Loopoutfit Dwars Door Brugge 2016

May 5, 2016, 11:19 pm

≫ Next: Running // Tips om te lopen in de warmte

Zondag loop ik Dwars Door Brugge, een run van 15K door de mooie stad waar ik 8 jaar gewoond heb. Het is al jaren een vaste waarde in mijn loopagenda - ik beschouw het een beetje als de start van "het loopseizoen". Dat DDB vrijwel altijd samenvalt met Moederdag vind ik des te leuker omdat lopen mijn ultieme ontspanning is en omdat een goeie dosis me-time eigenlijk het mooiste cadeau is dat ik op Moederdag kan krijgen. Het wordt mooi weer en ik heb mijn outfit al netjes klaargelegd. Ik laat jullie graag zien wat ik zal dragen!

* 2-in-1 loopshort van Asics. De binnentight biedt spierondersteuning en de buitenste short is lekker licht en luchtig. Dit broekje geeft mij een optimale bewegingsvrijheid. Het zit supergemakkelijk en ik hou van de frisse kleurencombinatie. Het is eens wat anders dan een gewoon zwart loopbroekje!
* Asics running shirt. Dankzij de lichte, vochtregulerende stof en het meshpaneel op de rug is dit de ideale top om comfortabel lange afstanden mee te lopen. Ik vind de losse kapmouwtjes heel leuk en ben verliefd op de pistachegroene kleur. Een zeer mooie combinatie met mijn short!
*New Balance 860v6 loopschoenen. Ik loop nu 4 maand met deze schoenen en ik ben er zeer tevreden van. Het zijn ruime loopschoenen, wat ideaal is voor mijn brede voeten. Ik heb er al meer dan 500K mee op de teller staan. En daar ben ik best trots op :-) Deze schoenen zijn het belangrijkste onderdeel van mijn loopoutfit. Hoe je het ook draait of keert, zonder een paar degelijke, stevige loopschoenen ben je als loper een vogel voor de kat en lig je al snel in de lappenmand.

* Garmin Forerunner 110 HRM loophorloge. Al meer dan 2 jaar mijn trouwe loopgezel om mijn hartslag, afgelegde afstand en gemiddelde snelheid te tracken. Het is een compact sporthorloge met afzonderlijke borstband. Dit stoort me niet, al denk ik wel dat mijn volgende loophorloge er eentje zal zijn met ingebouwde hartslagmeter.
* Nike sportbeha. Ik geef toe, er zijn buiten Crocs, fleece en al die andere dingen die Jani zo verafschuwt weinig kledingstukken die minder flatterend zijn dan een sportbeha. Maar het is een essentieel onderdeel van een vrouwelijke loopoutfit. Alles wordt enorm gecomprimeerd. Als je al geen grote boezem hebt zoals ik, voel je je plots wel heel erg plattekes. Weg vrouwelijkheid :-) Maar om heel eerlijk te zijn: ik vind dat best gemakkelijk om te lopen! Uiteraard draag ik ook een onderbroek, maar die staat niet op de foto ;-)
* Kalenji jacket met kap. Dit vestje draag ik al de hele winter en het is echt een toppertje! Het is niet alleen supermooi maar ook lekker warm en het zit comfortabel. Ik ga dit uiteraard niet dragen om te lopen maar het gaat mee in mijn sporttas voor wanneer ik aangekomen ben. Want dan is het belangrijk om geen kou te vatten. De kleuren van dit jasje passen (geheel toevallig) ook goed bij mijn loopbroekje. Mooi meegenomen :-)
* Asics marathon socks. Deze loopsokken zijn fijn en licht, wat ideaal is om mijn voeten op temperatuur te houden. Aangezien ik nogal dikke en brede voeten heb, heb ik een voorkeur voor dunne, stevige sokken. Deze zijn perfect, ook al loop ik er (voorlopig nog) geen marathons mee ;-)
* Ipod. Zoals jullie weten, loop ik altijd met muziek. Ik loop niet met mijn smartphone want dat vind ik een heel gedoe. Ik ben nog van het oude stempel en loop met een ipod van bijna 5 jaar oud. Het is een compact toestelletje dat ik makkelijk op mijn broek kan clippen. Meer moet dat voor mij niet zijn!

* Zonnecrème. De zon zal volop van de partij zijn zondag. Aangezien ik een klein anderhalf uur zal lopen, is smeren een must, zelfs al loop ik niet de hele tijd in de vlakke zon. In mijn sporttas neem ik enkele zonneproducten van Eucerin mee. Voor mijn gezicht gebruik ik de Sun Fluid Anti-Age met SPF30. Voor mijn benen en armen gebruik ik de Sun Brume. Ik ben fan van Eucerin omdat de producten ideaal zijn voor mijn gevoelige huid. Ze ruiken vrij neutraal en zijn niet vettig. Vooral dat laatste is aangenaam tijdens het sporten, want een vette zonnecrème in combinatie met zweet is niet echt mijn ding ;-)

Veel meer dan dit heb ik niet nodig tijdens het lopen. Behalve dan natuurlijk mijn goeie conditie en doorzettingsvermogen. Maar op dat vlak zit het normaalgezien wel snor. Ik ben de hele winter blijven lopen en ben al 8 weken aan het trainen voor 25K. Ik ga niet te hoog van de toren blazen, maar ik denk dat 15K wel zal lukken. Ik hoop wel dat die vervelende snotvalling die mij al een paar dagen teistert zich een beetje inhoudt, want ik heb echt zin om ervoor te gaan! Ik hoef mezelf aan niets of niemand te bewijzen; ik loop puur voor mezelf omdat lopen mij gelukkig maakt. Maar op Moederdag wil ik toch altijd een extra tandje bijsteken zodat mijn zoon (en zijn papa) trots kan zijn op zijn sportieve mama :-)

Zijn er hier nog mensen die zondag meelopen? Nemen jullie deel aan running events dit voorjaar? Laat maar weten, wie weet lopen we elkaar daar tegen het lijf!

Love, Josie xo

↧

Running // Tips om te lopen in de warmte

May 10, 2016, 7:21 am

≫ Next: Uitgelezen // Healthy is funky

≪ Previous: Running // Loopoutfit Dwars Door Brugge 2016

Ik liep zondag Dwars Door Brugge. Het was leuk en ik genoot ervan om te lopen door de mooie stad waar ik 8 jaar gewoond heb. Het was ook erg warm - zeg maar bloedheet. Het grootste deel van het parcours lag in de vlakke zon, wat ervoor zorgde dat ik op bepaalde stukken best wel heb afgezien. Ik zag dat de mensen van het Rode Kruis hun handen vol hadden aan lopers die kampten met uitdrogingsverschijnselen, ondanks de prima bevoorrading onderweg. Lopen bij mooi weer is leuk maar er zijn toch een aantal dingen waar je rekening mee moet houden. Hier zijn tien handige tips!

1. Luister naar je lichaam
Lopen is leuk en gezond. Maar als je te zware inspanningen levert waarop je fysiek niet voorbereid bent, dan wordt het ronduit ongezond. Afgelopen zondag was het voor veel lopers de eerste keer dit jaar dat ze in de hitte liepen (ook voor mij want het is nog niet echt mooi en warm weer geweest) en dat is altijd even wennen. Lopen in de zon met een zomerse, luchtige outfit is leuk. Maar warm weer is geen ideaal loopweer, integendeel. Bij hoge temperaturen mag je je lichaam zeker niet te zwaar belasten. Als je voelt dat het niet meer gaat, dan is het best om te vertragen, eventjes te stappen of zelfs te stoppen. Ik liep de eerste 9K een stevige pace van 5:30 maar ik voelde dat het zwaar werd dus ik heb heel bewust mijn tempo aangepast. Ik wilde namelijk liever uitlopen dan mezelf kapot lopen. Ik finishte op 1:24 met een pace van 5:40. Geen toptijd, ik kan zeker beter. Maar gezien de weersomstandigheden ben ik best tevreden!

2. Vermijd de vlakke zon
Bij warm weer is het best om 's morgens of 's avonds te gaan lopen, wanneer het nog niet te warm is. Ik ga tijdens een hittegolf vaak lopen om 6u30, bij het opstaan. Dan is het nog lekker fris en het is zalig om de wereld te zien wakker worden! Als ik toch overdag ga, dan probeer ik in het bos te gaan lopen. Daar is het doorgaans iets koeler dan op de weg. Bij een running event heb je natuurlijk het tijdstip en parcours niet te kiezen. Hou dan zeker rekening met de andere 9 tips :-)

3. Kleed je niet te bloot
Het is verleidelijk om je bij warm weer zo licht en bloot mogelijk te kleden, maar dat doe je beter niet. Je zal er niet alleen door verbranden, je huid zal ook meer warmte opnemen door het groter contactoppervlak met de zon. Gevolg: je lichaamstemperatuur stijgt - en dat is niet de bedoeling. Uiteraard hoef je geen lange broek en trui te dragen; zorg er gewoon voor dat je je huid voldoende insmeert met zonnecrème.

4. Zorg voor een goede loopoutfit
Draag dunne en luchtige kledij waarin je lichaam makkelijk warmte en zweet kwijt kan. Draag bij voorkeur lichte kleuren in plaats van zwart om zo weinig mogelijk warmte te absorberen. Ik droeg zondag een supercomfortabele outfit van Asics. Uiteraard heb ik gezweet maar mijn kledij werd niet nat van het zweet en ging niet schuren tegen mijn lichaam. Bovendien zag ik er best fashionable uit, vind ik :-)

5. Eet voldoende koolhydraten
Voor het lopen eet je best een koolhydraatrijke maaltijd zoals pasta, rijst, couscous, quinoa, witte boterhammen of pannenkoeken. Bij warm weer gaat je koolhydraatverbranding immers de hoogte in. Ik at zondag als ontbijt een kom havermout, als lunch een 3-tal boterhammen en een uurtje voor de start nog een banaan. Tijdens het lopen eet ik niet, voor 15K vind ik dat niet nodig. Er werd trouwens ook geen voeding voorzien aan de bevoorrading, enkel water.

6. Prehydrateren is essentieel
Drink tijdens de uren voor je gaat lopen meer water dan anders. Wanneer het warm is, verlies je sowieso meer vocht dus dat moet je ruimschoots compenseren. Je hoeft geen schrik te hebben dat je tijdens het lopen zal moeten plassen, want je zweet alles er toch uit... En als je echt pipi moet doen, dan is er altijd wel ergens een struik waar je in kan duiken ;-) Beter voldoende drinken dan het risico te lopen op uitdroging!

7. Anticipeer op zoutverlies
Als je zweet, verlies je veel zout. Doe daarom wat extra zout in je maaltijd of je water. Dat houdt het water vast in je lichaam zodat je voldoende gehydrateerd kan beginnen lopen.

8. Drink ook voldoende tijdens het lopen
In principe moet je elke 15 à 20 minuten 200 ml drinken. Tijdens een running event wordt er doorgaans voldoende bevoorrading voorzien dus neem daar altijd zeker een bekertje water. Je moet dan wel vertragen of zelfs stoppen om een drankje te nemen en op te drinken, maar het is superbelangrijk dus denk even niet aan je tijd! Ik drink altijd water bij afstanden tot 15K. Bij een halve marathon durf ik al eens een isotone sportdrank mee te graaien bij de bevoorradingspost maar dat doe ik alleen als ik echt voel dat ik suikers nodig heb. Ik drink namelijk nooit sportdrank tijdens mijn trainingen en dan is het niet verstandig om dat plots wél te gaan doen tijdens een wedstrijd.

9. Wees verstandig met water
In Brugge stonden er zondag een paar lieve mensen met een tuinslang klaar in hun voortuin om de lopers verfrissing te bezorgen. Leuk, maar niet zo verstandig om eronder te gaan lopen want het ijskoude water kan je in een thermoshock brengen. Ook bekertjes met water over je hoofd gieten is niet zo goed om dezelfde reden. Als je het toch doet, zorg dan dat je schoenen niet te nat worden want van natte voeten krijg je blaren. Wat ik geregeld doe, is een beker water over mijn polsen gieten. Dat brengt onmiddellijk wat verkoeling.

10. Vergeet niet te drinken na het lopen
Tijdens het lopen verlies je veel vocht, dus het is superbelangrijk om dit te aan te vullen achteraf. Doe dit in eerste instantie met water of een hersteldrank vooraleer je je in alle euforie en adrenaline stort op de alcoholische dranken :-)

Het is nu even wat minder mooi en warm weer maar ik ben ben er zeker van dat het een heerlijke zomer wordt. Met deze toptips gaan jullie allemaal lekker kunnen blijven lopen!

Love, Josie xo

Bron: Running.be

↧

Uitgelezen // Healthy is funky

May 12, 2016, 11:28 am

≫ Next: Op ontdekking in de Olmense Zoo

≪ Previous: Running // Tips om te lopen in de warmte

Lieve lezers, een wonder is geschied: ik heb een kookboek van begin tot eind uitgelezen en ik heb er zowaar enorm veel plezier aan beleefd! Jullie weten (of niet) dat ik absoluut geen keukenprinses ben. Ik eet graag lekker en gezond en kook dagelijks vers, maar uren in de keuken staan en ingewikkelde recepten fabriceren is niet aan mij besteed. Toen ik van de lieve mensen van WPG Uitgevers het boek “Healthy Is Funky” in m’n bus kreeg, ben ik beginnen lezen, bleef ik lezen en voor ik het wist zat ik aan de laatste bladzijde. Het is een leuk en praktisch boek over de zoektocht van auteur Mich Baron naar gezonde voeding die je goed doet voelen en je doet stralen. Ik vertel er jullie graag alles over én deel 2 leuke recepten!

Een aantal jaar geleden ging Mich Baron, die tot dan toe dacht dat een gezonde levensstijl iets was voor gezondheidsfreaks met te veel tijd en sportfanaten met een way too expensive fitnessabonnement, op zoek naar een nieuwe levensstijl. Ze wilde zich beter voelen en er beter uitzien en ontdekte dat dit mogelijk was door gezonde voeding, meer beweging en voldoende nachtrust. En vooral: dat gezond leven geen aanslag is op je budget! Haar ontdekkingstocht was een boeiend avontuur en ze schreef dit neer in het boek “Healthy Is Funky”.

Haar uitgangspunt van het boek is dat je niks extreems hoeft te doen om je gezond en fit te voelen. Healthy Is Funky is een leuke en makkelijk vol te houden levenswijze waarmee je nooit meer op dieet hoeft te gaan om overtollige kilo’s te verliezen. Uiteraard mag je af en toe eens zondigen, dat kan geen kwaad als je er een Healthy Is Funky-eetpatroon op nahoud. Ik kan me volledig vinden in deze visie, want zelf eet ik ook graag gezond en lekker. Ik vind dit niet moeilijk en ik hoef nooit een saai dieet te volgen omdat ik wil/moet vermageren. Want het blijft toch een hardnekkig vooroordeel dat mensen die gezond eten dit enkel doen omdat ze willen afvallen. Dit is bij mij niet het geval, ik doe dit voor mijn gezondheid en omdat het nu eenmaal lekker en leuk is. Ik geniet meer van een lekkere portie noten dan van een veel te zoete candybar…

Mich Baron promoot zoveel mogelijk plantaardige voeding. Veel mensen denken dan spontaan aan salade en niks dan groenten en denken: maar dat kan toch niet lekker zijn? Uiteraard niet, maar het is zoveel meer dan dat. Haar recepten bevatten een kleurrijkewaaier aan ingrediënten en zijn creatief. Ze zijn grotendeels plantaardig, gluten- en lactosevrij. Goed voor mensen met een intolerantie dus.

Baron werpt zichzelf niet op als de zoveelste health guru en beweert niet de allesomvattende waarheid in pacht te hebben. Ze heeft gewoon een eerlijk boek geschreven met heel erg maakbare gerechten waar je zelf mee aan de slag kan. Lees: geen ingewikkelde, hard to be found ingrediënten, geen urenlange bereidingstijden, geen ingewikkelde kookprocédés. Kortom: dit boek is mij op het lijf geschreven!

Mich Baron ziet er gewoon ook een toffe madam uit, helemaal anders dan de rigide Sonja Kimpen ;-) Haar boek staat vol mooie foto’s en de link die gelegd wordt met funky music spreekt mij als muziekliefhebber enorm aan. Het is een praktisch boek boordevol bruikbare tips over glutenvrije voeding, superfoods, quinoa, detoxen,… De basis zijn de 10 funky rules:

Geef je cellen water
Plantaardige eiwitten zijn sexy en funky
Funky koolhydraten zijn complex
Vezels zijn de BFFs van je darmen
Gezonde vetten zijn een must
Pimp je lijf met vitamines en mineralen
Cut the crap
Move your ass
Get your zzzz's
Diëten is bullshit, healthy is funky is groovy

Wie hierover meer te weten wil komen, moet beslist het boek aanschaffen! Om jullie te overtuigen dat gezond eten lekker, sexy, groovy, kleurrijk en vooral heel funky is, bezorg ik jullie alvast een recept uit het boek dat ik zelf uitprobeerde...

SUPERSNELLE SPINAZIESALADE MET FETA & HONINGDRESSING

Ingrediënten voor 2 personen:

200 gr verse jonge spinazieblaadjes
75 gr feta
1 handvol ongezouten en ongeroosterde cashewnoten
2 lente-uitjes of 1/2 rode ui
1 handvol zwarte olijven (ik eet liever groene dus ik gebruikte deze)

Voor de dressing:

1 eetlepel water
2 eetlepels olijfolie
1,5 eetlepel balsamico-azijn
1 theelepel honing of ahornsiroop
zwarte peper en fleur de sel

Bereiding:

Maak eerst de dressing. Doe het water, de olijfolie, de balsamico en de honing in een kommetje en meng goed. Breng op smaak met peper en een snuifje fleur de sel.
Was de spinazie, dep ze droog en scheur ze eventueel in grove stukken.
Snijd de feta in blokjes.
Breek de cashewnoten in stukjes.
Snipper de ui heel fijn.
Meng alles in een slakom samen met de olijven. Giet de dressing over de salade vlak voor je ze opeet.
Smakelijk!

Het maken van deze salade nam slecht 5 minuten in beslag en ik vond ze superlekker. Ik vreesde dat ze niet voldoende zou vullen maar niks was minder waar. Een aanrader!

De volgende keer deel ik nog een tweede receptje dat ik zelf maakte, namelijk van heerlijk frisse aardbeienvla met chia. Stay tuned!

Love, Josie xo

↧

Op ontdekking in de Olmense Zoo

May 15, 2016, 11:35 am

≫ Next: Recept // Aardbeienvla met chia van Healthy is funky

≪ Previous: Uitgelezen // Healthy is funky

Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar wij gaan graag eens op stap en we leren graag nieuwe dingen kennen. En o ja, we houden ook van beestjes. Dus een uitstapje naar de Olmense Zoo zagen we hier volledig zitten, ook al ligt het niet zo dicht bij ons deur. Vandaag hadden we er een superleuke dag!

De Olmense Zoo bestaat al sinds 1976. Het is een middelgrote zoo (kleiner dan de Zoo van Antwerpen en die van Planckendael, groter dan bijvoorbeeld De Zonnegloed in Oostvleteren) die onderdak biedt aan heel veel dieren: olifanten, giraffes, zebra's, apen, panters, leeuwen, tijgers, beren, wolven, wasberen, reptielen, vogels,... Voor een driejarige als Emil is dat een openbaring en ook voor 33-jarigen is het best fijn :-)

Emil zijn favorieten waren de olifanten (al was hij niet echt op zijn gemak en maakte ik daar gretig gebruik van om mijn stoere jongen eens goed in de armen te sluiten), de giraffes en de eitjes. Dat zijn dus de geitjes die hij op de kinderboerderij mocht aaien. Je zou verwachten dat hij daar met zijn West-Vlaamse tongval heitjes van maakt, maar hij vindt het blijkbaar beter om die h ook alvast te skippen ;-)

Bij de reptielen was hij niet bepaald op zijn gemak. Vooral de krokodillen jaagden hem heel veel schrik aan. Voor de duidelijkheid: in de Olmense Zoo zitten géén krokodillen, maar wel leguanen - mini-krokodillen in Emil zijn ogen. En ze keken boos naar hem! :-) Gelukkig was papa er om hem gerust te stellen en om zich stevig aan vast te klampen.

Het park is goed onderhouden en er is een wandelpad dat toegankelijk is voor buggy's. Je moet af en toe wel eens door modder of stenen rijden maar dat lukt wel. Er zijn verschillende picknickbanken en een grote cafetaria waar je warme schotels (frietjes, stoofvlees, balletjes in tomatensaus, soep,...), broodjes en drank kan kopen. Voor de cafetaria is een grote speeltuin. Er is ook een terras. Vandaag was het te fris om op het terras te zitten maar ik kan me voorstellen dat het er bij zonnig weer erg aangenaam vertoeven is.

Doordat het geen supergoed weer was vandaag, hadden we het geluk dat het erg rustig was in de zoo. Er is dagelijks een (indoor) show maar die woonden we niet bij. We wilden liever het park te voet verkennen. Na een 4-tal uur waren we rond. Emil wou nog eens dag zeggen aan zijn geliefkoosde olifanten en daarna keerden we moe maar voldaan terug naar huis. Het was een superleuke dag, de Olmense Zoo is een aanrader! Alle info over de zoo vind je op www.olmensezoo.be.

Torhout-Olmen is een tweetal uur rijden. Da's niet min, maar wij vinden het eigenlijk niet zo erg om een eindje te rijden om nieuwe dingen te leren kennen. Wij zitten graag in de auto en afstand is tenslotte ook zo relatief... Bovendien vertrokken we gisteren al want we gingen op bezoek bij vrienden in het Hageland en bleven daar overnachten. Zo hoefden we vanmorgen slechts 40 minuutjes te rijden naar de zoo. We hebben er dus eigenlijk een miniweekendje van gemaakt.

De rit naar huis ging heel snel. Dat kwam vooral omdat we het voetbal volgden op de radio (Club Brugge-Anderlecht) en het was best spannend. Ik ben totaal geen Club-supporter (ik heb Gentse roots dus ik ben voor de Buffalo's) maar ik gun de ploeg van Pieterjan wel de kampioenentitel. Er zal in Brugge wat afgefeest worden de komende dagen en dat hebben ze mijns inziens verdiend. Pieterjan en Emil hebben trouwens de buffel in de Olmense Zoo gegroet én geschoffeerd... Ik zal hier maar niet publiek maken wat ze dat arme dier hebben toegeroepen! ;-)

Mij zal je niet onder de Brugse feestvierders treffen want dan word ik onterfd door mijn familie denk ik ;-) Maar ik ben wél blij dat er morgen nog een dagje weekend is om leuke dingen te doen!

Love, Josie xo

↧

Recept // Aardbeienvla met chia van Healthy is funky

May 17, 2016, 12:07 pm

≫ Next: Stand van zaken - Part 3

≪ Previous: Op ontdekking in de Olmense Zoo

Vorige week schreef ik over het boek Healthy is Funky, een aanrader voor al wie interesse heeft in gezond leven en eten. Ik deelde een recept voor een lekkere salade. Zoals beloofd is hier een tweede receptje voor een fris en fruitig tussendoortje: aardbeienvla met chia.

Wat heb je nodig (voor 4 porties)?

250 gr aardbeien (vers of diepgevroren, ik verkies vers)
125 ml amandelmelk (ik gebruik die van Alpro of Provamel)
40 gr chiazaadjes
1 eetlepel steviapoeder (eventueel)
1 theelepel vanille-extract

Zo maak je het:

Doe de chiazaadjes in een glas en zet ze net onder water. Roer even en laat 10 minuutjes rusten zodat ze al het water kunnen opnemen.
Snij de aardbeien in blokjes. Doe ze in de blender samen met de amandelmelk, de stevia en de vanille. Blend tot een glad mengsel.
Voeg de chiazaadjes met het water toe en meng goed. Niet meer blenden!
Giet in 4 porties. Zet ze in de koelkast en laat ze opstijven gedurende 30 minuten.

Deze aardbeienvla is supergemakkelijk om te maken. Je hebt geen ingewikkelde ingrediënten nodig en in 10 minuutjes is het klaar. Ik maak meestal 4 porties tegelijk en zet ze in de koelkast. Ze blijven een paar dagen vers en zijn ideaal als tussendoortje of dessert. Of ontbijt, als je wilt. Als je je houdt aan de hoeveelheden uit het boek, zijn de porties ideaal. Lekker, fris en licht verteerbaar!

Nog meer lekkere recepten uit het boek kan je hier vinden. Natuurlijk kan je ook het boek kopen. Ik vind het alleszins een aanwinst voor mijn boekenkast!

Smakelijk!

Love, Josie xo

↧

Stand van zaken - Part 3

May 18, 2016, 1:25 pm

≫ Next: My week in pictures

≪ Previous: Recept // Aardbeienvla met chia van Healthy is funky

Toen Emil 15 maand oud was, op Moederdag 2014, schreef ik een korte “update”. Hetzelfde deed ik op Moederdag het jaar erna met deze stand van zaken na 27 maanden. Ik las beide posts onlangs nog eens opnieuw en het leek me leuk om eens een Emil-update neer te schrijven na 39 maanden. Hier volgt een beknopte beschrijving van mijn lieve zoon!

1. Dit heeft hij duidelijk van mij: zijn perfectionistisch kantje. Als hij ergens iets gelegd heeft, dan moét het daar blijven liggen. Juist is juist! Ik ben ook zo – nog veel erger zelfs. Wat hij nog van mij heeft: bij het slapengaan blijven “daaag mama” roepen tot ik beneden aan de trap ben. En o wee als ik niet repliceer… Als mijn mama dit leest, zal ze het wel herkennen :-) Verder zal ik ook zijn koppigheid maar aan mezelf toeschrijven. Pieterjan is uitermate koppig maar ik denk dat ik nog een slagske erger ben. En nu we toch bezig zijn: Emil is vrij bazig en commandeert graag. Hoewel PJ daar ook wel wat van kan, zal ik deze karaktertrekken ook maar op mij nemen ;-)

2. Duidelijk de zoon van zijn vader omdat hij zich overal snel thuis voelt. Zelf ben ik iemand die graag de kat uit de boom kijkt voor ik me in een groep ga smijten. Pieterjan en dus ook Emil vallen graag met de deur in huis en zoeken snel en makkelijk contact met de aanwezigen. Ik heb de indruk dat die twee gewoon ook overal graag gezien zijn. Het zijn allebei vlotte babbelaars die altijd wel weten wat gezegd… en graag het laatste woord hebben. Denk ik een gesprek/discussie met Emil beëindigd te hebben, dan heeft hij vaak nog een slimme repliek klaar die mij met mijn mond vol tanden doet staan.

3. Favoriet eten: dat blijft toch wel spaghetti. Een dampend bord pahettivoor meneer zijn neus zetten is gegarandeerd scoren. Ook pizza kan hem bekoren, vooral als we hem zelf maken op onze pizzasteen. In dat opzicht valt de appel niet ver van de boom want dat is ook mijn lievelingseten. Verder is Emil een enorme boterhammenfretter. Hij durft al eens zijn ongenoegen te uiten omdat het warm eten is terwijl hij eigenlijk liever stuuten wil. Hij eet graag spekken (beerkes, cola’tjes,…) maar voor de rest is hij niet bepaald een snoeper. Fruit gaat er vlotjes in, vooral peren en blauwe bessen. En zijn lievelingsdrankje is Oasis of Capri Sonne.

4. Lievelingskleren: al zijn items waar The Minions op staan. Vind ik dat mooi? Niet echt. Vind ik dat erg? Hoegenaamd niet. Want hij vindt het zelf de max en dan kan ik daar toch niks op tegen hebben? Ik denk dan bij mezelf: het is een fase, het is een fase,… Emil is ook dol op zijn zonnebril, een megacool exemplaar van Oakley dat zijn peter nog gedragen heeft 20 jaar geleden. Van zodra de zon schijnt en wij onze sunglasses bovenhalen, wil Emil de zijne ook op. Zalig :-)

5. Favoriet nummer: Captain Jack. Ik heb dat staan op mijn ipod voor tijdens het lopen (en neen, ik schaam me daar niet voor) en wanneer we in de auto zitten vraagt Emil vaak naar het liedje van badiedadoooo. Want zo gaat dat dus hé. En dan begint hij spastisch te doen in zijn autostoel. En ik ook :-)

6. Favoriet TV-programma: naar de televisie kijkt Emil nauwelijks, naar de ipad dan weer wel :-) Zijn favoriet programma is eigenlijk Youtube. Hij vindt daar zijn weg in alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. Meestal begint hij met Paw Patrol (ofte Potsjotsjooo) en dan klikt hij door naar Peppa Pig, Masja De Beer, The Minions,… Vaak komt hij ook uit bij het nursery rhyme van Daddy Fingeren dat blijft vervolgens dan de hele dag in mijn hoofd zitten. Of ik geen schrik heb dat hij op Youtube bij de verkeerde dingen terecht zal komen? Niet echt, de filmpjes die gesuggereerd worden zijn echt wel kindvriendelijk. En ik blijf altijd in zijn buurt wanneer hij op de ipad aan ’t tokkelen is, dus ik kan snel ingrijpen indien nodig.

7. Lievelingsspeelgoed: dat varieert zo’n beetje van week tot week. Vaak heeft hij een tijdje een hevige voorliefde voor een bepaald voertuig, dat daarna dan weer in de vergeetput/speelgoedbak belandt en ingewisseld wordt voor een ander exemplaar. Momenteel de favorieten: de Rox- auto en ook de Cars-auto die opa meebracht uit Barcelona (lees: Emil had aan opa bevolen - ik zei toch dat hij graag commandeert - om een Cars-auto mee te brengen als souvenir en het eerste wat hij vroeg toen opa terug thuis was, was “Opa, heb je mijn Cars-auto mee?”). Hij rijdt tegenwoordig ook weer graag met zijn houten Early Rider loopfiets nadat die een tijdje uit het zicht verdwenen was. Dat is zijn motto en o wee als ik daar fiets tegen durf te zeggen… Hij gebruikt een welbepaald paar Minions-sokken als handschoenen voor op zijn imaginaire motto. Als ik het aandurf om die sokken te deporteren naar zijn kleerkast, waar ze thuishoren, dan heb ik het gegarandeerd vlaggen. Want wie legt er nu ook een paar handschoenen tussen de kousen? Moeder toch!

8. Partner(s) in crime:net als vorig jaar zijn dat nog steeds zijn 2 konijntjes (die hij zelf de schattige bijnamen mama konijn en papa konijn heeft gegeven) en ook zijn tutje heeft hij nog. We proberen het gebruik ervan ietwat aan banden te leggen en dat lukt wel maar ik vind het nog te vroeg om het hem volledig af te pakken. Hij heeft er nog zoveel troost aan wanneer hij moe is. Het ding meegeven met de Sint dit jaar vind ik een goed plan.

9 Grootste fascinatie: vorig jaar waren dat nog tractoren maar na anderhalf jaar op het platteland wonen is een tractor voor Emil intussen dagelijkse kost geworden. Zo fascinerend is dat dus niet meer ;-) Treinen blijven hem wel enorm boeien, alsook de 2 poezen van de buren die van onze tuin hun speelterrein hebben gemaakt.

10. Bijnaam:Miely gebruiken PJ en ik in 97% van de gevallen. Ik zeg soms ook Mielo, kleine muis of klein beertje (en dan noemt hij mij mama beer, PJ papa beeren zichzelf kindje beer, keischattig). Vroeger zeiden we vaak protjetegen hem maar nu mag dat niet meer. Hij wordt daar zelfs boos om want protten stinken en hij niet!

11. Opmerkelijke vaardigheid: enorm sterk oriëntatievermogen. Emil die mij op de vingers tikt omdat ik niet de vaste route neem naar de snelweg om naar meme te rijden omdat er een stuk afgezet is door werken: been there, done that. Rij ik met hem naar Brugge om er te gaan winkelen, dan denkt hij dat we naar het zwembad gaan omdat dat ook in Brugge ligt en hij de baan herkent - en is hij vervolgens enorm teleurgesteld omdat hij liever zwemt dan shopt. Ik vind dat straf, zeker omdat ik zelf geen scheet oriëntatievermogen heb.

12. Idolen: terwijl hij vroeger vooral zijn opa en pepe verafgoodde, doet hij dat nu met oma en meme. Niet dat de mannen afgedaan hebben maar de machtsverhoudingen zijn gewoon wat verschoven... Ook Rik, de buschauffeur van op school, ziet hij enorm graag arriveren met zijn bus (meestal op het moment dat ik Emil afzet in de opvang). En zijn tante Anne, mijn schoonzus, kan niks verkeerd doen voor hem. Als ze bij hem is, wijkt hij nauwelijks van haar zijde (en geeft hij haar geen seconde rust, sorry Anne!).

13. Showbeest is een woord dat ten zeerste op hem van toepassing is. Emil krijgt graag aandacht en doet altijd zijn best om aandacht te trekken met wat totentrekkerij, een grappige uitspraak of een dramatische beweging. Hij weet ook perfect wat hij moet doen om iets gedaan te krijgen van mensen – vooral dan van mij, ik bezwijk meestal voor zijn charmes :-)

14. "Zeer enthousiast" is het minste wat je van hem kan zeggen. Emil is een blij kind dat meestal overloopt van enthousiasme en levensvreugde.

15. Beste vriend: op de vraag wie zijn beste vriend is, antwoordt hij nog altijd Achilles (zijn maatje uit de crèche) ook al zien ze elkaar sinds september nog nauwelijks (ze gaan niet naar dezelfde school). Maar blijkbaar heeft Mr A. een heel speciale plek in Emils hart veroverd. In de zomer gaan ze samen een weekje op kamp, dus dat zal tof zijn. In de klas ligt hij heel goed in de groep maar elke week heeft hij wel een andere beste vriend over wie zijn kwebbel niet stilstaat. Als ik vraag welk meisje hij het leukst vindt in de klas, antwoord hij: “geen want meisjes zijn niet leuk”. Oh boy. Gelukkig vindt hij mij wél leuk en vertelt hij mij heel vaak dat ik zijn beste vriendin ben en dat hij mij graag ziet *smelt* En ik ben vrij zeker dat zijn papa ook in de allerhoogste regionen van de vriendenlijst vertoeft...

Nieuwe afspraak volgend jaar, na 51 maanden!

Love, Josie xo

↧

My week in pictures

May 22, 2016, 11:22 am

≫ Next: Running // De nadelen van lopen?

≪ Previous: Stand van zaken - Part 3

Het weekend zit erop en as we speak geniet ik van een lazy Sunday evening. Gisteren hadden we een trouwfeest en het was zeer laat (of beter: vrij vroeg, de vogels waren al aan 't fluiten) tegen dat we in onze nest lagen. We konden uitslapen want Emil was de hele dag bij zijn meter. Toch kruipt zo'n korte nacht in mijn kleren en dus zit ik nu lekker in pyjama in de zetel. Ik blik graag nog eens terug op de voorbije week!

De week werd goed ingezet met een vrije dag, die we te danken hadden aan de vurige tongen die zich ooit vertoonden aan de apostelen. Ik heb op een nonnenschool gezeten en het Pinksterverhaal is er eentje dat me altijd zal bijblijven, hoofdzakelijk om de dubbele (lees: schunnige) bodems die mijn vriendinnen en ik erin meenden te ontdekken.

Emil had dubbel geluk want ook op dinsdag had hij een dagje vakantie wegens een pedagogische studiedag. Hij had een leuke dag in het Gentse bij mijn mama. Ze gingen zoals altijd naar de supertoffe speeltuin van Destelbergen en mijn mama whatsappte mij een zalige foto waarop Emil er enorm deugnieterig uitziet - of droef gelijk ze hier in West-Vlaanderen zeggen:

Toevallig liet mijn Timehop mij de dag nadien weten dat ik exacte twee jaar geleden zélf in een speeltuin met hem vertoefde, namelijk De Afspanning in Munte. Ik herinner mij dat nog levendig (het was supermooi weer!) en kan me nauwelijks voorstellen dat het al twee jaar geleden is. Emil kon toen nog maar net stappen en hij was nog een deugniet-in-wording. Een heel mooi plaatje, vind ik:

Emil heeft het niet zo voor honden die te dicht in zijn buurt komen, maar donderdag ontdekte ik via de schoolwebsite dat hij ze toch durft te aaien. Wekelijks staan er nieuwe foto's uit zijn klas op de website en daar zag ik dat er een hond in de klas op bezoek geweest is en dat Emil het best plezant vond :-) Hij had mij wel iets verteld over een hondje in de klas maar ik ging ervan uit dat het over een pluchen exemplaar ging... Nog op de foto's zag ik dat hij op een pony gezeten heeft en dat hij geleerd heeft hoe je een koe moet melken (weliswaar een kartonnen exemplaar). Ik ben blij dat zijn juffrouw zoveel foto's post want anders is het voor mij gissen naar zijn doen en laten in de klas. "Gespeeld en gewerkt" is het standaardantwoord als ik 's avonds vraag wat hij gedaan heeft op school...

Morgen start ik aan de laatste 2 weken van mijn trainingsschema voor de Great Breweries Marathon (25K) op zondag 5 juni. De voorbije weken stonden er veel lange duurlopen op de planning. Die nemen flink wat tijd in beslag maar ik doe dat graag (liever dan intervaltraining). Helaas had ik te kampen met een zware verkoudheid gehad, wat niet bevorderlijk was voor mijn loopprestaties. Maar soit, ik heb elke training afgewerkt. Vrijdag vertrok ik oorspronkelijk een beetje tegen mijn goesting maar ik wist al van voor het vertrekken dat ik me na afloop - zoals altijd - supergoed zou voelen... En dat was ook zo. Ik liep 1u25 aan een redelijk tempo en het was echt genieten. Ik kan zeker nog sneller lopen maar op training moet je niet altijd alles geven dus ik was zeer tevreden :-) De selfie is no filter, een normale mens ziet er na anderhalf uur lopen gewoon rood en bezweet uit... Maar ook zeer happy!

De laatste weken worden er hier ten huize weer veel verse sinaasappelsapjes geperst. Ik drink dat heel graag en Pieterjan en Emil ook. Omdat het wat tijd in beslag neemt om een sapje te persen - wij hebben nog zo'n klein manueel fruitpersertje - maken we dat eigenlijk veel te weinig. Maar kijk, tegenwoordig liggen er altijd appelsientjes in onze koelkast en dit weekend genoot ik opnieuw van een heerlijk fris glaasje jus d'orange. Puur natuur en niks dan vitamientjes: wie drinkt er dat nu niét graag?

Ziezo, met deze dosis vitamientjes en straks een goeie nacht slaap om de trouwfeestrestanten uit mijn lijf te krijgen, ben ik volledig klaar voor een nieuwe week!

Love, Josie xo

↧

Running // De nadelen van lopen?

May 26, 2016, 5:13 am

≫ Next: Wedstrijd // Vaderdag met Nivea

≪ Previous: My week in pictures

Ik heb het hier al meermaals gehad over de vele voordelen en positieve aspecten van hardlopen. Lopen is gewoon een superleuke, flexibele en uitdagende sport. Toen ik vorige week mijn gouden sandalen met hakken van 9 cm uit de kast tevoorschijn toverde om ze nog snel eens te passen voor ik ermee op een trouwfeest ging gaan staan shaken tot in de vroege uurtjes, moest ik vaststellen dat mijn voeten er écht niet uitzagen/uitzien door al mijn geloop. Ik besefte dat er misschien toch ook enkele nadelen verbonden zijn aan lopen. Tijdens een lange duurloop van anderhalf uur had ik voldoende tijd om erover na te denken, en om mijn poezelige voetjes nog wat meer te doen afzien…

Door zoveel te lopen heb ik archilelijke voeten

Nu moet je weten dat mijn voeten sowieso al niet van de fraaiste zijn: breed, kleine tenen en met een knobbel aan de zijkant (een familietrekje). Door te lopen heb ik te kampen met redelijk wat eelt en “mijn voeten deftig verzorgen” of “naar de pedicure gaan” staan verre van prioritair op mijn to do lijstje. Ik ga er dus niet over klagen of zagen, maar feit is wel dat je niet bij mij moet zijn als je op zoek bent naar een aantrekkelijk voetmodel ;-) Ik trek mij daar echter bitter weinig van aan: in de zomer draag ik bijna non-stop teenslippers en sandaaltjes, lelijke voeten of niet. Zolang ze niet pijn beginnen doen van lelijkheid, ga ik er mijn slaap niet voor laten. Ik denk dat het al bij al nog meevalt bij mij want ik hoor van sommige lopers dat zij hun teennagels verliezen, brrr. Ik ben trouwens een meesteres in het camoufleren van mijn minpunten. Een leuk nagellakje of een kleurige slipper kunnen wonderen doen. En eerlijk gezegd heb ik liever lelijke voeten en mooie benen dan omgekeerd ;-)

Help, mijn borsten zijn weggelopen!

Laat mij net als bij mijn voeten maar onmiddellijk eerlijk zijn: ik was nooit gezegend met een weelderige boezem, zelfs niet voor ik begon te lopen 10 jaar geleden. Verder dan een B-cup ben ik nooit geraakt, na mijn zwangerschap is dat zelfs een A geworden. Dat had niks met lopen te maken maar wel met een redelijk mislukt borstvoedingsavontuur. Ik merk dat hoe intensiever ik loop, hoe platter ik word bovenaan. Echt erg vind ik dat niet omdat ik denk dat ik wel andere troeven heb, zoals mooie lopersbenen en een platte buik (lopen is keigoed voor de buikspieren, voor het geval je dat nog niet wist). Bovendien is een kleine cupmaat heel handig om te lopen want volgens mij zitten grote borsten alleen maar in de weg… Maar feit is wel dat ik me niet moet wagen aan gedecolleteerde jurkjes of topjes en dat een gepaste bikini vinden ook telkens een queeste van jewelste betekent. En ja, misschien val ik niet echt in de smaak bij zogenaamde borstenmannen… Maar daar laat ik mijn slaap niet voor: ik voel me goed en de billenmannen stel ik hopelijk niét teleur ;-)

Niet kunnen lopen maakt van mij een vervelend kreng

Lopen is pure ontspanning voor mij en het maakt mij gelukkig. Ik stel wekelijks een loopplanning op. Ik vind dat een noodzaak als je een gezin hebt, een drukke job, veel hobby’s én een partner die ook veel sport want anders komt het er volgens mij gewoon niet van om effectief te gaan sporten. Ik vind al dat plannen en regelen niet erg want ik doe dat graag :-) Het nadeel is wel dat ik lastig word als mijn planning verstoord wordt. Dat gebeurt gelukkig niet vaak maar het komt wel eens voor. Ik kan op zo’n momenten vreselijk zagen, janken en mekkeren. Dan voel ik mijn benen kriebelen om te gaan lopen EN IK KAN NIET AAAAARGH. Vreselijk! Om nog maar te zwijgen van een blessure die roet in het eten strooit maar daar heb ik gelukkig geen last van (hout vasthouden!). Maar bon, het feit dat ik hier zo chagrijnig van word is een teken dat lopen mij superveel deugd doet, dus al bij al is dit opnieuw niet echt een negatief te noemen :-)

Ik word soms stikjaloers op andere lopers

Met de hand op het hart kan ik zeggen dat ik absoluut niet van het jaloerse type ben. Er is echter één uitzondering: zit ik in de auto en zie ik mensen lopen buiten, dan sla ik soms groen uit van jaloezie omdat ik ook zo graag wil gaan lopen in plaats van in de wagen te zitten. Jaloers op mensen die sneller of verder lopen dan ik ben ik dan weer niét, want ik heb geleerd om tevreden te zijn met mezelf en mijn verwezenlijkingen. En ik denk dat ik van mezelf toch wel kan zeggen dat ik een hele goeie loopster ben, een sterke vrouw die al mooie loopprestaties heeft neergezet.

Ik juich soms omdat het minder mooi weer is

Superwarm en zonnig weer: op zich vind ik dat wel leuk (ik ben een echt zomermeisje) maar dat is verre van ideaal loopweer. Om goed te kunnen lopen heb ik liefst licht bewolkt weer bij een temperatuur van rond de 15 graden. Regen deert mij eigenlijk niet en als ik moet kiezen tussen de vrieskou of de zomerse warmte om te gaan lopen, dan kies ik voor het eerste. Een voorbeeld: elk jaar loop ik op Moederdag mee in Dwars Door Brugge. Terwijl de meeste mensen op die dag graag mooi en warm weer hebben omdat het een typische dag is voor zonnige familiebarbecues, bid ik doorgaans voor niet-zo-supermooi-weer op Moederdag. Ik mag dat nooit te luid zeggen want mensen vinden dat raar en niet zo leuk. Dan kijken ze mij aan alsof ik van Pluto kom. Ik begrijp dat wel hoor, ik heb ook liever stralend weer. Behalve dus wanneer ik ga lopen ;-)

Met mijn loopvertellementen werk ik geregeld op de mensen hun zenuwen

Ik ben verslaafd aan lopen, met als gevolg dat ik er heel graag over praat en schrijf. Hier op de blog, op Instagram, in doordeweekse conversaties heb ik het vaak over lopen. Da’s logisch want het is een belangrijk deel van mijn leven. Sommige mensen vinden dat misschien saai of eentonig en ergeren zich wellicht aan al mijn loopverhalen en -ambities. Dat is hun goed recht, al denk ik dat het al bij al nog meevalt want ik praat ook wel over andere dingen en ben in veel meer geïnteresseerd dan enkel mijn sport. En mocht ik op mensen hun systeem werken, dan trek ik mij daar eerlijk gezegd niet veel van aan… Ik bedoel het immers niet slecht en ik kan me zelf ook aan anderen ergeren om wat ze zeggen hoor. We’re only human, aren't we? :-)

Conclusie: lopers zijn heel misschien niet altijd de makkelijkste mensen om mee samen te leven omdat ze ambetante, jaloerse en eentonige wezens kunnen zijn. Ook aan hun lichaam schort er wel eens wat… Maar deze “nadelen” wegen toch niet op tegen de vele voordelen die ik al eerder beschreef. Ik zie op andere blogs en op Instagram trouwens dat veel mensen aan het lopen slaan en dat ze het superleuk vinden. Een reden te meer om te focussen op de positieve aspecten van lopen en hiermee te besluiten:

Lopers zijn gewoon hele toffe mensen en lopen is de leukste sport die er bestaat!

Wat vind jij de grootste voordelen van lopen? Zijn er voor jou ook nadelen aan verbonden?

Love, Josie xo

↧

Wedstrijd // Vaderdag met Nivea

May 27, 2016, 12:03 am

≫ Next: My week in pictures

≪ Previous: Running // De nadelen van lopen?

Op zondag 12 juni is het Vaderdag. Ik kan me vergissen maar ik heb soms de indruk dat papa’s minder in de bloemetjes gezet worden dan mama’s op Moederdag. Ik begrijp niet goed waarom… Ik spreek natuurlijk enkel uit mijn eigen ervaring maar de papa met wie ik samenwoon, de vader van mijn zoon, is er één uit de duizend. Hij verdient het zeker om op 12 juni eens goed verwend te worden. Ik ben nog aan het denken voor een leuk cadeau voor hem maar ik weet alvast dat er een aantal verzorgingsproducten van Nivea zullen bij zitten. En weet je wat? Jij kan ook een Nivea-pakket winnen voor je man, vriend of papa!

Voor veel mannen is verzorging een beetje taboe. Crèmes smeren, hun huid verzorgen, rimpeltjes bestrijden: het is iets wat ze misschien wel doen maar waarover ze liefst niet te veel praten onder elkaar. Dat hoeven ze ook niet te doen wat mij betreft – dat zou pas vreemde toogconversaties opleveren – maar een goede lichaamsverzorgingis wel belangrijk. Gelukkig helpt Nivea onze mannen een handje met hun Nivea Men gamma. Zo is er de Morning Fix Gel, een hydraterende en verkwikkende gezichtsverzorging. Of wat dacht je van de Protect & Care Deodorant en de Active Clean Douchegel op basis van actieve houtskool, toch wel een supermannelijk ingrediënt? Neem zeker een kijkje op de website van Nivea Men voor meer vaderdag-inspiratie!

Ik heb goed nieuws want ik mag van Nivea 5 mannen gelukkig maken voor Vaderdag! Heb je een papa met een hart van goud? Een vriend, lief, verloofde of echtgenoot die je eens extra wil bedanken? Of ben je zelf een man en vind je dat je een Nivea Men pakket echt wel waard bent? Laat mij jouw goede reden weten om te winnen en maak kans op dit leuke pretpakket ter waarde van 20 €:

Zet het in de comments hieronder of mail naar josefien@josieslittlethings.beten laatste op donderdag 2 juni. De winnaars worden bekend gemaakt op vrijdag 3 juni zodat ze tegen 12 juni hun pakket in de bus krijgen. Veel succes!

Hebben jullie nog andere leuke cadeautips voor Vaderdag? Laat maar komen :-)

Love, Josie xo

↧

My week in pictures

May 29, 2016, 9:00 am

≫ Next: Running // You & I

≪ Previous: Wedstrijd // Vaderdag met Nivea

Wil je weten waar ik onderstaand lekkernij gegeten heb, en wat het precies is? Lees dan zeker verder... Hier volgt een overzichtje van de voorbije week!

Kennen jullie de nieuwe Vitalinea Plus Natuur al? Het is een magere verse kaas met extra veel proteïnen. Het ideale tussendoortje! Om het wat spannender en gevarieerder te maken (want tenslotte is het "maar" gewone ongezoete yoghurt) ontving ik van Danone een aantal lekkere en verrassende toppings, zorgvuldig samengesteld door Els van Elisa Kookt en blogster Elfi de Bruyn. Maandag op het werk at ik als vieruurtje Vitalinea Plus met een topping van pistachenootjes, rozenblaadjes en rozenwater. Knapperig, tasty en iets wat ik anders normaalgezien niet zelf over mijn yoghurt zou strooien. Alle toppings en recepten vind je op de website van Vitalinea Plus.

Voor een artikel dat ik geschreven heb voor mijn bijberoep heb ik van verschillende uitgeverijen een pak verse looplectuur ontvangen. Op het artikel zelf ben ik behoorlijk trots dus ik vertel er binnenkort zeker meer over :-) Ik heb nog niet alle boeken uit maar ik vind ze echt razend interessant. Vooral Live Love Run van de Nederlandse blogster en loopjunkie Annemerel De Jongh is een heerlijk boek boordevol tips, recepten en motivatie. Hier wijd ik zeker nog een aparte blog aan. Ook Food2Run is een must-have voor lopers. Het bevat een schat aan informatie en recepten om je prestaties te optimaliseren op basis van voeding. Waardevol leesvoer als voorbereiding op mijn 25K volgende zondag.

Emil was de voorbije week een beetje ziek. Na een overgeefpartij met vulkanische allures maandagavond, stelde de dokter dinsdag de diagnose van een maag-darmonsteking. Afgezien van diarree en een gebrek aan eetlust had Emil er zelf gelukkig niet veel last van. Hij had geen koorts en was levendig als anders dus hij kon naar school. Om zijn maag en darmen opnieuw te "normaliseren", schreef de dokter een 3-dagen "dieet" voor. Op dag één mocht hij niks eten. Ik heb mij de hele dinsdagavond met de handen in het haar afgevraagd hoe ik mijn kind in godsnaam op woensdagochtend moest uitleggen dat hij geen boterham mocht eten, geen melk mocht drinken, geen fruit tijdens de speeltijd zou krijgen... Maar mijn vrees was onterecht want Emil aanvaardde alles zonder tegenpruttelen - en je moet weten dat hij normaal wel wat tegenspreekt en tegenstribbelt, meneer heeft graag het laatste woord. Het hielp wel dat ik erbij vertelde "de dokter heeft gezegd dat..." want hij heeft een serieuze boon voor de pediater. Toch was hij blij dat hij na zijn detoxkuur gisteren opnieuw aan de boterhammen mocht :-) Intussen zijn alle intestinale problemen van de baan, de lakens fris gewassen en alle kiemen hopelijk het huis uit :-)

Gisteren trouwde een van de kinderverzorgsters uit de crèche waar Emil tot in september vorig jaar vaste klant was. Alle kindjes en hun ouders waren opgetrommeld om aan het stadhuis met ballonnen en bloemen te staan en ook "de anciens" waren welkom. Emil was superblij dat hij Achilles nog eens terugzag, zijn beste maat van toen. Ze zitten niet meer samen op school nu maar uit het oog betekent in hun geval echt niet uit het hart. Van zodra die twee elkaar zien of nog maar elkaars naam horen, beginnen hun ogen te fonkelen. Echt iets heel speciaals, hopelijk blijft dat nog lang duren!

Pieterjan nam gisteren deel aan de Haventriathlon in Zeebrugge. Dat is de eerste van "het seizoen" want hij heeft er nog een paar op de agenda staan. Het is 1/8 triathlon dus 500m zwemmen (in open water), 20K fietsen en 5K lopen. Pieterjan beschouwt dat altijd als een goede training en graadmeter voor de kwarttriathlons die nog volgen (bv. Brugge eind juni, Izegem in augustus en Ieper in september). Hij deed het opnieuw voortreffelijk. Keer op keer sta ik ervan versteld met welk gemak hij dat precies doet en hoe snel hij recupereert achteraf. Mijn vent leidt niet het meest "ascetische" leven (hij is een levensgenieter pur sang) maar hij heeft een basisconditie om u tegen te zeggen en een gigantisch groot doorzettingsvermogen (waar ik geregeld jaloers op ben). Ik ben echt trots hoe hij het toch altijd maar mooi doet. Ook voor mezelf was het een leuke namiddag want ik ga heel graag supporteren. Op zo'n evenementen hangt altijd een toffe sfeer. Bovendien was het mooi weer aan de kust.

Vanmorgen ging ik brunchen met twee vriendinnen van op 't unief. We zien elkaar niet vaak dus het is altijd fijn om bij te praten, zeker met lekker eten en drinken erbij. We gingen naar True Beans in Gent. Ik ging er al een keertje in september en vond het toen erg lekker. Vandaag nam ik de blueberry pecan jar met een handmade goji-sapje en een verse gemberthee. We sloten af met de vegan chocolate fudge die je al bovenaan deze post kon zien: hemels lekker. Een heel leuk adresje!

En daarmee zitten de week en het weekend er weer op. De komende week staat voor mij in het teken van rustig uitlopen en mij al wat mentaal beginnen voorbereiden op de Great Breweries Marathon. Want volgende week rond deze tijd zal ik normaalgezien die 25K, waar ik voor aan het trainen ben sinds eind maart, in de benen hebben. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Nog een fijne zondagavond iedereen!

Love, Josie xo

↧

Running // You & I

June 2, 2016, 12:35 pm

≫ Next: Running // Wat ik leerde uit de Great Breweries Marathon

≪ Previous: My week in pictures

Zondag loop ik de Great Breweries Marathon (25K). Dat weten jullie intussen want ik heb het er hier al genoeg over gehad (misschien zijn jullie het een beetje beu). Ik loop niet alleen: Pieterjan zal de hele tijd aan mijn zijde lopen. Wie mij kent, weet dat ik nochtans het liefst van al lekker asociaal alleen loop. Just me, myself and I. Maar soms, héél soms, maak ik een uitzondering en is het you & I. Het begon allemaal die ene keer dat we naar goede jaarlijkse gewoonte samen in Brussel liepen en naast een medaille ook een bierkaartje met mini-Duvelflesje kregen aan de aankomst...

We schrijven zondag 4 oktober 2015. Een mooie, zonnige herfstdag. Toen liepen PJ en ik samen de Brussels Half Marathon, zowat het enige running event dat wij samen met ons twee lopen. Een echte reden daarvoor is er niet, wij gaan gewoon graag samen naar Brussel en de halve marathon begin oktober is uitgegroeid tot onze jaarlijkse sportieve "team building". Ondanks het feit dat het lastig was - zelfs voor iemand die heel goed getraind is en een topconditie heeft is 21K lopen best pittig, zeker in het heuvelachtige Brussel - vond ik het superleuk. Zo leuk zelfs dat ik 4/10 achteraf beschouwde als een van de leukste dagen van 2015.

Aan de finish kregen we een bierviltje en een mini-Duvel in onze bezwete pollen toegestopt ter promotie van een gloednieuw running event dat zou plaatsvinden in juni 2016: de Great Breweries (Half) Marathon. In al onze euforie sloten we op dat moment samen een deal: tegen onze gewoontes in zouden we op 5 juni nog eens samen lopen. Deze run zag er gewoon veel te leuk uit om niét samen te doen, recht door beroemde Duvel-bierkelders (hoewel ik absoluut geen bierliefhebber ben). Het plan was om daar onze supergoeie tijd van 1:55 nog scherper proberen te stellen. Een leuke uitdaging!

Een goede week later werd dat ambitieuze plan echter on hold gezet. Ik bleek namelijk zwanger te zijn. Zonder iets te beseffen had ik het weekend voordien een halve marathon gelopen met een baby in mijn buik. Nu vraag je je wellicht af: hoe kan je nu in godsnaam niét door hebben dat je zwanger bent als je bezig bent met een fertiliteitsbehandeling? Wel, dat kan perfect. Ik had er een lange behandelingsperiode op zitten die niet geslaagd was - het woord "mislukt" neem ik hier liever niet in de mond omdat ik het zo niet bekijk. Aangezien het een behoorlijk intensieve periode was geweest met zeer frequente ziekenhuiscontroles en elke avond een hormooninjectie (inclusief op feestjes of tijdens avondjes uit, waar ik me dan altijd even moest afzonderen en Pieterjan ook want ik kan het niet opbrengen om een spuit te zetten in mijn eigen buik, als PJ niet in de buurt was dan belde ik naar een thuisverpleger), hadden we eind augustus beslist om even een pauze in te lassen en te herstarten wanneer we er weer klaar voor waren. In de maand september waren wij dus absoluut niet bezig met zwanger worden. Maar blijkbaar reageerde mijn lichaam nogal heftig op de overload aan hormonen die het de voorbije maanden had moeten verwerken. En zo ben ik op een of andere manier toch "natuurlijk" zwanger geworden. Ik had echt niks door. Ik voelde me kiplekker en ging ervan uit dat er niks kon gebeuren omdat ik niet "gewoon" zwanger kan worden.

Na de verbazing en de shock (in positieve zin uiteraard maar wij dachten oorspronkelijk dat het een twee- of drieling zou zijn omdat de poging een beetje "uit de hand gelopen" was met 3 rijpe eitjes als resultaat) kwam de immense vreugde, en kort daarna het besef dat de Great Breweries Half Marathon geen optie meer zou zijn voor mij. Het kindje zou namelijk rond die tijd geboren worden. Maar dat vond ik natuurlijk niet erg, ik zou nog genoeg kunnen lopen na mijn zwangerschap. Ik bleef maar terugdenken aan de Brussels Half Marathon en hoe fantastisch het toch was dat ik die in zo'n toptijd had uitgelopen terwijl ik eigenlijk zwanger was. En ik zag er verdorie nog goed uit ook! ;-) Een leuk verhaal om later aan het kindje te vertellen.

Die intense vreugde werd helaas abrupt verstoord. Een weekje na ons tripje naar Barcelona, dat een extra leuke dimensie kreeg door de onverwachte zwangerschap, ging ik bij de gynaecoloog langs om het hartje te zien en te horen kloppen. Maar daar kreeg ik een enorme opdoffer te verwerken. Het kindje was er niet meer. Een van mijn eerste vragen was of het kon komen door die halve marathon, wat toch een serieuze krachttoer geweest was in het prille begin van de zwangerschap. De gynaecoloog verzekerde mij dat dat absoluut niet de oorzaak was. Het was gewoon een teken van de natuur dat het niet OK was. Dat het beter was zo.

Wat toen volgde, was een donkere periode. Ik heb hetgeen gebeurd is vlot een plaats kunnen geven. Maar het werd winter, het was koud en donker. Dat zorgde ervoor dat ik het een stuk zwaarder had dan ik oorspronkelijk had kunnen denken. Gaan lopen deed mij enorm veel deugd, dus ik heb heel wat kilometers afgemaald de voorbije winter. Dat was zeker niet slecht, voor mijn conditie en vooral ook voor mezelf. Lopen hielp me om mij gedachten te verzetten en om het miskraam te verwerken.

Anderzijds liep ik bij momenten soms ook figuurlijk weg van alles. Ik stortte mij op mijn bijberoep, dat toen net keihard begon te boomen. Ik kreeg de week na het miskraam een paar nieuwe opdrachten en klanten - moest ik in God geloven, ik zou denken dat hij ermee gemoeid was. Hierdoor was ik vaak heel erg met mezelf bezig, zonder het echt te beseffen. Het hielp mij om op andere dingen te focussen, dat wel.

Hierdoor ging de Great Breweries Half Marathon een beetje uit mijn hoofd. Maar in december las ik op Facebook dat de halve marathon was uitgebreid tot 25K omdat het parcoursgewijs geen optie was om een halve marathon te organiseren. Toen dacht ik: dit moeten we gewoon samen doen. We hadden het afgesproken in oktober, het plan werd toen gecanceld door de onverwachte zwangerschap maar nu kon het wel weer doorgaan... Ik deed wat ik gewoon moést doen: ik schreef ons allebei in en het aftellen kon beginnen.

Na een lange winter met een vervelende nasleep van het miskraam (met o.a. 2 ziekenhuisopnames wegens complicaties) vertrokken we op skireis. Voor mij was dit de afsluiter van een niet zo leuke periode. Het was tijd voor de lente, een nieuw begin! Na de skivakantie startte ik aan mijn 12-weken trainingsschema voor de 25K. Het waren 12 leuke maar ook heel zware weken. Vier looptrainingen per week, dat is niet niks. Hoe graag ik ook loop, soms wat het "van moeten". Maar ik heb uit dat schema veel geleerd. Dat ik veel sterker ben dan ik denk, bijvoorbeeld. Dat ik alles kan, zolang ik er maar in geloof. Ik heb het gevoel dat ik op die 12 weken fysiek en mentaal sterker geworden ben. Ik ga niet beweren dat ik in bloedvorm ben en dat ik iedereen van het parcours ga lopen zondag, zeker en vast niet. Maar ik ben er klaar voor. Ja, echt wel.

Kijk, ik ben iemand die altijd denkt dat ze het alleen kan. Een geboren plantrekker, volgens mij is dat genetisch bepaald. Ik kan het meestal ook wel alleen (met vallen en opstaan) maar het gaat toch een pak beter met twee. Al ontelbare keren heeft Pieterjan mij gezegd (of beter: gesméékt) dat ik mensen vaker om hulp moet vragen en moet vertellen wat me dwars zit. Nochtans weet ik door de Brussels Half Marathon dat het veel beter gaat met twee want het is deels dankzij Pieterjan dat ik toen een toptijd gelopen heb.

Een van de dingen die ik de voorbije maanden geleerd heb, is om toe te geven dat ik het niet alleen kan. Daarom ga ik zondag superblij zijn dat Pieterjan en ik samen aan de start kunnen staan van onze 25K. Ik ben dankbaar dat ik dit samen met hem kan doen. Een beetje zoals in Runaway - You & I van Galantis, een nummer waar ik supergraag mee ga lopen. I think I can fly when I'm with you... Ik geef mijn vent niet graag gelijk, maar nu kan ik toch niet anders dan toegeven dat hij echt wel gelijk heeft telkens hij mij op het hart drukt dat ik moet stoppen met te denken dat ik alles in mijn eentje kan oplossen.

Het lopen gaat keizwaar zijn - no pain, no gain. Daar maak ik me geen illusies over. Maar ik kijk ernaar uit. En stiekem verlang ik al naar het moment dat ik mijn loopmaatje, mijn ijzersterke haas, na 25K in de armen kan vallen en kan bedanken. Omdat hij er altijd voor mij is, zonder uitzondering.

Natuurlijk denk ik dezer dagen vaak aan hoe het zou geweest zijn als het eind oktober niet verkeerd was gelopen. En dat maakt me toch wel verdrietig. Maar zondag zal ik met de grootste glimlach aan de start verschijnen en er volledig voor gaan. Ik hoef me aan niets of niemand te bewijzen, ik doe het gewoon voor mezelf. Omdat het mij gelukkig maakt.

De tegenslag die ik heb meegemaakt heeft me een pak wijzer gemaakt. Het heeft me geleerd om te focussen op wat ik heb in plaats van op hetgeen ik niet (meer) heb. Ik heb bijvoorbeeld een superleuke zoon met wie ik enorm veel plezier heb. Emil vindt het de max dat hij een lopende mama heeft. Het is hem de laatste maanden niet ontgaan dat ik extra hard getraind heb. Vorige week nog zei hij, net voor ik het huis uit ging voor een lange duurloop: "Mama, ik wil dan eens met jou gaan lopen hé. Papa moet dan roepen voor ons: alleeeee mama en Emil! (PJ en Emil komen altijd luidkeels supporteren als ik ergens meeloop) Daarna gaan we een beetje drinken (want ik drink altijd enorm veel water na het lopen) en ons een beetje wassen want we gaan stinkie zijn (na het lopen volgt een verkwikkende douche, dat weet hij al heel goed)."

Dat pakte mij enorm. De voorbije weken wilde ik echter graag mijn schema strikt volgen en paste het niet echt om Emil in mijn zog te hebben tijdens het lopen. Maar vanaf volgende week steekt het allemaal wat minder nauw. Dus dan ga ik zeker eens samen met hem lopen. Ik heb het hem beloofd. We trekken onze sportschoenen aan en gaan samen in het bos crossen...

Omdat ik wil hem leren dat het met twee gewoon veel beter gaat dan alleen.
Omdat ik stiekem hoop dat hij de smaak van het lopen te pakken krijgt en dat het hem later ook zal helpen om tegenslagen te verwerken die hij tegenkomt op zijn pad.

Love, Josie xo

↧

Running // Wat ik leerde uit de Great Breweries Marathon

June 8, 2016, 12:30 pm

≫ Next: Hotspots // Summer in the city!

≪ Previous: Running // You & I

Zondag liep ik de Great Breweries Marathon (25K). Wie mij volgt op social media, weet inmiddels dat ik de finish bereikt heb en dat het zeer zwaar (voornamelijk door de hitte, het was ongeveer 26 graden en zonnig) en vooral enorm plezant was. Ik heb uit dit loopavontuur, waar ik 12 weken vrij intensief naartoe gewerkt heb, een aantal dingen geleerd. Ik deel ze graag, wie weet kan ik je inspireren of motiveren…

Start niet te snel

Omdat ik voor zondag nog nooit verder dan een halve marathon (al een stuk of 6, dat wel) gelopen had, durfde ik geen concreet tijdsdoel vooropstellen. Het draaide uiteindelijk ook niet om de tijd maar om het lopen zelf. Toch wilde ik graag aan de finish verschijnen binnen de tweeënhalf uur – lopers hebben een enorm eergevoel, wie zelf loopt zal dat beamen. Ik kan een halve marathon lopen in 1:55 (in Brussel in oktober 2015 onder ideale weersomstandigheden) dus een snelle rekensom leerde me dat 2:30 mogelijk moest zijn voor 25K (of 25,4K om precies te zijn want door de hevige regen was een deel van het parcours ondergelopen en moesten we een kleine omweg maken). Dat vereiste een pace van 6min/km. Na de start dook ik daar echter al snel onder. Het was nog niet zo warm en het ging supergoed. Tot kilometer 12 à 13 liep ik een pace van 5:35. Pieterjan vroeg geregeld of het goed ging omdat hij het als zijn verantwoordelijkheid beschouwde om het tempo onder controle te houden en te zorgen dat ik heelhuids de eindmeet haalde. Hij wist tenslotte hoe belangrijk 5 juni voor mij was. Het ging heel goed maar na 12K kreeg ik het lastig. Vanaf dat moment lag het parcours in de volle zon en besefte ik dat ik te snel gestart was. Ik kan een pace van 5:35 lopen in normale weersomstandigheden en over een kortere afstand maar dit tempo kon ik onmogelijk aanhouden voor de 13K die nog volgden in de hitte – tenzij ik in de ambulance wilde finishen maar dat was niet mijn plan. Ik vervloekte mezelf na die snelle start en begon noodgedwongen te vertragen. Een deuk in mijn eergevoel maar gelukkig werd die ruimschoots gecompenseerd toen ik de finish haalde na 2:30 (een minuutje sneller was mogelijk geweest ware het niet dat mijn blaas het na 12K niet meer uithield). Moest ik iets trager gestart zijn, dan had ik de volle 25K aan een constant en comfortabel tempo kunnen lopen. Dan zou ik nog veel trotser zijn dan ik nu ben. Conclusie: wanneer ik volgende week vrijdag aan de start sta van de halve marathon tijdens de Nacht van West-Vlaanderen zal ik zeker niet als een hazewind uit het startblok schieten J Dat geldt in feite voor alles in het leven: je mag nog zoveel goesting en drive hebben om iets te doen, ga niet te snel. Want dan loop je het risico om je te verbranden of met je kop tegen de muur te lopen.

Pain is temporary... but quitting lasts forever

Op meerdere momenten in mijn nog jeugdige leven heb ik al geleerd dat ik nooit ofte nimmer mag opgeven. Zondag is dat nogmaals gebleken. Kijk, ik heb het enorm lastig gehad. Vijfentwintig kilometer lopen is sowieso zwaar, hoe getraind je ook bent. In combinatie met de zon en de warmte was het geen lachertje. Ik heb op sommige momenten gedacht: “Kind toch, waarom doe jij dat allemaal? Doe toch eens normaal en wees tevreden met een “gewone” 10K!” Maar op geen enkel – ik herhaal: geen énkel – moment heb ik gedacht: “En nu geef ik op. Nu zet ik mij aan de kant van de weg en laat ik mij oppikken door het Rode Kruis of een vriendelijke passant.” Pas op, moest ik fysieke pijn gehad hebben, zou ik het wél gedaan hebben want in dat geval is het niet verstandig om te blijven doorgaan. Maar ik had geen pijn, mijn lichaam was in topvorm. Het was vooral mentaal heel zwaar en door de warmte moest ik diep gaan om voldoende adem te vinden. Daarom luisterde ik naar mijn lichaam en deed ik wat ik moest doen: vertragen en bepaalde stukken stappen – dat voelt aan als een enorme nederlaag maar ik was niet de enige, verre van trouwens. Het was dat of opgeven, en dat laatste was écht geen optie. Het hielp enorm dat ik Pieterjan aan mijn zijde had om mij te blijven motiveren maar ook zonder hem had ik mij niet zomaar overgegeven. Op vlak van doorzettingsvermogen kan ik nog wat bijleren maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Dat geldt niet alleen op sportief vlak maar voor alles wat ik doe.

Ik ben niet alleen

Lopen is heel vaak afzien en zondag was dat zeker het geval. Op een bepaald moment – ik was toen een eindje aan het stappen om mijn adem terug te vinden – zei Pieterjan me: “Bokkie, er is één ding dat je moet weten: iederéén is momenteel aan het afzien, ik ook. Je bent echt niet alleen.” Dat motiveerde mij enorm. Want inderdaad, toen ik rond me keek zag ik veel lopers vertragen of stappen, sommigen zaten langs de kant van de weg of moesten verzorgd worden. Niet dat dat me blij maakte, integendeel, maar het hielp om mijn kracht en strijdlust terug te vinden. Gedeelde smart is halve smart, nietwaar? Ik denk vaak dat ik de enige ben die het lastig heeft tijdens het lopen en dat het voor anderen een fluitje van een cent is. Dat zij nooit buiten adem zijn, nooit een steek voelen in hun zij, nooit krampen moeten verbijten, nooit zichzelf hartsgrondig vervloeken omdat ze weer eens een uitdaging nodig hadden. Maar ik heb zondag nogmaals geleerd dat dat niet zo is. Wij lopers, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. En dat schept een band!

Runners are crazy

Er is één iets wat alle lopers met elkaar verenigt: het zijn allemaal zotten. Wat kan je anders zeggen over mensen die plezier en voldoening halen uit keihard afzien, telkens opnieuw? Die hun grenzen verleggen om dat fameuze runners’ high te bereiken? Mensen verklaren me vaak gek wanneer ik voor dag en dauw opsta om te gaan lopen, mijn middagpauze opoffer om te gaan hardlopen of mijn week zodanig strak plan dat ik zeker 4 keer kan gaan lopen naast mijn job, mijn bijberoep, mijn gezin en mijn hobby’s. Dat is inderdaad soms te zot voor woorden maar tegelijkertijd is “ge zijt zot” het grootste compliment dat je mij kan geven (als loopster dan toch). Het is door af te zien en diep te gaan dat ik achteraf des te gelukkiger ben. Het gevoel dat ik kreeg toen ik over de eindmeet liep van de Great Breweries Marathon was echt onbeschrijflijk. Bezweet en belabberd maar bovenal intens blij en trots! Een intens gevoel waar ik nog lang kan op teren. Zot zijn doet geen zeer, het maakt mij juist gelukkig!

Ik ben zoveel sterker dan ik denk

Toen ik 10 jaar geleden begon te hardlopen, had ik nooit durven denken dat ik vandaag 25K zou lopen. Ik nam in mei 2006 voor het eerst deel aan een running event, namelijk de Stadsloop in Gent (10K). Ik herinner me nog goed dat dat enorm lastig was: het was pokkeheet en ik heb meermaals op het punt gestaan om op te geven. Ik was toen bijlange niet zo getraind en fanatiek als nu. Maar ik ben jaren aan een stuk blijven volharden en sinds ik opnieuw ben beginnen lopen na mijn zwangerschap (maart 2013, exact 6 weken na Emils geboorte) is het echt mijn passie geworden, mijn favoriete uitlaatklep. Het is vanaf dan dat ik intensiever beginnen trainen ben en in oktober 2013 finishte ik mijn allereerste halve marathon (Brussel). Lopen leert mij elke keer opnieuw dat ik sterker ben dan ik denk en dat ik tot zoveel meer in staat ben. Dat was ook het geval met mijn 25K. Veel mensen zeiden me: “Tja, je kan halve marathons lopen dus die 4K extra zal ook wel lukken zeker?” Toch is dat niet “maar” 4K extra want bij mijn halve marathons kreeg ik soms pijn in mijn hamstrings vanaf 18K. Ik had dus wel wat schrik en was niet zeker of het me zou lukken… But I did it! Onder betere weersomstandigheden was het wellicht nog vlotter verlopen, maar ik kan die 25K toevoegen aan mijn palmares en that’s what matters.

Luister naar je lichaam

Onlangs schreef ik het nog in mijn tips voor lopen in de warmte: luister naar je lichaam. Uiteraard wil je als loper gaan voor een mooie tijd maar je mag de signalen die je lichaam geeft niet negeren. Zondag was het erg warm en ik had het lastig. Ik koos er dan ook voor om mijn tempo aan te passen, liever dan tegen de grond te gaan en mijn allereerste 25K run te herinneren als “die keer dat ik moest afgevoerd worden naar het ziekenhuis”. Je moet aanvaarden dat je lichaam bepaalde grenzen heeft. Je kan die grenzen opzoeken, aftasten en proberen te verleggen – ik zou zelfs durven stellen dat je dat moét doen. Maar in the end moet je altijd rekening houden met je grenzen en mag je niet overdrijven want anders ben je gevaarlijk bezig. Belangrijk is ook om te beseffen dat die grenzen voor iedereen anders zijn. Sommige lopers kunnen goed tegen de warmte, sommigen hebben een hogere pijngrens, een betere longcapaciteit,… Het heeft heus geen zin om je te vergelijken met anderen. Denk aan jezelf en wees trots op wat je doet.

If you can dream it, you can do it

Ik ben zeer tevreden met mijn prestatie. Ik ben fier als een gieter! Toch is er altijd ruimte voor verbetering. Ik ben overtuigd dat ik sneller en beter kan. En ook dat ik nog verder kan dan 25K. ik blijf mezelf graag uitdagen. Het houdt me scherp en gefocust en het helpt me ook op andere vlakken beter te presteren, bijvoorbeeld in mijn job. Op de terugweg naar huis zondag nam ik mezelf voor om op 17 juni mijn tijd op de halve marathon te verbeteren tijdens de Nacht van West-Vlaanderen. Of toch te proberen. Dat zal niet eenvoudig zijn maar ik ga ervoor. Daarna is het zomer en ga ik een maandje minder intensief lopen (ik ga dan op vakantie, daar loop ik wel maar aan een lager pitje). Vanaf half augustus werk ik toe naar de Brussels Half Marathon om ook daar een beetje sneller te finishen. Wat er daarna komt, weet ik eigenlijk nog niet goed… Veel mensen lijken het evident te vinden dat ik na die 25K begin te trainen voor een marathon. Voor mij is dat echter niet de evidentie zelve. Als ik een marathon loop, wil ik me perfect kunnen voorbereiden en momenteel is dat niet echt mogelijk wegens een combinatie van factoren. Vind ik dat erg? Helemaal niet. Ik ga ervan uit dat ik nog maar een derde van mijn leven achter de rug heb (ik heb de ambitie om 100 jaar te worden) en dat er nog een zee van tijd is om al mijn sportieve ambities en dromen te realiseren. Laat mij voorlopig maar focussen op halve marathons en een beetje meer. En ook op mentaal sterker worden. Want hoewel ik zeer zelfzeker en sterk ben, toch merk ik dat ik snel de moed verlies wanneer ik bijvoorbeeld last krijg van mijn ademhaling. Dat is zeker en vast een werkpunt!

Lopen met een schema loont

Voor de Great Breweries Marathon volgde ik een 12-weken schema van Energylab. Ik kan dus wel stellen dat ik zondag heel goed getraind aan de start verscheen. Misschien een beetje té afgetraind volgens sommigen, maar zelf vind ik van niet en ik voelde me in topvorm. Ik heb op geen enkel moment pijn gehad in mijn spieren of het gevoel gekregen dat mijn benen niet mee wilden. Dat had ik zonder twijfel te danken aan mijn loopschema. Ook achteraf was ik niet stijf, terwijl ik me goed herinner dat ik na de laatste Brussels Half Marathon nauwelijks nog de trap op of af geraakte. Het schema heeft mijn lichaam sterk en flexibel gemaakt. Het was zwaar en bij momenten moeilijk om in te plannen maar nu moet ik toegeven dat ik het al mis. Ik ben van plan om tot half augustus zonder schema te lopen maar vanaf dan ga ik er weer eentje volgen. Het biedt veel houvast en geeft me het gevoel dat ik gericht en efficiënt aan het trainen ben.

Always keep running

Na zondag heb ik eens te meer beseft hoeveel ik wel heb aan “mijn” lopen en hoe erg ik het zou vinden moest ik niet meer kunnen lopen. Hout vasthouden dat ik nooit geblesseerd raak of ernstig ziek word want voor mijn part loop ik tot ik oud en verrimpeld ben. Gewoon omdat het me gelukkig maakt, motiveert en inspireert. En omdat er zoveel mensen zijn die wel willen lopen maar niet kunnen – voor hen steek ik graag een tandje bij. Ik zag zondag een loper met één arm en een papa die al lopend zijn kindje voortduwde dat niet kan lopen. Ook het wereldrecord “snelste marathon terwijl je iemand in een rolstoel voortduwt” werd verbroken. Voor die mensen heb ik eindeloos veel respect!

Superhelden bestaan... en niet alleen in de films

Pieterjan is volop aan het trainen voor een nieuwe reeks kwarttriatlons. Hij is dus in conditie maar op vlak van lopen was hij zondag zeker niet zo getraind als mij. Logisch ook, want hij moet zijn trainingstijd verdelen over maar liefst 3 sporten. Desalniettemin – oh wat gebruik ik dit woord graag – heeft hij zondag geen krimp gegeven. Hij heeft ook afgezien maar op geen enkel moment heeft hij dat aan mij laten blijken tijdens het lopen. Hij was immers mee om mij te steunen… Pieterjan begint al te zweten wanneer het vriest dus zondag was voor hem een hele beproeving. De avond voordien begon hij bovendien wat pijn te krijgen in zijn knie en dat gevoel was zondag nog sluimerend aanwezig. Wat ik wil zeggen, is dat Pieterjan een enorme doorzetter is. De grootste doorzetter die ik ken. Wie dacht dat ik de koningin der volharding was, moet dringend eens met hem kennismaken. Zijn allereerste kwarttriatlon deed hij toen Emil 4 maand oud was, na een periode met toch wel verminderde slaap én na een nacht waarin hij om de tien minuten naar de wc moest hollen door een of andere vuile bacterie in zijn lijf. Hij verscheen aan de start met een zo goed als lege maag en heeft afgezien als een beest. Maar hij deed het, en dan nog in een hele mooie tijd. Zo gaat dat bij hem met al zijn sportprestaties. Ik zeg hem vaak wat voor een enorm sterke sportman ik hem vind, en altijd weerlegt hij dat onmiddellijk want hij is zeer streng voor zichzelf. Ik noem hem graag een man van ijzer, zelf vindt hij plastiek een betere vergelijking J Na onze aankomst zondag vertrouwde hij me toe dat hij toch wel graag eens een marathon zou willen lopen… Ik ben er 100%, zelfs 1000% van overtuigd dat hem dat zou lukken. Met zijn doorzettingsvermogen en verbetenheid is hij daar de geschikte persoon voor. Moest hij echt beslissen om voor die marathon te gaan, dan sta ik als een blok achter hem en zal ik er mee voor zorgen dat het lukt. Ja, ik vind mijn vent een hele straffe gast. Een ijzersterke papa waar Emil erg naar opkijkt. Ik ben na 5 juni niet alleen trots op mezelf, ook op hem.

Kortom, ik ging eens 25K lopen en ik kan weer een vers pak levenswijsheden uit mijn mouw schudden J Want al deze lessen gelden niet alleen voor het lopen maar ook voor het dagelijks leven. Nooit opgeven, maat houden, in jezelf geloven, blijven proberen, elkaar steunen: lopen is een metafoor voor het leven.

Dit gezegd zijnde wil ik ook nog vermelden dat ik de Great Breweries Marathon perfect georganiseerd vond.Het parcours was schitterend (ondanks het feit dat er weinig schaduw was), de bevoorrading top (om de 2,5K was er water, ik vond dat meer dan voldoende en veel meer dan andere running events) en de sfeer in het aankomstdorp zat heel goed. Volgend jaar ben ik zeker opnieuw van de partij!

Dan rest mij alleen nog de vraag of er iemand een leuke uitdaging weet voor na de Brussels Half Marathon in oktober 2016. Alle suggesties zijn meer dan welkom! :-)

Love, Josie xo

↧

Hotspots // Summer in the city!

June 10, 2016, 3:16 am

≫ Next: My week in pictures

≪ Previous: Running // Wat ik leerde uit de Great Breweries Marathon

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik ben een echte zomermens. Ik vind de zomer het ideale moment om op verkenning te gaan in een stad en nieuwe plekjes te ontdekken om te genieten van lekker eten en drinken. Het liefst van al in de zon natuurlijk, maar ook bij minder mooi weer hebben onze steden veel te bieden. Voor Assistant Plus maakte ik een zomers overzicht van mijn favoriete hotspots en een aantal plekjes die ik graag wil ontdekken. Ik deel ze hier graag met jullie. Ik ben alvast klaar voor hot times, summer in the city!

BRUGGE

Een terrasje doen in Brugge die Scone? De Predikherenrei is de place to be! Hier vind je een reeks sfeervolle terrassen aan het water.
Brouwerij De Halve Maan, wereldberoemd om het Brugse Zot bier, heeft een leuk terras en een gezellige taverne binnen. Het bier wordt hier ongefilterd uit de tank getapt!
Nood aan een koffiepauze? Dan kan ik ten stelligste een stop bij Nomad aanraden, gelegen op ’t Zand. Je kan er heerlijk ontbijten, brunchen en lunchen.
Wie wil gaan dineren in Brugge, moet beslist de kaart van Kok Au Vin eens checken. Het is mijn lievelingsrestaurant. Superlekker en heel leuk zitten.
In Zeebrugge vind je Dessert Space. In dit pop-up dessertrestaurant verrast patissier Sven Coryn zijn gasten gedurende de hele zomer met de lekkerste, meest verfijnde desserten.

ANTWERPEN

Tijd voor koffie! Tinsel staat hoog op mijn verlanglijstje. Het warme, bohemian interieur, dat ik al vaak in mijn Instagramfeed heb zien passeren, spreekt me erg aan.
Andere hippe coffee houses zijn Caffenation, Kaffeenini, Kolonel Koffie en Broer Bretel. Keuze te over in A-town!
De zomer staat synoniem voor ijsjes, nietwaar? In Antwerpen is Gelato Factory de place to be voor artisanaal bereid Italiaans ijs.
Een recente aanwinst voor ’t Stad is Soekmekaar, een Zuid-Afrikaans geïnspireerde ontbijt- en lunchbar. Kwaliteitsvolle en seizoensgebonden gerechten staan hier centraal.
St. Vincents is een concept store waar je kan genieten van een lekkere kop koffie of thee in een huiselijke sfeer. Alles wat je hier ziet, is te koop: interieurspullen, kledij, design

BRUSSEL

Sinds kort kan je in La Fabrique en Ville, te midden van het Egmontpark, heerlijk verpozen voor brunch, koffie of taart. Ideaal om ’s zondags te brunchen met de hele familie.
Een gevestigde waarde bij Brusselaars én toeristen is café-restaurant Houtsiplou, gelegen in een gezellig pand waar je overheerlijke burgers kan eten.
Heb je liever een broodje? Ga dan naar Pistolet Original. Hier vind je knapperige pistolets en het mooie kader van de Brusselse Zavel krijg je er gratis en voor niks bij!
Terrasje doen? De Place Saint-Géry is een gezellig, sfeervol plein waar je de terrasjes voor het grijpen hebt.
Honger gekregen van alle sightseeing? Jat Café lijkt me een leuke plek om te ontbijten, brunchen of lunchen. Ook voor koffie, thee of een versnapering zit je hier goed.

GENT

Ik ben opgegroeid in het Gentse en ga er vaak ontbijten/brunchen. Mijn favoriete plekken zijn Franzgustav, True Beans, Gust en Clouds in my coffee.
Houden jullie ook zo van overheerlijke pizza of pasta? Dé place to be in Gent daarvoor is Al Castello, recht tegenover het Gravensteen.
In de zomer ga ik graag eten bij Mosquito Coast. Ze hebben een leuk terras en de gerechten hebben een ietwat exotische touch, wat mij meteen in vakantiestemming brengt.
Wie net als ik houdt van een pure keuken met kwaliteitsvolle en seizoensgebonden ingrediënten, moet eens afzakken naar Roots in het Patershol.
Hotspots voor de dorstigen zijn cocktailbars Jigger’s en kleine broertje Pony’s. Jigger’s werd in 2015 verkozen tot beste Belgische bar. Vrie wijs! :-)

HASSELT

New kid in town Bruut is een hippe cocktailbar. Check it out!
Drink je liever wijn dan cocktails? Smile there is wine is een walhalla voor wine-lovers.!
King Kong Coffee is een koffiebar in de Maastrichterstraat die iedere local kent en waar je dus zeker eens moet langsgaan voor een uitstekende koffie.
In het hart van de stad, achter het stadhuis, vind je een uniek taarthuisje: Tarte Tatin. Hier smul je van homemade cakes, taarten en koekjes. Yummie in the tummie!
Op de 19^de verdieping van het Radisson Blu Hotel is een Sky Lounge. Je kan hier je dagje Hasselt afsluiten met een aperitief of diner en een geweldig uitzicht over de stad.

MECHELEN

Als ik mijn ogen toedoe, ben ik in Honoloeloe is zonder twijfel de bar met de langste naam in Vlaanderen. Ze hebben een fijn terras op de Grote Markt.
Nieuw in de stad is koffiebar Bar Klak. Ze bieden take-away (warme dranken, soep, lichte maaltijd) en je kan er slurpen van een biertje of een hippe frisdrank.
Ga je in de zomer graag met de fiets op stap? Dan bij Peloton de Paris terecht om je fiets te laten repareren terwijl je geniet van een drankje. Je hoeft er niet per sé met de fiets naartoe, het is ook gewoon een leuke bar!
Wie zomer zegt, denkt spontaan aan tapas. Sava is een tapasbar met een groot zonneterras op de grote Markt. Buen provecho!
De Gouden Vis is voor veel mensen hét café van Mechelen door het unieke interieur en de leuke sfeer. Achteraan vind je een klein en gezellig terras met zicht op de Dijle.

LEUVEN

Thelma Coffee & Design is dé hotspot van 2016 in Leuven. Het is een concept store waar je lifestyle-items en kledij kan kopen terwijl je geniet van een lekkere kop koffie.
Bar Stan is een moderne buurtbar, een toevluchtsoord voor Leuvense stadsdieren. De term hipster is hier ten zeerste van toepassing. Een plekje om te onthouden!
Bar Nine, gelegen op de Oude Markt, is een stijlvolle cocktailbar waar je ook kan lunchen en dineren. Wie de benen wil losgooien, kan dat tijdens het weekend op de beats van coole DJ’s.
Gainsbourg heeft een leuk terras. Ondanks de ligging in het centrum is het er niet te druk. Je proeft er van classic cocktails op hoog niveau. Cheers!
De hot dog is out, de gastronomische haute dog is nu hip & trending! Tv-kok Jeroen Meus serveert deze lekkernijen bij Würst in Leuven.

Zijn jullie al op deze plekken geweest? Of kennen jullie nog andere leuke adresjes? Laat ze dan zeker weten! Wie weet lopen we elkaar wel ergens tegen het lijf deze zomer!

Love, Josie xo

Deze blog verscheen oorspronkelijk op www.assistantplus.be

↧

My week in pictures

June 13, 2016, 5:58 am

≫ Next: Uitgelezen // Food2Run

≪ Previous: Hotspots // Summer in the city!

Ik wilde eigenlijk gisteren al een weekoverzichtje posten met foto’s maar het is er niet van gekomen omdat ik de voorkeur gaf aan op ’t gemak de krant lezen in de zetel na een goedgevuld weekend. Een mens moet soms eens prioriteiten stellen hé! Ondertussen is de eerste werkdag van de week al gepasseerd! Nog even een terugblik op vorige week…

Vorige week hadden veel gebieden in ons land te kampen met hevige onweders en wateroverlast. Bij ons in de regio Torhout en omstreken viel het eigenlijk supergoed mee. Wij hebben nauwelijks regen gehad en van wateroverlast was er al zeker geen sprake. Integendeel, ik herinner mij vorige week vooral als een warme, zonnige week. Ik ging op klantenbezoek in het diepe West-Vlaanderen en door het zonnetje en de warme temperaturen kreeg ik een instant vakantiegevoel. Echt fijn! Om te lopen vond ik het vorige week nét een tikkeltje te warm, maar ik heb intussen al geleerd hoe ik mij tegen de warmte kan wapenen tijdens het lopen. Dus meer van dat mooie weertje, por favor!

Het mooie weer deed mij al wegdromen over onze zomervakantie.In juli trekken we 12 dagen naar de Provence, waar we een leuk huis gehuurd hebben met zwembad en alles erop en eraan. Ik bracht vorige week een bezoekje aan de Action (altijd een plezier om daar eens te gaan rond snuisteren) en ik schafte me alvast een opblaaskrokodil en een gesofisticeerd waterpistool aan. Enerzijds voor Emil, anderzijds (en vooral) voor de grote kinderen zijnde mezelf, mijn vriendin en onze mannen. We zijn dan wel dertigers maar het is niet verboden om jong van geest te blijven hé J Het wordt een leuke vakantie, ik voel het nu al!

We blijven in het mooie weer want dat zorgt ervoor dat ik eindelijk mijn shortjes, topjes en andere zomerse items uit de kast heb kunnen halen. In de zomer is er weinig dat ik liever draag dan een kort broekje, een top en mijn teenslippers. Onlangs kocht ik bij Het Paleis in Gent een leuke grijze playsuit van het Deense merk Nümph. Ik heb daar redelijk wat kleren van in mijn kast hangen en die zitten allemaal heel comfortabel. En ze zijn mooi, natuurlijk. Dat geldt ook voor deze playsuit. Wat mij betreft de ideale weekendoutfit! Het enige vervelende aan een play- of jumpsuit is dat het niet zo praktisch is als je naar toilet moet. Maar dat neem ik er met plezier bij hoor J

Straks spelen onze Rode Duivels hun allereerste wedstrijd op het EK. Natuurlijk ga ik kijken en ja, ik ben zelfs een beetje zenuwachtig J Ik ben geen voetbalkenner maar zo’n grote tornooien volg ik graag en ik laat me dan meeslepen door de sfeer en ambiance die ze voortbrengen. Ook Emil heeft de voetbalmicrobe te pakken. Hij kreeg voor nieuwjaar al een pakje van de Rode Duivels van zijn meter en voetbalschoenen van zijn peter. Gisteren mocht hij zijn tenue aandoen en hij was superblij! Hij was zo trots dat hij eruit zag als een echte voetballer, zoals in de boekjes en op de affiches op straat. “Ik ben een echte voetballer!” verkondigde hij aan al wie het horen wilde. Hij heeft de hele dag zijn schoenen niet willen uitdoen. We gingen op bezoek bij mijn schoonouders voor vaderdag en daar heeft hij quasi non-stop gevoetbald in de tuin. Eventjes vreesde ik dat hij met zijn tenue en al in bed zou willen kruipen… Maar door al zijn gevoetbal was hij ’s avonds uitgeteld en is hij gaan slapen als een mak lammetje JHet was een leuke dag, het is fijn om je kind zo te zien genieten. Emil ging echt op in zijn spel. Ik weet niet veel over voetbal maar volgens mij heeft hij echt wel balgevoel. En wat ook niet onbelangrijk is voor een voetballer: hij beschikt over de nodige vedettemanieren. Hij kan zich al op de grond laten vallen en “pijn hebben” als een echte profvoetballer ;-)

Gisteren haalde ik mijn fiets nog eens van stal. Vroeger reed ik heel veel met de fiets (ik ben zelfs nog een tijdje met de fiets gaan werken toen ik nog in Brugge woonde en werkte) maar de laatste jaren is het fel geminderd. Als baby vond Emil het niet zo leuk om achterop te zitten op de fiets (ik denk dat dat normaal is, hij had er nog niet echt veel aan toen) maar nu vindt hij het de max. Hij zit voortdurend te babbelen en uiteraard veel vragen te stellen, zoals het een driejarige betaamt. Ik geef hem zelf ook “opdrachten”, bijvoorbeeld alle grijze auto’s zoeken. Soms begint hij mij ook eens te kriebelen of trekt hij mijn T-shirt naar boven. Kortom: dikke leute op de velo J Omdat het vrij mooi weer was gisteren, reed ik met de fiets naar mijn schoonouders met Emil achterop. Pieterjan was met zijn koersfiets op pad en zou achter komen. Het is maar 20 minuutjes fietsen naar de andere kant van Torhout dus eigenlijk is het stom om altijd met de auto te gaan naar daar. Het is niet zo’n vlak parcours en met 15 kilo extra achterop kan het best pittig zijn voor de beentjes, maar daar kan ik wel tegen… Het is gezond en de frisse lucht doet deugd! Ik herinner me dat ik vroeger als kind ook heel vaak achterop de fiets zat bij mijn mama of papa en dat ik dat superleuk vond. Vanaf nu zal ik weer wat vaker al fietsend te spotten zijn. Lopen is mijn grote liefde maar fietsen is ook echt wel leuk! Een voordeel is ook dat ik het samen met Emil kan doen in tegenstelling tot lopen. Op de foto zit de kleine voetballer trouwens achterop maar zéér uitzonderlijk had hij eens geen zin om mee op de foto te staan. Logisch: het was op de terugweg van bij mijn schoonouders naar huis en hij zat mega uitgeteld achterop na zijn sportieve namiddag ;-)

Deze week wordt een drukke werkweek, met vrijdag een nieuwe sportieve uitdaging. Ik loop (weer) een halve marathon en deze keer is het een thuismatch, namelijk in Torhout. Ik kijk ernaar uit, ik loop al jaren mee in de Nacht van West-Vlaanderen en het is altijd leuk om in eigen stad te lopen (al is het een vrij saai parcours). Zaterdag is het dan de beurt aan mijn vent om te knallen want voor hem staat er nog maar eens een triatlon op het programma, namelijk de kwarttriatlon in Brugge. Ik ga zoals altijd supporteren samen met Emil en de familie en ik kijk er al heel erg naar uit!

Ik wens jullie allemaal een fijne week!

Love, Josie xo

↧

Uitgelezen // Food2Run

June 16, 2016, 12:10 pm

≫ Next: Running // Wat ik dacht tijdens mijn laatste halve marathon

≪ Previous: My week in pictures

Morgen loop ik nog eens een halve marathon. Ik zit na mijn 25K op 5/6 toch in de flow dus waarom niet nog eens 21K erbij? Het is al de derde keer dat ik de halve marathon van Torhout loop - een letterlijke "homerun" voor mij - en het is mijn 6^de halve marathon ooit. Dat begint al aardig te tellen en normaal gezien zal het wel lukken. Ik voel me de laatste dagen een beetje futloos en moe (ik moet gewoon wat vroeger in mijn bed leren kruipen, meer moet je daar niet achter zoeken) maar het komt wel goed tegen morgenavond. Ik heb de voorbije dagen aan carbo loadingproberen te doen, ga vannacht veel slapen en morgen zorg ik voor aangepaste, energierijke maaltijden. Ik heb onlangs het boek Food2Run ontvangen en dat komt me nu heel goed van pas!

Food2Run is geschreven door de Nederlandse Renata Rehor. Zij is projectconsultant, sportvoedingscoach, mama van twee én marathonloopster. Een vrouw naar mijn hart :-) Renata geeft in haar boek wedstrijd- en marathontips aan lopers en deelt al haar lekkere en gezonde gerechten om voldoende energie te hebben en de sportieve prestaties te verbeteren.

Iedereen weet dat voeding een heel belangrijke invloed heeft op de (loop)prestaties. Ik moet eerlijk zeggen dat ik soms door het bos de bomen niet meer zie. Er wordt zoveel geschreven en gezegd over wat je nu wel en niét mag eten voor het lopen en sommige bronnen spreken elkaar tegen… Ik ben dus heel blij met het boek want het geeft een handig overzicht van wat je moet/mag eten in de week voor een wedstrijd (herstelmaaltijden en -snacks), de dagen en uren ervoor (energierijke maaltijden en snacks) en na de wedstrijd om optimaal te recupereren. Een aanrader voor alle lopers!

De recepten van Renata zijn eenvoudig en maakbaar: je hebt geen ingewikkelde ingrediënten nodig en je hoeft er geen uren voor in de potten te staan roeren. Dus ja, ideaal voor mij want ik ben allergisch aan uren in de keuken staan ;-) Het boek bevat bovendien supermooie foto’s die je meteen doen watertanden! Per gerecht vermeldt Renata ook de voedingswaarde, wat handig is voor lopers bijvoorbeeld tijdens het carbo loaden.

Eerder deze week maakte ik een gezond powerontbijtje klaar uit Food2Run. Ik ga het morgenochtend ook als ontbijt eten, kwestie van de dag van mijn halve marathon met voldoende energie aan te vangen. Het is een quinoa-ontbijt met fruit en ik deel graag het recept met jullie!

Ingrediënten (voor 2 porties):

200 gr quinoa
400 ml magere melk (ik gebruik sojamelk, amandelmelk, rijstmelk,...)
200 ml water
1 mespunt kaneel
50 gr blauwe bessen
1 banaan

Bereiding:

Breng de melk en het water aan de kook samen met de quinoa. Laat 25 minuten zachtjes koken.
Neem van het vuur, schep de kaneel en de bessen erdoor en laat 5 minuutjes afkoelen.
Serveer de nog lauwe quinoa met schijfjes banaan. Smakelijk!

Ik vind dit een superlekker en voedzaam ontbijt. Het smaakt lekker zoet zonder dat het toegevoegd suikers bevat. Het is bovendien heel makkelijk om te maken. Het is de bedoeling dat je de pap lauw eet dus dit ontbijt is niet echt geschikt om de avond voordien al klaar te maken. Niet ideaal voor wie 's ochtends nogal moet rushen. Maar tijdens het weekend lukt dit zeker wel, en eigenlijk ook op weekdagen want het is echt niet veel werk. Je moet enkel de quinoa laten koken en daarna wat afwerken met de kaneel en het fruit. Easy & so good!

Wat eten jullie zoals voor het lopen?

Alle info over Food2Run vind je hier. Dankjewel Uitgeverij Manteau om me dit inspirerende boek te bezorgen!

Love, Josie xo

↧

Running // Wat ik dacht tijdens mijn laatste halve marathon

June 23, 2016, 12:40 pm

≫ Next: My week(s) in pictures

≪ Previous: Uitgelezen // Food2Run

Tijdens het lopen denk ik doorgaans aan niet veel. Occasioneel gebruik ik een loopsessie om na te denken over een blog of een moeilijke opdracht waarmee ik bezig ben voor mijn bijberoep. Meestal denk ik aan van alles en niets tegelijk en focus ik me gewoon op ontspannen, genieten en vooral niet teveel het kopke gebruiken. Achteraf kan ik me dan niet echt meer herinneren waaraan ik precies gedacht heb. Mijn laatste halve marathon, die ik liep tijdens de Nacht van West-Vlaanderen vorige week vrijdag, vormt hierop een uitzondering. Toen ging er op geregelde tijdstippen wél van alles door m’n hoofd, terwijl ik luisterde naar de leuke muziek op mijn running playlist. Ik herinner het me nog heel goed…

Aan de start – I wanna runaway anywhere out this place

Ik heb me de voorgaande dagen niet zo top gevoeld. Ik liep/loop een beetje moe en futloos, voornamelijk door ’s avonds lang te zitten werken voor Text Fairy en dan veel te laat in bed te kruipen natuurlijk. Op geen enkel moment heb ik overwogen om vandaag niét aan de start te staan van “mijn” halve marathon want ik heb er echt naar uitgekeken: 21K lopen op een vertrouwd parcours, veel supporters langs de baan,… Maar ik heb absoluut geen voornemens gemaakt om te knallen en een toptijd neer te zetten. Ik zorgde vandaag voor voldoende koolhydraten op het menu (quinoa en havermout FTW!) en dronk veel water om goed te prehydrateren. Om 19u45 sta ik klaar in het startvak tussen een hele bende enthousiaste (halve) marathonlopers. Heerlijk, die wakke zweetgeur die daar dan altijd hangt ;-) Ik sta er niet met knikkende knieën of zenuwen whatsoever, ik ben heel relaxed. Een wereld van verschil met de Great Breweries Marathon: toen was ik heel zenuwachtig. Ik luister naar Runaway van Galantis op mijn running playlist: een nummer dat mij altijd oppept om te lopen! De 10K lopers staan ook al min of meer klaar want zij vertrekken een kwartiertje later. Heel even denk ik: “Maar kind toch, waarom loop je niet gewoon eens weer die 10K mee zoals vroeger? Waarom moet het altijd harder better faster stronger zijn voor jou?” Maar dan wordt het startschot gegeven en weg ben ik. En ook die vreselijke gedachte van een paar seconden eerder ;-)

1K – A-ha honey…

Oei, ik ben precies een beetje snel gestart. Ik maak wel vaker de fout om me aan de start te laten meesleuren door het tempo van de snelle lopers (ik reken mezelf niet tot deze categorie, voor alle duidelijkheid). Mijn sporthorloge geeft een pace van 5:43 aan – je moet weten dat ik tijdens een normale trainingsloop meestal niet zo snel loop. Ik twijfel even om te vertragen omdat ik tijdens de Great Breweries Marathon ook veel te snel gestart ben en dat heeft me toen voor een groot deel genekt. Maar ik voel me top en het gaat goed dus ik vraag me af waarom ik dan eigenlijk zou gaan vertragen. Bovendien is het perfect loopweer: het heeft veel geregend vandaag waardoor er massa’s zuurstof in de lucht hangt, het is bewolkt en niet te warm. Totaal verschillende weersomstandigheden dan in Breendonk op 5 juni, toen het veel minder aangenaam loopweer was. Ik trek mijn conclusies: ik ga niet vertragen maar blijf gewoon lekker lopen zoals ik bezig ben. Sigma’s Nobody to love geeft mij nog wat extra energie om stevig de pas erin te houden. Ik denk: A-ha honey, I’m gonna nail this! Ik durf nog niet té optimistisch te zijn maar stiekem hoop ik dat ik vanavond dikke vette revanche kan nemen op die loodzware 25K van twee weken terug.

3K – The road goes on forever

Na een kilometer of 3 kom ik voor de eerste keer mijn lieve supporters tegen: Pieterjan, zijn ouders, zijn nonkel, tante en nicht. Ik ben zo blij hen te zien! Ik wist dat ze daar zouden staan dus ik haal mijn mooiste glimlach tevoorschijn :-) PJ loopt vandaag niet met mij mee omdat hij morgen een kwarttriathlon op het programma staan heeft. Hij steekt zijn duim op en knikt goedkeurend, waaruit ik besluit dat ik goed bezig ben en dat ik er misschien wel sneller ben dan hij verwacht had (tsjakka!). Wat daarna volgt, is een lang stuk rechtdoor tot 10K, daar draaien rond de kerktoren en hetzelfde stuk terug. De volgende keer dat ik mijn familie zal zien, zal pas op 18K zijn. Nog een lange weg te gaan dus! Het helpt wel dat ik het parcours en mogelijke pijnpunten goed ken. Op mijn playlist speelt The road goes on forever (sorry voor de geluidsoverlast als jullie op deze link klikken, ik luister nu eenmaal graag naar opzwepende muziek bij het sporten), ik zwaai nog een laatste keer naar PJ & co en ik denk: nu is het aan mij om te bewijzen dat ik het nog altijd kan. Ik ga voor de revanche, geen twijfel meer mogelijk. En als het even kan voor een nog betere tijd dan in Brussel in oktober (1:55).

6K – Rain down on me

Het heeft vandaag al stevig gedrasht maar volgens de buitenradar gaat het de hele avond droog blijven. Maar zoals we allemaal weten, heeft de buienradar het niet altijd bij het rechte eind… Na een dik half uur lopen begint het te druppelen. Voor de toeschouwers langs de baan is dat misschien minder leuk, maar ik vind het zalig. Lopen in de regen, ik doe dat gewoon graag. Het is alleszins leuker dan in de hitte en de vlakke zon! Rain down on me (NIET DE TIESTO VERSIE!) staat ergens op mijn playlist maar ik zal het uiteindelijk pas na 12K horen. Momenteel denk ik: laat die regen maar komen, ik ben supergoed bezig en ik kan er heus wel tegen. Na een 7-tal kilometer lopen staat de vaste fotograaf verscholen in de struiken. Na 2 deelnames aan deze halve marathon weet ik intussen dat ik daar van strike a pose moet doen. Het valt me echt niet zwaar om er zo happy uit te zien. Het is hoe ik me echt voel!

10K – Can’t stop the feeling

Kilometer 10, bijna aan de helft van de halve marathon. Het betekent het einde van het eerste lange stuk rechtdoor tot in het centrum van Ruddervoorde, waar ik een rondje loop rond de kerk en zo terugkeer naar Torhout. Ik herinner me nog dat ik hier passeerde in 2014 en al volledig kapot was – ik had toen wel te kampen met ernstig ijzertekort. Ik moest toen noodgedwongen eventjes stappen om op krachten te komen. Nu is dat wel anders: ik voel me zoooo goed! Ik heb 10K gelopen aan een pace van 5:29 – dat feit op zich maakt me al trots. Ik tank wat water bij aan de bevoorrading en maak rechtsomkeert, richting finish. Justin Timberlake bevestigt wat ik al voelde: can’t stop this feeling in my body!

13K – We’re in this together, we stand strong together

Ondertussen word ik vergezeld door een aantal running mates die hetzelfde tempo lopen als mij. We kijken niet naar elkaar, laat staan dat we tegen elkaar praten (de meesten luisteren net als mij naar muziek) maar toch is er een zekere verbondenheid. Dat vind ik altijd zo leuk aan loopevents, dat gevoel van lopers onder elkaar. Ik ben een zeer asociale loopster maar toch is het fijn om te weten dat je niet alleen bent. Een tijdje later speelt op mijn ipod This one’s for you, beter bekend als "de EK Hymne". Volgens kenners een hele hoop lawijt, ik vind het best een leuk nummer :-) En de tekst is zo toepasselijk: We’re in this together, hear our hearts beat together, we stand strong together... Ik zing stilletjes mee - nogmaals mijn excuses aan al wie dat moest aanhoren ;-)

16K – Running up on Solsbury Hill

Het parcours is zeer vlak, behalve één brug over de snelweg na 5K en 16K. Dan is het even op de tanden bijten (maar nog altijd niks in vergelijking met alle hellingen in Brussel). De tweede keer de brug op is normaal gezien zeer pittig voor mijn billen. Maar vandaag heb ik het gevoel dat ik over die brug vlieg. Zeer toevallig luister ik op dat moment naar Solsbury Hill en ik vergelijk die brug een beetje met de berg uit het liedje. Ik hoor Peter Gabriel zingen: Today I don’t need a replacement, I’ll tell them what the smile on my face meant. My heart’s going boom-boom-boom…

18K – Oh yeah!

Kilometer 18: ik zie mijn supporters nog eens! Naar dit moment heb ik erg uitgekeken. Ik denk terug aan wat PJ me zei net voor de start: “Wat ga je doen na 18K? Doorbijten! Ik wil een powervrouw zien!” Hij weet wel waarom hij dat zegt: doorgaans krijg ik het vanaf dan zeer lastig, beginnen mijn spieren wat te verzuren en heb ik de neiging om te vertragen. Zoals het een voorbeeldige vrouw betaamt, ben ik gehoorzaam aan mijn vent. Ik begin al van ver uitbundig te zwaaien en lach als een halve bezetene. Nu ja, het is niet eens gespeeld want ik voel me na 18K nog very powerful– wat een verschil met de vorige keren dat ik hier liep! Ik zeg mijn supporters adieu tot aan de finish en pep me op voor de laatste kilometers. Gelukkig zorgt Boyz Noize met Oh! voor pompende beats in mijn oren zodat ik me vol goede moed richting Torhout-city begeef.

19K – Wake me up when it’s all over

Vanaf de 19 begin ik het toch wat lastig te krijgen. Geen pijn of krampen in mijn lichaam zoals ik verwacht had maar wel pijn in mijn longen. Ik moet diep gaan om adem te halen en dat maakt het lastig. Maar ik kan de eindmeet al ruiken dus van opgeven of zelfs vertragen is geen sprake. Mijn GPS-horloge geeft een pace van 5:26 aan. Als ik zo verder blijf lopen, breek ik mijn persoonlijk record van 1:55. Dat ga ik niet aan mijn neus laten voorbijgaan! Ik verbijt de pijn en denk: “Komaan Bock, laat u niet kennen.” Avicii kan blijkbaar mijn gedachten lezen en zingt: wake me up when it’s all over…

21K – I am the one and only

Na 1:54 bereik ik de markt van Torhout en loop ik onder de finishboog door. De laatste meters heb ik nog alles eruit gelopen wat ik kon. Ik ben zo blij en zo trots: ik heb mijn persoonlijk record verbroken! Ik heb afgezien de laatste kilometers maar na de aankomst voel ik me totaal niet slecht. Integendeel: ik voel me kiplekker. En ik denk: dit is weer maar eens het bewijs dat je alles kan, zolang je er zelf maar in gelooft en het probeert. Dat geldt niet alleen voor lopen maar voor alles in het leven. Ik voel me zoals in het nummer dat ergens onderweg op mijn playlist stond: I am the one and only. Ik wist aan de start dat ik het kon en ik heb het waar gemaakt. Dus ja, mezelf eventjes onoverwinnelijk voelen is dan wel gepermitteerd :-)

Veel mensen vragen me wat mijn volgende uitdaging nu is. Wel, terwijl ik aan de start nog durfde te denken dat ik me beter weer “gewoon” op 10K runs zou toeleggen, herinner ik me nog zeer goed wat ik rond kilometer 15 dacht: wat hou ik toch van die halve marathons! Die 21 is zo'n leuke afstand. Dus mijn volgende doel is mijn tijd en tempo op de 21K verbeteren. Ik geef mezelf tijd tot 2 oktober 2016 want dan loop ik opnieuw de Brussels Half Marathon. Ik heb dan meteen ook een concreet doel om tijdens de zomer gericht voor te blijven trainen. Ik heb al een nieuw trainingsschema van Energylab en ik zie het volledig zitten om de uitdaging aan te gaan!

Love, Josie xo

↧

My week(s) in pictures

June 26, 2016, 5:12 am

≫ Next: Canada Day: Back to the Rockies

≪ Previous: Running // Wat ik dacht tijdens mijn laatste halve marathon

Zondagavond is het ideale moment om eens terug te blikken op mijn foto's van de voorbije weken. Er zijn weer veel leuke dingen gebeurd en ik heb nieuwe spullen leren kennen. Kijken jullie even mee?

Een tijdje geleden zat er opnieuw een leuk pakketje van Nivea in de bus. Ik was aangenaam verrast met het nieuwe haarverzorgingsduo Nivea Hairmilk Shampoo & Conditioner. Dit is in feite de hedendaagse versie van de allereerste haarverzorging die het merk lanceerde in 1912, de "Haarmilch". Hairmilk is een gamma voor droog en verzwakt haar. Het zorgt voor herstel en intense verzorging, en dit zonder het haar te verzwaren. Ik heb mooi glanzend haar maar een beetje extra verzorging kan zeker geen kwaad. De Hairmilk producten maken mijn haar soepel en zacht. En die heerlijke en o zo typerende Nivea-geur onder de douche is zeker een extra troef!

Ik droomde er al een tijdje van om als freelance copywriter te kunnen schrijven voor mijn favoriete loopmagazine Running.be. Ik waagde mijn kans en stuurde op goed geluk mijn CV en motivatie door naar de redactie. Nog geen maand later was ik al volop aan het werken aan mijn allereerste artikel en sinds vorige week ligt het zomernummer in de krantenwinkel met daarin een artikel van mijn hand. Ik geef massa's handige tips om lekker te blijven lopen deze zomer. Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet apetrots ben op mezelf. Dit is voor mij het beste bewijs dat je altijd moet proberen om je dromen te realiseren. Ga je op je bek, dan kan je er lessen uit trekken (been there, done that). Maar voor hetzelfde geld wordt het een succes en dat maakt je zo gelukkig, ik kan ervan meespreken! Intussen ben ik al volop bezig met research voor mijn volgende artikel in het septembernummer. Jullie horen er nog van want ik ga iets doen wat ik nog nooit heb gedaan...

Vorig weekend begaf mijn vent zich in het koude (en niet zo propere) water van de Brugse Reitjes. Hij deed voor het vierde jaar op rij mee aan de Brugge City Triatlon. Hij zwom 1K, fietste er 45 en daarna liep hij zomaar nog eens 10K. Ik weet niet wat jullie daarvan vinden, maar ik vind dat enorm straf en heb heel veel respect voor al wie zich aan zo'n prestatie waagt. Pieterjan deed het zoals gewoonlijk voortreffelijk en liet zichzelf niet kennen. Het weer was niet zo denderend - het heeft vrij veel geregend en het was frisjes - dus niet de ideale weersomstandigheden voor de atleten én de supporters. Maar ik was present samen met Emil, mijn schoonouders en schoonzus om luidkeels te supporteren voor onze atleet. Ik vind dat gewoon superleuk, zo'n events. Er hangt altijd een leuke sfeer. Het is soms lang wachten, vooral tijdens het fietsen omdat we PJ dan anderhalf uur niet zien passeren (het fietsen is richting kust en wij blijven in Brugge). Maar dan kruipen we telkens in hetzelfde cafeetje langs de Reitjes om iets te gaan drinken, dus we klagen zeker niet :-)

Als zoon van een sportieve mama en papa is het voor Emil de normaalste zaak van de wereld om af en toe eens een halve dag mee te gaan naar een sportevenement om moeder of vader uit volle borst aan te moedigen. Hij gaat al mee van sinds hij een baby was en hij vindt dat heel plezant. Wat wil je, er is zodanig veel te zien (politiemotto's FTW!) en voor een kind bestaan er ergere dingen dan buiten te zijn, veel rond te lopen en massa's aandacht te krijgen. Want meneer durft al eens de show te stelen op zo'n momenten, bijvoorbeeld door in Brugge als een halve gek "Alleeeeeeeeeeeeeeeeeez Pieterjan!!!" met ons mee te roepen of door in zijn Rode Duivelstenue de discussie aan te gaan met een groepje beschonken (maar grappige) supporters over wie nu de beste voetballer is, Lukaku of De Bruyne (zijn 2 helden). Schitterend om te zien. En opa stond erbij en keek ernaar :-)

Emil is dezer dagen trouwens volledig bezeten van de Rode Duivels. Hij kreeg voor nieuwjaar een officiële tenue cadeau van zijn meter en "echte" Nike voetbalschoenen van zijn peter. Die spullen hebben de voorbije weken al overuren gedraaid (en mijn wasmachine ook). Het is leuk om te zien hoe ze er op school over leren (woensdag was het voetbaldag en mocht hij in tenue naar school) en ook thuis is het al voetbal dat de klok slaat. Zijn kwebbel staat niet stil over "Keffin De Bruyne", "Lomeluu Luukaakuu" en "Ojigi". Zelf heb ik ook al mijn beste voetbalkunsten ten berde mogen brengen in onze tuin of binnen in huis (met al die regen). En ik vind dat wel leuk, dat voetballen. Dus moest Emil later willen beginnen voetballen, dan zal ik hem zeker niet tegenhouden. Ik ben klaar om voetbalmama te worden! Al zal ik dan toch vooral zijn vader (en opa) de honneurs laten waarnemen, zij zijn daar precies wel geschikter voor ;-)

Nog een lekkere foto om mee af te sluiten. Het is zomer - al zou je dat niet altijd zeggen maar toch: het is zo! - en dat is de ideale periode om overheerlijke fruitsalade te maken met veel verschillende soorten fruit in alle kleuren van de regenboog. Vorig weekend maakte ik een grote gezonde kom boordevol appel, kiwi, abrikoos, druif, nectarine, blauwe bes, peer en passievrucht. En lekker dat het was! Ik had meer dan voldoende gemaakt zodat ik er tijdens de week ook nog van kon smullen. Het ideale tussendoortje!

Deze namiddag sloot ik het weekend af aan zee. Ik wilde al lang nog eens naar zee, dat is altijd zo plezant en wij wonen op amper een half uurtje rijden van De Haan. Het weer zag er niet zo veelbelovend uit vanmorgen en toen we vertrokken was het nog altijd wat regenachtig. Maar aan zee scheen de zon en was het zeer aangenaam. Met een korte broek en een lichte jas of trui was het zalig! Bovendien was het vrij rustig. Ik vertelde Emil over de reddingsboot waar zijn papa vroeger (intussen al meer dan 10 jaar geleden!) nog mee gevaren heeft. Aan het enthousiasme van Emil te zien is de opvolging verzekerd. Enfin, het zal alleszins een beach boy worden, en de rest zien we dan wel nog wel :-)

En jullie, wat hebben jullie vandaag gedaan?

Love, Josie xo

↧

Canada Day: Back to the Rockies

July 1, 2016, 10:49 am

≫ Next: 5 x sportieve vakantielectuur

≪ Previous: My week(s) in pictures

Nog twee werkweken voor de boeg en dan ben ik een volledige maand in verlof. Zalig! Ik ga twee weken op vakantie naar de Provence met Pieterjan, Emil en een koppel vrienden en hun kindjes: dat wordt leuk! De overige weken spendeer ik thuis, samen met Emil. Ik kijk er enorm naar uit. Telkens wanneer de vakantie in aantocht is, denk ik geregeld eens terug aan de reizen die ik al gemaakt heb...

Mijn allermooiste, meest onvergetelijke vakantie beleefde ik in de zomer van 2009: een road trip door West-Amerika. Het is een reis die ik, van zodra Emil groot genoeg is om het allemaal goed te beseffen én er opnieuw voldoende budget is voor zo'n reis (vooral dat laatste, haha), zeker nog eens opnieuw wil (én zal!) doen. Na California hadden PJ en ik de smaak van het road trippen te pakken en dus gingen we in 2010 op rondreis door Canada en de Rocky Mountains, met als ultiem doel Yellowstone National Park. Dit wilden we absoluut zien en het was onbeschrijflijk mooi. Ik durf zelfs zeggen dat Yellowstone het meest magnifieke en fascinerende natuurverschijnsel is dat ik in mijn leven al heb gezien. Want dat is het park wel: één groot natuurfenomeen van om en bij de 9000m². You have to see it to believe it.

Een tijdje geleden las ik dat een man verdronken is in een warmwaterbron in het park. Ik had er onmiddellijk mijn bedenkingen bij want de paden zijn duidelijk afgebakend en volgens mij moet je al ferme toeren uithalen om in zo'n borrelende put te sukkelen. Nu ja, mensen doen er vaak domme dingen: zo zagen wij bepaalde bezoekers munten gooien in de bronnen. Dom, zo dom... Er is al lang sprake dat het park voor het publiek zou/zal afgesloten worden - zelfs al toen wij er in 2010 waren. Door dat artikel besefte ik: we zouden met Emil beter eerst nog eens onze Canada road trip overdoen voor we Yellowstone helemaal niét meer gaan kunnen bezoeken. Want ik wil echt wel dat mijn zoon dat machtig stuk natuur met zijn eigen ogen kan zien en niet enkel op onze foto's... En als ik die foto's eens opnieuw bekijk en mijn reisverslag herlees (ik had toen nog geen blog maar schrijven deed ik uiteraard al), dan zie ik dat helemaal zitten!

Het is vandaag Canada Day, dus de ideale gelegenheid om eens terug te blikken op deze reis!

We vertrokken in Calgary, hoofdstad van de provincie Alberta, waar de Olympische Winterspelen werden georganiseerd in 1988. Voor sportievelingen als PJ en mezelf was het leuk om het Olympic Park te bezoeken. PJ had toen net een nieuwe reflexcamera gekocht, vandaar het ultramannelijk sjakoske aan zijn lijf. Alle foto's van deze reis zijn trouwens gemaakt met die camera: van fotograferende smartphones was toen nog geen sprake, laat staan van foto's pimpen in Instagram ;-)

Banff National Park deed mij denken aan de Zwitserse Alpen, maar dan duust keer zo mooi. Ik poseerde daar als een echte pro voor een bergflank, vakkundig wegkijkend van de camera...

Het water in de Rockies is helderblauw, de bergen ruw en de natuur groots. Ik had de indruk dat alles nog vrij ongerept was, al leek dat alleen maar zo want er waren veel gletsjers aan het smelten en dat zal er vandaag, zes jaar later, jammer genoeg niet op verbeterd zijn vrees ik... Wij probeerden er zoveel mogelijk te gaan hiken omdat je al wandelend het meest ziet. Omdat ik in mijn reisgids gelezen had dat je altijd moest zorgen voor voldoende water voor het geval je in nood raakte, droeg ik mijn flashy blauwe drinkbus de hele reis als een trendy fashion accessoire met mij mee. PJ zijn cameratasje, ik mijn drinkfles: we vulden elkaar prima aan :-)

In mijn reisverslag schreef ik toen het volgende:

We voelen ons een beetje ongemakkelijk aan het mooie ontbijtbuffet van onze B&B met onze stapschoenen en short aan! Na het ontbijt vertrekken we naar de Icefields Park Highway, een magnifieke baan doorheen Banff National Park (ze loopt tot in Jasper National Park). Het is nog erg fris (10°C) maar wel zonnig. We rijden langs Castle Mountain naar de Crawfoot Glacier, waarvan er jammer genoeg al één “pootje” gesmolten is (opwarming van de aarde, weetjewel…). Daarna gaan we via Bow Summit naar Peyto Lake, een korte wandeling. Het meer is helder blauw, zeer typerend voor de Canadian Rockies. Adembenemend!

We kwamen toen zelfs een beer tegen, zij het wel een hele lieve die graag met mij op de foto wilde...

Dat was maar een voorproefje van wat ons nog te wachten stond want in Yellowstone kwamen we maar liefst 3 beren tegen en ook in Glacier National Park ontmoetten we er eentje in het struikgewas. Machtige beesten! Je moet ze zien om te geloven hoe groot, sterk én gevaarlijk ze echt zijn:

Tijdens de rit naar Old Faithful ontmoeten we een grizzlybeer langs de weg – gelukkig zit er een rivier tussen want volgens de park ranger kan een beer immens snel lopen en maak je als mens geen schijn van kans daartegen. Dat wist ik dus nog niet... Het zien van de beer veroorzaakt natuurlijk onmiddellijk een lange file, "bear jam" genaamd. Maar dankzij papparazzo Josie die meteen uit de auto sprong en in actie schoot, hebben we toch mooie foto’s.

De volgende dag zagen we nog 2 black bears:

We rijden na onze wandeling door naar Roosevelt, om daar ergens te picknicken. Onderweg slaan we een wegeltje in, het Blacktail Deer Plateau, met zeer veel bochtjes en bulten. Blij dat we dat gedaan hebben, want wat zien we daar plots in de struiken: een kleine black bear die aan het spelen is tussen de blaadjes! Als we willen, kunnen we hem strelen, zo dicht zit hij – maar dat doen we wijselijk niet :-) In het dichtstbijzijnde ranger station gaan we dit melden, maar ze trekken er zich precies niet veel van aan (nochtans is er bear alert nadat eergisterennacht op de camping in Cooke City drie mensen aangevallen zijn door een grizzly en haar drie jongen, waarvan één man gestorven is). En het is blijkbaar dag van de beertjes vandaag, want op weg naar de picknickplaats staan we opnieuw in een bear jam omdat er nog een andere kleine black bear in het veld loopt. "Beren zien" kunnen we afvinken van onze bucket list.

We zagen trouwens heel wat dieren tijdens deze reis. In Glacier National Park, op de grens tussen Canada en Amerika, maakten we een prachtige wandeling waar we vergezeld werden door superlieve berggeiten:

Onze wandeling duurt een drietal uur en is echt prachtig! Eerst stappen we door de sneeuw naar een lookout point op het Hidden Lake (waar de meesten ook stoppen en terugkeren) en vandaar gaan we verder naar beneden, naar het meer zelf. Onderweg komen we veel dieren tegen: superlieve berggeiten, squirrels, marmotten en bighorn sheep. De berggeiten lopen rustig naast ons mee, ze volgen ons zelfs tot bij het meer! Ze zijn echt al gewend aan de mensen. Onderweg moeten we uiteraard ook uitkijken voor beren, zoals altijd.

We kwamen ook heel veel elks (edelherten) tegen: wondermooie dieren. Je mag ze niet verwarren met elanden (moose) want die zijn nog groter, sierlijker en robuuster. We wilden zo graag een eland zien maar dat is dus het enige dier dat we tijdens die 2 weken niét hebben kunnen spotten. Jammer maar helaas... Hierop hebben we ons geïnspireerd voor het thema van Emil zijn geboortekaartje 3 jaar later. We hadden immers lang moeten proberen om een kindje te krijgen, net zoals we lang hadden gezocht naar een moose in Canada... Het machtige beest hadden we niet kunnen spotten, maar we hadden dan toch eindelijk onze eigen kleine moose in ons midden :-)

Yellowstone was fabelachtig mooi, al rook het er niet altijd even fris. De vele warmwaterbronnen bevatten zwavel en dat ruikt naar... rotte eieren. Aan de Mud Volcano kon ik mijn afkeer niet verbergen...

Ook PJ moest heel hard zijn best doen om zijn ongenoegen weg te steken toen hij weer eens oog in oog stond met een kudde buffels. Als Club Brugge supporter van het eerste uur heeft hij het namelijk niet voor buffalo's en laat dat nu net een diersoort zijn die in groten getale in Yellowstone aanwezig is...

Deze road trip deden we met een Ford Escape SUV, echt een machtige voiture the all American way. Zoals dat hoorde, moest ik daar ook eens schaamtelijk bij poseren...

Wat mij ook opviel tijdens het terugkijken naar de foto's, is dat wij eruit zagen als echte trotters/toeristen. En zo schattig dat we nog waren! :-) We waren altijd wel goed uitgerust voor we op pad gingen omdat dat in alle parken expliciet gevraagd werd. Enkel bear spray hadden we niet bij. We hadden immers gelezen dat het veel effectiever was om te zingen en luid te babbelen omdat de beren dan schrik zouden krijgen (zeker van mijn kattengejank) en niet dicht zouden durven komen. Daarom waren we altijd extra luidruchtig :-) Soms deed ik het wel bijna in mijn broek omdat PJ mij deed schrikken en ik dacht dat er een beer was... De foto hieronder is genomen in Waterton Lakes National Park. We gingen die dag eigenlijk een lange tocht maken maar moesten noodgedwongen onze plannen wijzigen:

Zoals voorspeld is het vandaag regenachtig en bewolkt. Het is dus verstandiger om geen al te lange wandeling te maken vlak door de bergen, zoals we graag hadden willen doen (een tocht van 8 uur, een van de populairste van The Rockies). Bovendien is er een agressieve grizzly gesignaleerd op het wandelpad dus… Beter op veilig spelen en met de auto het park verkennen, zodat we een paar korte wandelingen kunnen doen. Via de Akamina Parkway (de enige weg door het park) rijden we naar Cameron Lake, waar we de lakeshore afstappen (3K). Op het einde van het pad staat een bord met een uitdrukkelijk verbod om verder te gaan (tenzij op eigen risico) want dit is een gebied waar veel grizzly’s wonen.

In Canada zijn er niet alleen mooie bergen en dieren, maar ook tal van prachtige meren. Wij vonden dat ideaal voor een romantische fotoshoot met de zelfontspanner van onze gloednieuwe camera. Hilarisch :-)

Naast al die romantiek hadden we eigenlijk wel een heel druk reisschema, met dagen waarop we 3 tot 4 uur in de auto zaten. Uiteraard zijn dat geen saaie ritten zoals hier op de E40: we stopten regelmatig en onderweg zagen we zoveel mooie dingen. Maar toch: dit is een zeer intensieve manier van reizen waar je niet echt van uitrust. Dus als je volledig opgeladen naar huis wil terugkeren, ga dan niét op reis naar The Rockies ;-) Wil je echter een fantastische, onvergetelijke reis beleven en dingen zien waar je anders alleen maar kan van dromen: doe het dan zeker wel! De vermoeidheid neem je er met plezier bij hoor. En gelukkig hadden wij af en toe een heerlijke relaxzetel op onze slaapplaats. Zie PJ zijn oogkes eens blinken van vreugde :-)

Op onze laatste dag hadden we wallen van Calgary tot in Brussel en terug, maar we waren zo gelukkig omdat we er een zalige reis hadden opzitten...

Het is dus eigenlijk niet de vraag OF we nog teruggaan naar the Canadian Rockies, maar wel WANNEER we terug ons boeltje pakken en het vliegtuig op stappen naar de overkant! Ik denk dat het niet voor direct zal zijn, maar dromen mag hé... We hebben trouwens een missie af te werken: back to the Rockies om een moose te zoeken, deze keer met Emil erbij. Misschien gaat het ons dan wél lukken, wie weet?

Zijn jullie al in Canada of de Rocky Mountains geweest? Wat zijn jullie vakantieplannen deze zomer?

Love, Josie xo

↧

5 x sportieve vakantielectuur

July 6, 2016, 3:16 am

≫ Next: Recept // Mug cake met banaan en havermout

≪ Previous: Canada Day: Back to the Rockies

De vakantie komt eraan. Dat wil zeggen dat ik stilaan begin te denken welke boeken ik ga meenemen naar het zonnige zuiden. Op reis lees ik het liefst van al fictie - hiervoor gaat Kelly's lijstje zeker van pas komen in de boekhandel want haar tips hebben mij nog nooit teleurgesteld. Aangezien ik hou van sport, lees ik graag ook eens een sportief boek. Er ligt hier al een stapeltje sportieve lectuur klaar om verslonden te worden, zowel door mezelf als door Pieterjan. Het zal moeilijk zijn om te kiezen welk van deze vijf boeken ik eerst ga lezen...

Run for Life (Sam Murphy)

Run for Life is een praktisch en inspirerend boek voor vrouwelijke lopers van ieder kaliber. Of je nu een start-to-runner bent of een doorwinterd (marathon)loopster, in dit boek vind je tal van nuttige tips over:

Het inpassen van je loopsessies in je overvolle agenda
De ideale looptechniek
De juiste loopschoenen en -outfit
Goeie loopschema's
Motivatie voor als je even een loopdipje hebt
Lopen tijdens je zwangerschap en na je bevalling
De draad weer oppikken na een blessure

Het boek is opgebouwd rond de persoonlijke loopervaring van auteur Sam Murphy, aangevuld met wetenschappelijke kennis en ondersteund door getuigenissen van "echte" vrouwen. Kortom: een echte must-have voor loopsters!

Uitgegeven bij Stichting Kunstboek - 24,95 €

Live Love Run (Annemerel De Jongh)

Om heel eerlijk te zijn: Live Love Run heb ik eigenlijk al uitgelezen dus het gaat niet meer mee in de reiskoffer. De dag dat ik het boek in de bus kreeg, ben ik er verwoed in beginnen lezen omdat het gewoon superleuk leesvoer is, boordevol inspirerende verhalen en tips van een hardloopjunkie. Na amper 2 dagen was het uit! Dit boek is enorm herkenbaar voor mij, al heeft Annemerel wel al veel meer bereikt dan ik. Zo heeft ze al een aantal marathons op haar palmares staan. Waarom je Live Love Run absoluut moet lezen:

Het boek bestaat uit 10 hoofdstukken, die elk worden ingeleid met een persoonlijk verhaal van Annemerel. Erg herkenbaar, vooral het verhaal over hoe ze indertijd is beginnen lopen, met een jeansshortje en een gewone beha ;-) Vervolgens geeft ze tips (van zichzelf en van experts) over een bepaald thema: beginnen met lopen, schoenen, kledij, gadgets, blessures, motivatie, lopen in het buitenland, verschillende soorten trainingen,...
Annemerel wijdt een apart hoofdstuk aan voeding en deelt haar 15 favoriete recepten. De wortelmuffins staan op mijn to bake lijstje (of toch alleszins to try).
Je vindt in het boek heel wat haalbare loopschema's voor verschillende afstanden.
Er is zelfs een stappenplan voor de perfecte hardloopselfie :-)

Live Love Run is leuk geschreven en leest als een trein. Het boek bevat toffe foto's van Annemerel. Ik volg haar blog www.annemerel.com al een tijdje en ik vind haar echt een topmadam. En ze ziet er gewoon ook heel goed uit, daar gaan we niet flauw over doen :-)

Uitgegeven bij A.W. Bruna - 20 €

De filosofie van de duurloop (Mark Rowlands)

Met de vijftig in zicht begint Mark Rowlands, filosoof en hardloper, na te denken over de dingen die hij nog wil doen in zijn leven. Een marathon lopen is er een van. Ik moet nog 33 worden, maar een marathon staat ook op mijn bucket list. Ik voel me dus alvast aangesproken door het boek :-)

De filosofie van de duurloop is een combinatie van het verhaal van een sportieve uitputtingsslag met filosofische overpeinzingen en herinneringen aan eerdere loopervaringen. Als lezer volg je Rowlands en zijn geliefde wolf Brenin langs Franse stranden en door Ierse berglandschappen. Dat lijkt me een prachtige setting voor een boek! Ideaal om te lezen in de Zuid-Franse zon ;-)

Het boek bevat natuurlijk ook de nodige filosofische stukken, van de vrijheidsfilosofie van Sartre tot Heideggers overpeinzingen over ouder worden. Ik heb in een ver verleden op 't unief nog een vak filosofie gehad en ik vond dat enorm interessant. Ik ben razend benieuwd naar de manier waarop Rowlands dit in zijn boek gaat verwerken!

Uitgegeven bij De Arbeiderspers - 18,99 €

De wegen van de loper (Adharanand Finn)

Wie dacht dat in België de loophype hoogtij viert, is nog niet naar Japan geweest... Dit land is werkelijk bezeten door hardlopen. Duizenden atleten wedijveren er op ongekend fanatieke wijze met elkaar tijdens estafettemarathons voor bedrijven ("ekidens" genoemd, ook bij ons heb je die). Monniken lopen 1000 marathons in evenveel dagen om de ultieme spirituele verlichting te bereiken... Crazy! Zes maanden lang gaf journalist en schrijver Adharanand Finn zich volledig over aan deze onnavolgbare hardloopcultuur om erachter te komen wat het hem zou leren over de sport en over Japan.

In De wegen van de loper pluist Finn uit of hij iets aan de Japanse trainingsbenadering kan hebben dat hem als niet-professionele hardloper sneller en beter kan maken. Zelf wil ik ook altijd beter worden in het lopen, en als het even kan ook wat sneller, dus wie weet heb ik ook wel iets aan dit boek...

Uitgegeven bij Arbeiderspers - 22,50 €

Mont Ventoux (Ingrid Castelein)

Wat enkele jaren geleden begon als een vakantieverzetje, werd al snel de grote liefde van reisjournaliste en flandrienne Ingrid Castelein. In de schaduw van de Mont Ventoux pende ze de verslagen en ervaringen neer van haar fietsritten en vakanties in de Vaucluse. Van het zwoegen op weg naar de top van de Col des Abeilles tot het loom kuieren over de wekelijkse Provençaalse markt in Bédoin. Ingrid bottelde de seizoenen in dit boek en wil met haar kleurrijke verhalen, nuttige tips en een waslijst aan fietsroutes een inspiratie zijn voor de bourgondische fietser.

Wij gaan op vakantie naar Avignon en de mannen plannen een fietstrip naar de Ventoux. De fietsroutes en tips uit dit boek gaan dus zeker van pas komen voor ons! Ik zie het al volledig voor mij: terwijl de venten zweten en zwoegen op de fiets, ga ik samen met mijn vriendin en de kinderen lekker kuieren op de markt van Bédoin... :-)

Uitgegeven bij Manteau - 19,99 €

Hebben jullie al een van deze sportieve boeken gelezen? Welke lectuur nemen jullie mee in je reiskoffer?

Love, Josie xo

↧

Recept // Mug cake met banaan en havermout

July 8, 2016, 4:58 am

≫ Next: De grote sprong

≪ Previous: 5 x sportieve vakantielectuur

Wanneer ik bananen koop, gebeurt het vaak dat er één of meerdere (over)rijpe exemplaren verweesd in de fruitmand achterblijven. Daarom ging ik op zoek naar recepten om rijpe bananen in te verwerken. Ik vond bij blogster Sarah een lekker recept voor mug cakes met banaan en havermout. Ik ben een oats fan van het eerste uur, dus ik moest dit zeker ook eens uitproberen!

Het recept is zeer eenvoudig - anders zou ik me er niet aan wagen hoor ;-)

Wat heb je nodig voor 1 mug cake?

1 rijpe banaan
4 eetlepels havermout
1/2 eetlepel gebroken lijnzaad
1 ei
Eventueel een snuifje kaneel

Bereiding

Prak de banaan in een grote tas of een kommetje
Voeg de havermout, het ei en als laatste het lijnzaad toe. Roer goed om.
Zet dit 2,5 minuten in de microgolf op 800 W.
Als het mug cakeje goed is, komt het onmiddellijk los uit de tas.
Ik laat het goed afkoelen in de ijskast want ik vind dit koud het lekkerst. Je kan het uiteraard ook warm eten.

Je kan je cakeje opfleuren met wat nootjes, gedroogd fruit, rozijnen, zaden, een beetje yoghurt,... Sarah maakte het met raw cacao, wat er ook erg lekker uitziet:

Ik geef toe dat Sarah's foto er veel beter uitziet dan de mijne. Ik ben gewoon niet zo'n krak in eten mooi dresseren... Maar mijn mug cake is superlekker en dat is wat telt! Het vult ook heel goed. Ik eet dit soms als ontbijt of als tussendoortje. In amper 3 minuutjes is dit klaar, zalig toch?

Sarah's blog is trouwens zeker de moeite waard om eens te checken want ze post geregeld lekkere en gezonde receptjes.

Fijn weekend allemaal!

Love, Josie xo

↧