbak, een hele oude. Hij: "Mama, kom eens kijken, er staat daar zo'n bak om aan te draaien en ik heb iets gezien. En het is geen drol hoor!"(Ik kwam niet meer bij)

"Er liggen nog wat kruimels van mijn kaka in het toilet."(Waarmee hij dus wil zeggen: moeder, ge moogt de pot komen uitkuisen)

In de skiles is Emil het enige kind dat geen Frans spreekt. "Ik begrijp meester Manu niet maar de andere kindjes wel. Dus ik doe gewoon wat zij doen."

Op de radio gaat het over iets wat gebeurde in 2012. "Dan was ik nog niet geboren, ik was nog aan het slapen in jouw buik!"

Heb jij al eens gehoord van een "zweeplift"? Dat is Emiliaans voor de sleeplift op skireis.

"Mama, jij gaat 100 jaar worden want je eet veel groenten. Dat is goed want dan ben je langer mijn mama."

Ik heb koude handen: "Mama jij hebt vriezelhandjes!"

Er staan 3 uitnodigingen voor eerste communies op onze kast. "Maar mama, we moeten nu al naar 3 communes!"

Ik maak af en toe zelf chocolade op basis van cacao en kokosboter, zodat er geen lactose in zit. "Ben je weer van die lekkere vegetarische chocolade aan het maken?"

Ik lees Emil in bed voor uit dit mooie boek. Het eindigt met het konijn dat zegt 'ik zie je graag tot aan de maan en helemaal terug'. Waarop Emil, net voor ik de kamer verlaat: "Mama, ik zie je graag tot aan Pluto en terug."(Hij heeft op school geleerd over de planeten en hij weet dat Pluto de verste planeet is)

"Overal waar er zo een groen kruis hangt, is er een appeltheek."

"Mijn mama is geboren in AA Gent." (And damn proud of it, baby!!)

We lopen in Brugge en het valt op dat er echt wel veel kappers zijn. "Brugge is kapperland, denk ik."

Op het radionieuws gaat het over Barcelona. "Mama, welke taal spreken ze in Barcelona?" Ik: Spaans hé jongen." Hij: "Maar sommige mensen toch ook Nederlands?"(Het duurde een tijdje voor mijn frank viel... In december gingen we naar het Gravensteen en daar zag ik een oude schoolvriendin van mijn zus, die al jaren in Barcelona woont. Zij spreekt Nederlands en Emil heeft dat dus goed onthouden, dat was wel al 5 maand geleden...)

We eten vis. Ik zeg: "Eet maar al uw vis op want je wordt daar slim van." Hij: "Ah maar dan heb ik zeker al veel vis gegeten hé."

"Mijn lievelingseten is alles met rood: spaghetti, pizza, tomaatjes..."

"Later word ik ridder. Dan kan ik jou beschermen mama!"

Voila, dat was een schoontje om af te sluiten hé? 

Love, Josie xo

Josie Runs For Parkinson (again!)

$
0
0
Net zoals vorig jaar loop ik op zondag 27 mei mee in de 20Km van Brussel. Ik zal dit opnieuw doen voor het goede doel, namelijk de Demoucelle Parkinson Charity. Ik loop om centjes in te zamelen voor onderzoek naar deze ongeneeslijke ziekte. Daarvoor heb ik jou misschien wel nodig...



De ziekte van Parkinson ken je vast wel. De tot nu toe ongeneeslijke ziekte is vooral gekend als ouderdomsziekte, terwijl steeds meer patiënten op jongere leeftijd ermee worden gediagnosticeerd (zelfs al op 20 jaar). Alle bestaande geneesmiddelen richten zich op symptoombestrijding; hun effect vermindert naarmate de ziekte evolueert.

Vorig jaar kwam ik in contact met Patrick Demoucelle en zijn vrouw Anne-Marie. Patrick is een kwieke vijftiger, consultant van beroep en fervent loper... en Parkinson-patiënt sinds zijn 40ste. Hij begon eigenlijk pas te lopen toen hij al 5 jaar de ziekte had omdat de patiënten aangeraden wordt om zoveel mogelijk te bewegen om de verlamming uit te stellen. Hoewel Patricks hele lichaam schreeuwt om niét te bewegen, toch doet hij het. Lopen gaat voor hem gewoon gemakkelijker dan wandelen. Eens hij goed vertrokken is, gaat het bijna vanzelf. Zijn leuze is:

There is nothing more rewarding than a person saying it is impossible, being interrupted by another person saying "I did it". 

Vrij vertaald: alles is mogelijk, als je er zelf maar in gelooft. Toevallig is dit ook mijn eigen levensmotto! Lopen geeft Patrick veel energie en positieve moed om verder te vechten tegen zijn ziekte. Hij gelooft dat er tegen 2025 een oplossing zal gevonden worden voor 40.000 andere Belgen in dezelfde situatie. Ik bewonder enorm zijn positieve ingesteldheid, hoop en vastberadenheid. In plaats van bij de pakken te blijven zitten, heeft Patrick besloten om op een positieve manier te leven met Parkinson. Om zich niet te laten kennen en niet op te geven.

Intussen heeft Patrick al 3 keer de 20Km van Brussel gelopen en dit jaar staat hij op 27 mei opnieuw aan de start, samen met zijn eigen Demoucelle Parkinson Charity. Deze vzw heeft als doel om projecten en organisaties die een belangrijke rol spelen in Parkinson-onderzoek te helpen, te adviseren en te ondersteunen. Hiervoor worden fondsen geworven, onder andere met de 20Km van Brussel "Run For Parkinson"




Patrick en zijn vrouw Anne-Marie willen graag dat zoveel mogelijk mensen met hen meelopen op 27 mei. Ik zal opnieuw een van de lopers zijn uit het "Run For Parkinson" team en ik ben heel blij dat ik zo mijn steentje kan bijdragen aan onderzoek naar Parkinson. Want alle kleine beetjes helpen en ik vind het leuk om al lopend een goed doel te steunen! 

Wie wil, kan mij sponsoren tijdens mijn 20Km van Brussel voor Parkinson. Dat kan heel eenvoudig via mijn persoonlijke actiepagina. Ik zou graag het mooie bedrag van 250€ inzamelen, ik hoop dat dit lukt. Je hoeft geen grote gift te doen, alle kleine beetjes helpen en je doet er heel wat mensen een enorm plezier mee.


Link: https://fundraise-for-demoucelle-parkinson.iraiser.eu/projects/josie-runs-for-parkinson 



Uiteraard zijn ook alle supporters welkom op 27 mei! Ik heb er trouwens alle baat bij om snel en goed te kunnen lopen want ik word in de vroege namiddag op het schoolfeest van Emil verwacht in het verre West-Vlaanderen :-)

Love, Josie xo

Eén jaar lactosevrij

$
0
0
Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ik lactosevrij begon te eten. Het volledige verhaal daarachter kan je hier lezen. Eén jaar lactosevrij, dat betekent de ideale gelegenheid voor een 'tussentijdse evaluatie'. Want het was een boeiend jaar vol veranderingen waarin ik veel heb geleerd en ontdekt!

Ik voel me véél beter.
Ik let uiteraard op wat ik eet - ik ben niet voor niets bij de diëtist geweest voor een 'aangepast' voedingspatroon. Het vergt wat inspanning en aanpassingvermogen, zeker in het begin, maar dat heb ik er echt voor over. Want ik ben nu verlost van die vervelende krampen en opgeblazen gevoelens die ik heel vaak had voor ik lactosevrij begon te eten (en waardoor ik bv. met de regelmaat van de klok mijn broek moest openzetten omdat ik zodanig veel buikpijn had, vreselijk was dat!). Soms heb ik nog eens last en dan kom ik altijd vrij snel tot de conclusie dat ik iets 'verkeerds' gegeten heb, bv. op restaurant, of iets waarvan ik verkeerdelijk dacht dat er geen lactose in zit. Ik leer nog elke dag bij!

Lactosevrij op restaurant gaan is geen enkel probleem.
Ik kijk vooraf altijd op de menukaart (meestal staat die op de website van het restaurant) en ik laat weten aan de uitbaters dat ik lactosevrij eet. Ik vind het belangrijk en beleefd om hen op voorhand te informeren. Ik heb er eigenlijk nog nooit probelemen mee gehad, koks passen zich met plezier aan. Ze weten tegenwoordig allemaal goed wat het inhoudt want ik ben niet de enige die lactosevrij eet hé. Ik krijg altijd een lekker gerecht voorgeschoteld, niet zomaar een 'berg' groenten zonder smaak. Dat komt misschien ook omdat ik goeie restaurants kies, ik weet het niet... Ik ga niet zo vaak op restaurant en als ik ga dan kies ik voor een kwaliteitsvolle resto die best wel een beetje meer mag kosten (geen sterrenniveau hé, gewoon een zeer degelijk restaurant). Op die manier ben ik zeker dat hetgeen ik op mijn bord krijg vers is en met zorg en passie gemaakt is. Vroeger vond ik dat allemaal niet zo belangrijk, vandaag hecht ik er steeds meer waarde aan. Dat is ouder zorden zeker? ;-)

Ik ga bewuster om met voeding.
Lactosevrij eten 'dwingt' mij om in de supermarkt etiketten te lezen om te checken of iets lactosevrij is. Daardoor ben ik me bewust geworden van de talrijke toevoegingen (zout, suiker, bewaarmiddelen...) in veel producten uit de supermarkt. Het is niet dat ik daar radicaal tegen ben maar ik probeer nu toch zoveel mogelijk 'pure voeding' te kopen, onbewerkt en zonder toevoegingen. Ik koop veel in de biowinkel - niet alles want ik geef toe dat ik dat best wel prijzig vind, zo'n volle 'biokar'. Groenten en fruit koop ik niet meer in de supermarkt maar bij de lokale boer. Ook vlees en charcuterie (voor de mannen hier in huis, ik eet vegetarisch) haal ik bij de beenhouwer, niet in het warenhuis. Veel dingen maak ik zelf, bv. tomatensaus (ipv. passata uit blik/fles), granola, energierepen, koekjes, fruitsapjes... Dat is allemaal niet moeilijk (leve mijn Magimix keukenrobot!) en het is een pak lekkerder en gezonder dan wat ik in de winkel koop. Ook wel goedkoper, denk ik, al heb ik dat nog niet echt zitten uitrekenen...



Mijn vrienden en familie zijn superlief.
Als ik op restaurant ga eten, verwacht ik dat de kok zich aanpast. Ik vind dat ik dat mag: ik betaal er tenslotte voor en zoals ik al schreef, ik ben lang niet de enige met een bepaalde voedselallergie. Bij vrienden en familie verwacht ik het niet echt. Als ik daar ga eten, wil ik vooral niet 'de moeilijke' uithangen want ik ben al blij dat ik uitgenodigd ben. Maar ondertussen weet iedereen wel hoe de vork aan de steel zit en het doet me altijd veel plezier dat mensen moeite doen om iets te voorzien voor mij, bv. als het een ovenschotel is dan maken ze een apart schoteltje zonder kaas/room... Nogmaals: ik eis dat helemaal niet maar ik vind het echt wel lief dat mensen dat doen. Ik bedankt hen daar ook altijd voor hoor :-) Nu ja, ik was vroeger, voor ik lactrosevij at, ook al een beetje 'de speciale van den hoop' want ik eet vegetarisch en in mijn vriendenkring zijn er niet veel veggies. Dus dat lactosevrije, daar verschieten ze misschien al niet meer van bij mij ;-)

Ik vind lactosevrij eten echt niet moeilijk.
Zoals ik al schreef, het is aanpassen en ik kan me voorstellen dat sommige mensen het er moeilijk mee hebben om bepaalde dingen te laten bv. kaas, ijsjes... Ik vind het ook niet altijd leuk dat ik niet 'zorgeloos' kan genieten van een pizza of pastaschotel, of geen crèmeke meer kan kopen aan de zee zonder buikpijn achteraf. Maar ik heb intussen geleerd hoe ik het kan vervangen en er zijn echt veel alternatieven. Ik ga graag Italiaans eten, pizza bestel ik daar niet meer maar een 'echte' Italiaanse pasta is altijd puur en eenvoudig, dus zonder room of kaas of iets anders van lactose. Daar kan ik dan des te meer van genieten! Als we thuis verse pizza maken, strooien we er Dilea-kaas op. Verder ben ik niet zo'n fan van Dilea, ik geef de voorkeur aan plantaardige vervangproducten want als ik het etiket van de Dilea stuff lees, moet ik toch altijd een beetje de wenkbrauwen fronsen ;-) Soit, het komt erop neer dat ik het geen opgave vind om lactose uit mijn eetpatroon te schrappen omdat er veel manieren zijn om het te vervangen. Ik at sowieso al graag gezond voor ik lactosevrij begon te eten en ik gebruikte al een tijdje geen gewone melk of yoghurt meer. Kort na de geboorte van Emil schakelde ik over op soja/plantaardige yoghurt en melk omdat ik toen al wat last begon te krijgen van mijn darmen en ik merkte dat het daardoor beter werd. Dus dat maakte de overgang naar volledig lactosevrij wellicht ook wat makelijker voor mij.

Het is boeiend en ik leer veel bij. 
Doordat ik op zoek ga naar vervangproducten, kom ik terecht bij nieuwe ingrediënten, producten, recepten, merken... Dit is een manier van uit mijn 'comfort zone' te komen en het kan nooit kwaad om af en toe eens 'nieuwe horizonten te verkennen' in 't leven, op alle vlakken. Ik ben het afgelopen jaar steeds meer plantaardig gaan eten (als vegetariër die lactose vermijdt kom je al snel bij veganisme terecht) en ik vind het heel boeiend. Je kan zoveel lekkere dingen maken met ingrediënten recht uit de natuur: groenten, fruit, noten, zaden, pitten... Plant power, daar geloof ik echt in!



Ik dring mijn visie niet op aan anderen.
Heel belangrijk! Ik heb een bepaalde levensstijl en voedingspatroon en dat is mijn eigen, bewuste keuze. Ik dring mijn visie en gewoontes niet op aan anderen, integendeel. Ik heb niks tegen mensen die veel en graag vlees eten, waarom zou ik? Ik heb respect voor anderen en hun levensstijl, live and let live... In ruil verwacht ik natuurlijk ook wel begrip en respect voor hoe ik het aanpak.

Ik voel me soms wat raar bekeken.
Hoewel lactosevrij eten al redelijk 'ingeburgerd' is, merk ik dat sommige mensen vooroordelen hebben. Het gaat dan misschien niet enkel over de lactose maar over mijn passie voor gezonde voeding in 't algemeen. Ik weet dat ik niet van de dikste ben (which is even an understatement) en dat er best een paar kilootjes bij zouden mogen komen. Ik eet graag gezond en ik sport veel, waardoor dat niet zo eenvoudig is... Ik kan er niet tegen dat sommige mensen ervan uit lijken te gaan 'dat ze wel niks zal eten omdat ze zo slank is'. Zo is dat dus niet hé. Ik eet drie grote hoofdmaaltijden op een dag en dan nog drie à vier tussendoortjes. Ik eet heel wat meer dan veel mensen, daar ben ik zeker van (soms voel ik me echt een fretzwijn omdat ik de indruk heb dat ik altijd wel iets aan 't eten ben). Maar doordat ik gezond eet en veel beweeg, weeg ik geen 100 kilo - bij wijze van spreken. Ik weet dat ik me hiervoor niet hoef te verantwoorden, maar ik vind het toch soms vervelend dat mensen zo snel een oordeel klaar hebben. Ik doe dat zelf ook niet... 

Ik heb sneller weer honger. 
Hier had ik eigenlijk niet bij stilgestaan toen ik lactosevrij begon te eten. Doordat ik geen boter, room, kaas etc meer eet, zijn veel gerechten een pak lichter verteerbaar (bv. aan een pastaschotel zonder royale kaaslaag). Ik ben sowieso heel actief en zit weinig stil, wat betekent dat ik snel weer honger heb. Ik zorg dus dat ik altijd een (gezond) tussendoortje bij de hand heb, bijvoorbeeld als ik ergens naartoe moet, om te vermijden dat ik hangry word en me mottig begin te voelen van de honger. Want dan zou ik gewicht verliezen en dat is niet de bedoeling. Ik heb geleerd om mijn maaltijden wat 'zwaarder' te maken door bv. volle kokosmelk te gebruiken, wat extra olie toe te voegen, meer noten... Dat geeft een extra verzadigend gevoel.



Conclusie: lactosevrij eten is een levensstijl waar ik me heel goed bij voel. Dit is mijn persoonlijk verhaal, het is natuurlijk voor iedereen anders... Maar misschien heb je er zelf wel iets aan als je bv. ook soms last hebt van gevoelige darmen, oprispingen, constipatie... En als je vragen hebt, mag je ze gerust op me afvuren! 

Eet je zelf ook lactosevrij? Vind je het makkelijk of is het toch een opgave? Nog wat extra tips om lactosevrij te eten vind je in deze blogpost!

Love, Josie xo

10 redenen waarom het voor mij altijd zomer mag zijn

$
0
0
Wie mij een beetje kent of volgt, weet dat ik een echte zomermens ben. Als de zon schijnt en de temperaturen stijgen, word ik op slag een pak blijer. Ik zeg vaak dat het van mij het hele jaar door zomer mag zijn en ik méén dat echt. Zo van die mooie zomerdagen, ik denk niet dat ik daar ooit genoeg van kan krijgen. Summer forever please, en wel om deze 10 uitstekende redenen!



1. In de zomer is iedereen beter gezind en vriendelijker
Ik heb de indruk dat ik niet de enige ben die happier wordt van een mooie zomerse dag. OK, er zijn altijd mensen die zagen dat het te warm is maar dat zijn dan meestal ook die die het altijd te koud of te dit of te dat vinden. Dat soort zure, klagende mensen vermijd ik sowieso als de pest dus ik heb er geen last van...

2. Ik vind dat ik er zelf beter uitzie
Ik kan me natuurlijk vergissen hé, maar ik vind dat ik er veel frisser en fruitiger uitzie in de lente en de zomer. Ik 'pak' makkelijk kleur omdat ik veel buiten ben. Liggen bruinen in de zon is niet aan mij besteed (beetje dom ook want heel gevaarlijk as you know) maar door veel te lopen, te wandelen en op stap te gaan heb ik rap een schoon zomers tintje. Ik moet dan geen fond de teint smeren om er een beetje presentabel uit te zien (mascara gebruik ik wél elke dag hoor) en mijn haar glanst vollen bak zonder liters conditioner. Ook goed voor mijne portemonnee én het afvoerputje van de douche! 

3. Byebye kledingstress
Ik haat het dat ik in de winter altijd duust lagen over elkaar moet dragen en ik heb een gloeiende hekel aan broekkousen en eigenlijk ook aan lange broeken. In de zomer is 't simpel hé: een shortje of kleedje, een topje of shirt en sandaaltjes, sneakers of teenslippers... and I'm ready to go! Gewoon een sweater of gilet mee voor als het wat frisser wordt maar verder geen gesleur met sjaals, handschoenen en al de rest. Het leven is makkelijker in de zomer!


4. Music sounds better in summer
Ik hou sowieso van happy songs en leuke beats, vooral tijdens het lopen of in de auto. Als het mooi weer is, komen die liedjes gewoon veel beter tot hun recht. En dan word ik daar zo gelukkig van! Ik denk aan Particula en eigenlijk alles van Major Lazer, Something good can workMadanWegue wegue... Dat klinkt allemaal nog zoveel beter en dansbaarder in de zomer!


5. Ik heb niet de hele tijd kou
Ik ben een enorme koukleum. De winter is een ware marteling voor mij. Ik ben niet van de dikste dus dat heeft er wellicht mee te maken, ik heb geen 'speklaagje' dat mij extra isoleert hé... In de zomer heb ik daar allemaal geen last van. Natuurlijk heb ik het soms ook eens té warm en ik zweet ook hoor, maar ik vind dat minder erg dan te zitten rillen van de kou. Met zweet kan ik makkelijker komaf maken dan met een lijf dat maar niet opgewarmd raakt :)

6. Eten smaakt een pak lekkerder
Misschien is het omdat ik grotendeels plantaardig eet maar ik vind de zomer een topseizoen qua eten: koude schotel met véél (al dan niet gegrilde) groentjes, BBQ, poké bowls, overheerlijk zomerfruit (aarbeien! kersen! watermeloen! abrikozen!). 'Gewone' ijsjes eet ik niet door mijn lactose-intolerantie maar ik vind het super dat er zoveel plantaardige alternatieven op de markt komen, zoals dit unicorn ijs (verkrijgbaar in de biowinkel in mijn buurt, joehoew!). 



7. Vroeg opstaan is not a crime
Ik ben sowieso een vroege vogel en het is niet dat ik me daar in de winter iets van aantrek hoor. Ik ben dan ook altijd vroeg wakker (ik wil zoveel mogelijk uit een dag halen, anders is dat toch zonde!). Maar ik heb de indruk dat ik in de zomer minder als een zottin wordt aanzien wanneer ik vroeg uit de veren ben. En dat is toch wel een prettig neveneffect van de zomer want ik ben op veel andere vlakken al vaak the crazy one in mijn omgeving ;)

8. Running in summer is more fun
Ik ben fan van zomerloopjes! Ja, 'k weet het, het kan soms hot & sweaty zijn en dat is ook niet altijd aangenaam. Maar ik heb dat toch liever dan dat ik moet gaan hardlopen in de kou met duust lagen aan (en dan nog kou hebben hé). Ik ben dan vaak al een kwartier bezig om mijn looptenue aan te doen, such a waste of time! In de zomer is 't mijn kort loopbroekje, sportbeha, loopshirt, sokken en schoenen en ik ben de baan op. En als het echt warm is, pas ik mijn looptijdstip aan. Ik ga dan gewoon 's morgens vroeg, als het nog niet te warm is. Da's weer een extra reden om vroeg op te staan, haha. Mooi neveneffect van summer runs: ik krijg er schone bruine benen van. En eigenlijk vind ik die tan lines van mijn shortje en horloge wel wijs, ik ben daar trots op :)

9. Ik ben gewoon gelukkiger in de zomer 
Waarschijnlijk zit dat puur in die gekke kop van mij hoor. Maar als het buiten donker en somber is (en e voorbije winter hebben we écht wel veel van die triestige dagen gehad!) en ik heb eens een moeilijke dag, dan heb ik het veel zwaarder om mezelf op te peppen. Schijnt de zon en is er véél licht, dan gaat dat als vanzelf. Zon, licht en warmte geven mij een boost en zorgen voor positieve vibes!



10. Summer forever = teensletsen forever
Ik wéét dat het niet goed is voor je voeten maar de mens die de teenslippers heeft uitgevonden, I love him sooooo very much. Mijn sletsen en uiteraard af en toe mijn loopschoenen, meer schoeisel heb ik in feite niet nodig in de zomer. Ik zweer al jaren bij Havaianas. Ik weet dat veel mensen er niet goed mee kunnen stappen of er zere voeten in krijgen, maar ik kan daar gerust een citytrip van 5 dagen mee doorstaan (been there, done that). In de winter moet je laarzen hebben, bottines, en weet ik welke schoenen nog allemaal... Once again: de zomer is véél makkelijker én goedkoper!

Ben jij ook zo'n zomermens? Of hoeft het voor jou echt geen 365 dagen per jaar zomer te zijn? 

Love, Josie xo

The Happiness Tag

$
0
0
In tijden van weinig tijd om te bloggen ('t is niet dat ik in een writers' block zit of zo, ik heb zelfs megaveel inspiratie maar de tijd ontbreekt me om het hier neer te schrijven) is een 'tag' ideaal om toch iets leuks te posten. Deze leuke Happiness Tag vond ik bij Joni en Anneke, twee wijze blogmadammen. Hij is kort, krachtig en wedden dat je gelukkig wordt door hem te lezen?

Van welk eten word jij blij?


Ik eet heel graag pizza. Als we thuis van pizza nightdoen - lees: Pieterjan maakt vers deeg en belegt én bakt de pizza’s, ik fladder de hele tijd rond in de keuken om op zijn vingers te kijken, af en toe goedbedoeld commentaar te geven en te zorgen dat de keuken er niet uitziet als een ontploft slagveld – dan geniet ik daar enorm van. Ne verse, zelfgemaakte pizza: da’s zoooo lekker. En eigenlijk ook niet moeilijk. En toch heb ik liever dat hij het maakt. Verder kijk ik elke avond als ik in mijn nest kruip al uit naar mijn ontbijt. Ik ben heel saai want ik eet élke dag - as in: every goddamn day - havermout for breakfast maar ik eet dat zo graag! Het is de allerbeste start van de dag, ik heb dat echt nodig om te transformeren in een energiek Duracellkonijn a.k.a. mijn eigen sympathieke zelve. Weet je, eigenlijk heb ik het liefst van al eenvoudig eten. Ah ja want ik ben ook een heel simpel meiske hé. Pure groenten, fruit, noten… Meer moet dat niet zijn hoor. Ook al heb ik als 'lactosevrije plantaardige eter' de reputatie 'een moeilijke' te zijn op culinair gebeid, ik vind mezelf soms stiekem de gemakkelijkste van allemaal ;)
Welke film maakt je vrolijk?
'The Secret Life Of Walter Mitty' heb ik al een paar keer gezien. Het is geen superhappy verhaal, ik weet dat wel. Maar ik vind dat de film een heel mooie boodschap heeft en ik word er telkens blij van. De soundtrack van Arcade Fire, de adembenemende Ijslandse landschappen en het feit dat ik een ferme boon heb voor Ben Stiller zullen er ook wel voor iets tussen zitten. 'The Holiday' heb ik ook al duust miljard keer gezien. Dat is gewoon alles wat een feelgood movie moet zijn!
Welk kledingstuk maakt je happy?
Een jeansshortje, een plain white tee (liefst met een toffe quote erop, zoals mijnen Angel For Ever op de foto) en mijn Havaianas. Easy looks good on me!

Van welke beautyproducten word je blij?
Ook op dat vlak ben ik maar een simpele duif - sorry dat ik in herhaling val zenne. Neen, de cosmetica-industrie gaat echt niet rijk worden aan mij. Ik gebruik weinig make-up maar wél dagelijks mascara. Ik kom zelfs liefst niet buiten zonder want met wat mascara zie ik er toch een pak frisser uit. Weet je waar ik ook zo van geniet? Voor het slapengaan een goeie dikke laag handcrème smeren. Ik heb vree droge pollekes, ik weet niet hoe dat komt want de rest van mijn vel is niet zo droog. Het kan zo'n deugd doen om ze 's avonds eens goed in te wrijven. Ook al weet ik dat ik the day after opnieuw handen heb zo droog als schuurpapier ;)
Wat is jouw gelukkigste herinnering?
Ik heb veel toffe herinneringen. Ik herinner me nog perfect het moment dat de gynaecoloog me vertelde dat ik zwanger was, na lang wachten en proberen en een paar teleurstellingen en héél veel tranen. Ook de dag van mijn bevalling kan ik nog perfect navertellen. Ik vond dat een superleuke dag, niks dan goeie herinneringen daaraan. Lees het maar eens als je het niet gelooft! :)
Van welke muziek word jij blij?
Alles wat uptempo is met een goeie beat. En liefst ook wat summer vibes erin. Major Lazer slaagt er keer op keer in nummers uit te brengen waar ik instant happy van word, zoals Particula. Martin Solveig is daar ook ne kei in, op zijn remix van Salif Keita kan ik gewoon niét stilzitten. Jij wel? :)
Wat doe je op dagen als je jezelf down voelt om weer happy te worden?
Wat ik zeker niét doe: binnen zitten kniezen en piekeren. Wat ik wél doe: mijn kont opheffen en zo rap mogelijk naar buiten gaan. Dat kan zijn: gaan lopen, gaan wandelen, of gewoon op stap gaan... Maar van thuis te zitten als ik mij niet 100% voel word ik alleen maar mottiger. Emil is trouwens ook zo. Op een triestige dag in februari, toen we net het graf van mijn papa 'verhuisd' hadden naar het creamatorium, was ik helemaal de kluts kwijt en was ik heel verdrietig thuis. Ik was alleen met Emil en zei hem dat ik me niet zo goed voelde... Hij antwoordde: "Kom mama, dan gaan we snel naar buiten en iets doen. Dan ga je je zeker beter voelen." Zo lief hé :)

Noem drie willekeurige dingen die je ontzettend gelukkig maken.
Los van alle clichés:
1. Looptoertjes afklokken op een mooi rond getal. Zei ik al dat ik lichtjes neurotisch ben? Maar ik ben niet de enige crazy one want Anneke doet dat ook!. Op de foto hierboven ben ik dus niet perfect gelukkig want de cijfertjes zijn niet zoals ik eigenlijk vind dat ze moeten zijn. Maar ik kon wel lachen want het was een superloopje ;)
2. Een granaatappel kunnen pellen en ontpitten zonder vlekken op mijn kleren te maken.
3. Een klein gat en mijn auto er direct, in één vloeiende beweging, kunnen in parkeren. 
Hopelijk vond je dit leuk om te lezen... Fijn weekend!
Love, Josie xo

Whatsup

$
0
0
De tijd vliegt hier voorbij dat het niet normaal is! In deze verse Whatsup post kom je te weten waar ik de laatste tijd zoal mijn dagen mee vul. Veel leesplezier! 



IK LEES...

Mijn Frans boekis uit en ik heb het heel graag gelezen! Er ligt al vers luchtig leesvoer klaar en français. Ik vind het belangrijk om mijn Frans op die manier te onderhouden. Momenteel lees ik een Nederlands boek, ook vrij lichtvoetig hoor. 'I See London, I See France'gaat over twee 19-jarige Amerikaanse meisjes die op road trip gaan door Europa en daar allerlei grappige avonturen meemaken. Het leest heel vlot, ideaal voor in mijn bed 's avonds. En ik krijg er vakantiekriebels van! 

Emil leest ook graag en veel en dat doet mij natuurlijk plezier. Allez, hij kan nog niet zelf lezen maar hij kijkt veel in zijn boeken en we lezen ook geregeld samen. De 'Encyclopedie van Alle Belangrijke Dingen'hebben we al van vorig jaar maar het is nu pas dat Emil er erg in geïnteresseerd is. Veel dingen zijn nog wat ingewikkeld hoor. Afgelopen weekend zaten we aan het stuk van de wetenschappers en hij wilde per sé weten wie Isaac Newton was. Ik heb hem dan maar proberen uitleggen wat de zwaartekracht is, niet eenvoudig maar ik denk dat hij het wel begreep ;) 

Nog een ander boek dat tegenwoordig mijn nachttafeltje siert:'Denk Gezond, Dieet Gezond' van psychotherapeute Anneleen De Lille. Ik deed eerder deze week een interview met haar voor een klant en ik kreeg haar boek mee naar huis. Het is een inspirerend stappenplan voor een gezond en evenwichtig leven. Een aanrader, ik denk dat iedereen er wel iets kan uit leren!


IK EET...

De watermeloenen zijn volop in season en ik ben daar dol op! Wat sommige mensen hebben met een zak spekken, chips of chocolade heb ik met een sappige watermeloen: ik kan mij daar werkelijk ziek in eten! Ik ben ook very much into de cold-pressed juices van JusRé. Doordat de sapjes koudgeperst zijn, behouden ze hun maximale voedingswaarde. Ze zijn gemaakt van pure groenten en fruit, zonder extra suikers. 't Is niet dat ik anders problemen heb om op een dag voldoende fruits & veggies te eten, maar ik vind deze sapjes gewoon superlekker. Ideaal als tussendoortje, als powershot voor het sporten (bv. met rode biet) of als verkwikkend hersteldrankje nadien. Emil heeft ook al geproefd en vond het lekker, al moet ik toegeven dat ik 'op safe gespeeld' heb door hem een puur sinaasappelsapje te laten proeven. Next time probeer ik hem een ietwat specialere combinatie voor te schotelen ;) 



IK SPORT...

Ik loop nog altijd heel veel, oder was hast du gedacht? Ge zijt loopverslaafd of ge zijt het niet hé! Ik loop aanstaande zondag de 20K van Brussel voor het goede doelen op zondag 3 juni is het dan tijd voor mijn 25K op de Great Breweries, waar ik al 11 weken lang flink voor aan het trainen ben. Need I say dat ik daar enorrrrrrm naar uitkijk? Ik hoop er mijn grenzen te verleggen en een mooie tijd te lopen, al zal veel ook afhangen van het weer... Nu zondag ga ik alleszins 'gewoon' lopen, dus niet streven naar een toptijd. Het wordt bloedheet en bovendien moet ik me wat rustig houden als ik wil dat mijn lichaam fris is voor een 25K run de week erna. 

Nu ik toch over lopen bezig ben, ik had de eer om de perslancering te mogen bijwonen van de nieuwe Adidas Solarboost loopschoen in Antwerpen. Dit is een ultralichte, gesofisticeerde loopschoen die er ook nog eens heel mooi uitziet. We gingen in groep lopen door A-town bij zonsondergang om de schoen uit te testen. Het was de max! Ik onmoette veel nieuwe mensen, wat altijd fijn is. De foto hieronder is genomen door een van de aanwezige fotografen tijdens de sunset run. Schoon hé? :)

Sporten deed ik trouwens ook met Emil aan zee, op onze vrije dag op pinkstermaandag. We speelden voetbal en tennis op het strand, meer dan 2 uur aan een stuk. Ik was redelijk moe daarna, hij wist echt van geen ophouden! Hij zei wel dat ik heel goed kan voetballen en tennissen. Dus ik heb ook nog andere sportieve talenten naast lopen! :)




IK KIJK...

Nauwelijks televisie de laatste tijd. 'De Mol' heb ik met veel plezier gevolgd. Pieter was 'mijn mol' maar dat was echt een wilde gok - ik ben een keislechte 'mollenjager' - dus veel pluimen op mijn hoed verdien ik daar niet bepaald voor ;) Nu volg ik eigenlijk enkel nog 'Nieuwsjagers'. Ik weet dat veel mensen het maar niks vinden maar ik denk dat het komt doordat ik zelf ook een beetje 'in de branche' zit dat het mij wel boeit. Ik vind het interessant om te zien hoe nieuws tot stand komt en ik herken soms wel de deadline-stress die op de redactie hangt!

Op Netflix kijk ik af en toe naar 'Grace & Frankie'. Ik vind het niet top maar wel ontspannend 's avonds. Pieterjan en ik moeten ook nog beginnen kijken naar 'Casa De Papel 2'maar het is er nog niet van gekomen... In de zomer wordt er hier sowieso minder tv gekeken, wat natuurlijk geen slechte zaak is. Wanneer het buiten mooi weer is, moet je niet voor de buis zitten hé. 

Behalve als het voor het Eurovisiesongfestival is! Zoals elk jaar heb ik gekeken, I loooooove it! Heerlijk toch, al die kitsch en valse noten en lelijke kostuums en naveldécolletés bij elkaar op één avond! 

IK BEN BLIJ...

Met kleine en eenvoudige dingen, zoals een onverwacht kaartje van mijn mama in de brievenbus dat perfect bij me past! (zie eerste foto) Ook als mama mij een foto doorstuurt van mijn berenrugzak van Vitabis word ik zo happy! Emil moet oude knuffels verzamelen voor een project op school, ze gaan naar het goede doel. Mama heeft mijn oude knuffelcollectie van op zolder gehaald en daartussen zat dus ook mijn megahippe boekentas van in 't eerste kleuterklas. 

Ik ben ook blij met 'grotere dingen' hoor. Bijvoorbeeld het feit dat ik enorm veel werk heb met Text Fairy. In al die tijd dat ik fulltime aan het freelancen ben (sinds september 2016) heb ik nog geen dag zonder werk gezeten. Er komen continu nieuwe klanten en boeiende projecten bij en ik moet mezelf soms 'dwingen' om te beseffen dat dit mijn droom is die werkelijkheid is geworden. De keerzijde is natuurlijk dat ik er erg in opga en dat het niet eenvoudig is om de balans te vinden met mijn privéleven. Soms vervloek ik mezelf dat ik te veel werk aanneem en dan zit ik mezelf op te jagen en te stressen voor dood... Maar ik zou het niet anders willen én kunnen. Zo ben ik nu eenmaal en het maakt me supergelukkig. 



And now it's time to wave goodbye vanuit mijn gezellig bureautje, lieve lezer! Maak er een superleuk weekend van. Geniet van het mooie weer en van al de rest!

Love, Josie xo

Wat ik leerde uit de Great Breweries Marathon 2018

$
0
0
Afgelopen zondag, op 3 juni, liep ik de Great Breweries Marathon. Allee 't is te zeggen, de 25K want de échte marathon, daar was ik nog niet aan toe. Aangezien ik 12 weken lang flink getraind had voor dit toch wel mooie loopdoel, is een verslagje hier wel op zijn plaats denk ik. In plaats van een droog verslag doe ik het onder de vorm van 4 wijze lessen die ik geleerd heb.



RUNNING IS CHEAPER THAN THERAPY

Ik wist dat eigenlijk al hoor. Maar het is nog maar eens bevestigd: ik kan niet zonder lopen. Pak mij mijn loopschoenen af en ik word completely insane. Ik heb mijn loopjes nodig om mijn hoofd leeg te maken en om efkes alle zorgen te vergeten. Niet dat ik er zoveel heb of dat ik met zware problemen zit, but you get my point. Zondag was ik al vroeg uit de veren omdat ik van het verre Torhout all the way naar Breendonk moest rijden (en ik maak mij graag op mijn gemak klaar, ik ben zo'n vrouw die haar haarkes proper wast én droogt én mascara opdoet om te gaan lopen, don't judge me for that) en tegen dat ik terug thuis was, was het na 16u. Een ander zou denken: allee jong, heel uwe zondag noar de wuppe! Maar ik vind zo'n dagen echt de max. De sfeer die op running events hangt, het mooie parcours, de vele supporters, het nagenieten achteraf... I Looooove It! Ik had erg uitgekeken naar 3 juni en de energie en het gelukzalige gevoel dat ik er opdeed: daarop kan ik nog wel efkes teren. Ik word daar zelfs gelukkiger van dan tien paar nieuwe schoenen, om maar iets te noemen. En dat wil al veel zeggen!



PAIN IS INEVITABLE? SUFFERING IS OPTIONAL

Het lopen ging enorm goed. Wie mij volgt op social media, weet al dat ik mijn PR volledig aan diggelen gelopen heb. Vorig jaar deed ik er 2u10min over (het was toen bloedheet), dit jaar bereikte ik de eindmeet na 2u2min. Ik denk dat dat toch wel een mooie prestatie is. Het was niet zo heet als vorig jaar maar toch ook wel warm en vaak was het lopen in de vlakke zon. Dus ja, ik heb best wel afgezien hoor. Het is niet omdat de overall loopervaring supergoed was dat ik op bepaalde momenten niet serieus op mijn tanden moeten bijten heb en gedacht heb: waar ben ik nu toch weer mee bezig, dwaze trien dat ik ben? Ik had een paar dipjes:
* De eerste kilometers had ik het moeilijk om een goed tempo te vinden. Ik was redelijk vooraan gestart dus ik zat tussen de 'snelle lopers'. Toch was het in het begin nog druk op het parcours (wat normaal is bij zo'n massa-event, ik ga daar niet over janken) en ik vond het lastig om mijn pace te vinden. Maar na een 5-tal kilometers had ik een mooi tempo vast en vanaf dan was het volle gas gaan! Run bitch, run!!! was het enige wat ik toen nog kon denken :)
* Na 7 km was het tijd voor een eerste gelleke en het viel een beetje zwaar op mijn tere maag. Dat veroorzaakte efkes kortsluiting in mijne kop maar het was van rap voorbijgaande aard, phieuw. Want ik kreeg al visioenen van mezelf ergens in ne struik voor een redelijk vervelende sanitaire stop ;)
* Een tweede dipje kreeg ik rond 14 km. Ik was heel vlotjes aan het lopen en had de fout gemaakt om mij 'vast te hangen' aan 2 snelle mannelijke lopers. Maar plots begonnen die sloebers precies te versnellen en ik kon moeilijk mee... Ik wilde ze natuurlijk niet lossen, koppig wijf als ik ben. Een moeilijk moment. Net dan stond Pieterjan aan de kant van de weg enthousiast te zwaaien en terwijl ik normaal altijd even enthousiast lach en mijn duimen opsteek naar hem, heb ik redelijk sip gekeken. Maar ik heb die venten dan laten lopen, een gelleke in mijn mond leeggeknepen (overheerlijk... not) en dan ging het weer een pak beter. Ik had de knop 'genieten van het lopen' weer gevonden!
* Ik verwachtte dan nog een inzinkingske rond de 22 km. Want vorig jaar had ik dat, die laatste kilometers ben ik bijna doodgegaan. Ik vond het toen bijna zwaarder dan mijn bevalling! Maar niet deze keer dus. Ik kon zelfs nog wat versnellen (én nog een vrouw inhalen #sorrynotorry). De laatste kilometer, door de Duvel-brouwerij, had ik zelfs het gevoel dat ik aan het vliegen was (op de foto lijkt het ook een beetje zo). Ik was de pijn die ik af en toe gevoeld had al volledig vergeten. En aan de finish kon ik alleen maar lachen, lachen en nog eens lachen. Het is normaal dat het soms lastig is hé, maar als je doorbijt en je kop niet laat hangen daardoor, dan komt het altijd wel in orde. Dat geldt trouwens voor alles in het leven! 



HARD WORK LEADS TO GREAT RESULTS

Ik ben iemand die houdt van doelen en uitdagingen, op alle vlakken in mijn leven. Don't limit your challenges, challenge your limits is een levenswijsheid die ze voor mensen als mij hebben uitgevonden. Ik ben enorm gedreven en perfectionistisch. Als ik ergens voor ga, wil ik het alleen maar supergoed doen. Dat heeft nadelen (bv. dat ik vaak te veel opga in bepaalde doelen en dat ik een mottig wijf word als het niet perfect volgens plan verloopt) maar ik focus liever op de voordelen. Als ik mezelf een loopdoel stel, zoals deze Great Breweries, dan ga ik er volledig voor. Ik heb 12 weken lang een persoonlijk trainingsschema gevolgd en ik leef ook heel gezond. Sommigen zien dat als 'opofferingen' maar voor mij is dat zeker niet zo. Gezond eten en veel sporten, da's gewoon mijn levensstijl. Alcohol drink ik niet en ongezonde, vettige troep naar binnen werken is voor mij een vreselijke straf in plaats van een zalige zonde. Dus ja, ik werk hard voor een bepaald resultaat maar eigenlijk voelt het ab-so-luut niet zo aan. Integendeel, het maakt mij gelukkig en blij! Ik wou zondag graag finishen rond de 2 uur omdat ik wist dat dat mogelijk was. Ik ben dan ook doodcontent met mijn 2u2min. Ik vind dat ik best mag stoefen met mezelf, want ik heb dit enkel en alleen aan mezelf te danken. Een dag als zondag motiveert mij om op alle vlakken hard te blijven werken. En dat er niks mis mee is om een beetje te streven naar het allerbeste. 



A DREAM WITHOUT A PLAN IS JUST A WISH

Toen ik ongeveer 12 jaar geleden begon met lopen, zat ik er totaal niet mee in mijn hoofd om ooit een halve marathon of 25 km te lopen, laat staan een nog verdere afstand. Lopen was voor mij gewoon een sport als een ander, ideaal om fit en gezond te blijven (en om wat te vermageren want ik was tijdens mijn studies heel wat bijgekomen, I blame de nachtelijke belegde broodjes van 't Hoekske op de Nederkouter for that). Het is door de jaren heen, en vooral na de geboorte van Emil, dat ik steeds intensiever beginnen lopen ben en begon te dromen over lange afstanden. Intussen heb ik al een 12-tal halve marathons op mijn palmares staan en 3 keer de 25 km gelopen. Geen haar op mijn hoofd dat er 12 jaar geleden aan dacht om dat ooit te doen. Wat een verschil met nu: na elk running event denk ik al aan the next one en droom ik van een volgende topprestatie. Dromen mag, het moét zelfs, maar ik ben iemand die het niet bij dromen laat. Als ik iets wil, dan ga ik ervoor. Dan begin ik - soms als een halve bezetene, sorry aan al wie ik daar soms mee op de zenuwen werk - te streven om die droom werkelijkheid te maken. Ik heb dat gedaan met Text Fairy en met lopen is het ook zo. Ik wou op 3/6 finishen rond de 2 uur. Ik wou dat zoooooo graag! Awel ja, dan ben ik intensief beginnen trainen en plannen om dat doel zeker te halen. Zonder die dedication lukt het volgens mij niet. Sommige mensen beschouwen het als opoffering en dus als iets negatiefs of raar. Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld. Ik lééf voor dedication. Ja, ik ben een raar wicht, I am well aware of that. Maar ik ben er trots op, en nu gij! Nu ik mijn PR op de 25 km heb scherp gesteld en ook de halve marathon al in 1u40min loop en niet weet of ik daar nog veel beter in kan worden, mag ik van mezelf beginnen dromen van een verdere afstand... Dus hoogstwaarschijnlijk een marathon aangezien er geen wedstrijden bestaan van in de 30 km. Het zal zeker niet bij dromen blijven, mij kennende. Ik moet nog eens denken waar en wanneer precies maar het wordt ongetwijfeld vervolgd. Mijn #roadto25k zal binnenkort plaats ruimen voor #josierunsamarathon! 



Heb je zelf ook de Great Breweries gelopen? Wat vond je ervan?
Zijn er lopers die mijn 'levenslessen' herkennen, die dit ook leren uit het lopen?

Love, Josie xo 

'Sporty girl' tag

$
0
0
Zoals je weet, sport ik veel. Sportief en actief bezig zijn is mijn levensstijl, ik kan niet zonder. Wil je weten hoeveel tijd ik per week ongeveer spendeer aan lopen? Of ik nog andere sporten doe en of ik soms echt geen zin heb om de sporty chick uit te hangen? En welke blunders heb ik al begaan tijdens het lopen? Lees dan zeker verder! Ik vond deze leuke tag trouwens bij Anneke, een fervent loopster met een superleuke blog!


Wat voor sport beoefen je?

Ik ben verslaafd aan lopen. Een gezonde verslaving waar ik me zeker niet voor moet schamen ;) Op niet-loopdagen vind ik het wel belangrijk om minstens 30 minuten te bewegen (lees deze post eens daarover). Ik ga dan vaak wandelen of in de winter is dat soms eens baantjes trekken in het zwembad

Fietsen doe ik niet graag. Allez, ik rij wel met de fiets in het dagelijkse leven maar op ne koersvélo ga je mij nooit spotten. Dat is niks voor mij, ik zie er de fun niet van in. Maar wielrenners denken dat waarschijnlijk ook van zotte lopers gelijk mij ;)

Sowieso ben ik iemand die moeilijk stil kan zitten. In de zetel zitten en niks doen, ik kan dat maar héél efkes voor het weer begint te kriebelen om 'iets' te doen. Soms vervloek ik mezelf daarvoor hoor... Maar ik ben gewoon graag actief bezig met vanalles, zo'n duracellkonijn ben ik gewoon. Dat is niet echt 'sport' maar ik ben ervan overtuigd dat het wel bijdraagt tot mijn algemene fitheid.

Hoeveel uur per week sport je gemiddeld?

Efkes rekenen hé. Ik loop vier keer, gemiddeld een uurtje. Dus dan komen we aan 4 uur, plus op de 3 niet-loopdagen minstens 30 minuten beweging. Ik sport dus minstens 5,5 uur per week. Maar meestal is dat wel meer, ik sport gewoon ook zo graag!

Mensen die zeggen dat ze geen tijd hebben om te sporten... Sorry maar ik begrijp ze ECHT ECHT ECHT NIET. Je maakt daar toch gewoon tijd voor? 

Sport je liever alleen of samen met anderen?

Ik ben een super asociale loopster. Ik ga altijd alleen op pad. Ik ga lopen om mijn hoofd leeg te maken en tot rust te komen. En sorry maar dat gaat niet als er iemand naast mij loopt tegen wie ik mij dan verplicht voel om de hele tijd te smalltalken. Om nog maar te zwijgen van mijn tempo dat dat verandert want onbewust pas je je toch altijd aan de snelheid van je medeloper aan hé.

Ik ga wel naar veel running events. Ook daar loop ik alleen maar dan vind ik het wel leuk om omringd te zijn door anderen. Dat creëert een bepaalde sfeer en het motiveert mij om goed te lopen. Maar babbelen met mijn medelopers, dat ga ik niet snel doen of ik zou al serieus in de shit moeten zitten. Praten tijdens het lopen zorgt er trouwens ook voor dat ik buiten adem geraak en dat is ook niet de bedoeling.


Wat doe je als je geen zin hebt om te sporten? Bedenk je dan 100 uitvluchten of kan je jezelf toch motiveren?

Overbodige vraag... Ik heb ALTIJD zin om te sporten. Zoals ik al zei, begrijp ik niet dat er mensen zijn die niet graag sporten en/of die er de tijd niet voor vinden/maken. Maar dat ligt wellicht aan mij...

Ik ga bewust niet elke dag lopen omdat ik mijn lijf niet wil overbelasten. Op niet-loopdagen moét ik dan echt wel iets anders van sport/beweging hebben want anders word ik een vree ambetant wicht. Dus dan ga ik meestal wandelen, bv. Emil te voet op school halen of bij het boodschappen doen of een afspraak voor het werk mijn auto wat verder parkeren. Het zijn soms kleine dingen maar ik voel mij daar wel heel goed door.

Soms, als het hard waait of ijskoud is buiten, zie ik er wat tegenop om te vertrekken. Maar ik ga dan toch altijd want ik wéét gewoon dat ik me na het lopen - al is het maar een half uurtje - supergoed ga voelen. Er zijn zekerheden in het leven en dat is er eentje van: running always makes me happy!

Heb je al eens een sportblunder begaan?

Af en toe moet ik eens dringend pipi doen onderweg. Intussen weet ik al waar er openbare toiletten zijn op mijn vaste looptrajecten. En ik ga ook soms ook in het bos hoor, ik heb op dat vlak weinig gêne... 't Is tenslotte de natuur hé.

Mijn allereerste running event, de Stadsloop in Gent in 2008, was een mislukking van formaat. Ik was toen bijlange niet zo getraind en in topform als nu. Ik woog ook een 15-tal kilo meer... Vol enthousiasme was ik gestart met lopen en al na een 3-tal kilometer was ik volledig kapot. Het was ook bloedheet, dat was ook niet bepaald bevorderend voor mijn prestaties. Ik ben dan beginnen stappen, lopen, stappen, lopen... Ik weet nog goed dat ik op een bepaald moment dacht om ergens een shortcut te nemen en gewoon te stoppen. Ik heb het dan toch niet gedaan en daar ben ik blij om. Maar ik heb daar mijn les wel geleerd: niet te snel starten! Misschien vind je dat niet echt een blunder, 't is eerder een beginnersfout. Maar op dat moment vond ik het voor mezelf echt megaschaamtelijk dat ik al zo vroeg moest beginnen stappen.



Waar kan je je echt aan irriteren tijdens het sporten?

Honden!!!!!! Ik heb op zich niks tegen honden (alhoewel, toch een beetje want ze moeten sowieso niet te dicht in mijn buurt komen hijgen en kwijlen met hun natte tong) maar baasjes die hun viervoeter niet in het bedwang kunnen/willen houden wanneer er een brave loper passeert, die mogen wat mij betreft regelrecht den bak in. Het kan goed zijn dat dienen hond alleen maar grollend achter mij spurt omdat hij wil spelen. BUT I DON'T CARE. Hou hem in bedwang tot ik weg ben, dankuwel en merci!

Van ferme tegenwind kan ik ook vreeeeeee pissig worden. Ik woon op het platteland en hier kan het echt hard waaien. Ik mag mij daar dan niet te veel op focussen want ik kan er niet goed tegen. Ik vind het altijd een verademing om nog eens in een stad te lopen. Veel minder wind daar!

Nog iets waar ik niet tegen kan: andere lopers die geen goeiendag zeggen. Ik ben een alleenloopster maar als ik een medeloper tegenkom, zeg ik altijd hallo of ik knik minstens eens naar hem/haar. Ik vind het altijd frappant hoeveel er zijn die niks terugzeggen. Er zijn er zelfs veel die mij dan aankijken alsof ik van een andere planeet kom... I don't get it.

Ben je van de sportieve gadgets en hypes zoals een sporthorloge, speciale apps en meer?

Ik heb mijn Polar M200 loophorloge. Ik gebruik het voor elke run en het is gewoon ook mijn partner voor een fit en gezond leven. En het is mooi! Ik schreef daar al dit en dit en dit over. Vree content van dat horloge hier, een aanrader!

Qua apps zit ik op Polar Flow maar ik gebruik het niet. Dat is alleen maar omdat Polar Flow koppelt naar Strava. En daar zit ik dan wél weer op. Ik vind het een toffe sportcommunity, waar ik veel gelijkgestemde sportievelingen virtueel 'ontmoet'. We moedigen elkaar aan, soms komen we elkaar tegen op running events. Heel tof allemaal!

Voor de rest gebruik ik alleen maar mijn oude ipod shuffle om muziek mee te beluisteren. Ik loop niet graag met mijn gsm, die hangt in de weg. Die kleine ipod is ideaal! 


Ben je zelf ook sportief of heb je aan sporten een broertje dood? Neem gerust de tag over!

Love, Josie xo

Count your blessings

$
0
0
't Zijn drukke tijden hier maar af en toe duw ik eens op de pauzeknop om stil te staan bij alle kleine (en minder kleine) geluksmomenten van de afgelopen tijd. Kijk en lees je even mee?




* Het resultaat zien van mijn hard werk. De voorbije maanden heb ik heel wat interviews gedaan voor verschillende magazines. Het was vaak een race tegen de klok met strikte deadlines. Maar ik sprak met zoveel boeiende, leuke mensen en het is zo leuk om dan het resultaat uiteindelijk in handen te hebben!
* Na lang zoeken en proberen en vaak teleurgesteld zijn eindelijk een goeie gezichtscrème vinden die geschikt is voor mijn gevoelige huid (lees: met veel rode vlekjes en oneffenheden). Cîme is een Belgisch ecolabel. Als je op zoek bent naar natuurlijke huidverzorging, neem dan zeker eens een kijkje. (voor de duidelijkheid: dit is dus niet gesponsord hé)
* Een interview afnemen met een wijnboer en na afloop een van zijn beste flessen (allez dat zei hij mij toch) meekrijgen naar huis "om mij wat inspiratie te geven bij het schrijven". Ik ben geen wijndrinker maar voor die topfles ga ik toch eens een uitzondering maken denk ik. En Pieterjan is ook content want hij weet dat hij na dat ene kleine glas van mij de rest van de fles soldaat mag maken ;)
* Thuiskomen van het lopen, mijn schoenen uitdoen in de berging en Emil en Pieterjan horen gieren van het lachen boven in de badkamer. 
* Tweeënhalf uur gaan lopen, 26 km vollen bak genieten en de rest van de dag kunnen teren op een zalig runners' high. En bij uitbreiding gewoon lopen in 't algemeen: running makes me so happy!
*Emil te voet gaan halen op school als het mooi weer is. Het is amper een kwartiertje stappen maar dat doet zoveel deugd na een drukke werkdag. Ik ben dan helemaal (allez, toch min of meer) relaxed als ik in de naschoolse opvang aankom. En op de terugweg heb ik tijd om wat te babbelen en onnozel te doen met mijn zoon :)
* Mensen die ik geïnterviewd heb voor een magazine die mij achteraf laten weten dat ze enorm gecharmeerd zijn door het artikel dat over hen verschenen is.
* Een redelijk impulsief, zot plan in mijn kop krijgen (waar normaal alleen plaats is voor 100% gestructureerde en tot in de puntjes geplande dingen), er volop voor gaan en mensen die mij zeggen dat ze er keihard in geloven en mij zo mogelijk nog veel harder steunen.
* In een nieuw boek beginnen. Dat nog kraakt wanneer ik het opensla en met die heerlijke geur van 'nieuw' er nog in.
* Merken dat Emil ook supergraag 'leest' en houdt van boeken. Als ik hem zeg dat we naar de bib gaan en hij begint te juichen: daar word ik zo blij van! :)



Wat waren/zijn jullie kleine gelukjes?

Love, Josie xo

If you can dream it...

$
0
0
Ik ben meer een doener dan een denker. Als ik iets in mijne kop gestoken heb, is het heel moeilijk om het er nog uit te krijgen. Ik ben iemand die uitdagingen, doelen en plannen nodig heeft om voldoening te halen en gelukkig te zijn. Als ik iets wil bereiken, dan ga ik er vollen bak voor. Omdat ik in mijzelf geloof en omdat ik ondertussen al geleerd heb dat succes en mooie resultaten niet vanzelf komen. Waarom ik dat nu allemaal schrijf, want het klinkt zo serieus? Wel, het heeft allemaal te maken met een zot plan dat ik 'gesmeed' heb...




Op 3 juni liep ik de Great Breweries. En dat was de max. Ik was in topform en had mezelf als doel gesteld om rond de 2 uur te finishen. Sowieso wilde ik sneller zijn dan mijn 2u10 van in 2017 (wat ook al niet slecht was). Ik had er een behoorlijk sportieve meimaand op zitten. Ik nam deel aan Dwars Door Brugge (13 mei), de Stadsloop Gent (20 mei) en de 20km van Brussel (27 mei). En elke keer verbaasde ik mezelf dat ik zo snel aan de finish was zonder echt af te zien. Een duidelijk teken dat ik goed in form was. Ik voelde me ook zo, ik had weer massa's energie na een lange en donkere winter. 

In oktober 2017, na de Brussels Half Marathon, mijmerde ik dat ik nog niet toe was aan een marathon. Ooit wel, maar toen nog niet. En die 'ooit', dat werd eind mei, net voor de Great Breweries. Ik voelde me sterk en zelfzeker. Als ik mijn beoogde doel van rond de 2 uur zou halen op 3 juni, dan 'mocht' ik van mezelf ik beginnen denken aan een marathon. Maar alleen maar dan hé.

Je moet weten, ik ben een vreselijke perfectionist. Als ik iets doe, wil ik het heel goed doen. Anders begin ik er liever niet aan. Mijn visie is: ik wil eerst één iets zo goed mogelijk kunnen (lees: 25K) om dan aan het volgende te beginnen (as in: nog zomaar eens 18K erbij). Amper een paar seconden na de finish van de Great Breweries, waar ik mijn horloge afklokte op 2u02, dacht ik in mijn bezwete, doodcontente en ronduit euforische zelve: 'en dan ga ik nu voor de marathon hé'. Time for a new challenge! 

Ik begon de maandag al een beetje na te denken. Welke marathon zou ik kiezen? Ik volg niet graag een schema in de zomer. Ik loop dan liever een paar maand 'schemaloos' omdat dat ook makkelijker is op reis en zo. Zo kwam ik al snel uit bij de lente van 2019, bv. Parijs, Rotterdam of Barcelona. Ik had nog tijd om te beslissen, ik zou eerst nog eens teruggaan naar Energy Lab voor een nieuwe lactaattest en een trainingsschema op maat. Want ik wil wel eens weten of mijn trainingszones nog steeds dezelfde zijn als in november 2016, toen ik me liet testenMijn plan was om dat te doen eind juni/begin juli. En het is nog steeds zo.

Eerst staat nog de Nacht van West-Vlaanderen in mijn agenda. Dat is hier in Torhout, waar ik woon dus, op vrijdagavond 22 juni. Ik loop elk jaar mee (behalve vorig jaar, toen fietste ik mee met Pieterjan tijdens zijn marathon) en ook dit jaar had ik me ingeschreven voor de halve marathon. Die maandagavond zat ik aan tafel met Pieterjan. Het ging over de Nacht en ik zei dat die halve marathon in principe heel vlot zou moeten gaan, gezien mijn prestatie op de Great Breweries....

Toen sprak mijne vent de gevleugelde woorden: "Waaromdoededanniegewoondemarathonmee?" Ik lachte zijn bedenking eerst wat weg - zoals ik wel vaker doe wanneer hij iets zegt ;) Maar het duurde niet lang of ik begon mee te gaan in zijn zotte gedachtegang. Want ja, waarom ook niet? Ik ben nu in topconditie dus ik kan dan even goed nog 2 weekskes goed doortrainen en dan zien wat het geeft op 22/6. Ik heb niks te verliezen. Het is een goeie test om te zien of een marathon mij echt bevalt. Want iedereen zegt wel: jij kan dat. En ik geloof dat ook wel, maar misschien vind ik dat gewoon niet zo leuk, 42 km lopen voor de fun. Wie weet...

Voor de duidelijkheid: ik ga niet voor een toptijd. Ik ga überhaupt niet voor 'een tijd'. Ik wil die marathon gewoon uitlopen. Kan ik niet meer, dan stop ik. Ik heb het 'thuisvoordeel' dus ik weet de weg naar mijn kot. Of ik ken alleszins veel mensen in de buurt die mij uit de nood kunnen helpen :)

Ook niet onbelangrijk: ik ga de beste mental support krijgen die er bestaat. Pieterjan gaat met mij mee fietsen, net zoals ik vorig jaar met hem. Allez, wellicht pas na de halve marathon want dan wordt het wat rustiger op het parcours. En ik moet hem ook geen 42 km ahter mijn gat hebben, dan word ik zot peis ik ;) Ik heb hem al gewaarschuwd dat hij gaat moeten zwijgen. Ik zal hem trouwens toch niet horen want mijn muziek staat vollen bak. Hij zal ook moeten maken dat hij niet voor mijn poezelige voeten rijdt. En hij zal geregeld een lelijke verwensing naar zijn kop geslingerd krijgen, zeker vanaf 30 km. Maar hij gaat dat perfect begrijpen want hij heeft dat bij mij vorig jaar ook gedaan, toen ik zijn marathon meefietste (en constant dwaze filmkes aan 't maken was, dat ook wel). 

Ik ben vooral heel blij dat hij in de buurt gaat zijn. Want ik ga het moeilijk krijgen, sowieso. Ook al denk ik altijd dat ik alles wel alleen kan, een marathon is mentaal heel zwaar dus ik zal zeker iemand kunnen gebruiken om mij te motiveren. En om mij te bevoorraden met sportdrank, gellekes en stukskes banaan want ik zal wat extra brandstof kunnen gebruiken. Van mij mag hij trouwens gerust luid roepen LOPEN TRUT! Ik ga dat zelfs wijs vinden :)

Dus ja, dit is een zot plan. Toch alleszins voor mijn doen want ik ben een enorme planner en regelaar. Deze marathon is niet 100% voorbereid dus een beetje atypisch 'ik'. Ik ben wel goed getraind en ik zie het volledig zitten. But you get my point. Is dat dom van mij? Neen, want ik ga echt geen dwaze dingen doen...

Het is zot en niet tot in de puntjes voorbereid, maar zeker niet ondoordacht. Als ik pijn krijg, ga ik me zeker niet kapot lopen. Zo slim ben ik wel. Lopen is mij te veel waard om mijzelf kapot te maken en daarna een tijd niet meer te kunnen sporten. Het moet ook nog altijd leuk zijn hé. Want daar gaat dit voor mij om: ik ga deze marathon lopen om mijn grenzen te verleggen en mezelf uit te dagen. Omdat dat nu eenmaal mijn aard is. Ik doe het vooral ook omdat ik het superleuk vind. Omdat ik me wil amuseren en zin heb om mij te 'smijten'.

Dus niet 100% gepland, wel met duust procent goesting en gedrevenheid. Zo is er toch een evenwicht! Haal ik de finish niet, dan nog ga ik verschrikkelijk trots zijn op mezelf want ik heb dan op z'n minst geprobeerd. Ik droom al zo lang van een marathon, het werd potverdorie tijd dat ik er eens werk van maakte. If you can dream it, you can do it. 

So let's do this. Go go go myself, run bitch ruuuuuun! :-)

Wie volgende week vrijdag nog niks te doen heeft, check zeker eens www.nvv.be, je kan nog altijd zelf inschrijven voor de 10 km, 21 km of de marathon. Je kan ook wandelen. Een heel tof sportevent met veel sfeer!

Love, Josie xo

Mijn 5 healthy tips

$
0
0
Ik vind het niet moeilijk om gezond te leven. Dat is voor mij geen 'opgave'. Ik sport graag en veel, hou van gezonde en evenwichtige voeding en voel me supergoed in m'n vel. Ik weet dat het bij velen anders is. Dat veel mensen het een hele uitdaging vinden om gezond te leven. Wil jij het wat gezonder aanpakken? Ik deel graag 5 persoonlijke tips. Pas op, ik ben geen expert op eender welk vlak. Dit zijn zaken die voor mij werken en misschien kunnen ze jou ook wel inspireren.




1. VEEL WATER DRINKEN
Iedereen weet dat het belangrijk is om veel water te drinken zodat je lichaam gehydrateerd blijft en afvalstoffen worden afgevoerd. Toch slagen veel mensen er niet in om elke dag voldoende water te drinken. Ik heb altijd en overal een fles(je) flesje water in mijn buurt. Op mijn bureau staat een grote fles, in de keuken, naast mijn bed... Als ik ergens naartoe ga, heb ik altijd mijn Hydroflaskdrinkbus mee gevuld met lekker fris water (van mijn favoriet merk: de kraan!).  Het is een automatisme geworden: ik ga nergens meer heen zonder iets van water bij me. Ik drink zelden tot nooit frisdrank of alcohol maar daar ga ik nu niet over uitweiden, da's voer voor een andere blogpost. Nu gaat het over water, water en nog eens water. Sorry als dat saai is maar ik garandeer je dat je je frisser en fruitiger zal voelen als je minstens 1,5 à 2 liter water per dag drinkt. Inderdaad, je zal vaker naar het toilet moeten. En dan? Zo sta je eens op van je bureau en neem je een (beweeg)pauze. Kan nooit kwaad! :) 

2. FOOD PREPPING 
Als ik na een drukke dag thuiskom, heb ik net als zovelen niet altijd zin om te koken en een superdeluxe maaltijd op tafel te toveren. Maar ik vind het wel belangrijk om vers en gezond te eten. Afhaalmaaltijden of kant-en-klare rommel, dat komt er bij mij niet in. Een handige tip is om allerlei groentjes te snijden, stomen, grillen in één keer. Ik doe het vaak op zondag zodat ik een voorraadje hebt voor tijdens de week. Ik doe dat dan in aparte potjes die ik bewaar in de ijskast. Idem voor rijst, quinoa... Zo kan ik altijd snel een lekker slaatje maken. Er kruipt wat voorbereiding en planning in food prepping maar het is het echt wel waard. Ook als ik een hele dag op pad ben voor mijn werk, zorg ik de avond voordien altijd voor een 'survivalpakketje' voor de dag: een paar stukken fruit, een lunch, wat tussendoortjes... Ik 'offer' daar met veel plezier een kwartiertje van mijn tijd voor op hoor.

3. VAST EETRITME
Ik eet dus altijd min of meer op vaste tijdstippen. Op een doordeweekse dag ontbijt ik om 7u30, tussendoortje om 9u30, lunch om 12u30, tussendoortje om 15u en nog een klein tussendoortje rond 18u, avondmaal rond 19u30 en dan nog een laatste tussendoortje rond 21u. Dat lijkt heel veel maar op zich valt het wel mee hoor. Het zijn allemaal gezonde dingen en ik sport ook veel dus ik moet genoeg 'bijtanken' hé. Door op vaste tijdstippen te eten, heb ik nooit 'hangry moments' met vreetbuien als gevolg. Mijn lichaam is dit ritme gewoon en dat komt mijn stofwisseling en spijsvertering ten goede, merk ik. Soms speelt het wel in mijn nadeel. Als ik bijvoorbeeld naar een feestje ga en het eten komt pas laat op tafel, heb ik vaak zodanig veel honger dat ik er buikpijn van krijg of zelfs geen honger meer heb tegen dat ik effectief moet eten. Maar het overkomt me zelden want ik maak altijd dat ik op voorhand iets kleins gegeten heb of iets bij me heb (bv. wat nootjes) om een hongerdip te overwinnen. In mijn tas heb ik meestal wel iets zitten, en ook in het handschoenkastje van mijn auto zit een klein rantsoen aan gezonde snacks.

4. BEWEGEN & BUITEN KOMEN
Gezond leven is meer dan enkel gezond eten en drinken. Het is een totaalplaatje waar zeker ook beweging in thuis hoort. Ikzelf ben een fervent loopster en mijn sportsessies (4 per week) houden me fit en slank. Op dagen dat ik niet sport (de andere 3 dus) zorg ik wel steevast voor iets van beweging: een wandeling als break tijdens het werken, Emil te voet of met de fiets gaan halen op school, mijn auto een eindje verder parkeren als ik in de stad moet zijn... Ik streef naar minimum 30 minuten beweging per dag, dat is goed voor zo'n 10.000 stappen. Mijn stappenteller/sporthorloge helpt me hierbij, ik kan echt niet meer zonder. Bijkomend voordeel van bewegen is dat ik buiten kom, in de frisse lucht. Dat geeft een boost voor bodyén voor mijn mind. En als het zonnetje dan nog eens schijnt, word ik des te blijer! Because I was made for summer all year long.

5. IT'S NOT A DIET...
Een gezonde levensstijl start in je hoofd. Zoals ik hier op de blog al vaak geschreven heb:ik eet en leef graag gezond. Ik vind het leuk, lekker, boeiend, veelzijdig. Ongezond eten, daar doe je me écht geen plezier mee. Ik vind mijn levensstijl zeker geen straf en heb niet het gevoel dat ik bepaalde dingen opoffer. Alcohol, sigaretten, vettig en suikerrijk voedsel: ik mis dat hoegenaamd niet. Integendeel, ik ben blij dat ik de keuze kan maken om gezond te leven en goed voor mezelf en mijn lichaam te zorgen. Ik heb op geen enkel moment het gevoel dat ik met een dieet bezig ben (ik eet trouwens veel meer dan veel andere mensen, just sayin'). Door die ingesteldheid is het veel makkelijker om gezond te leven dan iemand die constant denkt: ik mag niet dit, ik moet dat... Mijn levensstijl maakt me gelukkig en gezond. Haters gonna hate en dat is hun goed recht. Er zullen altijd mensen zijn die mijn keuze niet begrijpen/respecteren maar dat is hun probleem, niet het mijne. Ik geniet, ik voel me goed, sterk en fit en dat is volgens mij wat telt.



Vind jij het makkelijk/moeilijk om gezond te leven? Zijn mijn tips herkenbaar voor je of lijkt het je onbegonnen werk?

Love, Josie xo

#lopentrut: het verhaal van mijn eerste marathon

$
0
0
Vorige vrijdag, op 22 juni 2018, liep ik mijn eerste marathon. Dat was in het kader van een zot plan waarover ik het eerder al had. Aangezien ik niet echt voor een marathon had getraind, was mijn doel gewoon uitlopen. Mijn motto: LOPEN, TRUT! Wie mij een beetje volgt, weet dat ik in mijn missie geslaagd ben. Ik heb de marathon gelopen, en wel in 3u41. Naar 't schijnt is dat een enorme prestatie dus ik ben al sinds 22 juni om 23u41 (= den arrivée) megatrots op mijzelf. En 't zal wellicht nog een tijdje duren, dat gevoel. Tijd dus voor een verslagje van mijn allereerste marathon. Voor wie geen zin of tijd heeft om verder te lezen (want 't is een lang verhaal, sorry daarvoor!): ik kan nu al zeggen dat het niet mijn laatste zal geweest zijn. I'll be back for more!



De Nacht van West-Vlaanderen, het event waar ik de marathon liep, vindt 's avonds plaats en gaat door tot in de vroege nachtelijke uurtjes (hence the name). De marathon startte om 20u. Ik loop graag 's avonds dus ik vond dat niet erg. Het enige nadeel was dat ik van 's morgens vroeg al strontnerveus rondliep thuis. Ik had een rustdagje ingepland omdat ik me had laten vertellen (yes, I'm looking at you, PJ) dat ik mij echt wel kalm moest houden want een marathon, dat is dus 42 km aan één stuk en dat is best wel vermoeiend. Niet de bedoeling dat ge er dus al ne gansen dag van hot naar her tsjoolen op zitten hebt (lees: mijn favoriete bezigheid elke dag). Rustig zijn, dat is voor mij zeer moeilijk (om niet te zeggen: een kwelling) want ik zie altijd wel ergens iets wat ik kan of wil doen. Maar ik heb gedaan wat mij was opgedragen (flink hé, ne keer luisteren naar mijne vent). Ik voelde mij wel verschrikkelijk tam en lui, zeker toen ik na mijn middageten 2 uur in de zetel liggen vegeteren heb op mijn lui gat. Maar ik kon er wel een klein beetje mee leven want ik wist: 't is voor de goeie zaak. Deze trut hier moet vanavond ne marathon lopen!

En ondertussen moest ik veel eten. Niet dat dat zo'n marteling was, maar toch was het meer 'van moeten' dan op een doordeweekse dag. Ik moest een beetje letten op wat ik at, niet te veel groenten en genoeg koolhydraten. Ik ontbeet met mijn vaste havermout (met extra banaan), als lunch at ik 2 boterhammen met geprakte avocado, tussendoor watermeloen met kokosyoghurt en dan als avondeten (om 16u30 al, ruim 3 uur voor de start) opnieuw een goeie pot havermout met banaan. Uit ervaring weet ik dat ik het best loop op havermout. Ik verteer het ook heel goed. Een zeer gevarieerd dagmenu dus maar ook dit was 'voor de goede zaak' ;-) En doorheen de dag dronk ik veel water (doe ik anders ook) en 1 liter sportdrank (doe ik anders niet en ik had het gevoel dat ik daar wat 'hyper' van werd). Ik heb niet overdreven veel gegeten en zeker geen al te speciale dingen. Ik geloof daar niet echt in. Je moet volgens mij gewoon voldoende eten (duh) en je lichaam een beetje kennen... De dagen voor de marathon at ik wel iets meer koolhydraten en fruit (suikers) maar verder deed ik gewoon zoals anders. Ik eet altijd evenwichtig en gezond en you should never change a winning team. Waarmee ik niet wil zeggen dat het principe van 'carboloading' complete bullshit is maar iedere sporter moet dat een beetje voor zichzelf uitmaken, denk ik. Ik vond het niet nodig om plots elke dag pasta te beginnen eten en te ontbijten met pannenkoeken. Dat zou niet goedkomen met mijn tere darmkes denk ik ;-)

Om 18u vertrok ik met de auto richting Torhout-centrum. Ik moest mijn startnummer nog ophalen in de sporthal en ik was doodzenuwachtig. Thuis liep ik de muren op dus ik kon maar beter vertrekken... Want ik was dus echt wel nerveus. De dagen ervoor absoluut niet hoor, dan was ik de rust zelve (allez, in de mate van het mogelijke hé voor mijn doen). Maar vrijdag was het echt erg. Ik geloofde nog steeds enorm in mezelf, daar niet van. Ik zag het goed zitten maar ik had plots veel schrik dat ik het fysiek niet ging aankunnen. Dat mijn lichaam het op een bepaald moment gewoon zou begeven. Ik ben vrij mager, dat weet je wel. Niet veel gewicht moeten meesleuren is een voordeel als loper maar ik was bang dat het me na 30 km zuur zou opbreken. Dat ik dan door mijn reserves zou zitten. Ik weet nog dat ik bij het buitengaan tegen Pieterjan al lachend zei 'Morituri te salutant' en dat ik bij mezelf dacht: maar waar ben ik nu toch weer aan begonnen, stomme kalle dat ik ben? Waarom kan ik nooit eens normaal doen? Was ik toch niet beter bij mijn oorspronkelijk plan gebleven om 'gewoon' de halve marathon mee te lopen? 

Ik parkeerde mijn auto bij mijn schoonouders, vanwaar ik naar de sporthal wandelde. Ik maakte een klein omweggetje langs de Markt, waar ik straks (allez, vannacht) hopelijk ging aankomen na de marathon. Al lopend, rollend, kruipend, op handen en voeten: dat zou ik dan wel zien. Ik raakte aan de praat met een seingeefster, die zich al geïnstalleerd had op haar positie. Ik vertelde haar dat ik de marathon ging lopen en dat ik haar normaal 3 keer zou passeren (want het parcours bestaat uit de halve marathon + 2 lokale ronden in Torhout). Ze wenste mij superveel succes en zei dat ik het zeker ging kunnen. Dat deed deugd, ook al kende die vrouw mij totaal niet. Het gaf mij wel een goed gevoel.

Nog steeds doodzenuwachtig kwam ik aan in de sporthal. Natuurlijk veel te vroeg waardoor ik daar nog meer dan een uur moest zitten koekeloeren voor de start. Ik ging nog 3 keer naar het toilet en zocht een plekje op de grond om mijn veters goed te strikken, mijn startnummer netjes vast te maken en rustig wat naar de mensen te kijken. En intussen mij mentaal voor te bereiden. Want ik heb dat echt wel nodig, wat tijd voor mezelf voor de start, om mijn focus te vinden. Ik zat constant te geeuwen en daar was ik heel blij om. Want dat is een goed teken, namelijk dat ik volledig ontspannen ben en klaar ben om alles te geven. Ik heb dat altijd als ik ergens start (of toch overal waar ik al een mooie tijd gelopen heb). Rond 19u30 zag ik nog Pieterjan (de voorzitter van het #lopentrut supportersteam) en mijn broer Ward, die de 10 km eerst ging meelopen en daarna het megapopulaire supportersteam zou vervoegen. Ik nam afscheid van hen en toen wist ik: nu is 't voor echt. Het moment is aangebroken dat ik mezelf 'moet' bewijzen. Ik heb een zot plan in mijn kop gestoken en ik mag het nu gaan uitvoeren ook... Lopen gaat ge doen, trut!

Aan de start kwam ik nog Melanie tegen, een personal trainer/zotte doos met wie ik ooit een leuke reportage gemaakt heb voor Running magazine. Ik zei haar dat ik heel veel zenuwen had en dat ik hoopte dat ik toch ergens rond de 4 uur aan de finish zou raken. "Maar gij doet dat met de vingers in uwe neus, zeker in 3u45! Ge gaat zien, die halve marathon gaat vanzelf gaan. En daarna uw verstand op nul zetten!"Melanie haar wijze woorden indachtig kroop ik nog wat naar voor in het startvak. Ik start graag een klein beetje vooraan, het geeft mij een beter gevoel om tussen de 'snelle mannen' te starten dan ergens achteraan. 

Ik zette mijn ipod aan. Ik zet dat spel altijd op shuffle omdat ik hou van het verrassingseffect (alleen maar op dat vlak zenne, voor de rest moet ge mij niet proberen te verrassen want dan loop ik krijsend weg). Toevallig was het eerste nummer 'Intro' van The XX. Een zalig motiverend nummer, passender dan dat kon het niet zijn. Ik voelde me toen echt wel heel sterk en ik was er volledig klaar voor. Ik wou ook gewoon zo rap mogelijk beginnen lopen want ik had het koud. De zon scheen wel maar het was niet meer dan 16 graden en er stond een snijdende wind. En ik heb altijd rap kou... Het startschot werd gegeven en ik ging ervandoor. Niet als een hazewind, maar wel als een (redelijk elegante) gazelle. Kijk maar:



Mijn plan was om mijn halve marathon aan een normaal tempo te lopen. Dus nog niet alles geven, zoals ik anders doe, want er zou nog eens een halve marathon volgen daarna hé... Ik ging uit van een tempo van 5:45 min/km. Voor mij is dat gemiddeld snel en ideaal om comfortabel te lopen. Maar ik hou tijdens een wedstrijd mijn tempo eigenlijk niet echt in de gaten. Ik check gewoon mijn horloge als ik ergens een kilometerbord passeer. Ik had al snel door dat ik rapper liep, gemiddeld 5:10 min/km. Maar het ging supergoed. Ik liep dus verder zoals ik bezig was maar ik wist wel dat ik niet meer mocht versnellen, tenzij ik mezelf wilde opblazen... Na 7 km had ik het gevoel dat ik moest plassen. Verschrikkelijk! Maar ik herinnerde me dat ik dat tijdens de Great Breweries ook had en dat het dan vanzelf over ging. Dus ik probeerde er niet aan te denken en inderdaad, na een tijdje was het gevoel weg. Want als er iéts is wat ik haat tijdens een running event, is het wel moeten stoppen om pipi te doen.

Maar Melanie had dus gelijk. Die halve marathon ging precies vanzelf. De loopomstandigheden waren ook schitterend: een zalig avondzonnetje, niet te warm en de wind was stilaan gaan liggen. Ik voelde me super en van in de eerste kilometers wist ik al: het komt goed. Ik ga hier eens doen waar ik al zo lang van droom: een marathon lopen. I can do this.Die ingesteldheid heeft me echt wel geholpen, denk ik. Als je niet in jezelf gelooft, dan maak je het jezelf een pak moeilijker... Voor ik het wist zat ik aan 15 km, waar mijne vent goedkeurend zijn duim uitstak en ik mijn biggest smile bovenhaalde voor zijn camera. Vanaf dan was het aftellen naar het einde van de halve marathon, want daarna zou eigenlijk het 'echte werk' beginnen en ik had daar zoveel zin in. Ik wil niet stoefen maar de halve marathon, daar heb ik al veel ervaring mee. Ik heb er al een 12-tal gelopen dus dat is een afstand binnen mijn comfort zone. Ik vind het dus maar logisch dat dat vlotjes gaat. Na de halve marathon zou het parcours een pak rustiger worden en zou voor mij the real stuff beginnen. Datgeen waar ik nul de botten ervaring mee had... The road to 42!



Ik bereikte de 21 km op 1u47. Voor mij geen recordtijd (dat is 1u40) maar toch wel zeer goed. Als ik dit tempo kon aanhouden, zou ik ruim binnen de 4 uur aankomen... Maar ik ging ervan uit dat ik nooit zo vlot en snel zou kunnn blijven lopen. Ik weet nog dat ik op de Markt passeerde na 21 km, waar de halve marathonlopers het parcours verlaten en de marathonlopers lustig verder lopen. Ik zag redelijk wat bewonderende blikken (en dat deed deugd) omdat er niet zoveel vrouwen de marathon lopen. Ik dacht bij mezelf: komaan bokkie, laat u niet doen. Lopen, trut!

Vanaf dan was het parcours dus een pak rustiger. Want er zijn veel minder zotten die 42 km lopen dan 21. Ik begrijp dat wel ;-) Ik kreeg vanaf dan het gezelschap van Pieterjan en Ward. Ik had hen op voorhand gezegd dat ze niet op mij moesten rekenen voor diepzinnige conversaties - ik zou het trouwens toch niet horen door mijn muziek en ik ben ook niet zo diepzinnig aangelegd - maar ik was echt wel blij dat ze er waren. Ik zag hen meestal niet, ze reden properkes achter mijn gat, maar het gaf mij wel veel steun om te weten dat ze achter mij reden. Ik had hen ook wel nodig want ze hadden mijn gellekes en sportdrank bij.

In de eerste lokale rond van 10,5 km, dus van 21 km tot 31,5 km, voelde ik me nog steeds heel goed. Toen ik het bord van de 25 km passeerde had ik een heel speciaal gevoel. Dat was de langste afstand die ik ooit liep tot dan toe, namelijk op de Great Breweries. Dus vanaf dan wist ik eigenlijk niet wat me te wachten stond. Ik had al veel gehoord van een mentale klop en heel veel emoties. Ik was er wel benieuwd naar... En tegelijk ook wat bang.



Vanaf 30 km begon ik de vermoeidheid te voelen in mijn benen. Op zich niks abnormaals, volgens mij is dat bij elke marathonloper (ik blijf het trouwens raar vinden om mezelf een 'marathonloper' te noemen) wel het geval... Het viel op zich nog mee, het was vooral een kramp in mijn linkerbeen. Maar ik heb toen wel ne knop moeten omdraaien. Ik kan moeilijk om met pijn. Ik geef niet snel op als het mentaal eens tegenzit maar als ik pijn heb, ben ik wel een pak minder taai dan anders. Ik heb echt mijn verstand op nul gezet, zoals Melanie en ook vele anderen mij hadden gezegd. Ik passeerde op 31 km aan een bende vrienden, wat een boost gaf. En daarna was de eerste lokale ronde afgelopen en kwam ik aan op de Markt, wat opnieuw een enorme opsteker was. Ik was ondertussen trouwens al 2 keer die lieve seingeefster gepasseerd en ze had mij herkend en megaluid geroepen voor mij. Zo'n zalig mens! :-)

Bij aanvang van de laatste ronde was het 'Eye of the tiger' op mijn ipod. Zeer toepasselijk want ik kon wat extra strijdlust en motivatie wel gebruiken. Want op dat moment, dus na 32 km, voelde ik echt wel pijn in die beentjes van mij. Pieterjan kwam naast me fietsen en vroeg of alles OK was. 'Mijn benen doen pijn. Maar ik ga nu niet meer opgeven hé. Ik blijf lopen tot het einde. No sweat, no glory!' Dat waren mijn gevleugelde woorden tegen hem. Hij zei niks terug maar ik zag hem lachen en denken: that's my girl. Ook mijn broer zei dat ik supergoed bezig was en dat gaf mij nog meer moed. 



Wat dan volgde, was een gevecht tegen de pijn en vooral tegen mezelf. Conditioneel ging het perfect, ik had totaal geen last van mijn ademhaling of zo. Maar ik moest wel de pijn verbijten en dat was absoluut geen makkie. Vooral tussen 35 km en 40 km heb ik serieus afgezien. Ik was op dat moment heel blij dat ik ook wat rustige, ingetogen nummers op mijn playlist (van 9 uur, by the way, ik was op het ergste voorbereid) had gezet. Normaal loop ik met opzwepende beats (techno, house, trance: lopen als een marina is not a crime!) maar ik had bij het samenstellen van mijn playlist ergens wel een voorgevoel dat ik wat rustigere songs zou kunnen gebruiken op moeilijke momenten. Nummers als Time after time (Cindy Lauper), Blauw (The Scene), Wear sunscreen (Baz Luhrmann), Wonderwall (Oasis) en London rain (Heather Nova) kwamen echt wel als geroepen en hielpen toch een beetje om de pijn te verzachten. (Ik wil gerust mijn playlist, of toch een selectie van die 9 uur, eens delen in een volgende blog!)



Maar ik ga er geen doekjes om winden: het was en bleef zwaar. Loodzwaar. Een marathon lopen is echt niet iets wat je 'zomaar' doet. Rond 38 km had ik er echt genoeg van en dacht ik bij mezelf: het mag nu wel ne keer gaan stoppen hé mannekes. Mijn benen begonnen te verkrampen. Wellicht omdat ik iets te weinig gedronken had tijdens het lopen. Ik had wel aan elke bevoorrading een paar slokken water gedronken en ik had al 4 mierezoete gellekes in mijn lijf gesqueezed. Ik had stilaan het gevoel dat mijn maag vol zat en dat er niks meer bij kon. Geen water, geen sportdrank en al zeker geen gelleke meer... Ik duwde er toch nog snel eentje (half) in mijn mond, kwestie van nog wat 'poer' te hebben in de laatste loodjes. Mijn handen en armen begonnen ook kou te krijgen. Het was tenslotte al 23u30 en niet zo heel erg warm meer in mijn t-shirt. 

Maar toen ik aan het bord van de 40 km kwam, kreeg ik weer een opstoot van hyperactiviteit. Einde van het mentale zwarte gat. Volgens mij heb ik dan mijn vuist in de lucht gestoken maar ik weet het niet goed meer. Ik heb alleszins innerlijk heel hard gejuicht. Vanaf dan was het een recht stuk, een beetje bergaf, tot de finish. Intussen waren nog een aantal mensen uit mijn straat achter mij komen fietsen (merci Sofie, Kim en Joerie!). Versnellen ging niet meer maar ik bleef wel stevig doorlopen. Achteraf zag ik trouwens op Strava dat ik bijna de hele marathon lang een mooi constant tempo heb gelopen, zalig vind ik dat. Ik passeerde 100 meter voor de aankomst nog een allerlaatste keer de seingeefster. 'Ik ben er geraaaaaaaakt!!!!!!!!!' riep ik keiluid naar haar en ze juichte en joelde met mij mee. Mocht ze dit lezen: ge zijt een zalige madam, mevrouw de seingeefster! Moest ik op dat moment niet zo gehaast geweest zijn, ik had u een dikke knuffel gegeven :-)


De aankomst op de Markt was echt een magisch kippenvelmoment. Zonder ovedrijven een van de mooiste momenten die ik ooit meemaakte (voor ik hier bakken kritiek krijg van niet lopers: ja hoor, de geboorte van mijn zoon staat nog steeds op één). Er stonden veel toeschouwers en ik voelde het runners' high in heel mijn lijf. Een onbeschrijflijk gevoel. De pijn in mijn benen voelde ik op dat moment niet meer. Ik had het gevoel dat ik over de finish zweefde. De organisator hing mijn medaille rond mijn nek en zei dat ik de vijfde vrouw was (en blijkbaar de tweede in mijn leeftijdscategorie). Op mijn horloge stond 3u41. Ongelofelijk. Ik wist dat 4 uur 'mathematisch' mogelijk was maar dit had ik nooit gedacht. Ergens wel op gehoopt natuurlijk, want ik ben een positief ingestelde trut... Ik was zodanig overdonderd dat ik begon te wenen. Ook omdat ik de laatste kilometers al mijn emoties had uitgeschakeld om me volledig te focussen op het lopen. Nu liet ik ze de vrije loop. Ik was zo blij, blij, blij. Ik had die marathon gelopen. Ik had hem uitgelopen. Geen één keer moeten stoppen, zelfs niet echt moeten vertragen. En ervan genoten!

Pieterjan en mijn broer kwamen naar mij toe en al snel kwamen vrienden en kennissen mij feliciteren. Toen drong het echt tot mij door dat ik toch wel iets heel strafs gedaan had. Ik ga niet rap stoefen met mezelf maar ik ben toch wel enorm trots op wat ik voor elkaar gekregen heb met mijn eerste marathon. Ik heb veel geleerd tijdens die 42 km (daar kan ik nog wel eens een aparte post aan wijden) maar vooral dit: dat je met een droom, ambitie en inzet heel ver kan geraken. Niks komt vanzelf, maar als je ergens volop voor gaat dan kan je heel veel bereiken. En als je dan je doel bereikt, dan word je daar zooooo blij van. Zie mij ne keer shinen... Ik ben een zotte looptrut en ik ben er verdorie vree trots op!!!! Ik zie er trouwens ook wat zonnebankbruin uit maar ik kan verzekeren dat dat aan de belichting ligt. Lopen in het zonneke is mijn zonnebank ;-)



De kilometer naar mijn auto was een marteling want mijn benen waren volledig verkrampt van de kou en ik was stilaan onderkoeld aan het geraken. Ik was natuurlijk ook te koppig om een lange broek aan te trekken... Toen ik thuiskwam rond 1 uur heb ik nog een uur in een warm bad liggen nagenieten. Zaterdag was ik stijf (zoals verwacht) en kon ik de trap niet op of af zonder ei zo na te beginnen janken. Maar dat is perfect normaal na een marathon ;-) Zondag was het al veel beter en sinds maandag voel ik me volledig gerecupereerd. Ik heb zelfs geen blaren op mijn voeten of blauwe tenen. Ik voel me supergoed. En ik geniet nog steeds na! 

'Wat nu?' is een vraag die mij al vaak gesteld is de afgelopen dagen. Ik ben er zelf ook heel erg mee bezig want ik wil niet in een zwart gat vallen. Ik was sowieso al ingeschreven voor de Brussels Half Marathon op 28/10 (jaarlijkse traditie, mijn favoriete halve marathon) en ik ga bij dat plan blijven. Ik ga daar nu niet plots de marathon gaan lopen want die is echt wel lastig (veel hellingen in BXL) en ik zie een marathontraining tijdens de zomermaanden niet volledig zitten, ik ga ook op vakantie en daar wil ik geen lange duurlopen of intervallen doen... Op 28/10 wil ik mijn PR op de halve verbreken in Brussel. Dus onder de 1u40 gaan. Een zeer ambitieus en zot plan maar ik zie het zitten en het zal me wel lukken... Ik laat binnenkort mijn lactaattest opnieuw afnemen bij Energy Lab en dan kan ik zeer gericht trainen. Want trainen op hartslag en in zones is echt wel dé manier om beter te worden en lekker comfortabel te lopen. 

In 2019 ga ik da voor een nieuwe marathon ergens in het voorjaar. Vroeger dacht ik altijd aan het buitenland maar er zijn er ook veel mooie in eigen land. Met de Great Breweries heb ik een speciale 'band', ik loop daar heel graag de 25 km. Dus wie weet loop ik daar in 2019 wel mijn tweede marathon... en dan zou ik daar toch graag finishen onder de 3u40 ;-) In het najaar dan misschien de Brussels Marathon. Als je rekening houdt met het feit dat ik voor deze marathon geen volledige marathonvoorbereiding gevolgd heb (want het was een zot plan), zit er zeker nog marge op die 3u41. En mezelf doelen stellen en altijd meer en beter willen: dat zit gewoon in mij en het maakt me gelukkig.

Conclusie: mijn allereerste marathon was de max. Ik vond het echt heel leuk, inclusief de pijn en de moeilijke momenten. Want daar heb ik veel uit geleerd. Het was de eerste en zeker niet de laatste, ik heb de smaak te pakken! Mijn motto blijft trouwens #lopentrut. Ik had dat stomweg 'gelanceerd' op Facebook en Instagram vrijdag, een beetje voor de grap en om mijn eigen zenuwen de baas te kunnen. En veel mensen hebben het blijkbaar opgepikt. Ik ga de hashtag dus blijven gebruiken (gebruik 'm gerust zelf ook als je een lopende vrouw bent. Of man, whatever). En ik speel met het idee om er iets meer mee te doen. Maar dat is voorlopig slechts een droom en een héél vaag plan. We zien wel wat ervan komt...

Misschien wel iets heel moois... Want daar is het bovenstaande verhaal in feite het beste bewijs van. Dromen kunnen uitkomen, als je er maar hard genoeg in gelooft en ervoor werkt. 

If you can dream it, you can do it.

Love, Josie xo

City tips: food adresjes die ik recent ontdekte

$
0
0
Intussen is 2018 al voor de helft gepasseerd. Zot hoe snel dat gaat! Naar goede gewoonte heb ik de voorbije maanden weer heel wat leuke adresjes bezocht om te eten en te drinken. De tofste zet ik voor jou op een rijtje!



BRUGGE

Ik kom vaak in Brugge omdat dat nu eenmaal de stad is het dichtst bij huis (Torhout reken ik niet echt mee als 'stad', sorry aan alle Torhout-fans!). Ik heb er ook een aantal klanten. Vaak combineer ik een bezoek aan een klant  met een lunch of coffee break in Brugge.

Coffee Bar Adriaan: hier kom ik supergraag en veel. Ik vind het de ideale plek om wat te werken en intussen een lekkere koffie of thee te drinken. Ik drink weinig koffie maar chez Adriaan vind ik hem echt goed. Het is er rustig, mooi en ik vind de mensen die er werken heel vriendelijk. 
Adriaan Willaertstraat 7, Brugge, www.coffeebaradriaan.be

That's Toast!: hier kan je ontbijten, brunchen en lunchen all day long. Er is toast op alle mogelijke manieren: zoet of hartig, gezond of minder gezond... Whatever your heart desires! Bestaat nog niet zo lang maar heeft al heel wat trouwe fans, waaronder ikzelf. Ik vind het een leuk concept, het is lekker en zeer betaalbaar. Het kan er op het middaguur druk zijn (veel scholen in de buurt en zo) en ze nemen geen reservaties aan dus je moet wat geluk hebben om een plekje te bemachtigen.
Dweersstraat 4, Brugge, www.facebook.com/thatstoast

Balthasar: op korte tijd uitgegroeid tot een van m'n favo lunchplekjes in de stad. Mijn favorieten zijn de toast avocado en de acaï bowl. Je kan er ook ontbijten en brunchen en het is the place to be voor zoetekauwen. Er is een klein winkeltje bij met interieurspullen. Heel tof! Leuk om weten: eigenlijk kwam ik toevallig in Balthasar terecht. Ik wou met Kelly lunchen bij That's Toast! maar er was geen plaats. Zo zijn we in Balthasar beland. En we vonden dat niet eens zo erg :)
Sint-Amandsstraat 37, Brugge, www.facebook.com/balthasarbrugge



GENT

Ook in Gent kan je me regelmatig spotten. Ik heb er een aantal klanten maar vooral: ik kom er supergraag. Ik ben opgegroeid in de Gentse rand en ben 20 jaar in Gent-Centrum naar school geweest. Het is de stad van mijn hart! #negenduustforever 

Pycke Zot: een supertof plekje dat ik ontdekte dankzij mijn mama! We gingen er eten op een avond voor we naar het toneel gingen in Dok-Noord. Pycke Zot ligt daar vlakbij. Het is een oud volkscafé dat werd opgeknapt en gezellig ingericht door 2 zussen, Johanna en Yassin. Je kan er lunchen en dineren. De kaart is beperkt maar alles is supervers. Er is keuze uit vlees, vis en veggie. Het is megalekker! Ik ging er al een tweede keer eten met mijn vriendinnen en ook zij vonden het super. Ook als je een aperitiefke wil drinken en je hebt geen zin om naar het stadscentrum te gaan om een terras te zoeken waar er plaats is, ga dan gewoon naar Pycke Zot. You won't regret it! 
Sint-Salvatorstraat 129, Gent, www.facebook.com/Pycke-zot-325256694559761

Publiek: toegegeven, Publiek is niet meteen een restaurant waar je 'zomaar' binnenstapt voor een koffie, lunchke of diner. Het is het restaurant van Flemish Foodie Olly Ceulenaere en Kelly Dehollander. Met één michelinster is het verfijnde keuken ten top. Ik ging er eten voor mijn mama haar verjaardag samen met mijn broer en zus. Voor ons mama mag het al eens wat specialer zijn hé. We namen het vijfgangenmenu (er is ook een zesgangenmenu) en elk gerecht was 'af' en superlekker. Voor dergelijke kwaliteit betaal ik graag wat meer! Mijn zus en ik eten allebei vegetarisch en daar werd zonder probleem rekening mee gehouden. Als je eens wil gaan eten voor een speciale gelegenheid, dan is Publiek een aanrader. Wij hadden er een supergezellige avond. Ondanks de michelinster is het er zeker geen stijve bedoening, integendeel!
Ham 39, Gent, www.publiekgent.be

O'yo: stond al lang op mijn verlanglijstje. Tijdens een shoppingtripje met mijn mama en zus gingen we er lunchen. Zeer eenvoudig, gezond en lekker. Just the way I like it! Je kan er ontbijten, brunchen en lunchen. Er zijn veel vegan options, wat ik een pluspunt vind. Ik at er een toast (heerlijk dik zuurdesembrood!) met hummus en kiemgroenten. 
Brabantdam 82, 9000 Gent, www.facebook.com/oyogent



ROESELARE

Comptoir Magrite: hier ging ik onlangs lunchen met blogvriendin Lieselotte. Dit eethuisje wordt gerund door moeder en dochter. Er hangt een warme, huiselijke sfeer. De kaart is niet uitgebreid en dat vind ik een goed teken, dan weet ik dat het vers is. Hetgeen erop staat, is ook eens wat 'anders dan anders'. Gezonde, lekkere keuken aan een faire prijs: ik ben fan!
Delaerestraat 20, Roeselare, www.facebook.com/comptoirmagrite

ANTWERPEN

In Antwerpen kom ik iets minder. Het ligt gewoon wat verder van huis dan Gent en Brugge hé... Ik kom er nochtans graag want er zijn zoveel leuke winkeltjes en er is altijd wel ergens iets te beleven in de stad.

Charlie's: intussen uitgegroeid tot een vaste waarde in Antwerpen. Het is een gezellige, huiselijke plek waar je kan ontbijten, brunchen, lunchen of blijven hangen voor taart, koffie en apéro. In 2017 werd Charlie's verkozen tot beste koffiebar door Newplacestobe. Je kan er dus heel wat lekkere koffies drinken, al ben ik zelf geen coffee lover. Er is ook een ruim aanbod lactosevrije lekkernijen, wat mij dan wel weer kan bekoren (ook glutenvrij, trouwens). Ik at er een heerlijke toast avocado, die nog veel lekkerder smaakte dan hij eruit zag! Charlie's ligt op het Zuid, de ideale uitvalsbasis voor een leuk dagje Antwerpen.  
Volksstraat 66, Antwerpen, www.facebook.com/Charliesantwerpen



Ben jij al op deze plekjes geweest? Wat vond je ervan?
Weet je nog andere leuke bars en restaurantjes die ik zeker eens moet checken?

Love, Josie xo

#lopentrut: mijn marathon playlist

$
0
0
Onlangs liep ik mijn eerste marathon. Hoe leuk dat was, daar heb ik het al uitgebreid over gehad. Ik loop altijd met muziek. Tijdens korte loopjes (max. 30 min) en morning runs (dan kan ik soms gewoon genieten van de geluiden van de wereld die langzaam ontwaakt) doe ik het soms eens zonder maar anders zit er altijd muziek in mijn oren. Tijdens de marathon was dat niet anders - 42 km lang alleen met mijn eigen rare gedachten, dat overleef ik niet! In deze post deel ik mijn marathon playlist. Ik heb soms een ietwat speciale muzieksmaak (#sorrynotsorry) maar wie weet haal je er wel toffe nummers uit voor tijdens je eigen runs!




Efkes vooraf: ik had een playlist samengesteld van 9 uur. Ik was op het ergste voorbereid ;-) Nee, eigenlijk kon ik gewoon niet goed kiezen welke liedjes er allemaal in moesten komen... En ik heb soms ook geen zin in een bepaald nummer dus ik spoel vaak eens door. Het hangt echt af van mijn stemming van het moment. 

Doordat ik de marathon heel intens beleefd heb en op een bepaald stuk echt afgezien heb (& dus niet vree helder meer kon nadenken), herinner ik me niet meer 100% welke nummers ik allemaal gehoord heb. Maar ik kan het me toch nog vrij goed voor de geest halen (ik heb een goed geheugen!). Dus hier volgt een overzichtje, in willekeurige volgorde.

  1. Intro (The XX): dit was wel degelijk het eerste nummer. Ik zette het op toen ik aan de start stond, ik had het heel bewust daarvoor uitgekozen. Geeft zoveel energie, dat nummer!
  2. Wake Up (Arcade Fire): die 'oooooooooooh' is de max om mee te zingen tijdens het lopen. Al kijken mijn medelopers dan soms wel efkes raar op maar daar trek ik me niks van aan. Because why should I?
  3. I Took A Pill In Ibiza (Mike Posner)
  4. Dream Universe (CM): wat vette retro marina-beats kunnen wonderen doen om de loopsnelheid op te drijven. Zeker eens proberen!
  5. Particula (Major Lazer): een van mijn favo summer songs van 't moment. Kwam eigenlijk al uit in de winter en het gaf mij toen altijd een zonnig gevoel op donkere winterdagen. Zalig nummer!
  6. Closing Time (Semisonic)
  7. Bullit (Watermatt): staat al 4 jaar non-stop op mijn running playlist, sinds het uitkwam. Ik denk dat dat het enige nummer is dat er nooit is af gezwierd voor efkes. Ik geraak dat maar niet beu!
  8. Everything Now (Arcade Fire)
  9. Turn The Tide (Sylver)
  10. Tonight (Danny Byrd & Netsky)
  11. I Want Your Soul (Armand Van Helden)
  12. Rigor Mortis (Flesh & Bones): voor moest je 't nog niet doorhebben, ik heb een boon voor dikke bette beats :-)
  13. The Road Goes On Forever (High Contrast): staat ook al lang op mijn playlist maar voor de marathon was het wel erg toepasselijk. Want soms leek er echt wel geen einde aan te komen ;-)
  14. All That Matters (Kölsch)
  15. The Sound Of The Big Babou (Laurent Garnier)
  16. Shit Towne (Live): dit nummer hoorde ik (zeer toevallig) tijdens mijn 'moeilijk momentje' van 35 tot 40 km. Ook  toepasselijk dus want ik heb toen echt wel gedacht: fuck this shit, hoe lang gaat dat hier nog duren jong? ;-)
  17. Allright (Red Carpet): 'It's gonna be allright' door je oortjes horen geeft altijd veel moed. Zeker als ge 42 km aan 't lopen zijt.
  18. Hall Of Fame (The Script): dit nummer geeft mij altijd een beetje een heroïsch gevoel. Ik weet wel dat ik door te lopen niet in de 'Hall of Fame' ga terechtkomen maar het is toch altijd een persoonlijke overwinning voor mezelf.
  19. Run Run Run Run Run (School Is Cool): de propere verwoording van LOPEN TRUT! :-) 
  20. Trophy Wall (School Is Cool)
  21. Boys (Sabrina): neen, ik schaam mij daar niet voor. Da's gewoon een heerlijk nummer :-)
  22. Tell Me What It Takes (Soulsister)
  23. What Do You Mean? (Justin Bieber)
  24. Layla (De Kreuners)
  25. Everybody's Free (Baz Luhrmann): mijn all time favorite song. Zo schoon, zoveel wijsheid, zo inspirerend. Heeft mij al op verschillende momenten in mijn leven kracht gegeven en uit de put gehaald als ik erin zat.
  26. Walls (Kings of Leon): hoorde ik op het moment dat mijn halve marathon erop zat en toen ik dacht: 'en dan begint nu het echte werk'.
  27. Bring Me To Life (Evanescence): ik ben geen fan van dat genre normaal maar dit heb ik altijd graag gehoord!
  28. London Rain (Heather Nova)
  29. I Need Lovin' (Amery): er zit een soort sambabal-geluid in het refrein en ik betrap mezelf erop dat ik tijdens het lopen altijd mee gesticuleer met mijn handen :-)
  30. Please Forgive Me (David Gray)
  31. Titanium (David Guetta & Sia): omdat ik mij tijdens het lopen toch altijd zeer sterk voel.
  32. Opus (Eric Prydz)
  33. Jubel (Klingande)
  34. Crazy (Lost Frequencies): omdat je toch een beetje zot in je kop moet zijn om een marathon te lopen. Goed zot, welteverstaan. Crazy is not a crime, it makes me happy!
  35. Oooh Aah Just A Little Bit (Gina G): insert dienen emoji van dienen aap met zijn handjes voor zijn oogskes :-p
  36. Eye Of The Tiger (Survivor): power song van de bovenste plank!
  37. Warmth (Bastille)
  38. Free Fallin' (Tom Petty)
  39. Time After Time (Cyndi Lauper): dit hoorde ik tijdens mijn 'mentaal zwart gat' van km 30 tot 35. Kwam toen heel goed van pas, kan je je wel voorstellen.
  40. Judy (Douglas Firs): idem dito
  41. Blauw (The Scene): idem
  42. Goud (Bazart)
  43. What Lovers Do (Marron 5 & ZSA)
  44. Sugar (Maroon 5)
  45. Intoxicated (Martin Solveig & GTA): een blijvertje op mijn playlist. Zo'n nummer dat ik niet beu geraak! 
  46. Don't Be So Shy (Imany)
  47. Wegue Wegue (Buraka Som Sistema)
  48. Runaway (Galantis): tja, dat moést er gewoon op hé
  49. Be My Lover (La Bouche): ge zijt een 90s kid of ge zijt het niet hé!
  50. For You (Liam Payne & Rita Ora)
  51. Paris (The Chainsmokers)
  52. Dancing With Tears In My Eyes (Ultravox)
  53. Struggle For Pleasure (Minimalistixx): dit hoorde ik ergens rond 38 km. Ik was toen echt niet in de mood voor die boenkende marina-beat maar ik had geen fut om het te verzetten. Daardoor gaat dat nummer mij nu wel voor altijd bijblijven, wordt wellicht een classic op de playlist!
  54. Have A Little Faith In Me (John Hiatt): een van mijn mama haar lievelingsnummers dus verdient hier zeker ook een plaats.
  55. Be Right There (Diplo & Sleepy Tom)
  56. Trouble (Shampoo)
  57. The Rebel (Yves Deruyter): yes!
  58. Bette Davis Eyes (Kim Carnes)
  59. Waste A Moment (Kings of Leon)
  60. Italian Fireflies (Black Strobe)
  61. The Middle (Zedd)
  62. Lucky Man (The Verve): of lucky woman, zo voelde ik mij - op uitzondering van die paar lastige kilometers - de hele marathon lang. Lopen maakt me echt gelukkig!
  63. Tyson vs. Douglas (The Killers): grote Killers fan hier!
  64. Les Djinns (Trentemoller)
  65. Rebel Rebel (David Bowie)
  66. Say Yeah (X-Session)
  67. Halo (Beyoncé): een nummer dat heel wat heroïek en girl power bevat, vind ik. Dus ook dit moést erop!
  68. Wonderwall (Oasis)
  69. Shot At The Night (The Killers)
  70. Nothing To Find (The War On Drugs): een band die bekend staat om vele 'ooooeeeehs' en 'aaaaaahs' en dat is ideaal tijdens het lopen!
  71. Love Me Like You Do (Ellie Goulding): dit was het voorlaatste nummer, ik hoorde het toen ik de finish al kon ruiken. Zalig moment!
  72. Quarter Past Midnight (Bastille): het nummer was ongeveer in de helft toen ik de Markt van Torhout op liep richting finish. Ik heb mijn ipod dan gestopt omdat ik wilde genieten van het applaus :-) Het was toen 23u41 dus nog geen 'quarter past midnight'... al was dat eigenlijk wel een beetje de eindtijd die ik in gedachten had. Opnieuw zo'n nummer dat ik voor altijd aan deze herinnering ga linken!
Ziezo dat was ze, marathon playlist van deze looptrut! Wat vind je ervan? Staan er nummer op waarmee jij ook gaat lopen?

Love, Josie xo

    Geluk is...

    $
    0
    0
    Het is hier een beetje stil de laatste tijd. Ik ben namelijk bezig met de laatste loodjes voor ik aan mijn verlof begin en zoals bij de meeste mensen betekent dat: drukke tijden ten huize Text Fairy. Maar ik heb toch tijd gevonden om enkele leuke foto's te verzamelen van de voorbije 2 weken, die je nog niet op Instagram zag verschijnen (tenzij in m'n Stories). Als ik ze terugzie, word ik er op slag blij van. Hopelijk jij ook!



    ... de crèmekar die net op het juiste moment passeert
    Sinds dit jaar rijdt er in ons dorp een crèmekar. Altijd als het goed weer is, mag je ervan uitgaan dat je binnen de kortste keren dat vrolijke, totaal-niet-irritante deuntje gaat beginnen horen. Vaak passeert ze na 20u 's avonds, wat ik niet goed begrijp want de meeste pagadders liggen dan toch al in bed? Maar soms hebben we geluk, zoals vorige week. Emil was een beetje ziek en we gingen naar de apotheek om zijn medicamenten. Net op het moment dat ik mijn auto parkeerde, zagen we de crèmekar deus-ex-machina-gewijs verschijnen aan het begin van de straat. Emil doodcontent natuurlijk. Hij was wel ziek maar dat raketijsje ging er vlotjes in. En terecht ook, zo deed hij wat krachten op en zieke kindjes mogen verwend worden hé! Hij was trouwens snel beter en tegen het weekend was hij weer zijn eigen stralende en kerngezonde zelve :-)


    ... Lexie die zich steeds meer thuis voelt
    Ik heb het er hier op de blog nog niet echt over gehad maar wie me een beetje volgt, weet dat we sinds eind juni een katje in huis hebben. Lexie was in het begin zeer schuw, ze was verloren gezet door de eigenaars en amper 4 weken oud. Het is leuk om te zien hoe ze geleidelijk openbloeit en ze voelt haar hier al volledig op haar gemak. Emil is haar grote vriend. Overdag slaapt ze veel in kleine hoekjes (bv. achter de boeken in het rek of tussen Emil zijn speelgoed) maar als ze 'het groot lawijt' hoort thuiskomen, is ze daar. Ze wordt dan vaak heel zot en speels. Emil moet daar nog wat aan wennen want hij kan niet altijd het onderscheid maken tussen 'met hem willen spelen' en 'hem aanvallen'. Maar dat is normaal. Ik ben alleszins blij dat Lexie nu bij ons woont, een beestje in huis zorgt toch voor wat extra animo :-)


    ... mijn tomatenstruik in bloei
    Ik heb totaal geen groene vingers maar mijn minikruidentuin is mijn heiligdom. Die verzorg ik heel goed. Ik kan daar ook minder mee verkeerd doen dan met andere planten, die bij mij meestal binnen de kortste keren een stille dood sterven. Mijn kerstomaatjes staan momenteel volop in bloei en daar word ik zo blij van! Elke dag kan ik er wel een paar plukken en ze zijn zo lekker! Het gedacht dat dat 'uit mijnen eigen grond' komt, vind ik echt wijs :-) 

    ... als je favoriete Rode Duivel scoort
    Ik moet toegeven dat ik de hele WK-gekte er een klein beetje over vond. Maar soit, ik begrijp wel dat mensen erin opgaan hoor, ik ga daar niet over janken. Emil vond het ook allemaal heel leuk en dan doe ik met plezier mee met hem. Vorige week keken we samen naar Brazilië-België. Kevin De Bruyne, zijn favoriete Rode Duivel, scoorde en hij was daar zooooooo blij mee. Check da totje :-) Voor de match had hij zijn voetbalkostuum aangetrokken en hij had ook mij stijlvol uitgedost in het thema. Ik had het geluk dat ik 90 minuten lang een te kleine pet mocht dragen die mega jeukte aan mijn hoofd... Maar we hebben wel veel leute gehad, dus dat telt! 



    ... volop genieten van de zomer
    Ik ben een echte zomermens. Van mij mag het gerust een heel jaar lang zomer zijn. Vorig weekend was het heerlijk weer. Ik trok met Emil naar het Visartpark in Brugge. Terwijl hij met de fiets reed op het fietsparcours (een aanrader!) en voetbal speelde met andere kinderen, installeerde ik mijn lui gat op een ligzetel van de pop-up bar die er deze zomer is (eveneens een aanrader!!). Ik genoot van mijn boekske, de zon, de sfeer en het uitzicht op mijn spelend kind dat zich rot amuseerde. En dat efkes vree boos was op mij toen we naar huis gingen, maar dat gebeurt wel vaker ;-) Zo van die zalige namiddagen, ik krijg daar zoveel energie van hé! 




    ... een foetuske naast mij in bed
    Vorig weekend was Pieterjan 4 dagen naar Werchter. De traditie is dan dat Emil ("ik ben nu de man in huis hé!" zegt hij dan altijd) 1 nachtje bij mij mag slapen, in 'het grote bed'. Vrijdagavond, na de voetbalmatch, was het zover. Hij kon weer zijn geluk niet op. Toen ik kwam slapen, lag hij megaschattig gelijk ne foetus op zijn kussen. Dat zijn van die momenten die je voor altijd wil vasthouden hé... Ik herinner me dat ik als kind soms ook bij mijn mama mocht slapen, en hoe ik daar altijd zo van genoot. Hij had trouwens zijn beerke klaargelegd aan mijn kussen, voor als ik kwam slapen (zie eerste foto). Zo schattig! 


    Vanaf volgende week ben ik in verlof. Ik ben eerst nog een week thuis, samen met Emil, voor we op vakantie vertrekken naar Zuid-Spanje. Volgende week staan er - uiteraard - een aantal wijze tripjes op de agenda bv. naar de Gentse Feesten (heel leuk met kinderen overdag!), misschien eens naar de zee,... Ik kijk ernaar uit! En dan daarna eindelijk op vakantie, daar heb ik ook echt zin in... Laat maar komen! :-) 

    Heb je ook vakantie? Ga je op reis of blijf je lekker thuis?

    Loce, Josie xo

    Out Of Office

    $
    0
    0
    Lieve lezer, het zal hier de komende weken efkes stil liggen. En het wás al zo stil, hoor ik u denken... I know, maar 't is nu tijd voor een welverdiende vakantie. Ik ben al van maandag in verlof en deze week ben ik volop aan 't genieten van een weekje vakantie in eigen land samen met Emil. Volgende week gaan we dan voor tien dagen op vakantie naar Marbella met ons drie. Ik weet dat er bloggers zijn die posten tijdens hun vakantie maar bij mij blijft de laptop thuis en wordt er niet geblogd. Ik kijk er enorm naar uit om er eens volledig 'uit' te zijn. Ik heb de voorbije maanden keihard gewerkt en ik voel dat het nodig is om een paar weekjes op adem te komen. Die marathon, die ik in feite een beetje 'out of the blue' gelopen heb, heeft mij toch ook een tikkeltje moe gemaakt (al geef ik dat niet graag toe, koppige ezelin als ik ben). Uiteraard kan je mijn dolle vakantie-aconturen volgen via Instagram. En vanaf 6 augustus ben ik er weer met superveel interessante blogs, zoals je van mij gewend bent ;-) Tot binnenkort, en geniet van de zomer, ik ga da ook doen!!!!




    Viewing all 436 articles
    Browse latest View live