Josie's Little Things

Vanaf september gaat mijn leven veranderen. Ik heb namelijk na lang twijfelen, nadenken en nog eens nadenken besloten om een grote sprong te nemen. Ik stap weg uit mijn veilige, gezellige comfort zone en ben volledig klaar voor een nieuw avontuur...

Zoals jullie weten, ben ik al tweeënhalf jaar freelance copywriter in bijberoep. Het begon allemaal nogal kleinschalig, vanuit de ambitie om mijn writing skills te onderhouden en intussen een centje bij te verdienen. Het nuttige aan het aangename koppelen, zoiets. Het volledige verhaal vertelde ik in januari al.

Vandaag, een zestal maand later, is er heel wat veranderd. Eind 2015 is mijn workload voor Text Fairy fors beginnen stijgen. Hoe dat komt: ik weet het niet. Maar dat ik het fijn vond/vind, dat is een feit. Dit "succes" viel toevallig samen met de periode waarin ik mijn miskraam en alle verwikkelingen nadien een plaats aan het geven was.Lopen was toen mijn voornaamste uitlaatklep, en mijn bijberoep ook. Werken voor "mijn eigen bedrijfje" gaf me veel voldoening. Ik had het heel druk en moest af en toe opofferingen maken (bv. etentjes afzeggen om mijn freelance werk rond te krijgen) maar het was allemaal doenbaar.

Iedere maand kwam er werk bij. Allemaal zeer plezant, tot het moment dat ik ergens in april besefte: ik zit elke weekavond te werken tot 23u (of later op dagen dat ik alleen thuis ben), geregeld ook op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond, en in het weekend ben ik minstens 4 uur bezig voor Text Fairy. De combinatie met mijn voltijdse job werd zwaar. Eigenlijk was ik een voltijdse met een halftijdse job aan het combineren. Tussen de bedrijven door wilde ik dan ook nog eens veel gaan lopen (ik was toen volop aan het trainen voor mijn 25K), een supermama en een goede vriendin zijn, overal naartoe gaan, mijn huis moest proper liggen, ik wilde er goed uitzien,... Ik wilde gewoon dat alles op wieltjes bleef lopen. Aangezien ik een enorme plantrekker ben, wilde ik het vooral ook allemaal zélf blijven doen. En vermits het niet in mijn aard ligt om toe te geven dat ik het zwaar heb, bleef ik geloven dat ik het allemaal kon bolwerken.

Vooral dankzij de steun van Pieterjan, die als een blok achter mij stond en ervoor zorgde dat ik in het weekend soms eens een halve dag of langer non-stop kon doorwerken, lukte het allemaal wel. Maar vanaf de maand mei begon ik steeds meer te denken aan een overstap naar een voltijds zelfstandig bestaan. Ik kreeg last van mijn maag en darmen zonder aanwijsbare reden - vermoedelijk door te veel hooi op mijn vork te nemen. Doordat ik voortdurend bezig was en mezelf geen seconde rust gunde, had ik geen tijd om me moe te voelen. Maar eigenlijk was ik echt wel moe. Verschillende mensen begonnen me te zeggen dat ik er een beetje vermoeid uitzag. Maar ik deed het zo graag. Mijn bijberoep was mijn uit de hand gelopen hobby, mijn passie, hetgeen ik van nul had opgebouwd en waar ik enorm trots op was. Text Fairy opgeven of op een laag pitje zetten? No way.

In mijn hart was de keuze dus snel gemaakt. Text Fairy uitbouwen was/is mijn grote droom. Maar ik twijfelde en bleef maar twijfelen omdat ik bang was om risico's te nemen. Je moet weten: ik had een boeiende job in een tof bedrijf dicht bij huis, een auto, laptop, GSM, aangename collega's, zeer flexibele bazen,... Kortom: veel zekerheid in een stabiele omgeving. Wat ik vooral wilde vermijden, was op het einde van de maand niet rondkomen en me niks meer kunnen veroorloven. Eigenlijk was het vooral het financiële aspect dat me tegenhield. Want dat ik gemaakt ben om zelfstandig te zijn: daar twijfelde ik hoegenaamd niet aan.

Na nog veel meer getwijfel en gepieker maakte ik een afspraak met een boekhoudster, die me de opdracht gaf een financieel plan op te stellen. Dat heb ik vervolgens een tijdje uitgesteld omdat ik al die cijfertjes niet zag zitten (ik ben geen mathematisch wonder) en vooral omdat ik de tijd niet had om eraan te beginnen. Ik was al elke dag bezig tot 23u, ik vroeg me af wanneer ik dan in godsnaam nog dat business plan zou opstellen...

Tot ik op een avond een paar weken geleden in tranen ben uitgebarsten aan tafel met Pieterjan. Ik zag het niet meer zitten om alles te blijven combineren. Ik zat stilaan door mijn reserves heen: het was tijd om dat eens toe te geven, aan mezelf en aan mijn omgeving. Om en bij de 60 uur werken per week eiste zijn tol. Ik had het gevoel dat ik met 1001 dingen bezig was en dat ik absoluut geen focus meer had. Ik kon niet meer verder zo. Deze situatie leidde immers ook tot veel spanningen thuis want ik had nauwelijks nog tijd voor Pieterjan en Emil. De tijd die ik had, gaf ik aan Emil. Ik vond dat ergens logisch, hij heeft nog zoveel zorg nodig... Ik had niet door dat dit voor Pieterjan echt niet meer plezant was. Ik ga niet zeggen dat wij vroeger het soort koppel waren dat elke avond samen is. Integendeel, wij hebben allebei graag ons eigen leven en samen handje-in-handje in de zetel zitten is niks voor ons. Maar door mijn lange werkavonden hadden we geen tijd meer voor elkaar, en dat begon enorm te wringen.

Die bewuste avond was een soort wake-up call. Twee dagen later vertrok Pieterjan voor 4 dagen naar Werchter. Emil zou 2 dagen bij mijn mama gaan logeren, dus het was nu dat ik het moest doen: ik kroop 4 avonden tot na middernacht achter mijn bureau en diende op zondagavond mijn financieel plan in bij de boekhoudster. Ik was ervan overtuigd dat ze het met de grond gelijk zou maken, want het leek allemaal zeer haalbaar. Té haalbaar volgens mij. Ik kon precies niet goed geloven dat dat mogelijk was.

Het was trouwens die boekhoudster die mij tijdens ons eerste gesprek waarschuwde voor een burnout. "Als jij zo doorgaat, ga je een burnout krijgen hoor," zei ze me letterlijk. Nu, Pieterjan had mij dat ook al meermaals gezegd maar van hem wilde ik het niet aannemen... Ze hadden allebei overschot van gelijk. Ik heb geen burnout gehad - het is een woord dat ik niet te snel in de mond wil nemen. Ik voelde me nog veel te energiek daarvoor; ik heb 25K en een halve marathon gelopen in een mentaal zeer zware periode en ik denk niet dat me dat met een burnout gelukt was... Maar ik besef wel dat ik op mijn limiet zat. En dat er iets moest veranderen. Want ik wilde absoluut niet in een burnout verzeild raken: volgens mij zit je dan in een diep dal waar je maar moeilijk uit geraakt.

Vol spanning wachtte ik op het verdict van mijn boekhoudster. Ze was zeer enthousiast over mijn plan en gaf haar zege. Ze liet weten dat ze ervan overtuigd was dat ik mijn doelstellingen probleemloos zou kunnen halen en dat ze er volop in geloofde. Eigenlijk had ik de knoop al doorgehakt op het moment dat ik zelf mijn plan had afgewerkt, maar mijn hart maakte toch een dubbele vreugdesprong na haar goedkeuring. Toen drong het tot mij door: ik had eindelijk besloten om zelfstandig te worden. Ik zou op eigen benen staan en mijn eigen baas worden. Van zodra mijn beslissing genomen was, voelde het alsof er een enorme last van mijn schouders viel. Ik voelde me opgelucht, bevrijd en vooral: intens gelukkig.

Ik word voltijds zelfstandig copywriter omdat dit is wat ik met hart en ziel doe en wat ik wil blijven doen. Het is waar ik supergoed in ben. Dat durf ik zonder blikken of blozen zeggen. Voltijds schrijven zal me toelaten om nog beter te worden en mijn skills en kennis uit te bouwen - iets wat zeer moeilijk is wanneer je het in bijberoep doet, vind ik.

Ik ben rotsvast overtuigd van mijn keuze en geloof voor de volle 100% in mezelf. Voltijds gaan freelancen is voor mij de enige juiste, logische keuze. Voor mij was 4/5 of 3/5 werken bij mijn werkgever en voor de rest in bijberoep werken geen optie. Enerzijds omdat mijn job (project manager) zich daar niet toe leende, anderzijds omdat ik geen zin meer heb om in twee werelden te leven. Dat was immers voor een stuk de oorzaak van het feit dat ik geen seconde rust meer had en bijna mijn limiet overschreden heb. Ik wil me op professioneel vlak volledig kunnen toeleggen op mijn passie, mijn bedrijf.

Op persoonlijk vak zal dit mijn levenskwaliteit verbeteren. Daar ben ik zeker van. Er zijn een paar advocaten van de duivel (met zéér goede bedoelingen uiteraard, het zijn niet toevallig de 2 personen die ik na Emil het liefst van al zie) die mij al hebben gewaarschuwd. Dat ik moet opletten dat ik niet even veel blijf werken als nu; dat ik nogal "fanatiek" en zeer gedreven ben en dat ze die kans wel reëel achten... Ik ben mij daar terdege van bewust maar ik kan hen geruststellen. Ik heb heel veel nagedacht en ik wil niet meer zo spurten en rennen als voorheen. Mijn werk/carrière is heel belangrijk, maar zorgen voor mijn gezin en voor mezelf zijn nog net iets belangrijker. Het is nu nog eventjes doorbijten tot september want tot dan blijf ik het nog allemaal combineren. Maar de verandering is nu echt wel op komst :-)

Ik ben zeer ambitieus en ben zeker van mijn zaak. Ik weet ook wel dat ik geregeld eens op mijn bek zal gaan. En dat ik soms ferme tegenwind zal hebben, misschien zelfs eens een heuse storm... Ik besef heel goed dat het leven van een zelfstandige hard is maar ik kies hier heel bewust voor. Ik sta stevig in mijn schoenen dus het lukt me wel. Ik heb trouwens al meermaals bewezen dat moeilijk ook gaat.

Ik stap uit mijn comfort zoneen dat is allemaal heel spannend. Maar stress of zenuwen heb ik eigenlijk niet. Ik weet dat ik het nu allemaal zelf moet doen en dat er veel "voordelen" zijn die ik verlies. Maar ik heb er lang genoeg over nagedacht. Ik weet waar ik goed in ben, waar ik sta, waar ik naartoe wil en waar ik vooral niét meer naartoe wil. Ik weet dat mijn leven ingrijpend gaat veranderen vanaf september. Ik weet ook dat het allemaal goed komt. En dat ik er klaar voor ben en er ongelofelijk veel zin in heb, dat vooral. Laat maar komen, dat nieuwe avontuur!

Love, Josie xo

P.S. Voor de duidelijkheid: deze blog staat volledig los van mijn professionele activiteiten als freelance copywriter. Door mijn blog krijg ik veel leuke spullen maar ik verdien hier géén geld mee. Daarvoor moet ik, net als iedereen, hard werken :-)

Zomervakantie! Dat betekent 8 weken lang opvang zoeken voor Emil. Nu, ik moet zeggen dat heel die regeling, die in andere gezinnen soms erg moeizaam lijkt te verlopen, bij ons zeer vlot beklonken was (en wij staan niet in het onderwijs). Omdat ik het belangrijk vind dat Emil niet altijd door familie of andere bekende gezichten wordt opgevangen, gaat hij deze vakantie 2 weken op kamp. In augustus staat er een kamp hier in Torhout op het programma met een vriendje. Vorige week deed Emil zijn allereerste zomerkampje in Gent. En dat was een groot succes...

Emil werd op maandagochtend om 9u verwacht in het Ghelamco Stadion in Gent voor het Zeepbellenkamp van Ideekids. Ik hoor jullie al denken: waarom in godsnaam Gent als jullie in West-Vlaanderen wonen? Simpel: mijn mama woont in het Gentse en werkt praktisch naast het stadion van de Buffalo's. Plus: Pieterjan zijn werk ligt op 5 minuutjes daarvandaan in Gentbrugge, dus zo'n onlogische keuze is het niet.

Bovendien heeft Ideekids een zeer goede reputatie. Ze organiseren projectkampen voor kinderen tussen 3 en 12 jaar op maar liefst 24 locaties in Vlaanderen en Brussel. Het doel is om de kinderen een onvergetelijke week te laten beleven en vooral om hen iets bij te leren. Alle monitoren zijn pedagogisch opgeleid en er wordt veel belang gehecht aan beweging en gezonde tussendoortjes. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ik heb daar wel oren naar :-)

Het enige waar ik een beetje schrik voor had, was het feit dat Emil niemand kende. Maar echt niemand hé... Ik had er zelfs slecht van geslapen zondagnacht. Hij is van nature heel sociaal, ontzettend leergierig en speelt en babbelt met iedereen (een kloon van zijn papa op dat vlak) dus ik wist wel dat het goed zou komen. Maar maandagochtend was het toch met een klein hartje dat ik naar Gent bolde met mijn kleine vriend op de achterbank, die de hele rit bijna geen seconde zweeg en wel 10 keer vroeg of we bijna in het kamp waren. Ik wilde hem per sé zelf voeren maandag. Moedergevoelens, weetjewel... Ik ging vroeger ook vaak op kamp als kind en ik herinner me dat ik het die eerste dag ook altijd wat moeilijk vond om afscheid te nemen van mijn mama, ook al had ik altijd het gezelschap van mijn zus en/of vriendinnetjes.

Emil wist perfect wat hem te wachten stond dankzij een superleuk filmpje over "Emiel op kamp"(zeer toevallig!) waarin aan de hand van een schattig tekenfilmfiguurtje uitgelegd wordt wat er allemaal gebeurt op kamp. We hadden het filmpje verschillende keren bekeken de dagen voor het kamp en Emil zag het volledig zitten!

Ook het feit dat het kamp plaatsvond in "het huis van de Buffalo's" vond hij ronduit schitterend. Emil is namelijk fan van de Buffalo's door toedoen van mijn familie, al supportert hij in een vlaag van zinsverbijstering soms ook voor Club Brugge onder invloed van zijn blauw-zwart getinte vader. Enfin, hij zal zelf wel de juiste keuze maken later... Hopelijk is die blauw-wit want die kleuren staan hem het best. Oordeel maar zelf:

Zoals ik had verwacht, was Emil zeer uitgelaten en fel tot op het moment dat hij begon door te hebben dat ik er vanonder aan 't muizen was. Toen kwamen zijn tranen (en een serieuze krop in de keel bij mij). Maar hij werd onmiddellijk opgevangen door zijn lieve moni. Ik bleef in ware spionagestijl nog eventjes gluren achter een muurtje en zag dat zijn tranen stilaan opdroogden. Nog eventjes en de fameuze kwebbel van Torhout zou wel weer overuren kloppen... Ik vertrok met een gerust hart naar mijn werk. Het feit dat zijn meme hem (elke dag) om 16u zou gaan ophalen na kamptijd, gaf me een goed gevoel (dank u, lieve mama!). Er is wel gratis opvang voor en na het kamp (wat ik zeer goed vind) maar daar hebben wij geen beroep op moeten doen.

Heel leuk aan de Ideekids kampen is dat er een kampblog is, waar "real time" foto's worden gepost. Op die manier kon ik zien hoe Emil het daar naar zijn zin had en op elke foto aan het lachen was en flink meedeed met alle activiteiten. Vooral de foto's van de blauw-witte Buffalodag waren vree wijs. De kindjes gingen op rondleiding door het stadion en de kleedkamers (ze hebben daar zelfs een jacuzzi, ook ik heb iets bijgeleerd dankzij de foto's) en mochten zelf een balletje trappen. Een onvergetelijke ervaring voor die kleine mannen! Zeker voor Emil, die sinds het EK helemaal in voetbalsferen vertoeft. Tot voor kort noemde hij zichzelf "Keffin De Bruyne", maar sinds vorige week is hij the one & only "Oonaldo" :-)

's Avonds keerde Emil steeds tevreden en enthousiast terug van het kamp. Doodop, dat ook wel, maar dat is een teken dat het leuk was! De week werd op vrijdagnamiddag afgesloten met een "toonmoment" voor de ouders en "sympathisanten". Een hele leuke afsluiter en fijn om te zien waar ze de voorbije week zoals mee bezig geweest zijn!

Ik ga Emil zeker nog eens een Ideekids kamp laten volgen. De Ghelamco vind ik een zeer mooie, propere locatie. Maar het kan ook dichter bij huis. Een pluim voor de organisatie, Emil heeft er een superleuke week op zitten. Hij was al mondig (dat is eigenlijk een understatement) maar ik ben er zeker van dat hij na dit kamp nog beter zijn mannetje zal kunnen staan. Hij heeft nieuwe vrienden gemaakt en veel bijgeleerd. Ik ben een tevreden moeder :-)

Zijn moni Jana heeft trouwens zijn hart veroverd en kreeg vrijdag na het kamp een dikke knuffel...

Gaan jullie kinderen op zomerkamp? Met welke organisaties hebben jullie goede ervaringen?

Love, Josie xo

Foto's via http://ideekidsghelamco.tumblr.com/

Nog een paar keer slapen en ik vertrek op vakantie naar la douce Provence! Ik ben op alle vlakken een enorme planner en eersteklas regelnicht... behalve wanneer het gaat over valiezen inpakken. Daar komt bij mij - raar maar waar - geen enkel lijstje aan te pas. Na een zestal verre reizen met Emil weet ik inmiddels heel goed wat er mee moet in onze reiskoffers en ik vergeet eigenlijk nooit iets. Ik ga dus pas beginnen klaarleggen en inpakken zaterdag, de dag voor ons vertrek. Maar er zijn wel een aantal spullen die al een tijdje liggen te wachten om mee te gaan op vakantie, en waar ik graag de aandacht even op wil vestigen...

Mijn loopschoenen, for obvious reasons. Ja, het gaat bloody hot zijn in Zuid-Frankrijk. En nee, ik loop niet zo graag in de warmte. Maar 12 dagen zonder lopen, dat kan ik echt niet :-) Het zullen wellicht morning runs zijn, voor de warmte neervalt. Maar dat is geen probleem want ik ben een vroege vogel. Ik ben van plan om mijn kilometertjes te lopen voor de rest van de reiscompagnie goed en wel wakker is. Het spreekt voor zich dat ik mij niet ga overdoen in het warme weer. Het zullen vooral rustige duurlopen zijn zonder in het rood te gaan. Ik heb voor Running.be trouwens een artikel geschreven met zomerse looptips. Zeker eens lezen als je graag de hele zomer wil blijven lopen.

Gliss Kur Control & Anti-Frizz shampoo.Vakantie, dat betekent heel veel zon op mijn haar. Ik zal ook dagelijks in het zalige zwembad van ons vakantiehuis liggen ploeteren. Lees: een overdosis chloor in mijn haar... Allemaal heel leuk maar eigenlijk niet zo goed voor mijn lokken. Bovendien heb ik op reis niet altijd veel zin om mijn haar netjes te drogen. Ik was dus heel blij te vernemen dat Gliss Kur een nieuw gamma "Control & Anti-Frizz" op de markt heeft gebracht. Dankzij de formule met lotusextract en pearl essence houdt het pluizig en onhandelbaar haar onder controle en zorgt het voor glanzend, soepel en perfect doorkambaar haar. Ideaal voor op vakantie! Het gamma bestaat uit shampoo, conditioner, straightening spray en wonder serum. Ik heb de producten al eens getest. Ze doen wat ze beloven én ze ruiken superlekker. Die hebben hun ticketje naar het zuiden meer dan verdiend :-)

Boeken. Ik lees sowieso veel maar op vakantie heb ik meer tijd dus in mijn reiskoffer voorzie ik steevast voldoende plaats voor de nodige reislectuur. Op de blog van Kelly las ik over "A Little Life" van Hanya Yanagihara (na 5 dagen oefenen ben ik erin geslaagd om de naam van de auteur foutloos uit te spreken zonder over mijn tong te struikelen). Het is een serieuze kanjer en ik weet niet of ik hem uit ga krijgen tegen het einde van de vakantie. Maar ik ben er al in begonnen en hij leest als een trein. Ik lees hem in het Engels omdat ik een boek het liefst lees in de oorspronkelijke taal, maar er bestaat ook een Nederlandse versie. Naast een fictieboek neem ik ook wat non-fictie mee. True Story Telling gaat over contentmarketing en het geloofwaardig brengen van een boodschap naar je doelgroep. Dit is iets wat me enorm interesseert en waar ik veel van kan opsteken voor mijn job. Ik kijk er al naar uit om te lezen met het geluid van de krekels op de achtergrond!

Zwembadspeelgoed. Ons vakantiehuis, gelegen vlakbij Avignon, beschikt over een magnifiek schoon zwembad. Dat was een vereiste bij het boeken. Aangezien er 3 kinderen mee zijn (Emil en de 2 kindjes van onze vrienden) en in feite ook 4 grote kinderen, voorzien we voldoende speelgoed en entertainment voor in en naast het water. Bij Decathlon en Fun vond ik precies wat we nodig hebben: een leuke fluobal (zie foto), een zwemnoodle (ideaal voor Emil om stilaan te leren zwemmen want hij is een geboren waterrat), tal van luchtmatrassen en opblaasbare waterspeeltjes, een strandbal, emmertjes, schopjes, figuurtjes,... Het zal niet ontbreken aan sfeer in onze pool! Een gedetailleerd overzicht van het aanwezige "waterentertainment" bezorg ik na de reis aan de hand van een reeks leuke foto's :-) Alvast een dikke merci aan Decathlon en Fun!

Pleisters in overvloed. Op vakantie heb ik al eens te kampen met een vervelende blaar na een wandeling (bv. wanneer ik het weer maar eens vertikt heb om deftig schoeisel aan mijn voeten te doen in plaats van mijn dearly beloved flipflops) of snij ik geregeld eens in mijn vinger op momenten dat ik mezelf een keukenprinses waan (which I am not and will most probably never be). Ook voor kinderen zijn pleisters een must. Emil durft hier al eens te doen alsof hij zich pijn gedaan heeft om een leuke "plakker" te krijgen met een kleurrijk figuurtje erop... Wij kregen van Hansaplast een superhandige travel kit met daarin alle mogelijke pleisters en ontsmettingsmateriaal. Onmisbaar in elke reiskoffer!

Mijn flipflops dus. Op vakantie draag ik 90% van de tijd mijn Havaianas. Ik ben intussen de trotse eigenares van een aantal paar en ook Pieterjan en Emil slufferen erop rond. Na een moeilijke eliminatieronde heb ik besloten om mijn tropical sletsen met palmbomen mee te nemen naar de Provence. Die gaan daar schone tijden beleven, zeg ik u!

Zonnecreme. Ik hou van de zomer en mooi weer maar ben helemaal geen zonneklopper. Uren in de zon zitten bakken en braden: niks voor mij. Ik ben wél heel graag buiten, op stap, op wandel, in het water, buiten spelen,... Ik vind het heel belangrijk om mezelf en mijn zoon goed te beschermen tegen de zon. Voor hem gebruik ik de zonnespray uit het Nivea Kids gamma, voor mezelf zweer ik al een tijdje bij de Sun Brume van Eucerin met SPF30. Dit is een niet-vette spray met een zeer neutrale geur. Ideaal bij zeer warm weer! Er zal veel gesprayd worden de komende weken :-)

Een beetje gezonde voeding. Ik ben een zeer gezonde eter, dat weten jullie wel. Op vakantie staan er andere dingen op het menu en dat is uiteraard niet erg. De zuiderse keuken is trouwens volledig mijn ding, met veel verse groenten, salades, olijven,... Ik heb vaak wel wat last van mijn maag en spijsvertering op vakantie en dus neem ik mijn voorzorgen mee van thuis. Zo neem ik bijvoorbeeld havermout mee voor bij het ontbijt (ik ben dat gewend en het is voor mij de ideale start van de dag) en ook de superfoods en rozijntjes van Bonner, die ik onlangs mocht leren kennen, gaan mee in de valies. De bessenmix is volledig mijn ding en Emil is zot van de rozijnen. Of "gordijnen", zoals hij ze noemt.

Voor wie het zich zou afvragen: ja, ik neem ook propere onderbroeken mee, een tandenborstel, verse kleren en alle andere "standaardingrediënten" van een reiskoffer... Maar die vind ik hier niet het vermelden waard ;-)

Misschien wél nog een kleine eervolle vermelding voor mijn bikini. Ik vond hem in de H&M en het is de eerste keer sinds lang dat een bikini me zo goed past. Ik vind het altijd een hele queeste om een bikini te vinden die goed past omdat ik een zeer kleine boezem heb maar wel een ronde poep (lopersbillen). Mijn nieuwe bikini past als gegoten en ik ben ook zot van de streepjes. Ik heb hem al een paar keer uitgetest op het strand en ik kijk ernaar uit om hem de komende twee weken nog veel meer uit de kast te halen!

Aan iedereen een superleuke vakantie gewenst! Of jullie nu thuis blijven, op reis gaan of gewoon moeten werken: maak er gewoon een onvergetelijke zomer van 2016 van :-)

Love, Josie xo

Lieve lezer, de blog zal de komende twee weken even op z'n gat vallen. Ik ga genieten van een welverdiende vakantie na een zeer druk voorjaar met heel wat veranderingen. Er zal niet geblogd worden, maar jullie kunnen mijn zomerse avonturen wel volgen op Facebook en Instagram. Helemaal offline zal ik dus niet gaan :-) Na de break ben ik er terug met bakken verse bloginspiratie, beloofd! Geniet allemaal intens van de zomer... Love, Josie xo

Hier ben ik weer! Ik ben al sinds vorig weekend terug uit de Provence maar ik geniet nog van wat extra vakantie thuis met Emil. Aangezien wij vaak op stap gaan, is er van bloggen nog niet veel in huis gekomen. But I'm back now en ik laat jullie graag nog even meegenieten van mijn zalige zomervakantie. Ik was 13 dagen weg en dus heb ik mijn 13 leukste foto's geselecteerd, eentje per dag. Het is niet altijd de allermooiste foto, wel de plezantste. Zo krijgen jullie een idee van wat ik allemaal heb uitgespookt daar in la douce France!

Dag 1
De rit naar het Zuiden is lang maar we zijn niet aan ons proefstuk toe. Pieterjan en ik hebben hem samen al een tiental keer afgelegd met ons twee en het is nu de zevende keer met Emilio erbij. Alles verloopt vlot, op enkele files rond Lyon na maar daar hadden we ons aan verwacht. We vertrekken om 4u in Torhout en rond 14u arriveren we op onze eindbestemming, Morières-les-Avignon, ongeveer gelijktijdig met onze reiscompagnie (mijn vriendin en Emils meter Evy, haar vriend Bruno en hun kindjes Lars en Ella van anderhalf jaar oud). Emil slaapt nauwelijks in de auto, hij kijkt zoals gewoonlijk liever rond (auto's met "skibakken" zoals de onze vindt hij de max) en staart wat naar de ipad. Pieterjan en ik zijn dan ook superblij wanneer hij eindelijk in slaap valt, al is het maar omdat we dan eventjes geen moeilijke waarom-vragen hoeven te beantwoorden :-)

Dag 2
Ons vakantiehuis, dat we vonden via Airbnb, is top. Het heeft alles wat we nodig hebben. Het ligt in een rustige straat en is perfect gelegen als uitvalsbasis om de streek te verkennen (Avignon, Orange, Saint Rémy de Provence, Isle sur la Sorgue, Fontaine de Vaucluse, Gordes, Venasque, Mont Ventoux,...). Het beschikt over een magnifiek zwembad, dat in de smaakt valt bij iedereen. Mijn luchtbed van Fun komt heel goed van pas (en is van topkwaliteit, dat kan de rest van het reisgezelschap zeker beamen!). Wat ik thuis niet kan - in de zetel liggen met een boekje - lukt hier wél. Dit is echt vakantie!

Dag 3
Hoe graag Pieterjan en ik ook naar de bergen op reis gaan om te stappen, voor een vakantie met een 3,5-jarige is een huis met zwembad toch het paradijs. Emil is, net zoals zijn papa, een onvermoeibare waterrat die van niks bang is. Hij was 5 maand toen hij voor het eerst met succes kennismaakte met een redelijk koud hotelzwembad en sindsdien heeft hij de smaak te pakken. Springen, onder water gaan, stilaan de zwemtechniek leren: hij heeft hier de tijd van zijn leven. En Pieterjan ook ;-) Door zijn zwemvestje voelt Emil zich erg op zijn gemak in het water, ik kan het aan iedereen aanraden!

Dag 4
We gaan naar de woensdagse markt in Morières en daarna is het apéro-time in de plaatselijke bar, Phil's Pub. Niet meteen het meest pittoreske etablissement maar we bevinden ons tussen de locals en dat is altijd geestig op vakantie. Emil vind terraskes doen ook leuk - hij krijgt altijd een lekkere Orangina dus je zou voor minder... Hij trakteert mij terug op een dikke knuffel :-)

Dag 5
Vandaag staat volledig in het teken van water: een hoogdag voor mijn mannen! We trekken naar het recent geopende Splashworld Provence, een waterpretpark met alles erop en eraan in Monteux. Het is super! Met kleine kindjes niet echt ideaal denk ik, maar voor een onbevreesde kleuter van 3,5 valt er heel wat te beleven! Ook het "groot kind" amuseert zich te pletter. Hij glijdt aan 80 km/uur van de Huricana Slide naar beneden, een glijbaan van 33 meter hoog en 112 meter lang. Emil en ik kijken toe van beneden en zien dat het goed is :-) Splashworld is een aanrader, al kan het er behoorlijk druk zijn. Bij ons valt het nog mee omdat we er nog op de valreep zijn voor de congé van de Fransen begint.

Dag 6
Na een actieve dag in Splashworld houden we het vandaag rustig. We genieten van ons zwembad en ons terras en brengen een bezoekje aan het mooie Pernes les Fontaines voor het aperitief. Emil is helemaal into Frans brood, hij zou het de hele dag door eten. Ook de overheerlijke coeur de boeuf tomaten vallen erg in de smaak (zo lekker!). In zijn fonkelende ogen zie ik dat hij enorm geniet van de vakantie. En ook Pieterjan ziet er zeer happy uit :-)

Dag 7
Vandaag is het tijd voor wat cultuur in Avignon. Het is de laatste dag van het jaarlijke Off Festival en dat zorgt voor veel kleur en sfeer in de stad. We verkennen de stad te voet en 's middags houden we halt op het gezellige Place des Corps Saints voor de lunch bij Le Pili. Ik vind Avignon een gezellige en bruisende stad, een beetje vergelijkbaar met Gent. Er is veel cultuur en er wonen jonge, hippe mensen. Volgens mij een leuke locatie voor een mini-citytrip want je kan er ook heel lekker eten. Wij gingen later in onze vakantie nog eens terug met ons twee (leuk voordeel van met 2 "gezinnen" op reis te gaan) om 's avonds lekker te gaan eten bij the CO2.

Dag 8
Venasque behoort tot "Les plus beaux villages de France" dus daar moeten we beslist eens heen. Het is inderdaad heel mooi en tijdens de behoorlijk steile rit ernaartoe geven we onze ogen al de kost. We hebben iets minder geluk omdat we net na onze aankomst een kanjer van een onweersbui over ons heen krijgen. Het zorgt voor wat welgekomen verfrissing dus echt erg is het niet, maar jammer genoeg is er weinig tot geen horeca in het dorpje waar we kunnen schuilen. Het is zondag, dat zal er ook wel mee te maken hebben. Maar we zijn er toch geweest én we hebben een poging ondernomen tot familiefoto op de stadsmuur! :-)

Dag 9
Ook Gordes draagt het label van "un des plus beaux villages". Ik vind het eigenlijk nog veel mooier én gezelliger dan Venasque. Er zijn ook gewoon meer leuke terrasjes, dat is belangrijk op vakantie hé :-) De straatjes zijn smal, steil en hobbelig dus een uitdaging voor buggy's! Emils aandacht wordt vooral getrokken door de fontein, zoals in elk ander dorpje/stadje dat we bezoeken. Zeer herkenbaar want ik was vroeger ook zo (en nog altijd een beetje).

Dag 10
Fontaine de Vaucluse is zeker een bezoek waard. Een enorme toeristentrekker maar echt wel heel mooi. En laat ons eerlijk zijn, wie op zoek is naar "ongerepte" plekjes zal ze in de Provence eigenlijk niet vinden... Fontaine de Vaucluse is een grote kloof in de rotsen waardoor de Sorgue stroomt. Er zit behoorlijk wat stroming op het water, Emil vindt dat zeer fascinerend. In deze buurt kan je op verschillende plekken kajakken en avonturenparcours afleggen. Iets om te onthouden voor wanneer Emil wat ouder is, want zo'n dingen doen wij wel graag :-)

Dag 11
Er wordt veel gesport op vakantie. Ik ga om de twee dagen 's morgens vroeg lopen (voor het te warm wordt) en ook Pieterjan trekt geregeld zijn loopschoenen aan. De kers op de taart is de 21 kilometer lange beklimming van "De reus van de Provence" vandaag: de Mont Ventoux! Hij reed al eens naar boven in 2007 maar toen was hij veel minder getraind dan nu (hij had zelfs geen wieleroutfit mee en reed naar boven in short en t-shirt). De weersomstandigheden zijn vandaag ideaal: het is helder weer met weinig tot geen wind. Het is natuurlijk wel warm dus op tijd vertrekken is de boodschap. Emil en ik rijden naar boven in de auto om onze wielrenner op tijd en stond aan te moedigen. Na ongeveer 2 uur en 10 minuten bereikt hij moe maar zeer trots de top!

Dag 12
Onze laatste dag vandaag, wat gaat de tijd op vakantie toch snel! We bezoeken de marché provençale in Maussane les Alpilles, een grote en kleurrijke markt waar we nog wat lekkers inslaan voor onze laatste avond én om mee te nemen naar huis. Maussane heeft een supergezellig dorpsplein met leuke terrassen. Emil heeft ondertussen geleerd hoe hij zelf foto's moet nemen met mijn smartphone en ik moet toegeven dat hij wel wat talent heeft. Zijn fotoreeks van zijn glas Orangina is verkrijgbaar op aanvraag ;-)

Dag 13
Vandaag keren we terug naar huis... Boehoe!!!! Geen leuke foto's vandaag en daarom nog een schoontje van dag 12: mijn twee watermannen die in elkaars armen zitten te drogen in de zon na hun laatste zwemsessie van de vakantie. Zoveel hartjes voor mijn waterratten!

Het was een supergeslaagde, onvergetelijke vakantie! Het was voor ons de eerste keer dat we samen met vrienden op reis gingen (ik was wel al met Evy op citytrip geweest) en het was een succes. Zeker voor herhaling vatbaar; wanneer de kinderen wat ouder zijn gaan ze ongetwijfeld nog meer met elkaar kunnen spelen. En dan zijn de volwassenen nog meer op hun gemak :-)

Nog meer leuke en zonnige foto's van mijn heerlijke vakantie vinden je op Facebook en Instagram. Hoe was jullie vakantie? Hopelijk hebben jullie evenveel genoten als mij en kunnen jullie met opgeladen batterijen opnieuw aan de slag!

Love, Josie xo

Na mijn fantastische zomerreis naar de Provence had ik het geluk dat ik nog wat extra vakantie had. Doordat ik een maand ouderschapsverlof opneem, ben ik nog thuis tot woensdag. Daarna keer ik nog 2 weken terug naar mijn werkgever om dan in september volledig zelfstandig te starten (ik kijk daar zo naar uit!). Vorige week was een leuke week: ik genoot ervan om thuis te zijn en een paar uitstapjes te maken met Emil. Ik laat jullie even meekijken naar wat we zoals uitspookten!

In het begin van de week had ik nog een beetje heimwee naar Frankrijk. Zeer toevallig was mijn fruitschaal nogal Frans getint in blauw-rood-wit. Dat compenseerde het gemis van la douce France en het heerlijke relaxed leven in de Provence. En los van de Franse gevoelens die ze opwekken, zijn verse aardbeien en blauwe bessen toch ook gewoon superlekker!

Vakantie dient om uit te rusten maar meestal keer ik een een beetje moe (maar voldaan) naar huis terug. Dat is niet erg want het is een teken dat we veel leuke dingen gedaan hebben! Maandag hield ik het rustig samen met Emil om een beetje te bekomen van de reis (Pieterjan was al terug aan het werk). We deden boodschappen en voor de rest bleven we lekker thuis. Emil genoot van de rust om een tekening te maken. We kregen namelijk een leuk pakket van Kangourou, het huismerk van Colruyt Group dat in een nieuw en hip jasje zit. De driehoekige kleurstiften en de kleurblok vielen in de smaak! Met het stoepkrijtmaakten we een tekening op het terras. Daarna hielp Emil mij bij het poetsen van het terras. Handig, zo'n helper... Al vond hij het vooral leuk om water te spuiten met de tuinslang ;-)

Dinsdag stond er een babybezoek op de planning. Vriendin/blogster Kelly heeft een pracht van een dochter op de wereld gezet, Emma. Kelly woont in de buurt en is bevallen in het ziekenhuis waar Emil geboren is, in Brugge. Ik was heel benieuwd naar de baby en dus was ik er als de kippen bij om haar te gaan bewonderen! Emma is een supermooi meisje en Emil was helemaal in de ban van haar. Hij smeekte om haar eens te mogen vastnemen en was zeer voorzichtig en liefdevol. Heel mooi om te zien...

Woensdag mocht ik 33 kaarsjes uitblazen. Het weer was niet zo denderend op mijn verjaardag, maar ik woon nu al een paar jaar dicht bij de zee en ik weet intussen dat het aan de kust vaak beter weer is dan in het binnenland. Kort na de middag reed ik dus op goed geluk - ik had natuurlijk wel eerst de buienradar gecheckt - richting De Haan, mijn favoriete badstad, samen met Emil. En we hadden geluk: de zon scheen en het was zeer aangenaam van temperatuur! Het was niet zo druk, echt een zaligheid. We fietsten op de dijk, speelden op het strand en gingen een ijsje eten in ons favoriete ijssalon. 's Avonds ging ik een uur lopen in het zonnetje en maakte Pieterjan een overheerlijke pasta met zeevruchten klaar. Meer moest dat niet zijn: ik had een superleuke verjaardag!

Vrijdagavond breiden mijn vent en ik een vervolg aan mijn verjaardag. We hadden een avond voor ons twee en gingen op dinner date... alweer naar De Haan :-) We wilden al lang nog eens naar Restaurant Casanova en mijn verjaardag was de ideale gelegenheid daarvoor. We hadden opnieuw geluk met het weer en konden eerst nog aperitieven op een terrasje in de zon. Tijdens het eten zagen we de zon ondergaan in de zee. We zijn allebei niet echt romantische zielen, maar dat was toch wel heel mooi :-) Wie aan de Belgische kust eens lekker wil gaan eten: Casanova is een aanrader, het Bib Gourmand menu is heel erg lekker.

Gisteren waren we een dagje "kinderloos" want Emil was op stap met mijn broer en schoonzus naar Pairi Daiza. Ik genoot van de tijd om een beetje te kuisen, te sporten en verse groentjes en fruit te halen bij de boer in de buurt. Uiteraard weet ik wel dat die bananen niet aan de Torhoutse bomen groeien (duh), maar ik vind gerief van bij de boer toch altijd veel lekkerder dan uit de supermarkt!

Vanmorgen ging ik nog eens brunchen bij Franzgustavin Gent met vriendinnen. Ik was er al eens geweest in april en vond het toen super. Ook vandaag smaakte het enorm, en het was gewoon ook gezellig bijpraten met mijn vriendinnen!

Morgen is er nog een dagje weekend. Het wordt een sportieve dag want Pieterjan neemt deel aan de triatlon in Izegem. Uiteraard zal ik met Emil van de partij zijn om luidkeels te supporteren. Dat doen wij supergraag :-)

Hebben jullie een fijn weekend gehad? Wat doen jullie op de vrije dag morgen?

Love, Josie xo

Met dit warme weer is het superbelangrijk om veel water te drinken en je lichaam goed te hydrateren. Ik drink dagelijks zo'n 2 liter water en tijdens een hittegolf, wanneer ik veel zweet, is dat zelfs meer. Ik hoor van veel mensen dat ze het moeilijk vinden om voldoende water te drinken maar zelf ervaar ik dit niet als een probleem. Ik geef jullie graag enkele tips om genoeg te drinken!

Morning glory

Zet een groot glas of een fles water naast je bed en drink meteen bij het opstaan. Je krijgt er instant energie van en je lichaam heeft meteen al een gedeelte van het vocht dat het 's nachts verloren is weer aangevuld. Ook al drink je 's ochtends normaal een grote kop thee of koffie bij je ontbijt, toch is het niet slecht om daarvoor nog een groot glas water te drinken. Ik doe het altijd en kan écht niet meer zonder!

At work

Plaats een groot glas of een leuke drinkfles op je bureau en vul regelmatig bij. Ik heb een Dopper drinkfles en zet die altijd in het zicht. Zo vergeet ik niet om tijdens het werken voldoende te drinken. Tip: zet geen té grote fles op je bureau want dat kan ontmoedigend werken...

On the road

Wanneer ik onderweg ben, heb ik altijd een flesje water bij me - in mijn auto, mijn handtas, mijn fietsmandje. Zo kan ik altijd drinken wanneer ik dorst heb.

Pimp your water

Zelf doe ik het niet omdat ik water - raar maar waar - echt lekker vind, maar je kan je water een lekker smaakje geven met citroensap, schijfjes komkommer, limoen, watermeloen,... Er bestaan ook veel drinkflessen met fruit infuser om je water een beetje te pimpen. De restjes fruit en groenten eet je lekker zelf op, want die bevatten ook veel water én vitamientjes!

Keep track

Als je het écht moeilijk hebt om veel te drinken, kan je noteren hoeveel je drinkt per dag. De aanbevolen hoeveelheid van 1,5 à 2 liter komt neer op een 8-tal glazen. Zo weet je op het einde van de dag of je voldoende gedronken hebt... en kan je eventueel nog een inhaalmanoeuvre inlassen :-)

Verandering van spijs...

Water drinken saai? Helemaal niet! Er is zoveel keuze en elk merk heeft een specfieke smaak. Zorg dus voor wat variatie. Bovendien kan je afwisselentussen "gewoon" plat water en sprankelend spuitwater. Zelf drink ik meestal kraantjeswater, ik doe dit al sinds mijn 15 jaar... Ik vind Evian ook heel lekker water (ik proef daar echt de bergen in, haha) en de flessen zijn mooi én liggen goed in de hand.

Ik heb leuk nieuws want ik mag van Evian 5 leuke pakketjes weggeven met o.a. een handige totebag, fleurige armbandjes en uiteraard Evian water!

Wat moet je doen? Laat me weten wat jij doet om dagelijks voldoende water te drinken. Je kan dit doen in de comments hieronder of via josefien@josieslittlethings.be. Je kan deelnemen tot en met 2 september. De winnaars maak ik bekend op 4 september op mijn Facebookpagina!

Veel succes! En vergeet niet om veel te drinken tijdens de warme dagen die er nog aan komen! :-)

Love, Josie xo

Deze blog kwam tot stand in samenwerking met Danone.

Dag lieve lezer, hier ben ik weer! Het is een tijdje geleden dat ik nog echt iets van mij liet horen, duizend maal sorry daarvoor... Zoals jullie weten besliste ik vorige maand om volledig zelfstandig te worden. Daar ben ik de afgelopen weken druk mee in de weer geweest want er kwam heel wat bij kijken. Morgen is het eindelijk zover: dan ben ik officieel geen werknemer meer maar volledig mijn eigen baas. Een droom die werkelijkheid wordt!

Ik werkte al 2,5 jaar als zelfstandig copywriter in bijberoep maar toch kwam er heel wat kijken bij mijn overstap naar voltijds zelfstandige. Ik hakte de knoop definitief door rond half juli. Ik had dus anderhalve maand om alles rond te krijgen, en er zaten dan nog eens een reis tussen van 2 weken (geen seconde aan het werk gedacht dan...) plus veel vakantiedagen samen met Emil (lees: weinig tijd om met mijn werk bezig te zijn, ik wilde ook echt bewust tijd maken voor mijn zoontje na een redelijk bewogen voorjaar). Om jullie een idee te geven, als je zelfstandig wordt dan moet je met al deze zaken rekening houden:

Financieel/business plan: het is niet verplicht om zo'n plan op te stellen als copywriter omdat je niet echt veel moet investeren. Maar het is toch verstandig om voor jezelf een financieel plan op te stellen zodat je weet met welke kosten je maandelijks/jaarlijks rekening moet houden en welke omzet je ongeveer moet draaien om een bepaalde levensstijl te kunnen onderhouden. Plus: mijn bank en boekhoudster raadden het me ten stelligste aan. Dat plan heeft me heel wat bloed, zweet en tranen gekost maar ik ben er supertrots op en het geeft me veel vertrouwen in wat ik doe. Door mijn business plan sta ik zeer sterk in mijn schoenen.
Auto: ik reed de laatste jaren met een mooie bedrijfswagen en moest nu dus op zoek naar een eigen karretje. Mijn eerste gedacht was om ergens een goedkope occasie op de kop te tikken, maar een innerlijk stemmetje en vooral de vertrouwde stem van Pieterjan overtuigden me om toch te gaan voor een degelijke wagen, die dan ook wel iets meer zou kosten. Maar ik heb echt een wagen nodig om me te verplaatsen naar klanten (en in mijn vrije tijd, dat spreekt voor zich) en dat is gewoon veiliger en comfortabeler in een degelijke auto. Ik wilde heel graag een Volvo V40. Ik benoemde Pieterjan tot mijn "Fleet Manager". Hij vond na een paar dagen al een Volvo V40 die perfect paste binnen mijn budget dus de keuze was snel gemaakt. Ik ben superblij met mijn eigen bedrijfswagen. Zie mij eens blinken :-)

Verzekeringen: als zelfstandige verlies ik bepaalde voordelen en "bescherming" die ik bij mijn werkgever wél had. Daarom heb ik de nodige verzekeringen afgesloten: autoverzekering, verzekering beroepsaansprakelijkheid (voor het geval ik schade toebreng aan een van mij klanten), gewaarborgd inkomen (bij langdurige ziekte) en aanvullend pensioen voor zelfstandigen (omdat ik op mijn oude dag graag ook nog goed wil kunnen leven). Een hospitalisatieverzekering had ik sowieso al van mezelf dus daar moest ik niet meer aan denken. Wat ik uiteraard wel verlies, zijn mijn maaltijdcheques, eindejaarspremie en betaalde vakantie. Ik heb ook geen ouderschapsverlof meer (ik had nog 3 maanden over) maar dat vind ik niet zo erg... Ik heb intens genoten van mijn maand samen met Emil deze zomer en ik heb vanaf nu de vrijheid om zelf te kunnen beslissen wanneer ik eens wat extra tijd wil spenderen met hem. Ook moederschapsrust is anders geregeld voor zelfstandige mama's, maar daar ben ik op dit moment toch niet echt mee bezig. Mocht dat ooit opnieuw aan de orde zijn, dan zie ik dat dan wel weer...
IT & co: ik heb altijd een laptop gehad van het werk. Pieterjan kreeg een bijkomende functie en werd benoemd tot IT Manager van Text Fairy Copywriting. Dankzij hem beschik ik nu over een mooie, geavanceerde Lenovo Yoga laptop met gouden look (volledig fairy-proof!), inclusief groot scherm om goed te zien wat ik allemaal schrijf natuurlijk. Ik overweeg om PJ te nomineren tot IT Manager of the Year want hij heeft mij enorm goed geholpen en zonder hem was het niet gelukt! :-)
Ring ring: ook hier weer hetzelfde liedje... Ik heb altijd een GSM-abonnement gehad van het werk. Ook dit moest ik dus in orde brengen, maar dat was niet echt veel werk. Een eigen toestel had ik al, een Samsung Galaxy S5. Het marcheert nog goed en ik ben er zeer tevreden van dus daar ga ik voorlopig niet in investeren.
Boekhouder: als bijberoeper kon ik mijn administratie en belastingen netjes zelf bolwerken, mits een beetje hulp van buitenaf. Nu heb ik een goeie boekhoudster onder de arm genomen. Dat kost wel wat geld, maar zij zal zich ontfermen over mijn BTW-aangiftes, belastingen, sociale bijdragen en nog veel meer. Dat is allemaal tijd gespaard voor mij, en ik heb daar trouwens toch weinig verstand van... Een goeie boekhouder is een absolute must als zelfstandige!
Meer klanten: ik heb tijdens die 2,5 jaar dat ik al bezig ben in bijberoep al een mooie, vaste klantenbasis opgebouwd. Dat is iets waar ik best wel trots op ben. Natuurlijk moet mijn klantenbestand nu uitgebreid worden en daar kruipt heel wat tijd in. Ik moet mezelf verkopen (hoe fout dat ook mag klinken), prospectie doen, potentiële klanten bezoeken, netwerken,... Voor mij betekent dat echt uit mijn comfort zone treden. Maar ik doe dit voor m'n eigen bedrijf, voor mijn eigen centen. Doordat ik echt geloof in wat ik doe, durf ik mijn diensten vol zelfvertrouwen te verkopen. Het is een nieuwe wereld die voor mij open gaat - een wereld waar ik graag vertoef en die me veel voldoening schenkt!

Ik heb dus al die tijd dat ik nauwelijks blogde echt niet stilgezeten... Nu ben ik echt all set. Vanaf morgen, 1 september 2016, ben ik officieel "werknemer af" en zelfstandige in hoofdberoep. Dat is een heel speciaal gevoel. Het is iets wat een verre droom leek toen ik Text Fairy in februari 214 opstartte. En morgen is het eindelijk zo ver, ik ben zo blij! Het gevoel dat ik had na mijn allerlaatste klantenbezoek voor mijn werkgever, eind vorige week, was echt onbeschrijflijk... Het einde van een tijdperk en het begin van een nieuwe levensfase! Tomorrow is the start of the rest of my life :-)

Ik ga heel hard werken, even hard als vroeger. Ik blijf immers fulltime werken; ik wil de levensstijl die ik had graag behouden en ik voel momenteel eigenlijk de nood niet om minder te gaan werken. Dat ik elke dag ga doen wat ik het liefst doe en waar ik heel goed in ben - schrijven - heeft daar natuurlijk ook mee te maken :-)

Het grote verschil is dat ik geen twee jobs meer met elkaar ga "moeten" combineren en niet meer constant het gevoel ga hebben in twee werelden te leven, waardoor ik elke vorm van focus mis. Dat ik niet meer elke avond ga "moeten" zitten werken. Dat ik in het weekend geen leuke momenten met familie en vrienden meer zal moeten missen omdat ik achter mijn bureau zit. Dat ik 's avonds gewoon eens op mijn gemak kan babbelen met Pieterjan, naar een serie kan kijken, een boek kan lezen of iets kan schrijven op deze blog :-)

Ik laat heel wat "luxe" achterwege (bedrijfswagen, zekerheid, betaalde vakantie, extralegale voordelen,...) maar ik zal de ongelofelijke luxe en vrijheid hebben om mijn dagen zelf in te delen. En dat is voor mij heel veel waard. Ik ben een heel gedisciplineerde, gestructureerde werker. Ik begin graag vroeg dus ik zal op weekdagen doorgaans van 8u tot 17u à 17u30 aan het werk zijn. Maar ik ga wel de luxe hebben om eens een snipperdagje of half dagje in te lassen wanneer mijn planning het toelaat, om Emil eens vroeger af te halen wanneer hij zich wat minder voelt of wanneer ik wat extra tijd met hem wil doorbrengen. Om eens op het gemak met iemand te gaan lunchen of koffie drinken wanneer ik in de buurt ben. Zo van die dingen, en ik vergeet er wellicht nog heel veel... Dat vind ik toch echt wel grote voordelen van mijn "nieuwe job".

Veel mensen zijn een beetje bezorgd en bekommerd en vragen zich af of ik dat echt wel zie zitten, zo volledig op eigen benen staan. Uiteraard weet ik dat er mindere maanden gaan zijn, net zoals er ook veel supergoeie maanden zullen zijn. Ik ben heel realistisch en heb maandenlang nagedacht voor ik mijn beslissing nam. Dus ja, ik zie het voor 200% zitten. Ik kan niet ver vooruit kijken (ik weet niet wat er in december op mijn planning zal staan) en voor een enorme planner als mezelf is dat een heuse switch. Maar ik start morgen alvast met een eivolle planning en bovenal: superveel goesting! :-)

Laat dat nieuw leven dus maar komen. Ik ben klaar om op mijn eigen benen te staan.

Love, Josie xo

Ik beken: ik ben nogal een “luie loopster”. Ik loop vaak, graag en ver maar ga zelden of nooit tot het uiterste. Ik loop om me te amuseren en om te genieten. Door die ingesteldheid haal ik niet bepaald het onderste uit de kan. Ik vermoed dat ik niet de enige ben die comfortabel lopen verkiest boven alles geven en daardoor het risico lopen om in het rood te gaan… Onlangs daagde Running.be, het loopmagazine waarvoor ik freelance schrijf, me uit om mijn limieten op te zoeken tijdens een stevig rondje HIIT training. Ik ontdek graag nieuwe sporten en trainingsmethodes dus ik ging er maar al te graag op in...

Zoals jullie weten volgde ik afgelopen lente een Energylab trainingsschema ter voorbereiding van de 25 km van de Great Breweries Marathon. In die periode werkte ik wekelijks naast 2 duurlopen en een hersteltraining ook 1 intervaltraining af. Dit zal wellicht nooit mijn favoriete looptraining worden (ik ben een luie loopster, weetjewel) maar het heeft me wel doen inzien dat eens goed diep gaan best fijn kan zijn. En vooral: dat het mij een betere loopster maakt en ervoor zorgt dat ik mijn geliefkoosde lange duurlopen nóg comfortabeler kan uitlopen. Het gevolg is dat ik nu steevast 1 intervaltraining voorzie in mijn wekelijks loopschema (en dat ik er nog altijd een beetje tegenop zie om eraan te beginnen, haha). Ik ben momenteel trouwens opnieuw een trainingsschema aan het volgen - opnieuw 12 weken, deze keer om in topconditie te zijn voor de Brussels Half Marathon op 2 oktober. Kwestie van bezig te blijven hé :-)

In loopmagazines en op sportwebsites las ik de laatste tijd steeds vaker over High Intensity Interval Training (HIIT). Hiermee zou je veel sneller dezelfde vooruitgang kunnen bereiken als met een gewone intervaltraining. Omdat het me al een tijdje op de zenuwen werkte dat ik door mijn focus op lange duurlopen nauwelijks nog vooruitgang boekte qua snelheid en uithouding, besloot ik dat het tijd was voor wat verandering. Ik kreeg de kans om voor Running.be magazine aan den lijve te ondervinden wat HIIT precies betekent!

Eerst en vooral snorde ik de basisprincipes van HIIT op. In een notendop draait het allemaal hierom:

Aan de basis van HIIT liggen korte maar zeer intensieve trainingen, waarbij je zeer diep gaat. In ruil ontwikkel je spiermassa (zonder eruit te gaan zien als een opgepompte spierbundel), verbrand je vet én zie je je conditie vooruitgaan. Kortom, een uiterst efficiënte trainingsmethode!
Het verschil met gewone intervaltrainingen is dat het bij HIIT draait om zeer korte workouts. Een sessie duurt 10 tot 30 minuten. Dit lijkt belachelijk kort maar als je het goed doet, dan ben je na die korte tijdsspanne echt doodop. Je traint namelijk de hele tijd op zo’n 90% van je maximale krachtinspanning. HIIT is dus heel gemakkelijk in te plannen in een drukke agenda. "Maar ik heb geen tijd om te sporten" is vanaf nu dus geen excuus meer :-)
HIIT kan je het best al sprintend, wielrennend of spinnend uitvoeren. Je kan ook kiezen voor een fitnesstoestel of voor losse fitnessoefeningen, al dan niet met gewichten voor extra weerstand. Er is zoveel variatie mogelijk!
Na amper 6 weken trainen (op basis van 1 HIIT sessie per week) kan je al heel wat resultaten bereiken. Van een snelle vooruitgang gesproken!

Ik regelde een HIIT-sessie bij personal trainster Melanie Vervalle van M-Fit in Zedelgem, gelegen tussen Torhout en Brugge. Wanneer ik bij haar aanbelde op een zonnige en warme zomerdag begin juli, wist ik eigenlijk niet goed wat me te wachten stond. Het enige wat ze me verteld had, was dat het leuk én lastig zou zijn. Ik was dus een klein beetje zenuwachtig :-)

Tijdens de sessie van 30 minuten had ik eigenlijk niet veel tijd om na te denken. Melanie liet me immers stevig afzien ;-) Toch herinner ik me nog een paar gedachten die door mijn hoofd flitsten tijdens en net na de HIIT training:

Dorst!
Oh my god dit doet pijn!
Aiaiaiai.
Ik kan echt niet meer!
Dorst!!!
Nu stop ik ermee... Ik laat me gewoon op de grond vallen...
Dooooorst!!!!!
Aaaah dit is pijnlijker dan mijn bevalling!!!
En ik die dacht dat ik een supergoeie conditie had... Zie mij hier afzien!
Ik moet proberen lachen want er loopt hier een fotograaf rond... Komaan meid, doe uw best!
Waar is mijn waterfles????
Dit is gewoon de max! I love it!
Niet vergeten: no pain, no gain!
Ha, ik voel me precies een circusdier... Beestig!
Quitting is not an option, Bokkie!
Dit wil ik zeker nog opnieuw doen!
Waarom heb ik deze trainingsvorm niet vroeger leren kennen?
Melanie is een zotte madam... Wat een topwijf zeg!
Woohoo... I'm on a high!
Ik voel me super! Onoverwinnelijk! Ik loop precies op wolkjes!

Conclusie na een half uur zwaar afzien en een gezellige babbel met Melanie achteraf: HIIT is een ideale aanvullende training voor lopers. Volgens Melanie is het aan te raden voor lopers die eraan denken om over te schakelen van 10K naar een halve marathon omdat dat toch een serieuze stap vooruit is. Ook voor traillopers is het een prima training. Het is minder geschikt voor marathonlopers, vermits zij zich moeten toespitsen op lange duurlopen.

Als je graag alles te weten wil komen over HIIT, de oorsprong, de vele voordelen én mijn uitgebreide bevindingen, dan moet je beslist het septembernummer van Running.be magazine in huis halen (nu in de winkel). Er staan ook veel andere interessante artikels in, natuurlijk! Je kan mijn reportage ook downloaden via deze link. Veel leesplezier!

Hebben jullie zelf ervaring met HIIT? Voelen jullie je aangesproken om het ook eens te proberen? Zeker doen, 't is superleuk!

Love, Josie xo

Kennen jullie VIGeZ? Zij leveren advies en ondersteuning aan iedereen die bezig is met gezondheidspromotie en ziektepreventie. Aangezien ik zelf een "promotor" ben van een gezonde levensstijl en gezonde voeding sta ik volledig achter de VIGeZ waarden. Eerder vandaag werd hun nieuwe nationale campagne gelanceerd over voeding en beweging bij kinderen. Op de website www.gezondopvoeden.be vinden ouders tal van tips om hun kinderen gezond te leren eten en voldoende te laten bewegen. Want dat is niet altijd zo evident... Toen VIGeZ me vroeg of ik een blog wou schrijven over hoe ik mijn zoon gezond probeer te doen eten, twijfelde ik geen seconde. In plaats van zelf het verhaal te vertellen, vond ik het een goed idee om Emil een boekje te laten open doen over zijn eetgewoonten. Bij deze is het woord dus aan mijn zoon in zijn allereerste gastblog! Lees zeker door tot het einde want er valt ook iets leuks te winnen...

Hallo allemaal! Ik ben Emil en jullie kennen mij wellicht al een beetje omdat ik vaak verschijn op mama's blog. Voor de niet-kenners: ik ben 3,5 jaar oud en zit in de eerste kleuterklas. Mijn hobby's zijn zwemmen, voetballen, op stap gaan, luid babbelen (ik kan niet fluisteren), knuffelen, naar Masha & de beer kijken, de show stelen en de ipad van mama in beslag nemen. Mama heeft mij gevraagd om jullie een beetje te vertellen over wat ik graag eet en drink.

Het liefst van al eet ik boterhammen. Stuuten gelijk ze hier zeggen bij ons in Torhout maar zelf noem ik het liever bloobla's. Tot grote ergernis van mama, die niet goed tegen taalfouten kan. Dat is haar werk hé, dingen schrijven en zorgen dat er geen fouten in staan. Ik eet zodanig graag boterhammen dat ik soms eens boos ben op mama omdat het warm eten is. Met krokodillentranen en al! Sandwichen eet ik ook graag maar gewone stuutjes zijn toch het lekkerst van de hele wereld hoor. Op reis in Frankrijk at ik elke dag Frans brood en dat vond ik ook superlekker! Zie mij shinen!

Wanneer ik 's morgens uit mijn bed kom, heb ik soms een kanjer van een ochtendhumeur. Als mama mij dan iets durft te vragen, zeg ik resoluut NEE of grol ik een beetje zoals een kwade hond. Maar ik eet dan een boterham en daarna is de donderwolk boven mijn hoofd meestal verdwenen. Op mijn boterham eet ik 's morgens choco, confituur, kaas of een vleesje. Boter lust ik niet en ook geen smeerkaas, bah! Cornflakes zeggen mij niks, dat hebben we hier gewoon ook niet in huis... Mama eet havermout als ontbijt. Ik vind het zeer fascinerend en grappig om te zien hoe ze dat de dag voordien al klaarmaakt, in de frigo zet en dat het dan 's morgens een smeuïge brij geworden is. Maar zelf hoef ik dat niet hoor... Bloobla's for the win!

's Middags en 's avonds krijg ik geen zoet beleg. Maar dat vind ik niet erg want ik eet toch het liefst vleesjes hoor. Vooral plopworst en mayaworst. Spijtig dat mama dat zelden koopt. Ze vindt dat "een beetje duur voor wat het is" maar soms slaag ik er wel in om het in de kar mee te smokkelen in de winkel. Ik gebruik dan mijn charmes (ik heb er veel hoor!) of ik doe gewoon zodanig ambetant dat mama niet anders kan dan het in de kar te smijten. Haha! Nu ja, mama is anderzijds ook wel slim want ze gaat meestal naar de Collect & Go zodat ze haar boodschappen enkel moet afhalen in een ongezellig lokaaltje en niet meer met mij in de winkel moet rondtsjoolen, waar allerlei leuke verleidingen naar mij liggen te lonken en mijn naam roepen.

De vleesjes die ik eet, zijn eigenlijk gewoon kippenwit. Mama heeft eens gelezen dat "echte vleesjes", ook wel "kalfsworst/boterhamworst" genoemd in de volksmond, eigenlijk niet zo gezond zijn. En ze is nogal een freak op dat vlak, dus ja... Maar ik vind dat niet erg, kippenvleesjes zijn ook vleesjes hé! Ik ben echt geen moeilijke jongen hoor... Moehaha.

Ik eet ook boterhammen op school 's middags, joepie! Ik krijg ook soep in de refter maar ik eet die niet altijd op hoor. Eigenlijk wil ik zo weinig mogelijk tijd verliezen tijdens het eten over de middag zodat ik rap naar buiten kan om te gaan spelen met mijn maten op de speelplaats. Als mama dan vraagt welke soep het was, zeg ik altijd "courgettesoep". Weet zij veel ;-)

Ik kan ook warm eten op school maar mama en papa vinden dat niet nodig. Ze weten dan niet wat ik precies te eten krijg en vooral: of ik het wel allemaal flink opeet. Ik eet dus 's avonds warm, wanneer ik thuiskom van de naschoolse opvang rond 18u à 18u30. Mama is zelfstandig en werkt grotendeels van thuis uit. Hierdoor kan ze tussendoor al het eten voor 's avonds wat voorbereiden en hoeft ze na schooltijd niet meer als een halve zottin patatten te staan schillen en zo (wat vroeger wel zo was toen ze nog voor haar baas werkte). Het zijn altijd eenvoudige maaltijden hoor - patatjes met iets van vlees en groentjes - maar meer moet dat ook niet zijn. Wanneer ik van school en de opvang kom, heb ik gewoon heel veel honger. Kant-en-klare maaltijden komen bij ons thuis niet op tafel. Soms eet papa dat eens wanneer hij alleen thuis is en geen zin heeft om te koken voor hem alleen.

Soms durf ik 's avonds wel eens spel te maken omdat ik een beetje moe ben en en liever boterhammen wil eten dan hetgeen ik voorgeschoteld krijg op mijn bord. Ik weet dat ik mama daarmee op de kast kan jagen en dat ze redelijk rap toegeeft aan mij... Papa is wat strenger, bij hem moet ik niet echt proberen om scènes te maken... Soms zet mama mij in de hoek wanneer ik mijn bord niet leeg wil eten. Ik begin dan hartverscheurend te wenen en "ma-maaaaah" te mekkeren en dan krijgt ze binnen de 10 seconden gegarandeerd medelijden. Dan mag ik rap weer uit de hoek komen, haha. Maar ze is wel slim hoor, mijn mama, want sinds een tijdje laat ze mij gewoon doen en dan zegt ze dat ik zonder eten naar bed ga vliegen als ik het niet wil opeten. Dus ja, dan luister ik maar naar haar want anders kan ik niet slapen van de honger... en ik slaap eigenlijk wel graag.

Mama is geen keukenprinses, papa kan veel beter koken. Maar mama doet wel haar best om mij vanalles wat te laten eten. Ze zegt ook veel "dat ik moet eten wat de pot schaft". Het liefst van al lust ik worst met appelmoes en patatjes, en spaghetti. Mama zegt dat als ik elke dag worst eet (wat ik wel leuk zou vinden, jammie!) ik nog eens ga veranderen in een worst. Dat zie ik wel niet zitten hoor, een worst heeft geen mond en dan zou ik niet meer kunnen praten... Eigenlijk lust ik wel heel veel. Maar ik krijg snel mijn zin overal en dus zeg ik vaak dat ik iets niet lust wanneer ik er geen zin in heb. Een leugentje om bestwil!

Oh ja, frietjes eet ik ook heel graag! We eten dat thuis eigenlijk nooit maar wel bij meme en oma en ook als we op restaurant gaan. En wanneer ik met papa ga zwemmen, gaan we daarna soms naar de Quick frietjes eten want dat is daar vlakbij. Met papa en mama maak ik vaak ook zelf pizza, meestal de zondagavond om het weekend af te sluiten, en dat vind ik ook zo leuk en lekker! Mama zegt dat dat veel gezonder is dan die pizza's uit de winkel.

Ik eet ook graag fruit. Bij mijn ontbijt lepel ik elke dag een kiwi uit. Mama doet dat ook altijd. Ik een gele, zij een groene. Mama geeft mij veel fruit omdat ze dat zelf ook graag eet. Mijn lievelingsfruitjes zijn kiwi's druiven, bananen, peren, aardbeien en blauwe bessen. Ik eet graag fruit maar ik ben ook dol op snoepen hoor. Bij de boer in de buurt, waar mama elk weekend om een lading verse groenten en fruit gaat (en waar ik haar elke keer keihard in schaamte breng door aan de bak met ajuinen fijntjes en lekker luid op te merken dat je daarvan goed scheetjes kan laten), mag ik altijd kiezen tussen en stukje fruit en een snoep. Ja, dan weet ik het wel hoor...

Snoepen (en ook koeken) zijn niet zo talrijk aanwezig in ons huis. Mama eet dat niet graag, papa wel maar hij koopt dat dan en eet het altijd rap op. Soms deelt hij wel eens met mij hoor :-) We hebben wel een kast met allerlei lekkers in maar die is een beetje te zwaar voor mij om open te krijgen. Ze zijn niet van gisteren, die ouders van mij... Maar ik vind dat niet zo erg. Want gelukkig moeten mama en papa heel vaak weg zodat ik veel bij oma en opa en meme en pepe mag gaan slapen. En daar krijg ik toch lekker alles wat ik wil :-) Bij meme is het bijna altijd spaghetti en bij oma worst. En er liggen daar ook veel snoepen. Mama vindt dat niet erg, ze vertelt dan altijd dat dat vroeger bij haar eigen meme ook was en dat ze dat superleuk vond. Denk nu niet dat ik nooit eens verwend word door mijn mama want dan heb je het mis! Mama zegt altijd dat ze haar best doet om het goede voorbeeld te geven maar dat ze natuurlijk niet heiliger is dan de paus (ik weet niet wie dat is, de paus, maar ik vind het wel een leuke uitspraak van haar). Wij gaan bijvoorbeeld veel naar de zee en daar kopen we altijd een ijsje. Met van die snoepjes op, zalig!

Ik drink graag melk maar niet superveel. Bij het ontbijt een beker (van Cars, supersupercool!), op school een brikje en 's avonds soms nog een beker bij het avondeten, ofwel water. Van mama moet ik veel water drinken. Ze zegt dat dat gezond is en dat ik daar goed kaka kan van doen zonder dat mijn buik pijn doet. Zou dat waar zijn? Ik denk het wel. Op reis in Frankrijk dronk ik altijd Orangina. Zooooo lekker! En ook zo'n tof flesje! Mama en papa vonden dat dat mocht want zij dronken ook altijd iets lekkers op een terras en dan mocht ik van hen ook genieten van een drankje. 't Zijn toch lievekes hé :-) Hier thuis krijg ik geen Orangina hoor. Als ik mee ben in de winkel, bemachtig ik soms Oasis of Caprisonne. Dat is ook heel lekker! Ik heb onlangs wel ontdekt dat mama mijn Oasis soms aanlengt met een beetje water. Maar eigenlijk is dat ook wel lekker dus ik heb er geen spel van gemaakt. Oh ja, cola drink ik ook wel graag of andere frisdrank. Ik krijg dat af en toe eens op een feestje of zo, thuis niet. Wel bijna altijd light of zero. Mama vindt dat ik al actief en wild genoeg ben en dat al die extra suikers niet nodig zijn ;-)

Jullie weten wellicht dat mijn mama een beetje een gezondheidsfreak is. Ik zeg altijd dat dat beter is dan een mama die er zich niks van aantrekt hé! Mama eet geen vlees maar papa wel en ik ook hoor. Ze eet veel fruit en dat doe ik ook. Ze eet ook vaak noten en ik knabbel dan soms een nootje mee. Ik ben dol op cashewnoten maar ik noem dat regenboognootjes omdat ik vind dat die op regenbogen lijken. Ik eet ook graag moerbeien, gojibessen en rozijntjes. Ook mama haar sojamelk en consoorten drink ik graag. Vooral de kokos-amandelmelk, macadamiamelk en de amandelchocomelk. Ze is altijd megablij dat ik dat ook eet en drink. Zo scoor ik puntjes, en die heb ik nodig voor wanneer ik weer eens iets speciaal wil :-)

Ik kan nog wel eventjes doorgaan over mijn eetgewoonten maar mama heeft gezegd dat het niet té lang moest zijn omdat jullie anders niet tot het einde zouden doorlezen. Wat ik wel zeker moest zeggen, is dat er nu een nieuwe, superinteressante website is waar mama's en papa's (en ook grootouders) tips kunnen vinden om kindjes goed en gezond te doen eten: www.gezondopvoeden.be. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven als mama die site gaat gelezen hebben...

Oh ja, ik moest ook nog zeggen dat je iets kan winnen! Er is een leuke kokkin, Sofie Dumont, en zij heeft een boek geschreven met tips voor gezond eten voor aanstaande mama's (Op de groei 1) en ook een boek met leuke recepten voor peuters tot 3 jaar (Op de groei 2). Ik mag 6 boeken van elk weggeven! Kijk eens op www.mijnkindeetalles.be.

Als je zo'n leuk boek wil winnen, dan moet je mij gewoon een lekker receptje bezorgen. Een kids-proof gerechtje waarvan je denkt dat ik en veel andere kindjes het ook wel zouden lusten. Je mag het hieronder zetten in de comments ofwel mailen naar mama op josefien@josieslittlethings.be. Geef ook zeker aan welk boek je graag wil winnen. Je kan dit doen tot en met 20 september. Daarna zal ik met mijn uiterst onschuldige hand (moehaha) de winnaars trekken!

Veeeeeeeeeeeeeeel succes allemaal!!!!!

Ziezo, ik ben ermee weg. Ik ga nog een beetje spelen en een boterhammetje eten. Mmmmm. Peace out... Tot de volgende keer, lieve lezers van mama's blog!

Knuffel, Emil X

De eerste week van september zit erop. Dat wil zeggen dat ik mijn eerste volle week als zelfstandige achter de rug heb. Hoe het is/was, vragen veel mensen me. SUPER!!!! Het is exact wat ik ervan verwacht had en ik voel me blessed dat ik mijn eigen baas ben en dag in dag uit kan doen wat ik het allerliefst doe - schrijven - én daar nog eens goed mijn boterham mee verdien ook. Want zeg nu zelf: dat is toch zalig?Uiteraard is het aanpassen geblazen, maar vooral in de positieve zin. Er komt in de loop van volgende week trouwens een post aan daarover. Maar eerst even terugkijken op mijn leukste foto's van de voorbije week!

Het vorige weekend eindigden we zeer smakelijk en gezellig: met zelfgemaakte pizza. Sinds we een pizzasteen in huis hebben, wordt er hier geregeld eens een pizzafestijn georganiseerd. Pieterjan maakt het deeg zelf (dat is een beetje werk maar het smaakt stukken beter dan kant-en-klaar deeg uit de supermarkt) en dan beleggen we met tomatensaus, mozzarella en topping naar keuze (ham, scampi, frutti di mare, champignons, paprika,...). Ik vind dat ideaal op een zondagavond want dan hebben wij hier meestal geen zin om lang in de potten te staan roeren. Emil vindt het natuurlijk ook de max en smult er dan op los. Meestal blijft er geen kruimeltje over op zijn bord :-)

Als zelfstandige werk ik grotendeels thuis en heb ik geen collega's. Ik heb daar zeer bewust voor gekozen dus ik vind het helemaal niet erg. Ik heb trouwens meer dan voldoende contact met mijn klanten en ik voel me helemaal niet eenzaam. Daarnaast ga ik nu ook vaak naar netwerkevents. Ik moet nu zorgen voor mijn eigen klanten en moet mezelf dus in feite een beetje gaan "verkopen" - hoe fout dat ook klinkt. Netwerken was iets dat ik vroeger écht niet graag deed, maar nu moet ik uit mijn veilige comfortzone treden en ik merk dat het me eigenlijk wel ligt. Als je volledig staat achter hetgeen je doet en je spontaan je verhaal vertelt, dan is er helemaal niks moeilijks aan netwerken. Ik begin het zelfs leuk te vinden :-) Dinsdag mocht ik naar Plopsaland met Unizo. Een klant van mij sponsorde een bijeenkomst van ondernemers daar en dankzij hem kon ik ook van de partij zijn. We kregen een razend interessante rondleiding door het park en achter de schermen en nadien konden we smullen van een overheerlijk buffet in Mayaland. Het was best een speciale ervaring om eens door het park te lopen zonder een bende uitgelaten en totally high on sugar kinderen om me heen :-)

Ik hou van verse bloemen in huis - voor mij liever bloemen dan planten want die help ik altijd regelrecht naar de verdoemenis, ik heb écht geen groene vingers... Ik had me voorgenomen om, nu ik thuis werk, mijn home office steevast op te fleuren met bloemen. Greetz.be hielp me deze week een handje want ik kreeg een supermooi boeket aan huis geleverd. De belofte was "8 dagen vers" en na 6 dagen is het boeket nog steeds in full bloom. Het boeket werd geleverd in een plastic vaasje in een stevige doos. Ik kreeg er ook een zakje bloemenvoeding bij én een handig lijstje met tips: verwijder blaadjes die in contact komen met het water, zet de bloemen niet in direct zonlicht of op de tocht, zet ze niet naast fruit want dan verwelken ze sneller,... Ik denk dat ik hier zeker mag spreken van topservice!

Er wordt hier natuurlijk ook nog altijd veel gelopen, al vond ik het de voorbije week wel erg warm om te gaan rennen. Ik kijk stiekem al een beetje uit naar de herfst want ik loop liever wanneer het wat frisser is... Sorry! Ik volg nog steeds een trainingsschema voor de Belfius Brussels Half Marathon op 2/10. Dat betekent 4 keer per week gaan lopen en ik werkte ondanks het warme weer toch maar mooi al mijn trainingen af de voorbije week. Vrijdag stond er een zware intervalloop van 55' op het programma. Intervalruns doe ik écht niet graag maar ik besef wel dat ze noodzakelijk zijn om beter, sterker en sneller te worden. Ik zag er immens tegenop om te vertrekken maar ik voelde me zo goed nadien! Nog 3 weken te gaan tot de Brussels Half Marathon... Nu ja, eigenlijk loop ik het weekend ervoor ook al 21K tijdens de Ostend Night Run, samen met een aantal blogsters zoals Karin. Ik beschouw dat een beetje als de "generale repetitie" voor Brussel :-)

Ik mag dan wel stiekem verlangen naar wat frissere dagen op loopgebied, op alle andere vlakken mag de zomer van mij eeuwig blijven duren zodat ik elke dag frisse zomerse slaatjes tevoorschijn kan toveren op mijn bord. Op werkdagen bestaat mijn lunch altijd uit een slaatje, waarbij ik erop los improviseer met wat er in de ijskast ligt. Bij ons is die gelukkig altijd gevuld met veel groenten, gerookte zalm, feta, halloumi, olijven, noem maar op. Ik varieer elke dag; mijn slaatjes zien er nooit 2 dagen hetzelfde uit. Wie durft te zeggen dat gezond eten saai is, verdient ettelijke zweepslagen op zijn/haar derrière ;-)

Het voorbije weekend was er kermis bij ons in Wijnendale. De kermis staat pal naast Emil zijn school (ons dorp is namelijk maar een scheet groot) en hij was er al sinds maandag over bezig. Gisteren heb ik hem eens goed verwend. 't Is te zeggen, ik had 20€ mee en toen alles opgesoupeerd was (na 2 ritjes op het molentje, eendjes vangen, ballen gooien en een crazy ritje op de botsauto's samen met mommy dear die de hele tijd haar billen dichtgeknepen hield) keerden we huiswaarts met alweer wat extra brol erbij voor in de vergeethoek... En met een tevreden kind, dat ook :-) Emil was trouwens al doodcontent van 's morgens vroeg omdat hij op zijn zwaar geblesseerde elleboog (ahum) een Star Wars-pleister had gekregen van Hansaplast. Niet dat hij ooit al een Star Wars film gezien heeft hoor... Maar hij vindt Yoda (en ook de harige Chewbacca) de max en hij faket nu nog meer pijntjes dan vroeger :-)

Om af te sluiten nog een foto om van te watertanden. Ik ben geen absoluut geen keukenprinses en heb hoegenaamd geen ambities in die richting. Ik sta niet graag lang achter de kookpotten en lang en zwaar tafelen kan me niet bekoren. Maar ik probeer wél graag nieuwe dingen uit en heb intussen geleerd dat lekkere gerechten helemaal niet moeilijk te maken zijn. Gisteravond stonden er gehaktballetjes in bouillon van Pascale Naessens op het menu. Kruidige balletjes met een oosterse touch in een spicy sausje. Ik heb er amper een kwartiertje voorbereidingswerk aan gehad en het viel ten zeerste in de smaak bij mijn wederhelft. Ik moet er voor de eerlijkheid wel bij vermelden dat ik voor hem wat stokbrood voorzien had, want een maaltijd zonder koolhydraten, dat hoeft voor hem niet :-) Het recept staat in Puur Eten 2, maar je vindt het ook online.

O ja, morgen ga ik nog eens een fotodagboekje bijhouden. Ik lees heel graag de Snapshot diaries van Annemerel, een van mijn favoriete (loop)blogsters, dus ik ga dat zelf ook weer eens wat meer doen. Dat zullen jullie normaal dinsdag of woensdag de revue zien passeren! Woensdagavond ga ik trouwens samen met Kelly naar de avant-première van Absolutely Fabulous: The Movie op het Filmfestival van Oostende. Ik kijk ernaar uit en ik zal jullie zeker op de hoogte houden :-)

Hopelijk hadden jullie ook een fijne week en weekend. Nog een gezellige zondagavond allemaal!

Love, Josie xo

Jullie weten intussen dat ik altijd loop met muziek. En wie mij goed kent, weet dat het in 98% van de gevallen up-tempo nummers zijn met een flinke beat erin. Dance, techno, house, trance, elektro - tijdens het lopen kan je me het best vergelijken met een op hol geslagen discotheek. En daar is helemaal niks mis mee :-) Mijn favoriet loopnummer is al een tijdje You & I van Galantis en ik ben me er terdege van bewust dat dat voor veel mensen gewoon 4 minuten oorverdovend lawijt is. Dat sommige mensen spontaan beginnen twijfelen aan mijn muzieksmaak wanneer ze bladeren door mijn running playlist op mijn ipod, daar kan ik ook in komen... Maar toch staan er ook rustige nummers op, die mij op één of andere manier veel power en motivatie geven om te lopen. Dus bij deze deel ik graag mijn 15 favoriete rustige loopnummers met jullie. Aan sommige nummers is een klein verhaal verbonden...

Wires - Athlete: de zanger schreef dit nummer voor/over zijn prematuur geboren dochter. Ik leerde het kennen in de periode na mijn miskraam (hoewel het al in 2005 werd uitgebracht) en het pakte me toen enorm. Het is een triestig nummer maar merkwaardig genoeg geeft het mij altijd veel moed en scherpt het mijn doorzettingsvermogen aan.

Pure Shores - All Saints

Red Eyes - The War On Drugs

Rebellion (Lies) - Arcade Fire: wegens een van mijn favoriete nummers ooit tout court. WAT EEN NUMMER - meer moet/kan ik daar eigenlijk niet over zeggen.

Is There A Ghost - Band of Horses

Leipzig - Balthazar

Everybody's Free (To Wear Sunscreen) - Baz Luhrman: eigenlijk is dit meer een monoloog dan een nummer, muzikaal stelt het niet zoveel voor... Maar de tekst (een geniaal verwerkte sample) is magistraal en zit boordevol wijsheid. Ik luister er heel vaak naar, zowel op leuke als op moeilijke momenten. Wie me vorige week maandag hoorde op Studio Brussel tijdens "De collega's kiezen de platen", kon dit nummer toen ook al beluisteren.

Les Djinns - Djuma Sounsystem & Trentemoller

Honor - Theme from The Pacific: ik heb de serie nooit bekeken maar toen ik voor de begrafenis van Pieterjans oma vorig jaar passende muziek aan het zoeken was, kwam ik dit nummer tegen. Tijdens de begrafenis werd het niet gebruikt maar sindsdien staat het wel op mijn ipod. Ik vind het iets heroïsch hebben, ideaal voor tijdens het lopen.

Ophelia - The Lumineers

November Rain - Guns 'n Roses: ook dit nummer passeerde toevallig de revue op de radio ergens in november 2015, in de weken na mijn miskraam. Het was toen zeer toepasselijk want ik ging door een donkere, moeilijke periode én het was november én het regende toen veel. Ik liep toen erg veel en heb het dan op mijn running playlist gezet. Ik heb regelmatig al eens tranen in de ogen gekregen tijdens het lopen door dit nummer, maar wonderwel geeft me dat enorm veel kracht om door te bijten en mijn hoofd niet te laten hangen.

Conrad - Ben Howard

Free - Rudimental & Emeli Sande: een nummer met heel veel betekenis voor mij. Het gaat (volgens mij dan toch) over jezelf zijn, doen wat je graag doet en je niet al te veel aantrekken van wat anderen van je denken. Een lofzang op de vrijheid: ik vind dat magnifiek schoon.

Solsbury Hill - Peter Gabriel

Wish You Were Here - Pink Floyd: wanneer ik naar dit nummer luister, denk ik altijd aan mijn papa. Niet dat hij de grootste Pink Floyd fan ooit was, maar het is gewoon door de mooie tekst, denk ik. Ik denk dan hoe trots hij wel op me zou zijn, moest hij zien wat ik vandaag allemaal verwezenlijkt heb op verschillende vlakken. Dat geeft me een goed gevoel, ik word er zeker niet triestig van. It makes me wanna run faster!

Luisteren jullie het liefst naar up-tempo of rustige muziek tijdens het lopen? Wat zijn jullie favoriete rustige loopnummers?

Love, Josie xo

Maandag heb ik nog eens een fotodagboek bijgehouden. Vroeger noemde ik dat een plog maar ik vind dat eigenlijk nogal een stomme naam, don't ask me why... Ik noem het nu liever "A day in the life" - dat klinkt gewoon veel leuker, toch? Ik koos bewust a very ordinary day uit, namelijk een maandag. Ik lees zelf ook graag photo diaries op andere blogs, gewoon omdat ze zo real life zijn. Ik heb me proberen te beperken tot 20 foto's en ik heb ze voor één keer niét in Instagram gezwierd... Het is dus 100% ongecensureerd :-)

Om 6u30 loopt de wekker af en als beruchte morning fairy spring ik enthousiast uit mijn bed. Ik trek me terug in de badkamer om me te wassen en aan te kleden. Het is een snelle was; ik neem nog geen douche want ik ga deze voormiddag lopen en ga me pas daarna douchen. Ik draag supergraag mijn leuke pyjama van de H&M, ook al ben ik totaal geen koffiedrinker. My day begins after tea was passender geweest in mijn geval.

Om 7u is het tijd voor ontbijt. Emil is intussen ook wakker en eet zoals elke morgen een stuutje met choco, een kiwi en een beker melk. Hij leest een beetje terwijl ik zijn boterhammen smeer voor 's middags op school en zijn schooltas vul met de nodige drankjes en fruit. We zijn vanmorgen met ons tweetjes want Pieterjan is gisteravond al vertrokken naar Mechelen, waar hij vanmorgen vroeg een belangrijke meeting heeft. Anders moest hij op een ontiegelijk vroeg uur de deur uit en zo kon hij ook de maandagfiles vermijden.

7:45, na een douche is Emil klaar om naar school te vertrekken. Vandaag gaat hij met de klas naar de kermis, dus hij ziet het nog meer zitten dan anders.

Om 8u ben ik weer thuis - de school ligt op amper 2 minuutjes van ons huis. Ik installeer me aan mijn bureau en ik vlieg erin. Er staat heel wat op de planning vandaag en ik heb er zin in. Ik ben mijn eigen baas en hoef eigenlijk niet zo vroeg te beginnen werken, maar ik ben een morning person en de vroegste uren zijn altijd mijn beste. En ik heb een deadline en geen zin om vanavond te moeten doorwerken. Ik heb de voorbije 2,5 jaar immers genoeg avonden zitten werken :-)

9u, tijd voor thee. Ik drink heel veel soorten thee maar de laatste tijd is gember mijn favoriet. Het smaakt fris en spicy en is goed voor de maag. Ik ben deze thee eigenlijk beginnen drinken in een periode dat ik vaak buikpijn had en ik ben het blijven drinken. Ik ben een grote fan van Yogi Tea, al was het maar voor de leuke spreuken op ieder theezakje. De boodschap van vandaag is Let your heart speak to others' hearts.

Rond 10u30 trek ik mijn loopschoenen aan. Het wordt erg warm vandaag en ik wil de grootste hitte vermijden. Ik vind het een enorme luxe dat ik kan gaan sporten wanneer ik wil. Ik ben een artikel aan het schrijven en ik zit een beetje vast: ik geraak er maar niet uit welke structuur ik erin ga steken. Dan is het ideaal om er even uit te zijn en het te laten bezinken. Na het lopen ga ik zeker weer nieuwe inspiratie en ideeën hebben! Ik loop 1 uur, het is vandaag tempotraining dus needless to say dat ik enorm zweet en afzie... en dat ik me daarna supergoed voel!

De postbode komt langs en heeft leuke pakjes mee. Onze Pjay zal content zijn wanneer hij vanavond thuiskomt want zijn nieuwe running shoes van Brooks zijn gearriveerd! Voor mij zit er een leuk kaartje met bijhorende notablok bij van een hele lieve vriendin die me succes wenst met mijn "nieuwe levenswending". Dat apprecieer ik echt enorm! Het kaartje krijgt een plaats aan de muur in mijn bureau en de get shit done list zal zeker van pas komen!

Nadat ik al mijn loopzweet heb weggedoucht, is het tijd voor wat administratie, mails lezen en beantwoorden. Ik probeer daarvoor 3 vaste momenten in te lassen per dag: 's morgens voor ik begin te werken, net voor de middag en dan nog eens rond 16u. Op die manier word ik niet constant afgeleid door alle mailtjes die binnenkomen en kan ik gefocust en geconcentreerd werken.

12u30, lunch break. Mijn slaatje is niet zo Pinterest-proof (er is een reden waarom het mijn Instagramfeed niet gehaald heeft, haha) maar wel erg lekker. Het is een geïmproviseerde mengelmoes van sla, tomaat, komkommer, avocado, forelfilet en cottage cheese. Intussen lees ik een beetje vakliteratuur. Ik heb dit boek al van in juli maar ik ben er eigenlijk nog niet toe gekomen om er veel in te lezen door de drukke zomermaanden en alle regelingen voor mijn fulltime zelfstandige opstart. Maar nu ga ik me herpakken! Ik blijf voorlopig wat op mijn honger zitten in het boek omdat er niet veel "nieuws" in staat, maar misschien komt dat nog wel!

In de namiddag werk ik naarstig verder aan mijn artikel. Het is voor een vakblad gericht naar huishoudspeciaalzaken en het gaat over pannen. Ik vind het best boeiend en leer heel veel bij. Wie weet word ik dan toch ooit nog een keukenprinses ;-) Dat vind ik trouwens het leuke aan freelance copywriter zijn: dat ik voor zoveel uiteenlopende klanten en onderwerpen kan schrijven. Ik vind dat enorm verrijkend.

Oei, een Windows-update en ik heb op "yes" geklikt. Het is een zeer lange update, ik ben zeker een kwartier werkonbekwaam. Nu ja, dat is het einde van de wereld niet, dat weet ik wel... Maar op een deadlinedag kan ik zo'n tergend trage updates wel missen als kiespijn ;-)

Tijdens de update maak ik me nuttig door aardappelen te schillen voor het avondeten en ze alvast te steamen (veel lekkerder en gezonder dan ze te koken!). Zo hoef ik dat vanavond niet meer te doen wanneer ik thuiskom met Emil en hij wellicht veel honger zal hebben. Ik schil ook een ananas (ik ben dol op ananas!!!) en neem zelf een appel als vieruurtje.

Iets na 17u sluit ik mijn PC af. Ik moet nog naar de supermarkt en daarna ga ik Emil ophalen bij mijn schoonouders, die hem op maandag meestal op school gaan halen. In de auto doe ik nog een telefoontje naar een klant, het is er nog niet van gekomen vandaag en dan is de wagen het ideale moment!

Ik pik Emil op bij zijn opa en oma en tegen zessen zitten we in de auto naar huis. Emil vraagt in de auto altijd "nog eens dat liedje van mama". Hij bedoelt daarmee You & I van Galantis, mijn favoriet loopnummer dat hij intussen ook al heel goed kent en graag hoort. Hij danst en zingt dan altijd mee ("siiiiiiiii en aaaaaa"). Zalig om te zien dat ik mijn voortreffelijke muzieksmaak doorgegeven heb aan mijn zoon :-)

Rond 18u30 is het etenstijd voor Emil. Op het menu staat een visburger met spinaziepatatjes. Ik laat hem ondertussen wat naar de ipad kijken (hij is fan van de Ketnet-app) omdat hij moe is en ik vind dat het geen kwaad kan dat hij dan wat naar tekenfilmpjes kijkt... Het eten gaat dan ook vlotter en ik heb geen zin in spel en miserie. Ik eet niet mee met Emil want ik ga straks samen met Pieterjan eten wanneer hij thuis is van Mechelen. Wij eten meestal pas rond 20u.

Na het eten gaat Emil zijn tanden poetsen, lees ik nog een verhaaltje en is het bedtijd. Rond 19u25 kom ik weer beneden. Pieterjan laat weten dat hij rond 20u thuis zal zijn. Ik heb dus nog net voldoende tijd om het eten te maken voor ons twee. Ik geniet van de rust in huis :-)

Vanavond staat er pikante currysoep met kip en groenten van Pascale Naessens op het menu. Het is een heel gemakkelijk recept en het is lekker! Wel zeer spicy, PJ begint er spontaan van te zweten (en het is al zo warm buiten, haha). Maar het smaakt en dat is het voornaamste.

Rond 21u is de afwas en opkuis gedaan en nestel ik mij in de zetel. Toen ik nog in bijberoep werkte, was ik vrijwel elke avond aan het werk. Dus het is voor mij enorm wennen om opnieuw te kunnen relaxen 's avonds. Maar het bevalt me wel, al zal ik nooit een echte couch potato worden :-) Ik lees de reclamegazetjes en daarna kijk ik samen met PJ naar The Bridge, een Zweeds/Deense thrillerserie waar we allebei heel erg fan van zijn. Rond 23u gaan de televisie en de lichten uit en is het tijd om te gaan slapen!

Misschien vinden jullie dit maar een saaie dag maar ik vind fotoverslagjes altijd het leukst op dagen dat er niet echt speciale dingen te gebeuren staan :-)

Vinden jullie dit soort posts leuk? Zo ja, dan ga ik er weer wat meer een gewoonte van maken. Let me know!

Love, Josie xo

Volgens het woordenboek betekent afkicken "een einde maken aan een verslaving". Meestal is het gerelateerd aan "slechte" dingen zoals drank en drugs (of shoppen, haha). Maar kijk, ik ben kerngezond, voel me supergoed, zat vroeger niet aan de drank of aan de pillen. En toch ben ik momenteel aan het afkicken...

Sinds 1 september heb ik een nieuwe job en ook wel een redelijk nieuw leven. Daar konden jullie al dit en dit over lezen. We zijn nu bijna 3 weken verder en het is aanpassen geblazen. Vooral in de enorm positieve zin:

Ik doe wat ik zelf wil en ik bepaal wanneer ik het doe. Ik heb de luxe om "neen" te zeggen tegen klanten of opdrachten die me niet echt liggen, al heb ik dat nog bijna nooit moeten doen (en ik doe dat ook niet graag, mensen teleurstellen).
Ik werk grotendeels van thuis uit en ik vind dat echt zalig. In tegenstelling tot veel andere mensen ben ik heel graag thuis aan het werk, lekker rustig in mijn knusse bureau met StuBru op de achtergrond. Een groot voordeel is dat ik eens een was kan draaien tussendoor zodat ik me in het weekend niet meer over ettelijke wasmanden moet ontfermen, dat ik overdag al wat kan koken zodat het 's avonds minder rushen is, dat ik nu al mijn postpakketjes (the perks of being a blogger) persoonlijk in ontvangst kan nemen in plaats van om de zoveel dagen naar het postkantoor te moeten tsjoolen.
Ik ga soms op verplaatsing werken, bijvoorbeeld voor/na een bezoek aan een klant. Zo leer ik nieuwe plekken (zoals dit in Kortrijk en dit in Aalst) en nieuwe mensen kennen: zeer inspirerend!
Ik ben mijn eigen baas. Serieus, hoe zalig is dat? Heb ik zin om een dag het lui wijf uit te hangen (pretty unrealistic want ik kan nog geen 2 minuten stilzitten), dan kan dat. Wil ik graag gaan lopen om 10u 's morgens, dan doe ik dat gewoon. Zo van die dingen: ik zou dat niet meer kunnen missen. En ik ben nog maar 3 weken bezig!

Ook al ben ik zo vrij als een vogel, toch zit ik nog een beetje "vastgeroest" in het idee dat ik tussen 8u en 17u zeker aan het werk "moet" zijn, zoals vroeger bij mijn werkgevers. Nu ja, dat is op zich een goede zaak. Het is gewoon een vorm van ijzeren discipline en die heb ik absoluut nodig (volgens mij red je het anders niet als zelfstandige). Ten eerste omdat ik graag gemiddeld 38 à 40 uur per week wil werken om zo mijn beoogde omzet te halen (ik moet nog altijd patatjes kopen hé) en ik niet meer 's avonds wil werken. Ten tweede vereist mijn job een strikte planning. Ik krijg als copywriter te maken met veel deadlines. Magazines gaan op een welbepaalde datum in druk en daar hoor ik als redacteur rekening mee te houden. En als ik beloof aan een klant dat zijn website live zal kunnen gaan op een bepaalde datum, dan moet ik op die bewuste dag niet doodleuk komen aanzetten met de uitleg dat het helaas niet zal lukken omdat ik toevallig de voorbije dagen geen zin had om te werken. Zo werkt het uiteraard niet.

Ik ben zodanig gedisciplineerd dat ik op dagen dat ik rond het middaguur ga lopen, daarna vaak mijn lunch aan mijn bureau eet omdat ik me anders schuldig voel dat ik veel te lang "niet aan het werk" ben... Mijn werkdagen zien er dus nog altijd min of meer uit zoals vroeger, in die zin dat ik start rond 8u, een uur à anderhalf uur pauzeer 's middags en dan verder werk tot ongeveer 17u30. Emil gaat nog steeds naar de voor- en naschoolse opvang zoals vroeger. Op dat vlak is er voor hem weinig veranderd en dat is goed. Met dat verschil dat hij nu 's avonds niet meer wordt opgehaald door een moeder die mega-gestresseerd is omdat ze al met haar hoofd bij het werk zit dat ze die avond nog moet rondkrijgen na het avondeten en de opkuis. Hij heeft nu een mama die hem relaxed komt ophalen, voldaan en tevreden na een productieve werkdag, en die rustig de tijd kan maken om nog een uurtje met hem bezig te zijn voor hij om 19u zijn nest in kruipt. En top of the bill: een mama die niet meer in het weekend moet werken, en die dus extra tijd heeft om op zaterdag en zondag leuke dingen te doen. Lees: die voor de volle 100% naar zijn pijpen kan dansen :-)

Want inderdaad, ik "moet"'s avonds en in het weekend niet meer werken. Ik stel mijn planning zodanig op dat ik al mijn werk gedaan krijg op "normale" werkdagen van een 8 à 9-tal uur. Planningen maken is mijn hobby, dus dat lukt mij heel goed... Zeker met mijn superdeluxe Liv Planner als vaste bondgenoot :-)

Allemaal goed en wel, maar waarvan is ze dan eigenlijk aan het afkicken? hoor ik jullie al denken. Wel, van dat "moeten". Tot voor kort "moest" ik wel elke avond en een deel van het weekend zitten werken om alles voor mijn bijberoep rond te krijgen. In de zetel zitten, tv kijken, series volgen, boekskes lezen - ik deed dat eigenlijk bijna nooit meer. Ik was totaal niet meer mee met de roddels in Hollywood en je moest mij niet meer vragen welke celebs nu weer aan het aanpappen waren met elkaar... Ik miste het ook niet - of dat dacht ik toch.

Voor mij is het nu echt wennen om 's avonds rond 21u, na het eten en de afwas, gewoon in de zetel te gaan zitten in plaats van achter mijn bureau te kruipen. Don't get me wrong: ik vind het zalig, heerlijk, de max. Ik herontdek de geneugten van een magazine van voor naar achteren helemaal uit te lezen in plaats van het snelsnel eens diagonaal te doorbladeren en me achteraf af te vragen wat ik nu eigenlijk gelezen/onthouden heb (het antwoord: niks). Ik geniet ervan om op het gemak eens door webshops te snuisteren (mijn portemonnee geniet er minder van maar ach, yolo!) en ik ben zo blij dat ik eindelijk weer eens een serie kan volgen met mijn vent. Ik ben nu The Bridge 3 aan het bekijken met PJ. Hem om de haverklap moeten vragen om het mij nog eens uit te leggen omdat ik het weer eens niet begrijp (story of my life), discussiëren over wie de dader zou kunnen zijn, lachen met grappige Zweeds/Deense vocabulaire, samen euforisch worden omdat er een Emil in meedoet en je die naam bij ons nauwelijks ziet in die schrijfwijze: ik heb dat zo gemist! En last but not least: ik kom weer meer buiten 's avonds. Ik hoef geen etentjes meer af te zeggen, ik kan eindelijk eens ingaan op een uitnodiging voor een blogevent, zoals een absolutely fabulous avant-première op de rode loper met een goeie vriendin.

En dat allemaal omdat ik niet meer "moet" werken. Toch heb ik nog héél vaak het gevoel dat ik op zo'n momenten beter wél zou werken. Dat ik mijn tijd aan het verdoen ben en toch vast wel iets nuttigers kan doen. Het is echt sterker dan mezelf... Ik weet dat het zal voorbijgaan, dat het een beetje tijd nodig heeft. Maar ik vind het gewoon zeer confronterend om te merken hoe verslaafd ik was aan dat 's avonds werken.

Denk nu niet dat ik nooit meer werk 's avonds, of in het weekend. Want dan ben je mis. Ik ben geregeld eens alleen thuis en dan vind je me soms wel terug in mijn bureautje. Maar dat is anders; het is niet meer "van moeten". Het is gewoon omdat ik het met hart en ziel doe. Bovendien komt er bij een hoofdberoep heel wat meer kijken dan bij een bijberoep. Ik moet me bezighouden met meer administratie, moet mijn eigen marketing en PR verzorgen,... Dat laatste doe ik gelukkig wel doodgraag en ik durf zeggen dat ik er ook wel kaas van gegeten heb :-) En ik zit ook niet meer te werken tot mijn ogen erbij dichtvallen. Ik stop altijd mooi op tijd zodat ik nog een goed stuk kan lezen in mijn boek of een aflevering van Orange Is The New Black of Modern Family kan meepikken. Het is allemaal netjes in balans.

Dus wees gerust: hervallen in mijn oude verslaving zal ik niet. Ik doe mijn job met volle overgave maar zorg dat niemand eronder hoeft te lijden. Het is afkicken maar je hoort me niet klagen. Na bijna een maand als zelfstandige ben ik er nog zekerder van dat het de beste keuze is die ik ooit heb kunnen maken.

Ik werk heel hard, heel graag en voel me supergoed. Ik vind - zonder te stoefen - dat ik er veel beter uitzie dan een paar maand geleden. Dus ja, dat afkicken, het doet me deugd.

Love, Josie xo

De herfst is officieel gestart dus het is nu echt wel gedaan met die mooie zomer van 2016. Ik ga daar niet over janken want het is een prachtzomer geweest, vind ik. Ik kan me weinig dagen met slecht weer herinneren - volgens mij was ik net op vakantie toen het hier eventjes rotweer was, haha. Wie mij volgt op Facebook in Instagram heeft mijn zomerse avonturen en tripjes van redelijk dichtbij kunnen volgen. Toch zijn er veel foto's die door de mazen van het net geglipt zijn - ik neem er nu eenmaal enorm veel en moest ik die allemaal online smijten, dan zou de server van Instagram wellicht ontploffen. Maar omdat de zomer nu voorbij is, heb ik nog eens door mijn foto's van eind juni tot begin september gescrolld. Ik heb er 16 "vergeten pareltjes" uit gekozen, leuke herinneringen aan de afgelopen summer of '16. Hashtag #latergram, #throwbacktosummer, #imissthesummeralready, of wat je ook maar wil. En ook allemaal #nofilter omdat ik vind dat dat zo hoort bij de vergeten pareltjes (en eigenlijk was ik ook te lui om ze allemaal eerst te instagrammen).

De zomer begon met de Rode Duivelsgekte en ik was dat eigenlijk al een beetje vergeten. Emil ging er helemaal in op en dat leidde soms tot pittige discussies met mommy dear omdat hij een beetje te veel naar mijn goesting zijn duivelspakje wilde aantrekken, met voetbalschoenen en al. Maar het was toch vooral zeer schattig. PJ en ik hebben wel 100 keer met hem de Rode Duivelsgids van bij de krant doorbladerd. Volgens mij kon/kan hij de namen van de voetballers foutlozer opsommen dan Marc Wilmots himself.

Een zomer met mooi weer, dat betekent dat je ons geregeld aan de zee kon treffen. Meestal op onze vaste stek, het strand van De Haan. Eind juni trok ik voor een keertje met Emil naar Westende. Het was heel zonnig maar nog niet superwarm, waardoor het niet druk was. Ik was van plan om een zeer instagramwaardige foto te nemen van Emil en heel onze santenboetiek bij een pittoresk standhuisje. Maar de jongen wilde niet bepaald meewerken ;-) Bovenstaande foto heeft dus mijn IG-feed niet gehaald.

In juli ging Emil voor de eerste keer op zomerkamp. Ik vind het belangrijk dat hij kampjes doet voor zijn sociale vaardigheden en creativiteit. Op de eerste dag heb ik hem met veel hartzeer moeten achterlaten... Toen ik hem zag staan voor de kampdans, tussen al die veel grotere kinderen, moest ik op mijn tanden bijten. Maar Emil is een sociaal en mondige jongen, en het werd een superleuke week waarover hij nog altijd enthousiast babbelt!

Bij de start van mijn verlof, rond half juli, was het hier ongelofelijk heet. Ik ging met Emil een dagje naar de Gentse Feesten. Toen we deze fontein in de verte zagen (voor de Gent-kenners: op de Kraanlei), liep Emil ernaartoe om verfrissing te zoeken. Ik vind de foto op zich niet zo geslaagd maar als ik hem zie, kan ik me weer perfect voor de geest halen hoe broeierig en plakkerig warm het op dat moment was. Daarna moesten we nog de tram op, die ons naar de randparking zou brengen, en daar was het zo mogelijk nog drukkender en zweteriger. Everlasting memories ;-)

De meeste van mijn zomerfoto's nam ik natuurlijk op vakantie in de Provence. Ik selecteerde eerder al mijn mooiste vakantiefoto's. Een rode draad tijdens de reis was ons magnifiek mooi zwembad, en het feit dat mijn twee mannen er nauwelijks uit weg te slaan waren. Op bovenstaande foto stonden ze op het punt om synchroon te springen :-)

Een vertederend beeld: Emil samen met Lars en Ella, de kindjes van zijn meter, aan een fontein in Saint Rémy de Provence. Hij was hen aan het leren hoe ze vuiligheid en vieze blaadjes uit de fontein moesten vissen. En dat hebben we geweten, amper een paar minuten daarna ;-)

Deze foto heb ik niet gedeeld op Facebook & Instagram omdat ik vond dat ik al een beetje te veel foto's van mijn zoon en mezelf online had gezwierd :-) Maar ik vind hem zo lief! Het is op een paar honderd meter van de top van de Mont Ventoux, toen we aan het wachten waren tot PJ op zijn fiets passeerde. Het was een schitterende dag met perfect fietsweer en geen wolkje aan de lucht.

Op vakantie probeerden we Emil af en toe eens te laten rusten overdag. Kwestie dat hij niet oververmoeid naar huis zou terugkeren ;-) We lieten hem 's middags dan een dutje doen in onze eigen slaapkamer, hij vond het superleuk om in het bed van mama en papa te mogen slapen. Hij had altijd veel deugd van zijn rustmomentjes. En wij ook :-)

Een memorabel beeld van tijdens onze uitstap naar het pittoreske rotsdorpje Venasque, die letterlijk in het water viel door een gigantische stortbui. Volledig tegen onze verwachtingen in was er niks van lokale horeca in het dorp, waardoor we noodgedwongen moesten schuilen onder een bouwvallig afdak. Dit stilleven van vaders met hun kroost vind ik ronduit geweldig :-)

Op reis leerde Emil om zelf foto's en selfies te maken. En het moet gezegd: hij heeft talent. Hij maakte bijvoorbeeld deze mooie foto van zijn papa. Let vooral op de details: Emils favoriete drankje Orangina mocht natuurlijk niet ontbreken op het plaatje :-)

Dit leuke tomatenkraam fotografeerde ik in Gordes, met de bedoeling om er iets mee te doen op Instagram. Maar het is er niet van gekomen... Ik vond het zo'n mooi beeld, al die tomaten in verschillende vormen, kleuren en smaken.

Onze zetelmatras was een gigantisch succesnummer in het zwembad op reis. Tot mijn grote verbazing ontdekte Emil de geneugten van dit plastieken genotsmiddel pas op onze laatste vakantiedag. Hij voelde zich toen wel een echte koning op zijn troon. Zie hem glunderen en genieten!

We gingen een dagje naar Splashworld in Monteux, een superleuk waterpretpark. PJ slierde er van de Huricana Slide: 33m hoog, 112m lang, 80 km/uur. Niet voor mietjes ;-) Hij had meer dan een uur moeten aanschuiven (op 33 meter hoogte, brrrr) maar het was het waard voor hem! Ik wachtte met Emil geduldig beneden, waar we gelukkig allerlei waterspelletjes en -estafettes konden spelen. Toen PJ beneden kwam maakte ik deze leuke foto. Vader en zoon reunited after the big slide :-)

Emil leerde de voorbije zomer ook om een hartje te maken met zijn hand :-) Ik had dat één keer gedaan voor een foto die hij van mij nam en hij heeft het opgepikt. "Kijk mama, ik maak een hartje voor jou," zei hij hier op het strand van De Haan, tijdens die megahete laatste week van augustus.

De zomer staat gelijk aan (veel te) veel kermissen: bij ons in het dorp, bij oma en opa, bij meme en pepe, bij mijn broer,... Lees: eendjes vangen en telkens met nieuwe brol naar huis terugkeren. Deze snorkelbril sleepte deze in de wacht op de kermis bij mijn mama en tot haar grote vreugde wilde hij hem van de hele dag niet meer uitdoen ;-) Hij speelt er trouwens nog altijd mee: wanneer hij in bad gaat, zet hij hem op en dan is hij een duiker.

Deze foto maakte mijn mama vorige week nog. We konden toen opnieuw genoten van zalig zomerweer en zij nam Emil op woensdagnamiddag mee naar zee. Ik vind dit een zeer typerend beeld. Emil is supergraag aan de zee en heeft nergens schrik van. Hij zegt nu al dat hij later redder wil worden, zoals PJ destijds. En ik hou mijn hart al vast want ik weet dat dat een vakantiejob is met heel veel overuren, niet noodzakelijk op het strand. If you know what I mean ;-)

Wellicht was vorige week woensdag de laatste dag dat Emil in zwembroek op het strand kon rondcrossen. En het is goed geweest! Ik ben klaar voor de herfst en de winter. Ook dan zal je me regelmatig aan zee vinden hoor. Ik hou niet echt van de kou, maar een strandwandeling in koud weer gevolgd door een warme chocomelk of thee op de dijk: daar kijk ik ook wel naar uit :-)

Merci zomer van 2016, je was geweldig!

Love, Josie xo

SOS Kinderdorpen kennen jullie vast wel. Zij zetten zich in om kwetsbare kinderen een betere toekomst te bezorgen. Sinds vandaag loopt er een heuse bloggersveiling, waarbij meer dan 50 Vlaamse bloggers een item of ervaring veiling ten voordele van het goede doel. SOS Kinderdorpen vroeg ook aan mij om mijn steentje bij te dragen aan deze veiling.

Mijn eerste gedacht was om een pakketje boeken te veilen omdat ik heel graag lees en mijn boeken me zeer dierbaar zijn. Maar toen dacht ik dat een ervaring toch ook wel fijn is... Ik ben geboren en getogen in het Gentse en ik ga er nog heel vaak naartoe. In de mooie Arteveldestad vind ik niks leuker dan lekker op 't gemak te gaan ontbijten of brunchen (hier, hier, hier,...) en dan nog wat door te stad rond te slenteren, een beetje te winkelen (ah ja natuurlijk), een koffie/thee te drinken,... Gent heeft zoveel te bieden!

Daarom veil ik een breakfast of brunch in het bruisende Gent. Nadien neem ik je mee naar mijn favoriete plekjes in de stad en afsluiten doen we met een lekkere koffie of thee. Leuke babbel is uiteraard inbegrepen in het pakket :-) Plaats en datum zijn overeen te komen. Bieden kan hier.

Natuurlijk zijn er nog veel leuke andere items en ervaringen waarop je kan bieden. Mijn favorieten zijn de workshop fotografie met Kelly, de column van "Flair" Catherine, de healthy foodbox van Caroline en de social media workshop met Kel. Er is echt voor elk wat wils. Dus ja, ik breng een dezer dagen zeker mijn bod uit!

Er komen trouwens constant nieuwe items bij, dus ik raad je aan om de veilingsite in het oog te houden: https://like2have.it/bloggersveiling. Hier kan je alles bekijken en een bod doen via ebay (supergemakkelijk!). Je wacht best niet te lang want op sommige items kan je maar 10 dagen bieden. Je kan ook alles volgen op Instagram.

De opbrengst van de veiling gaat naar het Simbahuis, een project in Liedekerke dat opvang en begeleiding biedt aan gezinnen die de opvoeding van hun kinderen tijdelijk niet meer kunnen garanderen, zodat het gezin zo snel mogelijk weer samen verder kan. Het spreekt voor zich dat ik zo'n project een ontzettend warm hart toedraag.

Neem dus zeker een kijkje en bied op je favoriete item of ervaring. Wie weet gaan wij dan binnenkort wel samen op stap in het leuke Gent! :-)

Love, Josie xo

Morgen, op 1 oktober, is het naar goede jaarlijkse gewoonte wereldveggiedag. Een uitstekend moment om eens stil te staan bij mijn eigen eetgewoonten, meerbepaald mijn consumptie van vlees. Veel mensen noemen mij een vegetarier - ikzelf ook vaak hoor - maar eigenlijk klopt dat niet. Ik ben eigenlijk een semitarier.

Wat ik niet eet, is zogenaamd "rood vlees" (bv. biefstuk, kotelet, lamsvlees, côte à l'os,...), bereidingen (bv. cordon bleu, hamburger, blinde vink, worst, préparé,...) en allerlei charcuterie. Ik eet echter wel kip en vis en voor gehakt maak ik een uitzondering in de vorm van bolognaisesaus (can't resist). Ik weet het, dat is totaal niet logisch maar het hoeft ook niet altijd perfect verklaarbaar te zijn hé ;-)

Waarom eet ik geen "vlees" en wel kip en vis (wat eigenlijk ook vlees is maar bon, we gaan vandaag niet muggenziften over taal)? Simpel: ik vind vlees niet lekker (uitgezonderd gehakt in spaghetti en lasagne, of in deze onweerstaanbare balletjes van Pascale Naessens). Ik at het vroeger wel maar rond mijn 18de ben ik steeds minder vlees gaan eten en ik ben er uiteindelijk mee gestopt. Ter info: mijn zus is strikt vegetarisch en mijn mama eet ook niet veel vlees. Dus het is wel een beetje familiaal beïnvloed :-)

Ik ben nu bijna 14 jaar semitarier. Vroeger at ik veel meer kip. Nu niet zo vaak meer, gewoon omdat ik vind dat de smaak van kip - toch die die je in de supermarkt koopt, wat bij mij meestal het geval is - geregeld te wensen overlaat. Ik probeer wel zo vaak mogelijk vis op het menu te zetten want ik eet ontzettend graag vis (behalve escargots eet ik elke vissoort graag). Dat is niet gemakkelijk want ook hier geldt dat ik graag kwaliteits- en smaakvolle producten op mijn bord heb en vissen uit die categorie komen bij voorkeur recht van aan de zee, niet uit de supermarkt. Wij wonen niet zo heel ver van de kust maar toch komt het er meestal maar één keer om de twee weken van om richting Zeebrugge te rijden (in de Vismijnstraat vind je de lekkerste vis!). Op restaurant kies ik wel altijd vis en ik eet veel gerookte vis (zalm, forel, makreel,...), wat boordevol goeie vetten zit en die heb je nodig!

Meestal eet ik dus vleesvervangers. Er is heel wat op de markt maar ik ben vrij selectief. Groenteburgers bestaan er in alle maten, kleuren en smaken maar ze zitten vaak boordevol suikers. Ik probeer ze dus te vermijden. Het liefst van al eet ik seitan, quorn, tofu en tempeh in hun natuurlijke versie. Notoire vleeseters gruwelen van deze vleesvervangers en kunnen er niet bij dat dit überhaupt naar iets smaakt. Maar ik vind vleesvervangers echt superlekker. Ik geef trouwens ook geen commentaar op al het vlees dat sommige mensen naar binnen spelen dus ik verwacht van hen hetzelfde ;-)

Ik eet in de eerste plaats vegetarisch/semitarisch omdat ik het lekker vind. Het gezondheidsaspect speelt ook een rol, al is dat niet de hoofdreden voor mij. Want je gaat mij niet horen beweren dat vlees eten ongezond is, integendeel. Als je maat houdt, is er helemaal niks mis mee. Maar volgens mij knelt daar net het schoentje voor veel vleesliefhebbers: ze eten er veel te veel van. Maar daar gaat het nu niet om en eigenlijk is dat mijn probleem ook niet ;-)

Mijn vleesvervangers, kip en vis combineer ik vooral met heel veel groenten, fruit, noten, zaden en pitten. Mijn koelkast en keukenkasten zitten er vol van. Ik probeer zo natuurlijk en plantaardig mogelijk te eten. Ik drink bijvoorbeeld ook sojamelk (of een van de vele soorten notenmelk) en sojayoghurt omdat ik hou van de smaak en omdat het me gewoon lichter valt dan gewone yoghurt. Kortom, ik eet wat ik superlekker vind én ik voel me daar heel goed bij. Dus wat mij betreft is dat perfect!

Ter info: een typische lunch, zoals op de foto hierboven, bestaat voor mij uit een mengeling van allerlei groentjes (wat er in de frigo ligt) met iets van vis of vleesvervanger en dan wat zaden of noten erbij. Zo simpel, zo lekker! Ik ben geen voedingsexperte maar ik heb voor mezelf het juiste evenwicht gevonden qua voeding/vleesconsumptie en ik voel me fit en energiek.

Ik ben me er wel van bewust dat ik als vegetarier/semitarier moet zorgen dat ik voldoende vitamines binnenkrijg, die andere mensen via hun portie vlees innemen. Ik haal die uit mijn groenten, fruit, noten en zaden. Ik neem geregeld eens een ijzersupplement omdat ik niet voldoende ijzer uit mijn voeding kan halen en omdat ik dat echt wel nodig heb om te kunnen functioneren, zeker gezien het feit dat ik veel sport. Ik weet heel goed dat, moest ik wél af en toe eens "een goed stuk vlees" eten, ik wellicht geen extra ijzer meer zou moeten nemen. Maar dat is voor mij geen reden om dingen te beginnen eten die me absoluut niet smaken ;-) Ook tijdens mijn zwangerschap ben ik niet plots vlees beginnen eten. De gynaecoloog zei dat het niet nodig was en ik voelde me ook gewoon supergoed en fit.

"Wat met haar huisgenoten?" hoor ik jullie al denken. Opnieuw heel simpel: PJ is een verwoed vleesliefhebber dus hij eet hetgeen hij graag eet: vlees, véél vlees. Ook Emil eet vlees, afgewisseld met kip en vis. Al dan niet vlees eten is een keuze die hij later zelf mag maken... Sommige mensen denken dat het heel moeilijk is om samen te koken en te eten als de één een carnivoor is en de ander een liefhebber van plantaardige voeding. Soms is het inderdaad een beetje zoeken en ik ben er zeker van dat PJ zichzelf soms een vrouw wenst die veel vlees eet :-) Maar uiteindelijk is het niet moeilijk: wij maken aardappelen en groentjes, en dan bakken we het vlees in de ene en de vleesvervanger in de andere pan. En we eten veel kip en vis. Gelukkig gaan we ook vaak op restaurant of worden we vaak uitgenodigd om ergens te gaan eten, zodat PJ zich daar aan de al wat complexere vleesgerechten kan wagen :-)

Hoe zit dat bij jullie? Eten jullie graag en veel vlees? Of zijn jullie semitarisch net als mij, of strikt vegetarisch of zelfs veganistisch?

Love, Josie xo

Gisteren liep ik de Brussels Half Marathon en daar hoort natuurlijk een verslagje bij. In plaats van een volledig relaas neer te schrijven van start tot finish neem ik jullie liever mee doorheen mijn running playlist. Die had ik zoals altijd zorgvuldig samengesteld. Er stond muziek op voor zeker 3 uur - je weet immers maar nooit wat er gebeurt onderweg - maar ik wist dat ik een groot deel van de nummers niet zou horen als alles goed ging. Ik zet mijn muziek altijd op shuffle dus ik weet nooit precies wat er gaat komen. Maar zeer toevallig pasten alle liedjes perfect bij het moment of de toestand waarin ik me op dat moment bevond. Ik heb maar één nummer weggeklikt... Lezen/luisteren jullie even mee?

The summer is crazy (Alexia)

Rustig starten in het Jubelpark met een zomers liedje uit mijn jeugdjaren. Het duurt een paar honderd meter tegen dat we effectief kunnen beginnen doorlopen maar dat is niet erg want de officiële tijdsregistratie van de 21,0975K begint pas bij het begin van de Belliardstraat. Ik zet mijn muziek op van zodra het startsein gegeven wordt want ik heb het zeer koud (het is tenslotte geen zomer meer...) en ik verlang om te kunnen beginnen lopen zodat ik lekker warm krijg! :-)

Sofia (Alvaro Soler)

Op gang komen en het juiste tempo vinden gaat het best met een happy nummertje zoals dit. Ik moet gniffelen om den Alvaro zijn sappig lispelende Spaande "s" inpreocupación en el corazón. Ja sorry hé mannekes... Wanneer ik loop staat mijn verstand op nul en vind ik al snel iets grappig :-)

Afterlife (Arcade Fire)

Arcade Fire is voor mij een van de beste bands ter wereld en dit nummer hoor ik ongelofelijk graag... Ik ben niet iemand die veel nadenkt over de dood en haar eigen begrafenis maar ik weet wel dit: als ik sterf, dan moet dit keiluid gespeeld worden tijdens mijn begrafenis. Op de tonen van dit nummer draaien we af naar de Louizalaan, de donkere Brusselse tunnels in...

Drop dead gorgeous (Republica)

Lopen door de tunnels is een speciale ervaring maar ik ben toch altijd blij wanneer ik eruit ben want het is er erg warm en er is weinig zuurstof. Gelukkig is er goeie muziek! Ik was in mijn tienerjaren (lees: de MTV-periode) megafan van Republica en ik wou er doodgraag uitzien zoals de zangeres met haar rode carré - om van haar blinkende zilveren minijurk nog maar te zwijgen :-D Daaraan terugdenken doet mij op slag dat beklemmende tunnelgevoel vergeten...

Teenager (Mona)

Tijdens het lopen luister ik al eens graag naar bakvissenmuziek à la The Script, Imagine Dragons en ook deze Mona. Meestal zijn dat nummers waar er geregeld geschreeuwd of ge-oeh-oeh-oeht wordt en dat werkt behoorlijk aanstekelijk (zeker eens proberen!). Zo ook vandaag: Looooooove looooove you can't find the looooooove...

No money (Galantis)

Ik ben fan van het Zweedse duo Galantis. Hun nummers zijn poppy, dansbaar, happy en met een goeie beat. No money is hun nieuwe single en heb ik van zodra hij uitkwam gebombardeerd tot mijn nieuwe running favorite. Al wie graag loopt met muziek: zet dit op je playlist, you won't regret it!

Higher (Jauz & Netsky)

Na de tunnels zie ik op mijn GPS-horloge dat we aan een pace zitten van rond de 5:30 min/km (ik hou het zelf niet zo in de gaten want Pieterjan loopt met mij mee en hij is een beetje mijn haas/sprekende klok) en dat is voor mij echt supergoed... Op training loop ik bijna nooit zo snel (tenzij bij intervallen). Maar ik voel me echt supergoed en heb het gevoel dat ik nog veel sneller kan. The higher that we climb will be the brighter we shine hoor ik door mijn oortjes. 't Zal wel zijn dadde, ik ga ervoor!

Do it again (Royksopp & Robyn)

Mensen die niet lopen zullen dit wellicht niet begrijpen maar ik geniet echt met volle teugen. Ik heb lang uitgekeken naar vandaag, ik heb er ook veel voor getraind. Will I do this again? Zeker en vast wel! Again, again, again and again... Met lopen stop ik nooit!

Bericht aan mijn lieve lezers: de layout van mijn blog werkt tegen en ik krijg deze lelijke grijze markering hieronder dus niet weg :-(

Nu start een lang recht stuk van een 10-tal kilometer richting Terkamerenbos en Watermaal-Bosvoorde. Het is vlak en vaak bergaf dus ik vind dit natuurlijk een heel leuk stuk ;-) Het is gewoon ook een supermooie kant van Brussel met veel groen en we passeren langs gebouwen van grote bedrijven. Echt een magnifiek schoon parcours! De poppy liedjes op mijn playlist zijn perfect!

Lush Life (Zara Larsson)
Final Song (Mo): moest ik alleen lopen, dan zou ik de oeh-oeh-oehs luid meekwelen. Maar vandaag hou ik me een beetje in, er lopen immers een kleine 7000 andere mensen mee ;-)
When love takes over (David Guetta & Kelly Rowland): idem dito voor de ie-yeah-yeahs hier :-)
Say you do (Sigala & Imani): ik vind Sigala de max! Altijd megahappy en aanstekelijke deuntjes. De perfecte loopmuziek dus.
Don't need you (Sweet coffee): een blijvertje dat al sinds het prille begin op mijn running playlist prijkt.
Ooh aah just a little bit (Gina G): een beetje eurosong-kitsch op tijd en stond, daar wordt een mens toch gewoon gelukkig van? En ik zal maar meteen toegeven dat ik behalve de zangeres van Republica vroeger graag ook Gina G wilde zijn :-p Intussen zitten we al op een pace van rond de 5:25 min/km dus ons Gina haar woorden zetten me aan om alleen nog maar beter te doen :-)
Woman (Wolfmother & MSTRKRFT): megavette schrijf!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Keep the fire burning (Future breeze)

We passeren het halfway point en het gaat nog steeds supergoed. Ik heb trouwens een paar minuten eerder mijn 10K-record gebroken, namelijk 53:46. Mijn dag kan nu al niet meer stuk! Maar ik mag nu niet gaan slabakken, keep the fire burning! Gelukkig heb ik mijne PJ mee die mij ook een beetje tempert. Hij kent mij al langer dan vandaag (11 jaar volgende week, om precies te zijn) en weet dat ik in al mijn euforie wel eens zou durven om te beginnen vertragen. Maar dat ga ik dus vandaag niet laten gebeuren :-)

Kinky (Pat Krimson)

Behalve eurosongnummers is er ook aan dikke vette marinaschijven geen gebrek op mijn ipod. De weinige lyrics die het nummer bevat, zijn er toch wel boenk op: Welcome in this kinky atmosphere, écoutez-moi and follow me... :-D

Alright (Red Carpet)

De Brusselse tunnels doe ik niet zo graag maar die zijn niks in vergelijking met de steile klim van de Tervurenlaan van 15 tot 16 kilometer. Vorig jaar heb ik daar enorm afgezien (ik was toen ook veel minder getraind én het was een pak warmer dan nu) dus ik heb een beetje schrik. Maar ik ben positief, it's gonna be allright. Efkes doorbijten en dan ben ik boven...

Runaway (Galantis)

Ik begin aan de klim met Bang Bang van Green Day maar ik heb daar precies geen zin in op dit moment... Ik klik op het volgende nummer en dat is Runaway, mijn ultiem loopnummer. ZALIG! Bovendien hoort Emil dit liedje ook enorm graag (we luisteren altijd samen naar in de auto naar "dat liedje van mama haar lopen") dus het geeft me nog meer vleugels dan anders. I think I can fly when I'm with you... "Niet nadenken, gewoon blijven lopen zoals nu want je bent supergoed bezig," zegt PJ. Ik doe wat hij mij opdraagt en denk aan niks, behalve aan mijn lieve Emilio terwijl ik naar mijn muziek luister. En ook wel aan die ongeëvenaarde rots in de branding die naast me loopt :-) Runaway is een luid nummer maar desondanks hoor ik mijn eigen gehijg en gepuf... Het is een loodzware helling maar iedereen ziet af dus dat verzacht de pijn. Na 15K (of 36K voor de marathonlopers) is zo'n klim niet van de poes... Maar we vertragen niet, ik kan dit echt wel aan!

She's got me dancing (Tommy Sparks)

Wanneer ik op het einde van de klim de triomfboog van het Jubelpark zie opduiken, kan ik wel dansen van vreugde :-) Het zwaarste is gepasseerd en als ik zo verder loop, kan ik naast mijn PR op de 10K ook nog eens dat op de halve marathon (1:54 in Torhout in juni 2016, 1:55 in Brussel in oktober 2015) scherper stellen.

Dare you (Hardwell)

Op de beats van dit nummer, dat ik vond op de marathon playlist van Annemerel, loop ik het Jubelpark opnieuw binnen. Nog een 3-tal kilometer te gaan, vanaf nu ga ik nog een extra tandje bijsteken en kan het geen kwaad om in het rood te gaan. Ik ben meestal nogal een "luie loopster" die liever op haar gemak loopt dan tot het uiterste te gaan. Dat is plezant, maar ik heb 12 weken hard getraind voor deze wedstrijd dus laat me nu maar eens goed sjette geven :-)

No sleep (Twin atlantic)

Veel power en ruige gitaren. Ideaal als voorbereiding op het laatste klimmeke richting finish, namelijk de Belliardstraat voor de tweede keer naar omhoog.

Turn back time (Sub Focus)

Opzwepende beats want het is nodig... Ik voel dat ik mijn grenzen aan het verleggen ben. Lastig, maar wel een heel leuk gevoel hoor. Always run with a big smile!

Take good care (Astroline)

Right on time: marinamuziek to the rescue! :-)

Flashback (2 Fabiola)

Intussen dalen we af van het Koninklijk Paleis richting Brussel-Centraal. Het is nu enkel nog maar dalen tot aan de finish op de Anspachlaan. De gele pacer-ballon van de 1:50 (voor de leken: je kan altijd iemand van Sportoase volgen die een bepaald tempo loopt, die lopen met een vlag/ballon op hun rug in een bepaalde kleur) is in zicht. Mijn ambitie was te arriveren onder de 1:54 maar ik achtte een tijd onder de 1:50 echt niet mogelijk. Nu ik de gele pacer zie lopen, ga ik hem toch niet voor mij laten eindigen hoor. Ik moet zelfs geen blik wisselen met mijn vent om te weten dat hij netzelfde denkt en we zetten gelijktijdig een eindspurtje in :-) Bij het verlaten van de Grote Markt, net voor de finish, halen we het pacerteam in!

Stupify (Disturbed)

Op de Anspachlaan, met de eindmeet in zicht, loop ik er echt nog alles uit wat ik kan. Ik zie 1:55 op de timer aan de aankomstboog. Dat is niet mijn eindtijd aangezien ik pas "officieel" beginnen lopen ben na 7 minuten. Ik klok af op 1:48:24. Wat een topprestatie! Ik heb maar liefst 7 minuten sneller gelopen dan vorig jaar. I'mtotally stupified!

Na de aankomst val ik mijn vent in de armen. Het Rode Kruis team kijkt even bedenkelijk omdat ze denken dat ik ga flauwvallen, maar het is van pure vreugde hoor... Ik ben zo blij en trots dat dit ons gelukt is na een vrij bewogen jaar met veel veranderingen. Snel een thermisch deken over ons heen slaan (hé, zo lijk ik toch een klein beetje op miss Republica, haha) want we koelen snel af... En dan een megablije selfie natuurlijk :-)

Niet-lopers zullen dit misschien opnieuw niet begrijpen, maar op het gelukzalige gevoel dat ik gisteren over mij heen kreeg aan de finish line kan ik nog een hele tijd teren. Gisteren was voor mij nogmaals de bevestiging dat je alles kan, zolang je er maar in gelooft en er hard genoeg voor werkt.

Wat de volgende uitdaging wordt, weet ik eerlijk gezegd nog niet goed... Maar ik blijf natuurlijk wel lopen (ik kan niet zonder) en ik heb me alvast ingeschreven voor de eerste en enige editie van de Havenrun in Zeebrugge (14K) op 20 november. En daarna zien we wel... Halve marathons blijf ik alleszins lopen hoor :-) En op 1/10/2017 ben ik in Brussel zeker opnieuw van de partij!!

Love, Josie xo

Gisteren heb ik nog eens een fotodagboek bijgehouden omdat jullie massaal hebben laten weten dat jullie dat wel eens graag lezen. Het was pedagogische studiedag voor Emil (ook op veel andere scholen, had ik de indruk) en ik had deze dag vrij gehouden om met hem op stap te gaan. De ideale gelegenheid voor een snapshot diary!

Rond 7 uur word ik wakker (geen wekker vandaag maar meestal word ik toch rond hetzelfde uur wakker). Ik blijf nog wat liggen tot 7u30, Emil wordt wakker dan en Pieterjan moet er toch ook uit om zich klaar te maken voor zijn werk. Ik ga met Emil naar beneden om te ontbijten. Het zonnetje is al vroeg van de partij en dat is heel aangenaam wakker worden. Emil eet een boterham met honing, een mandarijntje en een beker melk. Intussen leest hij in zijn nieuw favoriet boek - de Playmobil-catalogus - en dat is pretty serious business. Ik zet me naast hem met mijn kommetje overnight oats. Gezellig :-)

Terwijl Emil na het ontbijt een beetje speelt en naar Paw Patrol kijkt op tv, sla ik aan het koken. Wij mogen deze week Hello Fresh testen (verslag komt eraan volgende week!) en ik neem straks 1 portie van de "Risotto van orzo met boschampignons en kruidenkaas" mee naar mijn mama. Ze is onlangs geopereerd aan haar schouder en kan momenteel moeilijk zelf koken. Wanneer ik bij haar ga, probeer ik altijd iets van eten mee te nemen. Voor deze veggie maaltijd staat mijn vent toch niet te springen, ideaal dus om mama mee te verrassen.

Daarna is het tijd om onze bed heads en ons vettig haar weg te gaan wassen - Emil in bad, ik intussen in de douche. Emil wil zelf niet op de foto want hij vindt dat het hoofd van zijn kamerjas erop moet. En ja, zijn wil is uiteraard wet ;-)

Terwijl Emil in bad zit, check ik eerst snel even mijn mails en stuur ik nog een tekst door naar een klant want vandaag is de deadline. Ik werk vandaag dan wel niet maar toch moet dit gebeuren... Ik ben zelfstandig en moet zorgen dat mijn klanten tevreden zijn hé :-)

Na het wassen volgt er traditiegetrouw een tekensessie op het bedampte badkamerraam. Voor wie het niet doorheeft: Emil tekent een helikopter :-D

Rond 10 uur zijn we vertrekkensklaar. In plastic box zit de risotto voor mama en ook verse pompoensoep want Emil en ik gaan daar gaan lunchen. En voor de rest nog wat fruit en drank want we zijn voor de rest van de dag op stap en dan zorg ik altijd voor voldoende eten en drinken.

Eerst nog even langs de Delhaize voor wat kleine boodschappen. Emil rijdt (lees: raast rond als ware het een racewagen) normaal het liefst met het kleine karretje rond maar vandaag laat hij zich op zijn wenken bedienen en wil hij in de grote kar. Hij laat zijn oog vallen op "tienduizend luchtballonnen vleesjes" en hoewel ik vind dat het er niet smakelijk uitziet (en dan nog in de vorm van hartjes!) heb ik geen zin om er tegenin te gaan. Ach ja, hij is er zo blij mee en ik heb liever dat hij zoiets meegraait dan een pak koeken of chips.

Nog tanken en dan zijn we weg richting Destelbergen. Ik gebruik ze nu al een zestal weken maar ik ben nog steeds zo trots op mijn eigen tankkaart, met de naam van mijn bedrijf erop :-) Uiteraard was het vroeger wel aangenamer toen ik op kosten van mijn werkgever mocht tanken (duh), maar dit hoort nu eenmaal bij het volledig zelfstandig zijn en het feit dat ik nu volledig mijn eigen baas ben, geeft me een supergoed gevoel!

Zoals gewoonlijk vraagt Emil in de auto om naar "dat liedje van jouw lopen, mama" te luisteren. We gaan weer volledig uit de bol op Galantis, en dat onder een stralende herfstzon. Emil begint trouwens al de tekst mee te zingen, weliswaar niet foutloos, maar toch... Zalig!

Rond het middaguur komen we aan bij mijn mama. Emil is superblij haar te zien en het doet haar duidelijk deugd. Nu ze geopereerd is, ziet ze hem iets minder en ze mist hem wel. Emil doet de deur open, roept (want normaal praten, dat kan hij niet) "Kiekieboe memeetjeeeuuh" en stopt vervolgens geen seconde met babbelen. We eten samen en spelen nog een beetje. Daarna gaan we met ons 3 naar kinderschoenenwinkel Paper Planes in Destelbergen voor een paar nieuwe "windschoenen" (winterschoenen dus) voor zijne majesteit. We vinden snel ons goesting: een paar superleuke grijze bottines van het Scandinavische merk Bisgaard. Emil is zodanig blij dat ik er niet in slaag om een deftige foto te nemen van hem met zijn nieuw schoeisel ;-) Je zal ze binnenkort wel op Instagram zien verschijnen!

Na de shopping spree trekken Emil en ik naar Gent. Op het programma staat een bezoek aan De Tuin van Kina, waar een tentoonstelling is over paddenstoelen voor kinderen vanaf 3 jaar (1001 stippen). Het lijkt me wel leuk om hier samen met hem naartoe te gaan. Hij is leergierig en paddenstoelen fascineren hem, dus het zal hem wel bevallen...

Emil vindt het inderdaad zeer leuk. Er zijn veel doe-opdrachten, allerlei ontdekhoekjes, een grote paddenstoel vol speelgoed, tafeltjes om te kleuren, een tekenfilm, voorleesboeken,... Spelenderwijs leert hij vanalles bij. Hij weet niet wat eerst gedaan!

De tentoonstelling is een echte aanrader. Wij betaalden amper 3 euro voor ons tweetjes, voor Gentenaars is er zelfs verminderd tarief denk ik. Maar voor 3 euro kan je nu niet echt sukkelen vind ik...

Voor ik het doorheb, is het bijna 17u en lijkt het me tijd om huiswaarts te vertrekken want ik weet dat Gent buiten geraken met de wagen meestal geen pretje is... Afsluiten doen we met een zeer geloofwaardige imitatie van een enorm boze (en volgens mij ook een beetje geconstipeerde) heks.

Op de terugweg zijn er hier en daar wat verkeersproblemen maar Emil trekt zich er niks van aan... Al snel valt hij in slaap, het was tenslotte al een zeer drukke en actieve dag. Voor mij is dat de ideale gelegenheid om eens te luisteren naar de muziek die ik wil en geen tienduust keer naar Galantis of Captain Jack of iets dergelijks. Ik ga trouwens Emil binnenkort nog eens laten "gastbloggen", deze keer over zijn muzikale voorkeuren... Hou je maar al vast aan de takken van de bomen :-p

Iets na zessen zijn we terug in Torhout. Wanneer ik Emil wakker maak op onze oprit is hij een beetje grumpy. Maar dat is altijd zo en het gaat ook altijd snel over... Gelukkig heb ik vanmorgen al eten klaargemaakt zodat ik het nu enkel maar moet opwarmen. Ik laat hem intussen naar de ipad kijken, het is de eerste keer vandaag en hij is superflink geweest.

Tegen 18u45 is Pieterjan thuis en ga ik een toertje lopen. Ik hou het vrij rustig deze week na mijn topprestatie op de Brussels Half Marathon afgelopen zondag. Ik ga voor een rustig duurloopje van een 45-tal minuten, een route die ik heel vaak loop. Het gaat supergoed en ik loop eigenlijk veel sneller dan verwacht, waardoor ik na 41 minuten al terug thuis ben :-) Ik loop met een nieuw loophorloge van Decathlon, waarover ik binnenkort meer zal vertellen!

Na een heerlijke douche is het tijd om eten te maken. Pieterjan en ik eten een van de Hello Fresh-gerechten: groentestoofpotje met merguez. Nu ja, ik eet geen merguez maar wel seitan. De groenten (waarin ook aardappelen zitten trouwens) zijn wel heel lekker! Ook dit zal je wel lezen in het verslagje volgende week. Na het eten ruimen we op en rond 21u30 kruip ik in de zetel.

De dag sluiten we af in spanning, namelijk met de laatste 2 afleveringen van The Bridge III. Ik zit aan het scherm gekluisterd onder mijn dekentje, het is echt MEGASPANNEND! Wie deze serie nog niet kent: zeker eens kijken, het is supergoed! Rond 23u30 weten we wie alle gruwelijke moorden op zijn geweten heeft en is het bedtijd...

Tot de volgende keer!
Love, Josie xo

Vrijwel iedereen in mijn omgeving heeft wel al eens een foodbox getest (er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden en ik heb de indruk dat er elke dag nieuwe bij komen!) en ik ken mensen die er zeer regelmatig gebruik van maken. Bij ons wordt er elke dag (eenvoudig maar) vers gekookt dus wij hebben niet echt behoefte aan een kant-en-klare box met recepten en ingrediënten. Maar ik kreeg de kans van Hello Fresh om een van hun formules uit te proberen en daar ging ik graag op in omdat ik zelf eens wilde ervaren waarom foodboxen precies zo populair zijn. Wat ik ervan vond? Ik vertel het hier!

Ik koos voor de Original Box met 3 gerechten voor 2 personen. Ik had ook de Veggie Box kunnen kiezen maar Pieterjan eet niet graag vegetarisch en zelf eet ik wel kip en vis. De Original formule leek me dus de gulden middenweg. Wij werden verrast met de volgende recepten:

Risotto van orzo met boschampignons en kruidenkaas
Groentestoofpotje met merguez en salade
Platbroodpizza met tonijn

Ik had me helaas een beetje misrekend want ik had de box besteld in een week waar Pieterjan bijna elke avond weg was. Maar dat loste ik eenvoudig op door één maaltijd mee te nemen naar mijn mama en één gerecht samen met Emil klaar te maken en te verorberen. Het derde gerecht was voor Pieterjan en mezelf.

Mijn mama, die revalideert na een schouderoperatie en dus moeilijk zelf kan koken, kon heerlijk meesmullen van deze risotto:

Toegegeven, op de mooie Hello Fresh receptenfiches zien de foto's er altijd een pak beter uit maar we weten allemaal dat daar enorm veel food styling aan te pas komt (duh) en mijn motto is what you see is what you get :-)

Pieterjan en ik waren aangenaam verrast door het groentenstoofpotje met paprika, courgette en aardappelen. De kruidenmix met o.a. kaneel, tijm en komijn zorgde voor een pittige toets. Het recept voorzag merguez worstjes, die ik op mijn eigen bord verving door seitan. Maar dat was even lekker! Er was meer dan genoeg voor ons 2 en ik bewaarde de restjes van de groenten, de aardappelen en het vlees voor Emil de dag erna. Hij vond het zeer lekker!

Zaterdag maakte ik tot slot samen met Emil de platbroodpizza. Volgens het recept met tonijn maar voor Emil maakte ik een pizza met kip. Wat courgette, rode ajuin en kaas erop en de oven in. Supergemakkelijk en 100% kids-proof!

Dit zijn voor mij de voordelen van Hello Fresh:

Stipte levering op een vooraf afgesproken tijdstip.
Alles ingrediënten zijn netjes verpakt in een grote doos en worden gekoeld houden tijdens het transport. Wat je krijgt, zijn echt verse producten.
De ingrediënten zitten per gerecht verpakt in een kleinere doos. Zeer overzichtelijk en netjes.
Per gerecht krijg je een mooie, duidelijke receptenfiche met foto's erop.
De recepten zijn relatief eenvoudig en snel klaar te maken (max. 30 minuten in mijn geval).
De porties zijn erg ruim gerekend. Wij hadden gerechten voor 2 personen maar we haalden er telkens 2,5 à 3 porties uit.
De gerechten zijn over het algemeen kindvriendelijk. Emil at 3 keer mee en pruttelde enkel wat tegen bij de champignons (maar dat kan ook te wijten zijn aan het feit dat we net naar een tentoonstelling over paddenstoelen waren geweest en dat hij wat in de war was omdat hij ze dan plots moest opeten...). De tonijn op de pizza verving ik preventief door kip omdat ik mijn eigen kind wel een beetje ken ;-)
Je leert eens nieuwe ingrediënten kennen (bv. orzo, Libanees platbrood) of nieuwe bereidingswijzen (bv. dat stoofpotje van groenten met de aardappelen erin, meestal maak ik aardappelen eigenlijk gewoon apart). Ik heb dus wel wat nieuwe inspiratie opgedaan.
De gerechten zijn lekker en best wel gezond.
Je kan per week kiezen uit een lijstje van alle maaltijden. Vroeger was dit niet zo denk ik. Dus nu is dit alvast een drempel die wegvalt voor mensen die niet alles lusten, of mensen als mezelf die geen vlees eten maar wel kip en vis.
Je krijgt meestal een extraatje in je box. Ik was heel blij met de Nakd vegan fruit bars!

Wat ik persoonlijk iets minder vind:

Je krijgt een grote doos met daarin kleinere dozen per gerecht. Hierin zitten de producten allemaal nog eens apart verpakt... Dat zijn dus heel wat verpakkingen en afval, niet zo milieuvriendelijk... Anderzijds: Hello Fresh heeft nog op geen enkel moment beweerd een ecologische oplossing te zijn, dus dat kan je hen niet verwijten

Het prijskaartje voor 3 maaltijden bedraagt 36 euro (gratis levering). Alles bij elkaar beschouwd, valt dat wel mee omdat je niet om boodschappen moet en het bespaart je tijd omdat je niet hoeft na te denken wat je die avond eens zal klaarmaken :-)

Conclusie:

Ik vond het heel leuk om Hello Fresh eens te testen. Mij lijkt het de ideale oplossing voor een superdrukke week met weinig tot geen tijd om zelf naar de winkel te gaan of om lang achter de kookpotten te staan. Voor mij hoeft het zeker niet - ik ondervind doorgaans geen moeilijkheden om naar de winkel te gaan, zelf een menu samen te stellen en de kostprijs van zo'n box houdt me eerlijk gezegd wat tegen. Maar anderzijds kan ik weinig minpunten opnoemen en denk ik dat Hello Fresh voor veel mensen wel een godsgeschenk is :-)

Hebben jullie al eens van Hello Fresh gedaan of een andere foodbox geprobeerd?

Love, Josie x

Deze post kwam tot stand samen met LVTPR.

De grote sprong

Op kamp met Ideekids = goed idee!

Holiday Essentials

Zomerse blogbreak

Best of the Provence 2016

My week in pictures

Tips om voldoende water te drinken + giveaway!

Op eigen benen

Turn up the HIIT!

Gastblog // What's cooking in Emil's kitchen?

My week in pictures

Running // Rustige loopmuziek

A day in the life: 12/09

Afkicken

16 vergeten pareltjes van zomer 2016

SOS Kinderdorpen Bloggersveiling

World Veggie Day // Semitarier

Waar ik naar luisterde (& wat ik dacht) tijdens de Brussels Half Marathon

A day in the life: 5/10

Josie test uit: Hello Fresh